Seënwens vir jou vir 2012

Nou die dag is ek en my kinders en hulle maatjies hier saam in die swembad. Sjoe, dit is vir my so ongelooflik om te sien hoe hulle grootgeword het, veral omdat ons van Parkieland se tyd af saam kom. Hulle was toe so 4 jaar oud, en nou is hulle amper oppad Hoërskool toe. So saam met hulle praat ons oor kattekwaad en wat hulle deesdae doen met hulle maats en met die onderwyser. Natuurlik is ek versigtig om vir hulle te vertel wat ons in die “oertyd” gedoen het, toe kinders nog toegelaat was om kind te wees.

Hulle por my toe aan om te vertel, en ek dink toe aan die poets (sjoe, ook laas in die oertyd hierdie woord gebruik) wat ons soms mense gebak het. Jy sien, ons het in die oggend een persoon uitgekies, en dan so deur die dag vra elkeen wat hom sien vir hom hoekom hy so bleek lyk en of hy goed voel, want dit lyk nie so nie. Gewoonlik teen tweede pouse is die persoon of huistoe, of in die siekekamer.

So sit ek gister en beplan watter boodskap ek vir my vriende wil stuur op nuwe jaar. Ek dag toe ek het mos Google, kom ek gaan lees bietjie aanhalings van bekende mense oor die nuwe jaar. Soos gewoonlik is daar miljoene aanbevelings, en so kom ek toe af op interresante artikels wat juis handel oor die dinge wat ons mense toewens.

Ek is nie heeltemal iemand wat van Fantasie-stories hou soos "Harry Potter" en "Lord of the Rings" nie. Een ding is egter waar en dit is dat, alhoewel ons as mense in ‘n logiese wêreld leef, jy net rondom jou moet kyk hoe spiritualiteit uitgebrei het. Films en boeke waarin daar oor Vloeke en Seën gepraat word. En alhoewel ons dink dat dit fantasie is, praat die Bybel baie daaroor.

Ons kan ure daaroor filosofeer of dit wat ons sê bo-natuurlike magte het, en of dit soos in die voorbeeld van die poets wat ons gebak het slegs ‘n invloed op die mens om my se psige en optrede het. Hoe dit ookal is, wat ons moet besef is dat ons nie sommer net dinge mense kan toesnou, positief of negatief, sonder dat dit ‘n invloed het nie. Ons moet dus ook versigtig wees dat ons nie sommer soos in die Middeleeue, net omdat ons dinge nie verstaan nie, dink dat dit ‘n klomp nonsens is nie. Ons aksies en woorde HET ‘n invloed op mense om ons, PUNT.

‘n Familielid het ‘n paar jaar gelede hierdie storie vir my vertel. Hulle het in die Laeveld ‘n plaas gehad wat baie suksesvol was. Een dag het hulle stry gekry met een van die werkers wat toe die plaas verlaat het. Maar vandag hy die plaas verlaat het het dinge eenvoudig begin verkeerd loop. Mis-oeste, meer slange en werkers wat siek word. So het die werkers, wat baie in die tipe dinge glo, hom aangemoedig om iets te doen, want hulle het begin bang word. So praat hy een dag met ‘n boer op die dorp, en die gee hom toe raad om ‘n Sangoma na die plaas te laat kom, nie ‘n lokale een wat die mense en die omstandighede ken nie, maar ‘n onafhanklike van ver af.

Hy het baie daarmee geworstel, want hy is ‘n Christen en ons doen mos nie sulke dinge nie, en ons glo mos nie daarin nie. Hy besluit toe om die Sangoma te laat kom. Dit is nogal ‘n duur oefening, en toe hy die geld oorhandig toe wonder hy oor sy besluit, maar binne ‘n halfuur was hy ongelooflik verbaas. Die sangoma het op die plaas rondgeloop en allerhande muti gevind wat begrawe is, en op sy manier die vloek gebreek wat op die plaas en sy mense geplaas is. Daarna het dinge weer na “normaal” teruggekeer.

Weereens, dit klink na ‘n “wolhaar-storie” vir ons logiese wesens, maar net omdat ons dit nie verstaan nie, beteken dit nie dat ons dit met die badwater moet uitgooi nie. Die storie is nie oop vir bespreking nie, maar weereens net ‘n bewys dat die moontlikheid bestaan dat ons denke, woorde en aksies dalk ook groter dinge in die lewe kan beinvloed as wat ons onsself indink. Dit is vir ons om te verstaan dat ons as mense verrykende gevolge het of kan hê op die mense om ons, dalk nie net op mense se psige alleen nie, maar dalk in kombinasie met ons psige.

Ons sien in die verhaal van Jakob en Esau hoe belangrik die mense seën in die ou testament ge-ag het. Nie net die seën van God nie, maar ook die seën van ‘n vader. Die tipe seën het ook natuurlik ook praktiese dinge ingesluit soos erflatings. Dit beteken dus ook dat ons as mense ook die seën op mense mag en moet en kan uitspreek. Ons besef dat dit belangrik is en mense se hele toekoms kan beinvloed. Pas dus jou tong op in die bewustheid van die invloed wat dit op mense se psige of op hulle toekoms kan hê.

In ‘n wêreld met soveel haat, pyn en ongeluk, het ons dalk met die ingang van 2012 ongelooflike seën nodig. So moet jy bewustelik dink aan die mense om jou met die boodskappe wat jy stuur vandag en môre. Dink bewustelik en seôre. Dink bewustelik en seën hulle om jou.

Begin by jouself, en seën jouself. Daardie stemmetjie wat so elke oomblik in jou lewe saam met jou loop, haal die pyn en lyding en kastyding uit jou stemtoon en vertel jouself dat jy goed genoeg is. Seën jouself met die wete dat jy in God se hand is en dat God by jou, in jou en deur jou teenwoordig is. Skryf vir jouself ‘n seënbede neer, want alles begin by jou. Die slegte woorde wat jy oor ander uitspreek is maar net ‘n refleksie van jou eie “vloek” op die lewe en jouself. Die “sleg” en oordeel waarmee jy oordeel oor ander wys hoe jy oor jouself oordeel. Gee jouself dus ‘n klop op die skouer en gee jouself ‘n blaaskans. Hou die seën op jouself op jou foon of in jou dagboek en dra dit met jou saam in 2012.

Pas jou oordeel en jou tong op wanneer jy met ander mense praat in 2012. Jou huweliksmaat, jou kinders, jou werknemers, jou kollegas, jou vriende en jou vyande. Seën hulle met ‘n opregte hart in die wete dat jy ‘n bydra lewer in iemand se lewe wat hulle dalk nêrens anders kan ervaar of kry nie. Dalk is dit God wat hulle op daardie oomblik oor jou pad gestuur het om vir hulle God se liefde te wys. Dalk is dit nodig vir hulle om met hulle eie pyn, jou liefde en seën te ervaar. Dalk is jy die verandering wat jy graag in die wêreld wil sien. Vloek en skree en oordeel lei nooit tot positiewe dinge in die lewe nie, dis net die sagte woord wat die grimmigheid afkeer. Dit is net in wiskunde waar 2 negatiewe ‘n positiewe maak.

Ek filosofeer en dink baie oor God. Alhoewel ek daaroor dink, is daar sekere dinge wat ek nie oor twyfel nie. Ek twyfel nie oor God se bestaan en teenwoordigheid in my lewe nie. En ek glo dat God met elkeen van ons is en bly. Daarom wil ek jou en almal om jou, die volgende toewens vir 2012 uit Numeri 6:

“Die Here seën jou
en Hy beskerm jou,
Die Here is naby jou
en Hy is genadig vir jou,
Die Here doen wat jy vra
en Hy laat dit goed gaan
met jou."

Met baie liefde, AMEN!

Nuwejaarsvoornemens!

Soos kinders aan die einde van ‘n jaar ‘n rapport kry wat hulle akademiese jaar definieer, kyk ons so in die laaste paar dae van die ou jaar na ons lewens in die jaar 2011. Ons kyk terug om te bepaal of ons hierdie jaar gedoen het wat ons wou doen. Ons kyk ook in skaamte en ongeluk terug aan daardie vakke waarin ons nie goed gevaar het nie. Ons kyk na ons mislukkings en ons prestasies. Sekere mense het vordering gemaak, ander was weer baie gelukkig en ander weer ongelukkig. Sekere mense het maar net suurstof gesteel en net bestaan.

Ons is maar eenmaal kreature van gewoontes. Veral rondom die kerstyd het families verskeie rituele. Daar is sekere kosse soos beestong en gammon wat vir generasies bedien word op kersdag so saam met ouma se kerspoeding met die muntstuk in. Ons deel die kinders se geskenke uit op oukersaand nadat ons die storie van Jesus vir hulle vertel het. Ons is net so opgewonde om hulle te sien geskenke oopmaak dat ons nie kan wag tot kersoggend nie. Dit is ons ritueel, en dit gebeur outomaties sonder dat ons enigsins meer daaroor hoef te dink of te wonder.

Per definisie is gewoontes ‘n optrede wat plaasvind op grond van invloede van buite wat ons telkens herhaal, en wat na ‘n tyd onbewustelik gebeur. Onbewustelik beteken dat jy nie meer daaroor dink of oplet dat jy dit doen nie. Asemhaling is ‘n goeie voorbeeld hiervan. Nie een van ek of jy dink meer daaroor nie, dit gebeur net. Gewoonte is iets wat vorm op grond van eksterne stimulasie, waar jy ophou om elke keer anders op te tree, en een kies wat jy dan oor en oor doen. Dan kom jy later nie meer agter dat jy dit doen nie, en word dit ‘n gewoonte.

As jy so ‘n gewoonte geskep het, is dit moeilik om te breek, al weet ons dat dit skadelik is. Soms is die gewoontes dinge wat ek oor jare aangeleer het. Net so is nuwe gewoontes moeilik om aan te leer. Dit is dalk hoekom ons so sukkel met die lewe van elke dag, omdat ons aanhou met dinge wat nie vir ons goed of lekker of reg is nie en dan begin dink: “This is as good as it gets”. Dit is wat die onbewustelike aksies aan ons doen, ons bevraagteken nie meer die uitkoms of ons gewoontes nie.

Een ding wat sinoniem is met die einde van die jaar is dat ons nuwejaars voornemens het. Almal soek ‘n beter lewe en ‘n beter rapport in 2012. Sommige mense wil ophou rook, ander wil meer oefen en gesonder leef en ander wil weer meer geld verdien. So kyk ek bietjie terug na my voornemens aan die einde van 2010. Bitter min van ons kry dit reg om by voornemens te hou, inteendeel, gewoonlik hier teen die 3e Januarie is alles weer vergete en klim ons terug in die groef van die ou patrone en gewoontes.

Om werklik iets te verander aan my lewe, moet ek my gewoontes en patrone breek en verander. Ek kan nie elke keer met ander materiaal dieselfde patroon rok maak en dink dat die styl anders gaan wees nie. Sonder hierdie bewuswording en ‘n nuwe patroon, gaan alles dieselfde bly, ook in 2012. Dan kan ek eintlik maar net my rapport fotostatteer en die datum verander na 2012.

Een van die redes hoekom ons gewoontes so moeilik breek is dat die stimilu van buite en omstandighede nie sommer gaan verander nie. Gewoontebreek is ‘n ander optrede wat gevra word op dieselfde stimilu van buite. My man, my vrou, my kinders, my werk, my liggaam, my uiterlike, en die ekonomie gaan nie verander nie. Hoe mense teenoor my optree en wat die lewe van my vra gaan dieselfde wees en bly. Soms wil ons die gewoontes in ons breek, maar ons voel ons kan dit net doen wanneer dit buite ons eers moet verander. Nuwejaarsdag moet eers kom voordat ek gaan kyk na wat ek eet, intussen kan ek maar die een blok sjokolade na die ander eet, of wag tot daar geen sjokolade in sig is nie. En dit is dalk die rede hoekom niks in jou lewe verander nie, want jy wag vir iets of iemand om dit VIR jou te doen.

Soms moet die gewoonte ook eers lewensgevaarlik genoeg wees en die druk eers oorweldigend op my wees dat ek dit belangrik genoeg ag om my gewoonte te verander. Hoe belangriker die verandering vir my is, hoe meer is ek bereid om myself in te span om dit te breek. Sodoende sal ‘n roker wat ‘n hartomlyning operasie moet ondergaan, eerder ophou rook as iemand wat nog nie siek is van die gewoonte nie.

In boeke soos “The Secret” en ander, kry ons die idee van voornemens en die “Law of Attraction”. Wat dit beteken is dat alles begin met ‘n voorneme. Sonder die voorneme as ‘n begin, gaan dinge eenvoudig nooit gebeur nie. Maar as ek nie ook aksie neem nie, gaan niks absoluut verander nie. Mense loop met soveel drome en ideale in hulle koppe wat nooit in realiteit en praktyk plaasvind nie.

Ek moet erken dat daar volgens my 2 tipes gewoontes dus is. Die een is wat ek self geskep het, soos rook, en ander wat deur oorlewering en patrone van die wêreld om my gevestig is, wat ook kultuur kan insluit. In oosterse lande is dit nie vreemd om honde te eet nie, maar hier by ons in Suid-Afrika eet ons nie graag ons troeteldiere nie. Maar ek het beheer oor beide die waarvan ek bewus is, en ook die van oorlewering.

As ek om my na mense kyk, glo ek nogal in die ingesteldheid-konsep van die lewe. Gewoontes word soms groter en erger oor tyd. Soos ‘n mens ouer word, raak dit al hoe moeiliker om my gewoontes te breek. Soms word hierdie gewoontes oorgedra na alles en almal om my. En so kan die sondes van die Vaders vir die kinders erwe bly. Ons gewoontes is soms ook soos Tyddeelpunte, dat ons dit vir ons kinders gee. So sien ons baie keer in families dat sekere gewoontes nie net in oupa was nie, maar in jou ma, in jou en in jou kinders. Families dra baie keer alkoholisme, depressie en aggressie oor van geslag tot geslag, omdat ons dit nie meer bevraagteken nie en as “normaal” sien. So gaan dit van geslag na geslag, totdat iemand hokaai roep. Miskien is jy die skakel.

Selfs in ons verhoudinge met mense het ons gewoontes aangeleer. Dit kan positiewe gewoontes wees soos om mekaar altyd te groet met ‘n druk en ‘n soen. Maar daar is ook negateiwe gewoontes soos die manier wat mens optree as daar konflik of stress is. Dit is soos om die ou koeie uit die sloot te gaan haal, of om selfsugtig te wees waar dit nie meer gaan oor die oorlewing van die verhouding in die oog nie, maar oor MY oorlewing.
Niks word opgeslos as iemand byvoorbeeld wen en die ander verloor nie. Iemand het een keer gesê dat as dit wat jy sê of doen nie ‘n positiewe bydra lewer tot die uitkoms wat jy verlang nie, moenie dit sê of doen nie.

In die definisie van gewoontes is dit belangrik dat jou optrede van onbewustelik na bewustelik moet beweeg. Dit is hoekom dit belangrik is om jou aksies elke dag te beskou, en as jy ongelukkig is met dinge om jou, moet jy dit eers bewustelik maak, voordat jy dit kan verander. As jy die mense om jou, jouself, huweliksmaat en kinders se lewens beskou, en jou gewoontes dra by tot hulle ongeluk, word bewus daarvan en verander dit. Daarom is dit ook van belang om vas te stel wat presies die gewoonte is wat gebreek moet word. Dalk gaan jy dit weer op ‘n stadium onbewustelik weer doen, word dan weer bewus daarvan, fokus weer daarop en benadruk jou voorneme om dit te verander. Kort voor lank gaan jy agterkom dat jy nou outomaties die negatiewe met die positiewe vervang het, en dan word dit onbewustelik deel van jou lewe tot voordeel van jouself en almal om jou.

Die engelse spreekwoord sê: “Misery loves company”, en in Afrikaans: “Soort soek soort”. In die “law of attraction” word dit duidelik gestel dat dit jou omstandighede direk afhanklik is van jou ingesteldheid en optrede waarvan jou gewoontes natuurlik die belangrikste is. Dit is nie 'n bo-natuurlike gebeurtenis nie, maar kan ook deur bewustelike aksies na my aangetrek word. As die uitkoms van my aksies altyd seermaak, gaan verander iets aan die begin en in jou gewoontes. Soos Einstein gesê het: “Insanity is doing something over and over again, but expecting a different result”.

Hiervan is ons almal deeglik bewus, en dit is hoekom ons nuwejaars voornemens het, omdat ons nie baie gelukkig is met ons uitkomste in ons lewens nie. Ons wil patrone breek van ongesond leef, arm wees en ongelukkig opstaan. Ek is deeglik bewus dat my rook nie goed vir my liggaam is nie, nie net omdat dit op die houer staan nie, maar omdat ek voel dat ek nie meer so goed kan ruik nie, of ‘n oggend hoesie ontwikkel. Dit is wanneer ek bewus word van die invloed op MY lewe, wat ek kan verander. Afgesien van hoeveel mense sterf aan longkanker, ek moet die bewustelik vir MY maak voor ek kan verander.

In werklikheid is nuwejaarsvoornemens die wens in ons harte om beter mense te wees en die negatiewe te breek tot voordeel van myself en die mense om my.

My voorneme is om hierdie jaar die mens te word wat ek glo God my bestem het om te wees. Ek is deeglik bewus van wat dit is wat ek moet verander, en ek gaan nie wag vir die nuwe jaar om dit te doen, of myself toets aan die einde van 2012 nie, maar elke liewe oomblik van elke dag, waarvan vandag die eerste is.

Gaan bou die lewe wat jy wil in 2012. Voorspoedige nuwe jaar!

God se plek in my lewe!

Ek kyk nou die aand die fliek “Bruce Almighty”. Jim Carrey is moeg vir sy lewe wat nie uitwerk soos hy beplan nie, en dan spreek hy God daaroor aan. God gee dan aan hom die verantwoordelikheid om met dieselfde magte die wêreld in te gaan. Eers gebruik hy dit vir sy eie gewin, en dan met meer verantwoordelikheid.

Die film se onderliggende boodskap gaan oor die eeu oue vraag of dit God is wat ons pad en toekoms vir ons uitgelê het en die rol van die menslike vrye wil. Die eerste is die idee dat God soos ‘n poppemeester ons lewens totaal beheer en alle toutjies trek sodat alles in die wêreld werk volgens die plan wat God lank reeds opgestel het. ‘n Plan waar ek geen rol te speel het of enigsins iets aan kan doen nie, net asem haal en vertrou op God.

Hierdie idee bring natuurlik die ander probleem na vore dat as God dan ‘n goeie en liefdevolle God is en alles ten goede laat meewerk, hoekom is die wêreld dan so ‘n stukkende plek. Hoekom lyk dit dan asof God mense laat val en daar soveel ongelukkige mense is? Hoekom is daar dan mense soos Bruce in die film wat op ‘n stadium so boos word omdat die pad wat vir hulle gekies is so ‘n stuk grondpad is net gevul met slaggate? As God dan so is soos ons glo, dan voel ons dat my lewe een strook hoofweg met 5 verligte bane sonder ander verkeer behoort te wees.

Dan kom die Bybel natuurlik op sy manier en verduidelik vir ons dat hierdie net ‘n tydelike woning is, en dat alles een dag beter sal wees as ons die ewige lewe kry. My vraag altyd is dat as ek die geleentheid gekry het wat Bruce gekry het, hoekom sal ‘n mens nie alles goed en mooi en perfek maak en onderhou nie? Bruce het aan die begin almal se gebede verhoor en almal het gekry wat hulle gevra het, net weer om te besef dat dit ook nie goed uitwerk nie.

God het egter, as ek die Bybel reg verstaan, vir ons vrye wil as geskenk gegee. Selfs in die skeppingsverhaal sien ons dat God aan Adam en Eva die opsie gee om te kies of hulle na die slang gaan luister en van die vrugte van die boom van goed en kwaad gaan eet. Vrye wil om hulle lewens te leef soos hulle wil, vir God te kan kies of teen God te wil kies.

Dit wil voorkom asof God nie ‘n poppemeester is nie, maar eerder die Regiseur van hierdie spel van die lewe. God kies ons as akteurs en rig ons af op die draaiboek van ons lewens, waarin elkeen van ons ons eie interpretasie van die spel kan gee. Wanneer ons op die verhoog staan, volg ons die draaiboek, en God kan nie werklik inmeng in die manier hoe ek my gesig trek nie. Dit is ek en ek alleen op die verhoog, so gemaak en so laat staan om my eie potjie te krap.

Jeff Dunham wat ‘n buikspreker is, geniet ek baie. Julle sal hom onthou as die ou wat Ahmed die dooie terroris aan die wêreld bekendgestel het. Sy spreekwoord is mos: “Shut up, I kill you”. Wat interresant is van sy konsep is dat alhoewel hy totaal in beheer is van die spraak en die beweging van sy poppe, elkeen van die karakters hulle eie persoonlikheid het. Dit is asof hulle hulle eie ding doen met hulle eie stemtoon en menswees. Dit is asof hulle volwaardige karakters is wat alleen funksioneer. ‘n Mens sien na ‘n ruk eintlik nie meer die hand wat die pop regop hou nie en ‘n mens sien gladnie Jeff se mond beweeg nie.

In hierdie geval raak die buikspreker eintlik vir ons net nog ‘n akteur op die verhoog. Hy dra slegs die vertoning en rig dit in ‘n rigting. Alhoewel hy totaal in beheer is, raak hy eintlik “weg”, en die fokus val op die ander karakters. Is dit dalk hoe God dit doen met ons? Die middelpunt van die vertoning, maar die kollig val op ons en ons persoonlikheid. Dit wil voorkom of dit amper ONS vertoning is, eerder as die buikspreker. God het al die karakters uitgedink en geskep. God het ook al die dialoog geskryf en ons praat deur HOM. Sonder Hom sal daar nie ‘n vertoning wees nie, en sonder Hom sal niks plaasvind nie. Maar deur Hom leef en praat ‘n karakter.

Die karakters in Jeff Dunham se vertoning is eintlik ook salig “onbewus” van die hand wat hulle regop hou. Hulle dink en voel asof hulle op hulle eie is. So word Peanut (een van die karakters) in die laaste vertoning bewus van die feit dat hy nie alleen funksioneer nie. Hy besef redelik komies dat Jeff se hand op ‘n redelike interresante plek in sy anatomie ingaan. Hy besef ook dat hy nie alleen kan praat nie, en dat hy net kan bestaan DEUR Jeff.

Hier so aan die einde van die jaar kyk ons almal terug op die jaar wat verby is. Hoe simpel en hoe dom dit ook is, ons kan nie anders as om vir onsself ‘n rapport op te stel nie. Ons kyk terug na al die verkeerde keuses, probleme en krisisse. Ons kyk ook te min na alles wat ons vermag het. Amper soos ‘n pa wat nie kyk na die vakke bo 80% nie, maar fokus op die een vak wat onder gemiddeld is. Hoe dit ookal is, ons kyk terug en weeg ons lewens.

As my idee van God die eerste is van die poppemeester, dan kom alle eer God toe, maar ek raak weg. Ek kyk terug en vorentoe en besef dat ek eintlik NIKS hoef te doen in die lewe nie, en ek aanvaar my lot, maar eintlik laat ek maar God se water oor God se akker loop. Ek gee oor niks om nie, is oor niks besorg nie, en ek “hang” net in die water rond totdat God weer ‘n toutjie trek. Ek het dus in die nuwe jaar absoluut geen seggenskap of opsies nie. Ek bestaan eintlik nie, maar is net ‘n pion in die hand van die poppemeester.

Ek kan dan natuurlik ook al my mislukkings van my lewe aan God toeken. Dit was nie ek nie, maar dit is God wat die pad so uitgelê het, ek kan nie help nie. Niks is dus my toedoen of my fout nie, want ek het geen keuse in die saak gehad nie. Dan twyfel ek soos Bruce Almighty in die bestaan van God en God se goedheid, aangesien ek dan dink dat alles goed en sleg van God kom. Wanneer enige-iets gebeur, speel ek GEEN rol nie, en God is totaal verantwoordelik.

As ek terugkyk weer op die jaar waar God die regiseur is en ek die akteur, loop ek weer die gevaar dat ek alleen al die krediet en debiet kry vir wat gebeur. EK het my woorde vergeet, EK het ‘n slegte aand gehad en wanneer dit ‘n goeie jaar was, dan kry EK die Oscar. Die kollig val totaal en al NET op my. Die gevaar hiervan is dat ek Egosentries begin leef, of dat ek dink dat EK fantasties is. Alles is my skuld en ek kry krediet vir alles.

Dit is nogal vir my die gevaar van die nuwe spiritualiteit wat soms vat-vat aan hierdie idee. Ek is die sentrum van die universum en alles en almal draai om my. Dinge werk nie uit nie, want my vibrasies is nie reg nie, of ek trek die dinge aan na my toe wat ek wil. Ek is dus Skepper en Onderhouer van alles en almal in die wêreld. Ek is God, en neem God se werking oor.

Bruce Almighty het ook hierdie fout gemaak. Hy het met sy almag NET homself bevoordeel. Hy het sy droom werk gekry en hy het alles in ‘n rigting gestoot dat hy en hy alleen voordeel trek. My ouma-grootjie het in dieselfde lig gepraat oor ons uiterlike. Sy het gesê: “My kind, as ons onsself gemaak het, was ons vandag nog besig daarmee”. Ons moet versigtig ook wees dat ons nie so alles aan onsself opdra nie. Jy sien, die probleem is nie net wanneer die goeie gebeur en jy die Oscar-momente het nie. Die probleem, soos met die poppespel-idee, is wanneer die pappaja die waaier slaan. Wanneer die “skuld” op iets of iemand gepak word en wanneer ek die oorsaak vir ongeluk en pyn soek, dan raak dit moeilik.

In die poppespel-idee begin ek twyfel in God se goedheid en self in Sy bestaan. In die regiseur-akteur-idee begin ek myself so kasty dat ek myself stukkend breek. Dan breek ek so dat ek so bang word om selfs net ietsie te doen in die toekoms. Ek benadeel dan ook alles en almal om my wat vir die vertoning kaartjies gekoop het deur nie eers op te daag vir die vertoning nie. Ek is so bang vir die herhaling of nuwe mislukkings dat ek nie kans sien vir 2012 se vertoning nie. So bang ek vergeet my woorde of dat mense my uitjou dat ek sommer wil weghardloop van alles en almal. So oorlaai met die verantwoordelikheid van my eie lewe dat selfs die kleinste stokkie my rug laat breek.

Met die buikspraak-idee voel ek gemakliker. Dit voel asof daar ‘n totale wisselwerking is. God beheer en onderhou my lewe met Sy hand en stem, maar ek “ontwikkel” my eie persoonlikheid. Ek kan kies of ek ‘n Ahmed (selfmoord bommer), Peanut (Loskop met ‘n kuif) of Walter (Ou grompot) wil wees in die vertoning. In die laaste vertoning het Ahmed se geraamte vasgehak aan homself en sy voete het die hele tyd van die podium afgeval. Wat lekker is van die probleem, is dat Jeff Dunham op sy voete kon dink en daar en dan die situasie kon red, nie net deur homself nie, maar ook met die hulp van die karakter en sy persoonlikheid. Dit het niks weggeneem van die vertoning nie, maar tot nog meer lag en skater.

So wil ek die jaar graag ingaan met opgewondenheid en ekstase. Waar ek nie net ‘n nommer is wat maar net op die pad loop sonder enige wil of persoonlikheid of keuse nie. Ek wil beslis ook nie die jaar alleen ingaan en alles alleen moet dra op die verhoog nie. Ek gaan my jaar in saam met God wat my dra en my toelaat om my eie karakter te vorm. ‘n God wat saam met my leef, in die wete dat as dinge reg loop, dit ek en God is wat saam in die kollig is, en wanneer dinge skeef loop, dat God daar is om die dialoog te herskryf sodat die vertoning steeds ‘n sukses kan wees.

Mag jy ‘n wonderlike jaar saam met God beleef in alles wat jy aanpak!

Die kuns van niks doen

Vanoggend staan ons op en met al die mense in die huis was die huis maar in chaos gedompel. Die bediende is op verlof, so dit is maar ons werk nou om die huis skoon te maak. Skottelgoed was, vloere skoonmaak en stofsuig. Nou sit ek hier en ervaar hoe lekker skoon alles is, tot die eerste kind weer begin verbystap met ‘n broodjie in ‘n skoon bordjie. Aai, so begin alles weer van voor af.

Een ding is seker en dit is dat ons nie kan funksioneer in chaos nie. Alhoewel almal weer gaan omkrap is dit beter dat hulle omkrap nadat ons skoongemaak het. As hulle verder omgekrap het sonder dat ons skoongemaak het kan ek net dink hoe die chaos sou vermenigvuldig het. As daar 2 borde is om gewas te word is ‘n mens se gemoed lig en pak jy dit vinnig aan. As die hele wasbak vol skottelgoed van 5 dae is, voel ‘n mens sommer depressief en sleg. Dan voel dit soos ‘n berg om geklim te word. Dan voel ‘n mens nie eers lus om ietsie lekker aanmekaar te slaan nie. En sodoende verloor ‘n mens sommer totaal jou lus vir alles as alles om jou deurmekaar is.

‘n Mens se siel wil maar eenvoudig funksioneer met ‘n mate van orde en beheer. Alhoewel ‘n mens op vakansie bietjie wil rus, kan ‘n mens ook nie rus voordat alles nie mooi skoon en op hulle plek is nie. Ons omstandighede om ons is ongelooflik belangrik vir ons siel. Net soos die wereld rondom ons skoon en mooi en georganiseerd moet wees, het ons siele en gedagtes dit ook nodig. Ek onthou dat mense jare terug die tyd en moeite gedoen het om in die oggende stil te word voor die harwar van die dag begin. Geleentheid gemaak om hulleself te orden en reg te skud en te beplan.

Ons wereld is gejaag en vol klanke en geluide rondom ons. Stilte is moeilik om te kry. Soos ek hier sit en skryf hoor ek die hardeskyf, ek hoor die ander rekenaar se waaier, ek hoor Mickey Mouse Clubhouse se liedjie op die televisie en elke nou en dan ‘n kind wat skree of ‘n BBM wat deurkom en ‘n foon wat lui. Sit nou daar waar jy is en let bietjie op hoeveel geluide jy hoor en of stilte enigsins te vinde is. Ek dink nie ons besef hoeveel klanke en geluide ons elke oomblik om ons hoor nie, en dit alles moet gefilter en uitgeblok of ingeneem word. Daar gaan altyd geraas wees, net soos wat daar altyd kinders gaan wees wat hulle speelgoed die hele vloer rondgooi en weer vuil maak.

Ek is nogal iemand wat baie sukkel om stil te word. Selfs toe ek gestudeer het was my musiek aangeskakel. Ek lees graag terwyl ek voor die televisie sit. Soms speel ek op die internet terwyl ek iets anders doen. Ek voel ek moet die hele tyd besig bly met iets. So het ons kindertjies in ons huis wat die hele tyd mors en speel. Om hulle te kry om stil te sit of te bly is maar moeilik, net soos wat die geraas om jou bitter min gaan stil word. Soos ek my kinders leer, so leer ek myself ook om soms stil te word en niks te doen nie. In die film “Eat, Pray, Love” word ‘n oulike term gebruik naamlik “The art of doing nothing”.

In hierdie vakansietyd gaan mense probeer rus. Ek sukkel daarmee om die kuns van niks doen te bemeester. Ek wil die hele tyd met iets besig wees en sukkel om af te sluit. Maar dit is nodig, al is dit net vir ‘n oomblik of twee op ‘n dag. Die kuns om absoluut stil op ‘n plek te sit, sonder ‘n telefoon in jou hand, sonder ‘n boek en sonder enigeiets wat jou aandag kan aftrek van jouself. Erens moet jy begin om die skottelgoed in jou kop te was. Erens moet ‘n mens daardie stilte kry en skoonmaak voordat die geraas en die stress en die spanning weer begin.

In die Oosterse godsdienste word die term gebruik dat daar in ‘n teekoppie wat vol is nie meer plek vir nog tee is nie. So is dit ook met ons. Op een of ander stadium word die geraas om jou soveel dat jy moet begin klanke sagter en af sit om plek te maak. Daardie gevoel dat jy net eenvoudig nie kan dink nie omdat jou kop te vol is.

Watter tegniek jy ookal toepas om dit gedoen te kry maak nie saak nie. Die tipe skottelgoedseep wat jy gebruik is nie belangrik nie. Dis nie belangrik of jy met staalwol of ‘n lappie die skottelgoed was nie. Die belangrikste is om die skottelgoed gewas te kry en orde te skep. Jy sal voel of ervaar dat die oomblik wat jy kop skoongemaak het, jy skielik weer kans sien vir nuwe dinge. Jy sal weer lus word om spesiale dinge te doen en ‘n nuwe dis op te toor.

Soms is ons so vasgevang in die draaikolk van ons gedagtes dat ons aan niks nuuts of mooi kan dink nie. So sien ek mense om my wat hulleself deur tyd so vasgedraai het in ‘n manier van dink en nooit meer anders kan dink nie. Omdat hulle nooit die skottelgoed was nie, hoop die skottelgoed op en op. Later kan hulle nie meer ander se sienswyses aanvaar nie.

My rekenaar is die laaste ruk vreeslik stadig omdat daar nie meer vreeslik baie plek is nie. Toe begin ek om die rekenaar te “defrag”. Dit orden net weer al jou data en groepeer die informasie wat belangrik is bymekaar. Die oomblik toe ek dit klaar gedoen het is daar skielik weer plek en spoed. Gebruik hierdie tyd van rus en “defrag” so ‘n bietjie jou kop en was die skottelgoed om plek te maak vir alle nuwe idees en uitdagings wat vir jou wag in die nuwe jaar.

Geniet die vakansie!

Mojo

In die film “Austin Powers” word die storie vertel van die geheime agent wat sy Mojo verloor. Sy Mojo is die brandstof wat hom spesiaal maak. Dit is sy essensie en dit wat hom definieer. Dit is dit wat hom motiveer om homself te wees. Sonder dit kan hy nie leef nie, lag niemand vir hom nie en kan hy nie werklik funksioneer nie. Sonder sy Mojo kan hy dus nie wees wie hy moet wees of doen wat hy moet doen nie. Hy gaan dus op ‘n spesiale missie en reis om hierdie Mojo van hom terug te kry, totdat hy uiteindelik weer homself is en spesiaal kan wees.

Ek, en soveel mense om my, voel baie kere in die lewe presies dieselfde. Dit voel vir jou asof iemand jou essensie, jou visie, jou drome, jou ideale, jou menswees of jou siel van jou gesteel het en êrens in ‘n plek in ‘n konfytbotteltjie gebere het. Nou voel jy asof jy geen petrol het nie. Jy is nie meer ‘n aktiewe deelnemer aan die lewe nie, maar sit langs die kant van die rivier en beskou almal wat aangaan en lag en speel in die rivier wat by jou verbyvloei. Jy sien selfs die “evil villains” wat verantwoordelik kan wees. Jy bekyk hulle en hoor en sien daardie “evil laggie”, Ha-Ha-Ha-Ha wat hulle so uit hulle maag uit kraai. Jy voel asof jy totaal magteloos is en dat jy eintlik net in ‘n bondeltjie wil opkrul en vergaan.

Vir jou is dit erg, want te midde van wat in jou kop en hart gebeur, vloei die rivier steeds. Mense speel en lag en dit voel asof hulle by jou moet kom sit en alles moet “pause”, omdat jy so voel. Jy dink in jou hart dat hulle onsensitief is vir jou gedagtes en gevoelens. Hulle hanteer jou met disrespek. Austen Powers het so van partytjie tot partytjie gegaan en ook hartseer gevoel. Hy het nie geweet hoe om op te tree nie, want hy was nie homself nie.

Iemand het een keer vir Paolo Coelho gevra wat jy moet doen wanneer jy so voel. Hy het ‘n wonderlike antwoord gehad: “Get up and show up”. Dit is seker die beste raad wat jy iemand kan gee, want net soos Austen Powers is wat jy soek, stroomaf. Daardie botteltjie van dinge wat jou aan die gang hou is vorentoe. Coelho het ook ‘n vreeslike oulike boek daaroor geskryf: “Like a flowing river”. Die lewe is maar een keer so, jy moet saam met die vloei gaan, jy kan nie terugkyk nie, want dit is die verlede. Jy moet in die rivier wees. Jy kan net wen as jy in die wedloop is.

Miskien is dit vandag jou oomblik om nie noodwendig net in te spring in die water nie, maar dalk net jou voete vir eers in die water te sit, dan tot by jou boude, dan tot by jou skouers en dan jou kop onder die water te druk. Nie alles hoef in een oomblik en onmiddelik te gebeur nie. Dit neem baie keer tyd.

Soms voel dit asof jy nie mojo het om vorentoe te gaan nie. Maar, daar is gewoonlik so ‘n bietjie in reserwe wat jy oor het. As jou geel brandstofliggie aangaan, moenie vandag daardie klein bietjie mors en by die huis sit en nie ‘n vulstasie gaan soek nie. Die wêreld is deesdae volop met plekke en situasies waar jy jou kan gaan vol maak. Gaan lees ‘n boek, gaan kuier by iemand of kyk ‘n mooi film. Toe ek ‘n student was met min geld het ek nooit my motor vol gemaak nie. Ek het daardie R20 ingegooi om te kom waar ek wil wees, van bestemming tot bestemming. As jy laag is en laag voel, moenie kwaad wees en niks doen net omdat jy nie kan “vol” maak nie. Elke groot reis in die lewe begin met ‘n enkele tree.

Ek het al die voorbeeld gebruik van maagspiere. Jy gaan nie die eerste dag, of die eerste week die totale uitslag sien en ‘n sespak kry nie, al doen jy vandag 5000 opsitte. Om jou mojo terug te kry vat ‘n eerste stappie, staan op en raak betrokke. Doen net iets. Mense sit stil en doen niks nie as hulle nie die volle brandstoftenk kan vol kry nie. Baie kere vra die plekke waar jy wil wees nie ‘n volle brandstoftenk nie, maar dalk net R20. Ons is so ingestel om dinge perfek te kry, dat ons die klein dingetjies mis.

My ma en oom Corrie het vreeslike oulike dinge gedoen. Hulle het byvoorbeeld uitgegaan en gekyk watter lekker dinge hulle vandag kan doen met R20. Jy sal verbaas wees oor die lekker en mooi wat jy kan ervaar. Hierdie jaar bly ons Desember by die huis, en net omdat ek nie by die see is nie, beteken gladnie dat ek nie kan gelukkig wees nie.

Een ding wat jy gaan ervaar is dat as jy elke dag net ‘n klein bietjie brandstof in jou motor gooi, jy kort voor lank met ‘n vol motor gaan sit as jy kort ritte doen. In babatreetjies kom ‘n mens ook in die kraal.

Ons leef in ‘n land waar ‘n mens maar altyd bang is vir mense wat jou gaan aanval. Natuurlik is daar gevare in alles. Meeste ongelukke gebeur naby jou huis, of so sê die mense. Die lewe is vol dinge wat nie lekker is nie, of jy ervaar dit nie lekker nie. Mense gaan jou teleurstel op jou reis, maar op dieselfde reis is daar ook mense wat jou gaan gelukkig maak. Net omdat daar moontlike gevare op die pad is, beteken nie dat jy by die huis moet bly nie. Jy moet in die rivier wees om te kan leef, al is daar kolkgate en gevare. Wat jy soek en jou bestemming is afstroom.
Die beste ding van alles is dat daar baie maniere is om jou Mojo terug te kry. Jy sien, soos alles dink ons dat dit van buite kom, gewoonlik omdat omstandighede rondom ons gebeur wat baie keer daartoe lei dat my mojo laag voel. Mense maak my seer, stel my teleur en is nie werklik op my ingestel nie. Jy kan maklik voel asof die lewe uit jou uitgesuig word deur mense en omstandighede. Jy kan maklik dink dat daar “evil villains” is wat jou elke dag aanval.

Superhelde het gewoonlik super kragte, maar te midde van dit het hulle ook iets wat hulle kan oorwin. Superman kon nie sy kragte gebruik as daar Kryptonite is nie. Hy het sommer in ‘n klein bondeltjie opgekrul as daardie groen klippies naby is. Ek wonder vandag wat ons kryptonite is? Wat is dit wat ons oorwin dat ons nie ons kragte kan wys nie? Dit is ook nie altyd die geval net van buite nie, maar ons sien ook dat hulle soms ‘n sielewroeging ondergaan waar hulle hulleself saboteer. Waar hulle in hulleself moet veg teen die seer binne in hulle of die verlies aan iemand naby of ‘n geveg wat verloor is. Soms twyfel hulle ook in hulleself en voel ook sonder mojo.

Maar superhelde wys daardeur vir ons dat hulle ook menslik is. Dat hulle ook te midde van alle suksesse ook soms mojo-loos voel. Dat hulle ook interne stryd het soos ek en jy. Maar, hulle veg steeds voort te midde van hulle tekortkominge. Hulle gaan haal uit daardie reserwetenk die laaste stukkie mojo wat hulle het om te oorwin. Die kragte en magte wat hulle het is nie wat hulle super maak aan die einde van die dag nie, maar dat hulle opstaan en vorentoe beur en steeds probeer.

In die kerstyd dink ons aan die wonder van Jesus se geboorte. Jesus het te midde van wie en wat Hy was ook die kryptonite van menslikheid gehad. So het Hy aan ‘n kruis gehang en gesterf. Hy het ook nie kragte gehad nie maar in Sy laaste asem het Hy hom beroep op Sy “reserwetenk”, en Sy gees oorgegee aan God. Daarin is ook ‘n voorbeeld vir ons. Ons is ook uitgelewer aan die menslikheid van die lewe, aan depressie, siekte, stryd en mense wat ons wil kruisig. As jy dus gladnie meer weet wat om te doen nie, as dit voel asof jy nie in die water kan klim of enigsins kan lewe nie. Wanneer jy dink dat daar geen hoop meer is nie en jy alles probeer het om vorentoe te beur, maar nie kan nie. As jy voel dat jy wel in die rivier is, maar dat die stroomversnellings vir jou te erg is om te hanteer of dat ander mense op jou reis jou onder die water druk en jy nie meer asem kry nie. Weet dan verseker dat daar altyd die hoop is dat God daar is vir jou. Hy gaan dalk nie jou vul met ‘n vol tenk mojo of uit die rivier red nie. Dalk gaan God wel vir jou ‘n boomstomp stuur wat jou kan regop hou totdat jy weer in kalmer water is.

Die reserwetenk in jou lewe is dus die geloof in God en dat vir God alles moontlik is. Dit is volgens my die boodskap wat Jesus gebring het, God gee soooo baie om vir my en jou dat Hy Sy seun gestuur het om, te midde van enige omstandighede, vir ons mojo te wees en te gee. Om te glo dat dit wat ons nou beleef deel van menslikheid is, en dat daar stroom-af vir my en vir jou kalmer waters is waar die dinge vir ons beter en gemakliker gaan wees. Daardie plek waar ons vrede en harmonie gaan kan ervaar. So het Jesus gekom om vir my en jou hoop te gee, en my en jou te vul met die mojo wat ons vandag nodig het om te kan leef!

Geseënde Kersfees vir almal in die hoop dat God jou vandag sal dra en jou sal vul met die nodige mojo dat jy kan regop bly en die mens kan word wat God jou bestem het om te wees, wat ookal met jou gebeur!

Kristalglase

Vanoggend staan ek voor die kas in die kombuis met die glase in om vir my ‘n glas water in te gooi. Ek sien al die tipes glase wat daar is en besluit dat ek net ‘n pilletjie wil drink, so ek het seker nie nodig om ‘n kristalglas uit te haal nie, ek kan sommer ‘n ou lelike een vat. Nee, hoekom? Hoekom het ons die mode om altyd die mooi en spesiale te bêre vir ‘n spesiale geleentheid?

Die antwoord daarop sal seker individueel wees, maar dit wys ons iets van ons ingesteldheid teenoor die lewe. Ons wag altyd vir spesiale dinge, tye en geleenthede voordat ons onsself en mense om ons laat spesiaal voel. Gisteraand kyk ek “How I met your mother” waarin Barney sy meisie op ‘n spesiale “date” vat. Hoekom kan elke dag en elke “date” nie spesiaal wees nie? Hoekom is ons altyd maar tevrede om ‘n “gewone” dag te ervaar en gediend te wees om uit die ou en die lelike glas te drink? Ek wonder maar net of dit nie die rede is dat ons soveel mismoedige mense om ons sien nie.

Dit is nou een van die lesse wat ek my kinders wil leer, en dit is om elke liewe dag die beste te verwag, uit die mooiste glase te drink en jou mooiste klere aan te trek. En die rede is dat dit jou goed en lekker en spesiaal laat voel. Wat maak dit nou saak as jy jou nuutste skoene aantrek as jy in die sandput gaan speel? Jy gaan in elkgeval uit dit uitgroei nog voordat jou skoene verwoes is. Iemand het een keer gesê dat ons baie by kinders kan leer oor hoe om die lewe te geniet. As ‘n grootmens en ‘n kind in die pad afstap en daar is ‘n poel met water, sal die grootmens om die poel stap, maar die kind sal inspring en speel.

Dit voel vir my asof ons soms die lewe te ernstig opneem. Dalk is dit omdat ons “gebruiksglase” in ons kas met ons saamdra. Ons ag onsself ook soms nie waardig of spesiaal genoeg dat dit ‘n kristalglas roep nie. So word ons lewe saai en afgemat, en kort voor lank is jy maar gediend om uit plastiekglasies te drink en later sommer so uit jou hand.

Daar is rykdom in eenvoud, sal ek met jou saamstem. Ek stem saam daarmee dat as jy uit ‘n plastiekglasie moet drink jy ook jou lewe kan geniet. Ek is ook iemand wat stop en aan die rose ruik en dankbaar is vir wat ek het.

Ek dink dat ons “gewone” lewens het, omdat ek en jy dink dat ons nie waardig is en waarde het nie. Ons dink dat ons nie verdien om uit die kristalglase te drink nie. Miskien kom dit uit ons kinderdae wat ons ouers vir ons plastiekglasies gegee het, omdat hulle bang was ons dit breek. Dit is baie prakties, maar miskien het dit ons geleer dat ons nie waardig is nie, en dat ons onsself nie kan vertrou met die spesiale dinge van die lewe nie. Vandag, en ek, is nie spesiaal genoeg vir die mooi van die lewe nie, en daarom is ek tevrede. Dan dink ek allerhande verskonings uit om die ontevredenheid van my siel weg te steek en “vrede” te maak met my lot.

Miskien is dit ook een van die redes hoekom ons nie meer droom nie, en die hele tyd vir mense om ons vertel om “realisties” te wees. Dalk sou ons almal soos Superman kon vlieg as almal ons nie die hele tyd afgebring het aarde toe nie. Dalk sou ons in ons geloof berge kon versit as ons geloof in die moontlikheid daarvan so groot soos ‘n mosterdsaadjie was. Dalk sou ons elke dag meer kon geniet as ons genoeg geglo het dat elke dag spesiaal is, en elke oomblik kristalglas-kosbaar.

Hoeveel keer het ons nie al gesien dat wanneer iemand tot sterwe kom en ons hulle besittings gaan oppak, hoeveel mooi kristalglase daar nog in hulle verpakking is, of hoe mooi lingerie daar in die kas is wat nooit gedra is nie. Gewag vir ‘n spesiale geleentheid? Die feit dat dit nog in die verpakkiing is, beteken dat die persoon nooit enige geleentheid of enige dag as spesiaal genoeg ge-ag het nie. Dit laat my dink aan die woorde van Prediker dat daar nie sin in die lewe is nie en ‘n mens alles nalaat vir iemand na jou. Dalk is die rede dat die prediker dit nooit gebruik het nie, en dit die rede is vir sy aanhoudende klaagliedere.

Dit is nie net in ons besittings waar ons opgaar vir eendag of ‘n spesiale geleentheid nie, maar ook in ons eie menswees. Ons wag vir iets om te gebeur of vir ‘n spesiale geleentheid om ons drome en eie menswees uit te leef. Ek lees baie boeke oor menslike groei, en twee konsepte kom by almal voor. Die eerste is dat jy jouself moet ken en moet spesiaal ag. Die tweede is dat jy nie moet wag om die mens te wees wat jy graag wil wees nie, maar nou en vandag moet leef.

Wat het van jouself geword en jou drome? Deel jy dit nog met jouself en leef jy jou droom? Glo jy dat jy spesiaal en uniek is en dat jy die beste verdien, of plaas jy jouself, jou drome en talente onder die maatemmer?

Gisteraand sit ons en gesels oor ons kinders en hulle toekoms. Ons sit en praat oor hulle drome en ideale. Toe wonder ek so in my innigheid of ek myself ook so spesiaal ag soos ek my kinders ag. Of ek steeds glo dat ek alles kan vermag wat ek wil, vandag? Kan ek toepas wat ek preek, en hoe moet my kinders vlerke kry en leer vlieg as hulle nie sien dat ek vlieg nie. Gaan ek vandag my “kristalglase” uithaal en voluit leef, of gaan ek myself wegbêre, en tot wanneer? Vir hoe lank gaan ek mense en situasies die oorhand gee oor my? Deel jou droom met mense, en as hulle kommentaar lewer is dit net ‘n opinie, en nie noodwendig die waarheid en finale uitkoms nie. Hoeveel van jou drome het jy opgegee om ander tevrede te stel? As jy spesiaal genoeg oor jouself voel, sal jy jou droom nie laat vertrap op grond van ander se opinies nie.

As jy gaste onthaal en jou beste Noritake en kristalwynglase uithaal, voel nie net jy en die geleentheid spesiaal nie, maar veral die mense wat jy onthaal. Hulle voel goed omdat jy HULLE belangrik genoeg ag om moeite te doen. Om mense om jou gelukkig te maak en spesiaal te laat voel in JOU lewe, gaan pak daardie spesiale jy uit en leef spesiaal elke dag. Mense gaan dan voel dat jy HULLE belangrik genoeg ag om die wonderlikste self in jou met hulle te deel.

Gaan drink vandag met oorgawe uit jou kristalglase, jy is spesiaal genoeg!

Lotto lewe

Iemand vertel nou die dag vir my 'n interresante storie. Hy sê dat hy so dan en wan 'n lotto kaartjie koop. Wanneer hy dit koop, dan begin hy droom van hoe hy die geld gaan spandeer en al die lekker dinge wat hy daarmee kan doen. Hy begin op 'n ander manier kyk na die motors wat by hom verby ry en in die winkelvensters is en ook na die huise langs die pad.

Een ding wat interresant is van sy manier van lotto koop, is dat hy tydens die trekking en 'n dag of twee nadat dit gewen is, nie kyk of dit hy is wat gewen het nie. Hy leef steeds in sy droomwêreld van spandeer en koop. In essensie vir hom is die idee in sy kop dat hy die lotto gewen het belangrik (al is hy onseker), maar daarmee saam kan hy dit nie hanteer as hy nie gewen het nie. Ek dag toe dat dit redelik vreemd is vir iemand om so te dink, maar toe besef ek dat dit is hoe ons baie kere leef.

Jy sien, van kleins af word ons lewens deur alles om ons beinvloed, en saam met dit vorm ons ook idees van wat belangrik is in die lewe vir ons, en ons droom. Ons droom van 'n ideale "lotto" wêreld waar alles gaan loop soos ek dit wil hê en waar ek gaan kom waar alles perfek is. Ek sien watter tipe huis ek wil hê, as mans droom ons oor die tipe motor wat ek graag soek. Ons droom van die ideale huweliksmaat, die 2 ½ kinders wat ons gaan kry. Ek droom oor die tipe werk wat ek gaan doen en waarmee ek myself elke dag gaan besig hou. Eers wil ek mos 'n polisieman of brandweerman of prinses word, maar later rig ek my lewe na 'n dokter, dominee of onderwyser. Ek droom oor die perfekte wêreld waar alles gaan loop presies soos ek dit bedroom. Ek glo dit en ek streef dit na deur die winkelvenster van my drome. Ek bid en ek glo en ek vertrou dat dit so gaan werk.

So leef ons nie "lotto" droom. Van die eerste oomblik van jou bestaan word jy elke oomblik met 'n lotto kaartjie uitgereik en elke oomblik van elke dag is daar 'n trekking. Ons weet ook dat, maak nie saak wat ek doen nie, dat my kanse om die lotto te wen is kleiner as my kans om deur weerlig getref te word. En elke trekking kan ek nie my kop in 'n gat druk en van die realiteit van wen of verloor ontsnap nie. Ek kan probeer, maar in werklikheid is die kanse dat ek my droomlewe gaan kry maar skraal. Die rede daartoe is dat dit nou maar een maal is hoe die lewe werk, net soos die lotto.

My vriend gaan verder en hê dat hy in 'n redelike depressie verval die oomblik nadat hy besef het dat hy nie die lotto gewen het nie, so daarom steek hy eerder sy kop in 'n gat en gaan nie die nommers na nie, want die droomwêreld in sy kop is beter as die depressie van die realiteit na die tyd. Gister lees ek dat die oorsaak van stress, ongelukkigheid en depressie juis dit is, wanneer jy in jou kop nie die som gemaak kan kry nie. Waar jou binneste nie tevrede is met die uislag van die trekking nie. Waar jy na die groot trekking vir dae rondsit en ongelukkig is omdat jy weer jou boksie met besittings moet uitpak by jou werk, by die huis en in jou stukkende ou motor en jou huis. Waar jy nie jou baas onder sy gat kon skop, of jou vrou kon vra om te pak nie, omdat jy die lotto gewen het nie. Terug te keer na die realiteit is nie maklik as jy so verweef geraak het in jou droomwereld nie.

Dan ontwikkel ons baie teorieë van die lewe en die lotto om te kan funksioneer. My een oom het so 'n joernaalboek met blokkies in wat hy 'n sisteem van die lotto en nommers bou. Dit is ongelooflik interresant, want hy speel dan net sekere nommers wat die meeste voorkom. So probeer ons elke dag sin maak van die wereld om ons op allerlei maniere, deur sielkundiges, boeke en medikasie. Ons probeer die "odds" van verloor verminder. Ons bou vir ons sisteme waarin ons so naby as moontlik kan bly aan ons drome en ideale.

Ons lees boeke en aanhalings wat ons beter laat voel oor die feit dat ons "gefaal" het. Ons dink onsself positief deur te fokus op die volgende trekking in die hoop dat dinge gaan beter gaan en dat ek dan kan wen. Ek raak betrokke by Godsdiens, en ek dink dat daar dalk 'n rede moet wees hoekom ek nie hierdie keer gewen het nie. Ek bid en glo vir die volgende trekking, en ek begin weer droom net om dalk weer teleurgesteld te wees. Maar een ding is seker, ek het nie 'n keuse nie, ek kan nie kies om ingeskryf te word vir die trekking nie, dit is outomaties.

In Daoism word daar vir ons 'n interresante konsep geskets van verwagtinge en drome. Daar word vir die priesters geleer om hulleself nie te was in warm water nie, want dan gaan hulle nooit weer tevrede wees met koue water nie, en altyd net hunker na warmer en beter water as die koue realiteit. Alhoewel dit hier drome wegmaak, glo ek dat daar 'n waarheid in steek oor die realiteit en hoe ek my lewe kan leef.

Ek raak in depressie en stress omdat my realiteit nie voldoen aan die vereistes van my drome en ideale nie. As iemand my nie hanteer soos ek hanteer wil word nie, bring dit spanning. As ek nie kan koop wat ek wil hê nie, dan bring dit spanning. Vir hoeveel jaar het ons sonder High Definition TV geleef, hoekom is dit nou die einde van my lewe as ek dit nie kan koop nie? Waar kan ek vinniger as 120 km per uur ry, so hoekom moet ek my kop breek omdat ek nie 'n Bugatti kan ry wat so vinnig soos 'n vliegtuig is nie? Hoekom dink ek dat 'n nuwe huis en nuwe klere my gelukkiger gaan maak, as ek verseker weet dat geluk van binne kom en jou hart is waar jou huis ookal is?

My pa het op 'n stadium eiendomme verkoop. Een van sy kliente het 'n kleinhoewe gesoek wat redelik eenkant is en redelik beskut is. Hy was reeds baie ryk en het reeds 'n Porsche en al die dinge wat 'n mens van kan droom besit. Na 'n ruk lees ons van hom in die koerant, want hy het begin om dwelms te vervaardig. Soms is mense maar so dat jy nie tevrede is met selfs die baie wat jy het nie, en steeds nadat jy die lotto se groot prys gewen het, nie ophou om te droom van groter en beter en mooier nie.

Met droom is daar niks fout nie, maar as dit jou realiteit word, en al is waar jy leef, dan word dit 'n probleem. As my geluk NET afhang van die vewesenlikking van my drome, sal min mense werklik gelukkig kan wees. Jy moet kan tevrede wees en kan vrede maak met jou lewe, ongeag wat jou drome en ideale sê. Jy moet jouself en mense om jou kan aanvaar vir wie en wat julle is, ongeag of dit jou droom en jou ideale lewe is. Jou lewe moet fantasties wees, te midde van wat gebeur met jou en om jou. Dinge in die lewe gaan nie altyd loop soos jy verwag nie, jy kan, maar gaan moontlik nie een keer in jou lewe die lotto wen nie, en as jy dit een keer gewen het, dalk nie weer nie.

Daar is niks fout met droom nie, daar is niks fout met die hoop op die wen van die lotto nie, en ook niks fout om na beter te streef of om maatstawwe te stel waaraan jy graag wil hê jou lewe en mense om jou moet voldoen nie, maar jy kan nie wag vir dit om te gebeur voordat jy gelukkig kan wees nie. Jy funksioneer met jou voetjies vierkantig op die grond op hierdie oomblik, en jy moet kan vrede maak met alles en almal om jou. In so baie boeke word vir ons uitgespel dat werklike geluk oor aanvaarding gaan, en ek stem daarmee saam.

As ek nie dit wat ek het en die mense en omstandighede om my kan aanvaar nie, sal dit ook van my weggeneem word. Hoe dankbaarder ek is vir wat ek het, hoe meer dinge waarvoor ek kan dankbaar wees sal in my lewe inkom. Hoe ondanbaarder ek is, en hoe meer ek my lewe kritiseer, hoe kleiner gaan dit word, en dan word selfs dit wat ek het ook van my ontneem. Dit word nie ontneem deur iets of iemand anders nie, maar deur jouself. Kyk in hierdie oomblik om jou rond, en begin bewus raak van wat jy het en hoeveel mooi en lekker daar rondom jou is. Jy eet dalk nie 'n buffet ontbyt by 'n great restaurant nie, maar die eiertjie op 'n broodjie kan net so lekker wees, maar dit is my keuse.

Die Bybel stel dit duidelik: "Wat jy saai sal jy maai", en dit is nie net van toepassing op boerdery nie, maar op elke faset van my lewe, waarvan die belangrikste my ingesteldheid en verwagtinge van die lewe is. Pessimistiese mense vind meer dinge om oor pessimisties te wees. Negatiewe mense vind meer dinge om oor negatief te wees. Baklei mense vind altyd meer mense en dinge om oor te baklei. Ongelukkige mense meer en meer dinge om oor ongelukkig te wees. Die gelykenis van die saaier wys ook vir ons dat jy versigtig moet wees wat jy in jou hart en jou verstand in die grond plant, want wat jy ookal plant groei. Net soos 'n boer het jy 'n keuse of jy met kakiebos, mielies of aartappels wil boer. Die grond en die reen en die son sal op jou land skyn, maar hulle kan nie kies wat groei nie, dit is tussen jou en die saad wat jy plant.

Dalk is vandag die dag dat jy jou "checklist" van waaraan mense en jou lewe moet voldoen in die laai los, en eerder met 'n skoon papier begin en skryf wat jy alles het om voor dankbaar te wees. Miskien is dit die dag wat jy besef hoe wonderlik God jou realiteit gemaak het en dankbaar is daarvoor, eerder as om in depressie en stress te leef omdat jy nie jou idee kan afmerk op jou "checklist" nie. Miskien is dit die dag waar jy dankbaar is vir die feit dat jy aan die "lotto" kon deelneem, en nie bekommerd is of jy wen of verloor nie, maar die spel geniet vir wat dit is.

Sent via my BlackBerry from Vodacom - let your email find you!

Kattelewe

So kry ons toe verlede week 2 meisiekinder katjies, Prinses en Mika. So vir die eerste paar dae is hulle nog maar baie verskrik met die botter-voet smeerdery en al. Hulle bly aan die een kant van die huis en jy kan hoor in die miaau dat hulle baie vreemds voel so weg van hulle mamma af. Ek moet sê dat ek nie 'n kat mens was nie, en maar versigtig was vir die hele nuwe ervaring, maar hulle is gepottie, en gebruik hulle sandbak. Dis half 'n ervaring as jy altyd 'n hondmens was en met 'n "poopscoop" op die gras moet rondloop.

Nou terwyl ek hier sit, dink ek aan die laaste paar dae, en veral oor die debat oor "nature vs nurture". Die twee katte se persoonlikhede verskil hemelsbreed. Dieselfde ma, dieselfde ou huis, dieselfde nuwe huis, dieselfde bed, dieselfde geleenthede en dieselfde kos. Maar Mika is die een wat die minste bang is en die hele huis verken. Sy is nie skaam om op jou te spring of deur die huis te loop en aan alles te ruik nie. Prinses is die bang een, hardloop altyd agter en as sy nie vir Mika kan sien nie, miaau sy totdat Mika weer terugkeer van die eksplorasie af.

Dit laat 'n mens dink aan al die redenasies wat ons al gehad het oor mense en menslike optrede. In teologie het ons baie geleer van die "verhalende" pastoraat waar ons geglo het dat elke mens 'n storie het. Hoe meer iemand van hulle storie vertel en in perspektief sien, hoe makliker kan hulle die probleme in hulle lewens oplos. Ons teken prentjies vir hulle van patrone in hulle genealogie van buite-egtelike verhoudinge tot dwelmafhanklikheid. Ons probeer dan saam die storie opstel, en soms in die vertel van die storie kry die meer volwasse ek my A-Ha moment waar ek verstaan.

My katte het my duidelik gewys dat die werklike ek iemand is wat op 'n basiese vlak reeds vasgelê is, en dat baie min daarvan gaan verander. Of gaan dit verander? Ek sal nou maar met die katte 'n pad stap en sien, want dalk raak Mika skugter en word Prinses die leier. Dalk is Prinses slimmer en weet dalk intuitief dat sy Mika in toom moet hou vir haar eie beswil.

So ook leef ons elke dag met nuwe lesse en uitdagings. Elke nuwe dag bring nuwe uitdagings en spanning oor ons wat ons mee moet saamleef. Die vraag is altyd vir my oor watter gedeelte van 'n mens se lewe ingebore is en watter gedeelte aangeleerde gedrag is. Dit is in my eie lewe kompleks, want soms is jou aangeleerde gedrag so ingeprent deur die "habit" dat jy kan dink dat dit deel van jou ingebore menswees is. Wanneer het jy dalk jou drome en ideale verloor en opgehou om die Mika te wees en sonder vrees die wêreld aan te pak? Wanneer het jy dalk begin om jou ooglopende vrees vir die lewe te verloor, soos Prinses, en in die leier te ontwikkel wat jy is, al is dit soms vanuit 'n beskeie uitkyk, omdat jy eers analiseer voordat jy inspring in die lewe?

Ons word ook ingebore in 'n nuwe huis en wêreld met ander faktore en mense met vooropgestelde idees. Mense wat soos ek sommer van die staanspoor meer attraksie vind by Mika, want ek hou nie van mense wat terughou nie. So oordeel die wêreld oor die "prinsesse" , omdat die "Mika's" meer inval by wat aanvaarbaar en populêr is. So doen ons ook met ons kinders op skool, en ons verwag van hulle om in te pas by alles en almal. Wanneer hulle dit doen, en verkeerde keuses maak, dan blammeer ons hulle "cool" vriende en vriendskappe daarvoor.

Jy sien, aan die een kant kom ek, my kinders, my huweliksmaat, my vriende en my katte op 'n sekere manier in die lewe in. 'n Mens kan nie altyd help hoe jy in die moederskoot aanmekaar geweef is nie, watter gene jy het, watter kleur hare jy het nie, en hoe lank of hoe lomp jy is nie. Van ons is meer avontuurlustig en het meer talente in sekere areas as ander. Ons kan baie van wie ons is nie "help" nie, so gemaak en so is ons laat staan. Dit kan ons beskryf as die basis van wie ons is, maar nooit is die gebou klaar gebou net met die fondamente nie. So is die storie van ons lewens nooit afgehandel as ons net die inleiding gedoen het en die karakters voorgestel het nie.

In die laerskool is ons in die begripstoetse oor 'n storie altyd uitgevra oor die karakterontwikkeling wat deur die storie gebeur het. Hoe het die boelie in die skool die dramaheld geword? Hoe het die lelike eendjie die ou van haar drome gekry? Hoe het die skaam maatjie geleer om voor mense te praat en hoofseun geword? En hoe het die held van die rugbyspan in die niet verdwyn na skool? Hoe het die "Mika" die volgeling geword en hoe het "Prinses" die leier van die trop geword?

Dit wil voorkom asof ons basiese persoonlikheid slegs die inleiding van die storie is. Gister sit ek by 'n reunie saam met my universiteitsvriende en ons praat oor al die dinge wat gebeur het en wat ons gedoen het. Ons praat ook oor alles wat ons bereik het en hoe "mean" ons was. So praat ons toe oor van ons ander vriende en wat hulle bereik het, en die wat vasgevang is of was in die eerste hoofstuk of in die inleiding. Jy sien, waar jy vandag is, is ook maar net 'n sinnetjie in 'n hoofstuk, maar die "fat lady" het nog nie gesing nie.

Elke dag het ons te doen met allerhande mense en situasies om ons wat van ons verwag om op 'n sekere manier aan te pas, of om op 'n sekere manier te rebelleer. Daar is mense met opinies wat ons menswees in twyfel trek, mense wat ons veroordeel, ons uitdaag of ons ondergang soek. Natuurlik sal "Mika" nou op die oomblik in 'n krisis beter weet wat om te doen en waar om weg te kruip. Soms is jou basiese persoonlikheid jou redding in 'n sekere situasie, maar op ander tye kan dit jou ondergang beteken. Sekere dinge soos eksplorasie gaan vir "prinses" moeiliker wees as gevolg van haar persoonlikheid. Wat sy egter vir my moet vra is: "Hoekom?". Sy is 'n huiskat en daar is baie tyd vir haar om te doen wat sy wil doen. Sy het nie nodig om te eksploreer nie, want haar sussie kom altyd weer terug, en wie het gesê dat 'n huiskat die hele wêreld moet verken?

So bring dit ons terug na die ou konsep dat die lewe nie een enkele antwoord het nie, en dat ons nie mense op grond daarvan moet oordeel en veroordeel nie. Ek het twee katte nou, en ek moet hulle elkeen liefhê op hulle eie manier. Ek het 4 kinders, en elkeen verskil, so daar is nie een manier wat vir almal werk nie. Slegs as ek hulle leer ken en toelaat om hulle eie menswees te ontdek en aanvaar soos hulle is, kan ek hulle help om die lewe te gaan leef. Wat is die beste huiskat, die een wat verken of die een wat op die bank rustig lê? Niemand kan sê nie. So ook kan ons dus nie oor mense oordeel nie, want wie weet wie en wat die beste is. Elke mens het sy eie menswees met sy eie idees, en om te dink dat jy die antwoord het (vir jouself) is goed, maar om te dink dat dit die enigste antwoord is, dit is waar die probleem inkom, want mense verskil.

Ek kan die tafel dek vir mense om my, maar ek kan hulle nie dwing om van die kos wat ek maak te hou nie. Mense wat die lewe geniet en mense om hulle het, is mense wat 'n buffet voorberei en mense self laat kies wat hulle wil eet en waarvan hulle hou. As hulle dus nie doen soos ek wil of hou van dieselfde geregte as ek nie, beteken nie dat ons nie die aand en die reis saam kan geniet nie.

Steeds het ek dus nie die antwoord of dit natuur of blootstelling is wat ons vorm nie, maar ek dink dat ons 'n sekere deel van wie ons is aan die natuur kan toeskryf, en die ander gedeelte aan blootstelling aan die wêreld. Daarmee saam het ons 'n verantwoordelikheid om onsself (eerstens) aan dit bloot te stel wat ons lewens gaan verryk, en teenoor ander om vir hulle die buffet voor te sit sodat hulle in hulle eie reg die "Mika" en "Prinses" gaan word wat hulle uit hulleself wil word.

Sent via my BlackBerry from Vodacom - let your email find you!

Lesse met Rooiwyn

Ek hou baie van Rooiwyn, maar ek is nie 'n kenner nie. Ek kan nie geblinddoek vir jou sê watter tipe rooiwyn dit is, van watter plaas en watter jaar nie. As ek dus voor die wynrak staan by die Spar, laat ek myself maar lei deur sigwaarde. Die eerste wat ek oplet is die plakker of label. Daardie wat so mooi en goed ontwerp is met die goudinleg en krulletjieletters met al die toekennings wat dit al gewen het, vang nogal 'n mens se oog. Dan natuurlik ook skep nie net die plakker verwagting nie, maar ook die prys. 'n Mens dink mos dat hoe duurder 'n bottel wyn is, hoe beter behoort dit te wees.

So besluit ek nou die dag in die Spar dat ek myself gaan bederf met 'n heerlike Merlot. Ek loop toe daar na daardie duurste rak toe, met die ou wyne. Ek soek 'n heerlike bottel uit en ry opgewonde huistoe. Toe ek by die huis kom en die kurktrekker indruk, toe krummel die kurk. Toe ek hom uiteindelik oop het, toe gooi ek 'n glasie in, en was ek nou teleurgesteld. Suur soos asyn.

Maar toe is ek baie lus vir rooiwyn en gaan terug Spar toe. Nou is ek baie bekommerd om nie weer 'n bloutjie te loop nie. Daar op een rak staan 'n klomp wyn, en op so 'n groen karton is sommer met 'n Kokiepen geskryf R24.95 en die wyn is 'n Rifle Red. Ek vat toe 'n kans en koop dit. Dit is sommer 'n skroeftop, wat my nog meer bekommerd maak. By die huis gooi ek 'n glasie in, en was ek nou verbaas! Dit is die heerlikste wyn. Nodeloos om te se, ek het die volgende dag nog 2 bottels gaan koop, en oor die laaste klompie maande seker die gros van Spar se voorraad Rifle Red's gaan koop.

Dit laat my baie dink aan die vers in Jesaja 40 wat sê: "Die mens is soos gras, alles waarmee hy homself besig hou is soos veldblomme. Gras verdor en blomme verwelk, maar die woord van die Here bly vir Ewig staan"

Wanneer dit by mense kom, is ons ook maar net sulke leke soos ek met my rooiwyn. Elke dag staan ons voor die rak van mense voor ons om te besluit met wie ons onsself wil assosieer. En ons gaan meeste van die kere op sigwaarde. Net soos wynplase, doen ons ook baie moeite met ons plakkers en labels. Ons spandeer baie tyd en moeite om die regte uiterlike beeld vir mense te skep. Hare klere naels complete make-overs, karre, huise – alles die plakkers van die lewe.

Ons doen die dinge omdat ons dink dat hierdie dinge ons meer bemarkbaar maak. En meer WERD maak. Maar die teksvers se vir ons dat hierdie dinge is wat verbygaan. So weet ons dat ons gaan plooie kry of ons hare verloor en siek word, en uiteindelik gaan ons liggame ingee en ons gaan sterf. Al ons plakkers kan in 'n oogwink van ons weggeneem word, so ook alles wat ons besit en bymekaarmaak.

Wyn het ook CV's. In boeke soos Platters se wyngids, word vir ons vertel waar die wyn van oorsprong is, watter tipe druif gebruik word, wie die wynmaker is en watter toekennings die spesifieke wyn al gewen het. So ook bou ons oor 'n leeftyd 'n CV op, van padpatrollie in die laerskool, tot grade en titels. Die vers vertel vir ons dat dit waarmee ons onsself besig hou soos die veldblomme is, dat dit ook van korte duur is.

Al die plakkers en pryse en CV's is dinge wat 'n verwagting by ons skep van wat binne in die bottel is. Soms kry ons versierde bottels wat pragtig is, maar leeg is binne. Duur bottels wyn wat verslaan is. En dan, wyn soos my Rifle Red wat totaal "underpromise", maar "over deliver". Die plakker en prys en CV van 'n wyn, is verlengstukke van die essensie van die wyn, nie andersom nie. 'n Mooi plakker en duur prys maak nie die wyn in die bottel beter nie.

Jy sien, die vers sê dat dit altyd in die lewe oor die essensie gaan. Met wyn gaan dit oor dit wat binne in die bottel is. Dit gaan oor die smaak daarvan en dat mense smag om van ons innerlike te drink. Die bottel en die plakker en die prys raak vergete op 'n ashoop en vergaan. Wat van belang is is die interaksie van mense. Dit gaan uiteindelik in ons lewens slegs oor een ding wat ons agterlaat, en dit is die nasmaak wat mense in hulle harte oorhet, nadat hulle met ons essensie ons siele gedeel het. Ons onthou die smaak van die wyn, nie die bottel, pryse en plakkers se ontwerpe nie.

Beteken dit dat ons in die lewe soos Job en die Prediker in sak en as moet sit en nie aan ons plakkers en CV's moet werk nie? Beslis nie, dit is nie wat hierdie vers bedoel nie. Die vers gaan juis oor dit, en dit is ons lessie wat ons moet leer vandag, alles is goed en wel wat ons doen en waarmee ons onsself besig hou, solank ons nooit uit die oog verloor wat werklik belangrik is nie. En dat ons so besig is en aandag en energie spandeer om dinge wat verbygaan, dat ons die belangrike dinge in die lewe vergeet.

Daar is dus net een ding in die lewe om op te roem en te vertrou, en dit is God en Sy Genade en belofte van 'n Ewige Lewe saam met Hom, en dat ons dit uitstraal na die mense om ons in ons uitleef van geloof, liefde en vertroue in die Essensie van alles!

Sent via my BlackBerry from Vodacom - let your email find you!

Blindelings

Die laaste week was maar een van daardie weke wat net eenvoudig nie lekker was nie. Vreeslik baie spanning en drama met een van my beste vriende se pa wat ek moes begrawe Maandag en my stiefpa se begrafnis Woensdag.

So met al die dinge in 'n ou se kop, staan ek toe Dinsdag op en vra al die "hoekom?" vrae. Soos ek skryf, skryf ek eintlik my hart uit oor al die dinge wat my pla en die wonder oor die lewe en die sin daarvan. Ek is mooi op dreef met al my gevoelens om so bietjie uit te pak teenoor die wereld daarbuite en ook teenoor God.

Toe ek klaar geskryf het, besluit ek toe om dit te publiseer na my blog toe, en toe gebeur iets baie interresant, eintlik vreemds met my. My laptop laat my nie toe om die dokument se save nie. Dit is iets wat my soos 'n bad yskoue water teen die gesig getref het. Toe kry ek die blackberry kabel en dink dat dit my rekenaar is wat die oorsaak is, en ook kry ek die dokument nie oorgedra of gesave nie. Dit het my so geruk dat ek gevoel het ek moet dit met almal deel.

Jy weet, die wereld om ons maak in die meetste van tye nie sin nie. Die vrae wat ons vra kry ons nie die antwoorde wat ONS soek nie. Vir jare het ek en 'n vriendin geredekabel oor hoe die wereld werk. Sy is van die idee dat alles in die lewe volgens God se plan loop en die steentjies waarop ons moet loop is uitgepak. Al wat ons kan doen is om op die stene te trap, en al dink ons dat ons afdwaal, dat ons op een of ander manier sal terugkom op die pad wat ons moet loop.

Ek het weer baie gedink dat die lewe nie soos 'n poppespel is nie. Ek kon nie glo dat ons met toutjies vas is en elke gedagte, oomblik en beweging direk van God kom en beheer word nie. Nie dat ek nie in die beheer glo nie, maar eerder dat ek dink dat vrye wil 'n rol speel en God meer die regiseur is van die drama. Selfs in die skeppingsverhaal kry Adam en Eva 'n keuse. Dat daar 'n pad is wat uitgelê is, dit glo ek wel, maar dat ek kan kies of ek dit wil loop is my keuse. So raak ek soms baie filosofies.

Om te dink dat iemand die finale antwoord op die idee het is verregaande. Niemand sal ooit werklik die antwoord op die vraag kry nie. So tas ons soms maar in die duister rond en van dag tot dag probeer ons die antwoorde soek om sin te maak.

Soms voel ons goed en maak die antwoord nie saak nie, maar wanneer dit sleg gaan, dan twyfel ons, gaan ons op ons kniee en vra. Soms raak ek soos 'n klientjie was my speelgoed gooi omdat ek voel dat God my nie antwoord nie. Maar wat Dinsdag gebeur het is vir my insiggewend, aangesien ek begin verstaan wat die Bybel vir ons sê.

Soms wil ons ons wil afdwing op God, ons wil mense gesond bid en as dit nie gebeur nie, dan vra ons. Ons soek sukses in wat ons doen, en as dit nie kom op die tyd of manier wat ons wil nie, dan vra ons. As my lewe nie uitwerk soos die prentjie in my kop nie, dan vra ek. En met al die vrae kom ons soms op 'n punt waar jy al die vrae op jou dokument het, maar daar is iets wat jou keer om dit te kan save op jou rekenaar, of om dit met ander te deel op jou blog. Dit is asof jy op die korttermyn dit MAG dink of twyfel, maar dat jy dit nie kan save nie, want dit is nie die finale antwoord nie.

In 'n wereld wat so deurmekaargekrap is op elke vlak raak ons maklik ingetrek by die denke van alles en almal om ons. Raak ons soms desperaat wanneer dinge nie in ons rigting loop nie. Kom ons tot die idee dat niks werk nie en dat dinge nooit ooit werklik reg gaan uitwerk nie. Dan word ons deel van die gemeenskapsdenke van alles en almal rondom ons. En soms begin ons twyfel of die God wat ons aanbid werklik in beheer is en almagtig is om alles te kan doen.

Romeine se dat ons moet versigtig wees om nie ingetrek te word in al die dinge nie. Ons moet versigtig wees om deel te wees van die tipe denke, want dit is nie God wat ons uitdaag en punte wil gee in die geloof nie, maar eerder is dit ons wat dinge verwag om Egoisties in ons idees in te val. Ons wil van God afdwing om te doen wat ons vra en wanneer ons vra. Soms gebeur dinge onmiddelik, maar soms moet ander dinge eers in plek val. Dit is geloof, om te glo in iets wat jy nie sien nie, waarvan die groter geheel ook deel is, maar ook in geduld aan God onderhewig en onderdanig te wees. Soms leef ons soos pionne op 'n skaakbord wat nie die geheel van die spel kan sien van bo af nie, maar in die groot kastele en perde vaskyk.

Dit is wat Romeine bedoel as dit vra dat ons eerder vir God moet vra om ons denke te vernuwe, sodat ons kan onderskei wat die wil van God is, in volle vertroue. Hoe meer 'n mens God vertrou, hoe meer word wat ons vra aan ons gegee. Soek eers die Koningkryk van God en al die dinge sal vir jou toegevoeg word.

Wat Dinsdag my geleer het was dat ek, wanneer ek glo, nie moet vra hoekom en wanneer nie, maar eerder meer moet glo. Dit beteken nie dat ek niks moet doen nie, maar bid en glo is ook iets om te doen. Waarvan vertroue en geduld dalk die grootste is.

Daarom sal ek aanhou droom, bid, glo en vertrou!!!

Sent via my BlackBerry from Vodacom - let your email find you!

Maatstokke

My dogtertjie Layla is nou 8 maande oud. Dit is vir my ‘n voorreg om vir ‘n vierde keer die ontwikkeling van kindertjies mee te maak. Sy is nou op die stadium waar sy wat ons doen en klanke wat ons maak naboots. En so leer ons deur die lewe dat ons naboots na aanleiding van wat ons dink nabootsbaar is.

In sport kyk ons video’s van persone wat iets wat ons graag wil doen goed kan doen. As ek klavier wil bespeel, dan gaan ek na die beste onderwyser wat die klavier reeds bemeester het, om my te leer. Ek lees boeke oor selfontwikkeling en biografieë om by “suksesvolle” mense te leer. Modetydskrifte wys vir vrouens hoe hulle moet grimeer en modelle het die klere aan wat nou in die mode is. So gaan ons deur die lewe om altyd dit wat ons persepsie is van wat ons wil doen, na te boots by iemand wat dit reeds gedoen het.

Hier is nie ooste van Pretoria, het ons die tendens by ons kinders dat hulle totaal oorrond wanneer hulle praat. Ons spot altyd dat die kinders sê: “My Po en Mo het ‘n strondhuis in Hermonus”. Wie dit begin het is onbekend, maar al die kinders praat so. Die hele laerskool praat ook van “sulke ding”, in plaas van “so ‘n ding”. Vir 11 jaar probeer ek dit by my oudste seun afleer, maar omdat almal deurgans so kommunikeer, lei dit daartoe dat hy dit nie afgeleer kry nie, en nou praat sy boetie en sussie ook so.

Ons woon seminare by waar een of ander guru vanuit Amerika ‘n mens probeer leer van hoe om in besigheid op te tree en suksesvol te wees. Dit maak min indruk op my persoonlik, want al waaroor al die boeke en seminare gaan is dat jy ‘n A-tipe manipulerende outokratiese persoon moet wees om êrens in besigheid te kom. Kyk ek na baie “suksesvolle” besigheidsmense om my, sal hulle ook vir jou vertel dat jy in baie gevalle ‘n persoonlikheidsverandering kwansuis moet ondergaan om êrens te kom. Met die toetrede van vroue tot die werkplek en gelyke regte, sien ons ook dat die voorbeeld van wie en wat ons moet wees, mense dwing om suksesvolle mense en ook mans na te boots.

Suksesvolle mense het ek in aanhalingstekens geskryf, aangesien ek die idee het dat jy op alle vlakke van jou lewe suksesvol moet wees om so ‘n stempel op jou lewe te kan plaas.

Op skool was ek gelukkig deur in die “in” spannetjie te wees, want ek het rugby gespeel. Al die meisies en ouens in die skool het vir jou respek gehad, want jy het een talent uitgeleef. Maar het dit my laat ontwikkel soos ek moes? Het dit van my ‘n beter mens gemaak? Ek wonder of Steve Jobs (RIP) ooit ‘n “jock” was? Gelukkig het die rekenaar-revolusie vir ons gewys dat daar ook plek vir ander tipe persoonlikhede in die wêreld is, mense soos Steve Jobs en Bill Gates. Mense wat op ‘n ander manier ons geleer het hoe die lewe kan werk, en dat dit nie net die outokratiese A-tipes is wat as suksesvol uitgemaak word nie. Dat jy deur eenvoudig jouself te wees, en deur sagtheid ook suksesvol kan wees. Dat dit nie nodig is om op mense te trap om êrens in die lewe te kom nie. Dit is nie nodig om ‘n “jock” te wees om suksesvol te wees nie. Daarvoor sal ek my ouers ewig dankbaar bly, aangesien hulle my ander kant en eie menswees raakgesien het, en my laat uitleef het in kultuur, musiek en literatuur. Mense wat my geleer het dat ‘n mens deur die “sagte woord” meer bereik as om ‘n bullebak te wees. Mense wat my laat raaksien het dat die lewe oor meer gaan as A-tipe persoonlikhede, en dat die tipe nastreef daarna kan lei na ongeluk en hartseer en ‘n Z-tipe lewe.

Van die oulikste mense wat ek ken, is mense wat hulle nie aan die maatstaf van die samelewing meet nie. Vroeg reeds in my lewe het ek agtergekom dat die feit dat jy geweeg en te lig bevind word in mense se oë, die probleem gewoonlik nie by jou lê nie, maar my die maatstaf. Te lank in my lewe het ek probeer om in ander se idees van wie of wat ek moet wees, te voldoen. Vir te lank het ek my sukses gemeet aan die maatstaf in ander se idees van sukses, want dit is vals en verkeerd. Dit is soos om afstand in Suid-Afrika te meet met ‘n maatstok uit Amerika. Net omdat ek dus nie voldoen het nie, maak nie van my korter of slegter as ander nie.

Ek lag altyd as mense verwys na mense as ‘n “sukses”, van watter maatstaf hulle gebruik. Geld is gewoonlik een van die mees verkeerde maatstawwe. Vir die laaste klompie jare het ek baie swaargekry, en dit was interresant hoe mense my as ‘n “mislukking” afgemaak het. Intussen het hulle nie die innerlike groei en ontwikkeling in my raakgesien of ervaar soos ek dit gesien het nie. Ek het ‘n klomp vriende om my wat werklik wonderlike mense is. Dit is mense wat my nooit afgeskryf het of my laat minderwaardig voel nie. Mense wat my genooi het om saam met hulle ‘n bier te gaan drink, en aangebied het om te betaal, want hulle het geweet ek kan nie. Mense wat my te midde van my geldnood altyd met respek en in liefde aanvaar en hanteer het.

Ek voel bevoorreg om sulke mense in my lewe te hê wat altyd daar is, en wie se maatstawwe reg is, mense vir wie jou binneste en jou menswees meer saak maak as die uiterlike. Mense wat jou regop hou en jou nie meet nie. Volgens my is sulke mense die voorbeeld van sukses, want hulle stel meer in JOU belang as in wat jy HET. Mense wat werklik verstaan waaroor die lewe handel, en daarom gelukkige mense is. Mense wat nie van jou verwag om eers ‘n A-tipe manipuleerder te wees wat met ‘n blink kar die wêreld verblind nie.

Hierdie klompie mense is vir my ‘n inspirasie in my lewe, en ek stap om die rede met hulle ‘n pad. En moet vir geen oomblik ‘n fout maak oor hulle finansiële situasie of ander suksesse nie, hulle kan alles vermag wat hulle kan, maar sonder om die mense om hulle af te maak as onbelangrik.

Daar is dus twee dinge wat hier belangrik is, die eerste is jou eie ontwikkeling en wat jy wil vermag in jou lewe (jou eie maatstaf en die manier hoe jy ander meet), en jou optrede rondom die maatstaf van die mense om jou en hoe hulle jou meet.

Kom ons begin by jouself. Ek weet in my hart dat dit waarmee ek myself besig hou elke dag, dat dit vir my belangrik is. Ek weet in my hart presies wat ek dink en voel en daarmee saam waarheen ek oppad is. Ek meet my aan niks en niemand nie, want ek laat God toe om my deur my omstandighede te leer wat belangrik en wonderlik is. Ek meet mense om my met liefde en toelaat en nie met afguns en ‘n randstokkie nie. Ek is bereid om almal om my toe te laat om te wees soos wat hulle wil wees. Dit begin by myself en die manier wat ek na myself kyk. Ek meet my eie self nie aan wat ek het en wat ek nie het nie, want dit is dinge wat slegs tydelik is. Ek meet myself net aan my eie persoonlike ontwikkeling. As ek groei, dan is waar ek is en by wie ek is die plek waar ek moet wees en by wie ek moet wees.

As ek mense se ongeluk en hartseer veroorsaak, dan moet ek kyk na my optrede en my woorde, want dit is dinge wat ek kan verander. Wanneer ek op mense trap, trap ek op myself. Wanneer ek oneerlik is met mense om my, is ek oneerlik met myself. Wanneer ek ander oordeel, is dit slegs omdat ek myself nie toelaat om in totaliteit myself te wees nie. En wanneer ek mense in my lewe toelaat ogv allerhande maatstawwe soos wat ek uit hulle kan kry, bewys ek daarmee my onvermoë om myself toe te laat om te wees wie ek is.

Die tweede is die maatstaf van mense om my en die gemeenskap. As mense net van my hou oor my “sukses” of die hoeveelheid geld wat ek het, of my vermoë om te kan sport doen, dan sê dit vreeslik baie van hulle en hulle probleme. Dit raak vir my hulle menswees aan en gee ‘n kykie in hulle lewens en tekortkomings.

Die bybel sê dat ons nie die splinter in die ander se oog moet sien nie, maar die balk in ons eie oog. Die boodskap daarvan is dat ons in ander en ons optrede en oordeel in en oor ander, ‘n stukkie van ‘n groot probleem in onsself raaksien. Ons wys dus in ‘n oordeel oor ander meer van ons eie tekortkominge as van hulle s’n. So wat ek geleer het is om mense wat op die oog af my oordeel oor materialistiese vermoëns, dat hulle die mooiweersvriende is. Hulle is die mense wat aan my kant gaan wees wanneer my situasie verander, maar nie daar is wanneer ek swaarkry nie.

Die Bybel sê ook dat die oordeel waarmee ons oordeel, oor ons ge-oordeel gaan word. Wat die uiteinde van die mense om my se aksies is, is dat ek hulle dan presies andersom hanteer. Hoekom sal ons mense om ons toelaat wat net onder hulle terme by ons wil wees, en nie sonder voorbehoud nie? So moet ons versigtig wees aan watter maatstawwe ons onsself blootstel, en ook die van ander, want as dit nie sonder voorbehoud is nie, weet ons mos vanself dat dit nie die mense is wat ons in ons lewens moet toelaat nie.
Dit laat jou voel soos ‘n sirkusleeu waat sekere toertjies moet uitvoer en in ‘n hok opgesluit word, geen vryheid of lekkernye sonder die toertjies nie. As jy nie die vryheid het wat ‘n leeu in die bos het nie, gaan jy nooit werklik ‘n leeu kan wees nie. Dan gaan jy altyd onvergenoegd en minderwaardig wees. As jy jouself meet aan ander en wat ander verwag, knip jou jou vlerke en sal jy nooit jou volle potensiaal ontwikkel nie.
God het elkeen van ons uniek geskape, met ons eie unieke roeping.

Dit is soos die storie van die arend wat uit die nes geval het en tussen die eendjies grootgeword het. Hy het saam met hulle gewaggel, maar het gesukkel om te swem. Sy “boeties” het hom gespot omdat hy nie kon swem nie. Hy het ‘n enorme kompleks ontwikkel daaroor. Eendag ontdek hy in die weerkaatsing van die water dat hy anders lyk as die eendjies om hom en lyk soos die arende wat hy sien sweef. Toe begin hy sy vlerke oefen en kort voor lank is hy in die lug en ontdek sy potensiaal.

Vir hoe lank gaan ons probeer om te wees wat die samelewing en mense om ons van ons verwag? Hoe lank gaan ons onsself laat meet aan wat ander mense dink? Vir hoe lank nog gaan ons ongeluk in mense om ons se lewens skep om hulle te meet en te vergelyk aan ons idee van “sukses”? Vir hoe lank gaan ons mense om ons en veral ons kinders kasty omdat hulle nie is wat ons van hulle verwag nie.

Elke mens het die reg om hulleself te wees en te doen wat hulle wil, jy ook. Jy en almal om jou kan en mag presies wees wat hulle wil wees, en “sukses” is mense wat dit kan toelaat, maar belangriker, jouself kan toelaat en aanvaar vir wie en wat JY is!

Hoe wonderlik sal die lewe wees as almal van hulle maatstokke kan ontslae raak?

Selfsug

Ek lees graag vir my kinders sprokies. Alhoewel hulle nie heeltemal die boodskappies verstaan wat onderliggend is nie, probeer ek graag vir myself die boodskap gryp. Dit is ongelooflik die hoeveelheid lewenslesse en selfontwikkeling wat jy kan ondergaan deur sprokies te lees. Vandag wil ek bietjie kyk na een konsep wat in feitlik alle sprokies voorkom, naamlik selfsug. In definisie die “omgee vir jouself en net vir jouself”.

Gewoonlik is dit ‘n heks, stiefma, stiefsussies of ‘n wolf wat selfsugtig is. Die karaktertrek gaan oor die feit dat hulle ten koste van iemand anders, iets vir hulleself toe-eien. Hulle het ‘n inherente jaloesie, maar ook ‘n streep van mag om ‘n situasie in hulle eie guns te laat draai.

Van kindsbeen af hoor ek in die kerk die gedeelte wat lees dat jy jou naaste moet liefhe soos jouself. Daar was jare ook oor die vers gedink dat jy dit dalk kan manipuleer om ook self te kan besluit wie jou naaste is. Soos die wêreld nou daarna uitsien, lyk dit of ons baie sukkel om die konsepte van onsself wees en selfverwesenlikking en selfliefde te laat bestaan sonder om selfsugtig te wees. Om daardie punt te bereik waar ek myself kan ontdek en uitleef saam met ander mense, en waar altwee bestaansreg kan kry binne dieselfde ruimte op dieselfde tyd. Ons sien dat mense, wanneer hulle blykbaar hulleself ontdek het, dink dat dit beteken dat hulle hulle wil moet afdruk op mense om hulle. Dit is asof daar in die kassie van leef net plek vir EK is, en niemand anders nie.

Oscar Wilde sê: “Selfishness is not living as one wishes to live, it is asking others to live as one wishes to live”. Dit is in die essensie die manipulasie van die mense om ons wat moet doen NET wat ek wil doen, anders is daar nie vir hulle plek in my lewe nie. “And because of our selfishness, we will be condemned to the worst torture humankind ever invented for itself: loneliness” Paolo Coelho. Dit is natuurlik die uiteinde van selfsug, en dit is dat ons en die mense om ons vereensaam, want ek maak geen plek vir ander in my lewe nie. Hulle kan dalk saam met my leef, maar in vrees en “aanbidding” van my wense, waar hulle ontneem word van asem en ontwikkeling wat God vir hulle bestem het.

Die ander kant van die muntstuk is die deel van die mense wat leef in die skaduwee van ander om hulle, om die vrede te bewaar en om aan vereistes te voldoen. Mense wat kapituleer om iemand in hulle lewens te behou en na ander se pype te dans om bestaansreg te kan hê. Moeder Theresa som dit so op: “One of the greatest diseases is to be nobody to anybody”. Ayn Rand som dit so op: “The man who does not value himself, cannot value anything or anyone”. Iemand het ook een keer gesê dat jy die reg het om jouself te wees, totdat jy ander se reg om hulleself te wees van hulle ontneem.

Ek dink dat mense wat in selfsug leef, eintlik onvolwasse is. Ek het nou ‘n hele spul kinders in my huis, en ek sien dat selfsug ‘n kinderlike konsep is. Elkeen wil op die skottel net kyk wat hy/sy wil kyk, en as die ander hulle nie toelaat nie, dan gooi hulle trane en speelgoed. Dit is skynbaar moeilik om hierdie “toelaat” vir ander en van ander deel van ons lewe te maak. Selfsug is dus die skadukant van selfontwikkeling en selfkennis, want dit is juis nie die karaktertrek van ‘n volwasse mens nie.

As ek dan ook altyd na ander se pype dans, soos die kleinste kind in ‘n gesin, is dit ook nie gesond nie, want dan misken ek ook my regte as mens. Ek word eenvoudig die een wat altyd terugstaan, en dan kan ek ook nie ontwikkel nie, want ek dink naderhand dat ek nie mag nie. Ek mag nie vir myself dink of doen wat vir my lekker is nie.

Ek het al verwys na die kursus wat ek verlede jaar gedoen het. Een van die aanhalings wat by my vasgesteek het was: “Jy moet jouself altyd eerste stel, en die mense rondom jou ook eerste”. Ek kan myself voorstel hoe fantasties die lewe sou gewees het as ons almal so sou kon leef. Dit bring ons weer terug by: “Jy moet jou naaste liefhê soos jouself”. Dit beteken dat niemand belangriker is as iemand anders nie, maar dat niemand ook minder belangriker is as iemand anders nie. Almal is gelyk.

Wat is die oorsaak dat ons nie so ‘n wêreld bewoon nie?

In baie literatuur oor selfontwikkeling word daar soveel gefokus op die een dimensie van die self. Hoe kan ek groei, hoe kan ek ‘n beter mens wees en hoe kan ek die wêreld om my begin beheer om die lewe te skep wat ek soek. Almal wys terug na die self, en dat niks gaan gebeur sonder om jouself te ontdek nie.

Mense wat onderdruk was deur wetgewing soos sekere bevolkingsgroepe en vrouens, het baie keer die tendens om, wanneer hulle regte kry, te wil kompenseer om te dink dat die skaal skielik nou vir ‘n ruk totaal moet omswaai in hulle guns, voordat daar gelykheid later kan wees. Enige situasie, of dit nou in die eerste onderdrukking, of in die regstelling daarvan ten koste van enige individu is, is verkeerd. As ek skielik vir jou regte gee wat jy nie voorheen gehad het nie, beteken dit mos geensins dat ek nou al my regte prysgee nie?

Die skaal is nooit dat ek 180% gehad het en jy 20% en nou om op 100% te eindig ons skielik nou vir jou 180% moet gee en ek 20% nie? Ek het 100% en jy het 100%, al maak dit logies nie sin nie, dit is hoe dit is.

Dit kom alles ook terug na oordeel. Oordeel oor die self (ek is nie goed genoeg gewees nie, nou gaan ek veg vir my plekkie in die son), oordeel oor die ander (jy het my nie toegelaat om te wees wat ek wou of kan wees nie, nou gaan ek dit by jou terugvat), oordeel oor die gemeenskap (die wêreld skuld my, omdat ek so stief behandel is deur tyd en ‘n “raw deal” gehad het). Jy sien, ons het 2 pole wat ons teenoor mekaar afspeel op die skaal, ek voel ek het verloor, en om myself te laat geld, moet jy verloor of prysgee.

My twee seuntjies gooi vir hulle Coke in, en dan korrel hulle om te sien dat hulle presies dieselfde hoeveelheid het. Die een wat nie die bottel in die hand het nie, en beheer soek, gryp dan graag die bottel by die ander een. Hy dink dat sy boetie hom wil indoen, en die ander boetie word kwaad, want hy moet beheer weggee.

So leef ek en jy elke dag met die mense om ons, huweliksmaats, kinders, kollegas, vriende en vreemdelinge. Ons is die hele tyd besig met hierdie uitputtende spel van “MYNE” en “EK”. Ons is so besig met die magstryd om ons vyande te soek en te elimineer sodat ek kan leef. Ek is so besig om myself jammer te kry, dat ek nie tyd het om vir ander ‘n plekkie in die son te gun nie. So kinderagtig dat as die kollig nie op my val nie, ek sommer die krag wil afsit. So minderwaardig dat ek nie ander kan toelaat om hulleself te wees en hulleself te kan uitleef nie, want dit bedreig my. So besig om die belangrikste te wees, dat niemand om my ‘n kans het om asem te haal nie, want ek dink hulle steel my asem. So besig om sterker, groter, ryker en belangriker te probeer voel, dat ek eintlik die monster rondom selfsug voed en my situasie erger maak om net meer en meer te moet bewys.

So sit ons die pot mis. Enige mens kan vir jou sê dat as iets wat jy doen ten koste van iemand anders is, dit geen positiewe doel dien nie. Geen wonder dat ons kinders so sukkel om groot te word en volwasse te word nie, want hulle word deur ander “kinders” opgelei en grootgemaak.

Jesus is en bly ‘n ongelooflike voorbeeld. Jesus het presies geweet wie en wat Hy is. Jesus het nooit neergekyk op die mense om Hom nie. Jesus het vir dit waarin Hy glo geveg en sy standpunt gestel. Jesus het Homself nooit verneder nie, maar uit die essensie van Sy wese vir mense kom leef. Jesus het ander se voete gewas, en nooit bekommerd gewees oor wat ander van Hom sê of dink nie. Jesus het nooit in Sy persoon gekrenk gevoel oor wat ander dink nie. Jesus het met die rykstes en die armste mense tyd spandeer. Vir Jesus het dit nie oor Homself gegaan nie, maar oor die groter doel wat Hy op aarde en vir die mense moes doen. Maar Jesus was Jesus en Hy het geglo in Homself ook. Jesus het nie in sak en as gaan sit en minderwaardig gevoel teenoor die sogenaamde kenners nie, maar hulle tereggewys, maar geakkommodeer. Jesus het na almal om Hom geluister.

Nou wie is ek en jy? Ons het ook goddelikheid in ons, ons kan ook soos Jesus leef. Ons moet Sy voorbeeld nastreef en ophou om in die kopkassies te leef waar ons vandag leef. Kom ons gaan verander die wêreld om ons, en kom ons stel onsself eerste, en ook die mense om ons eerste, op dieselfde tyd.

Kom ons gaan skryf ‘n sprokieswêreld vir onsself en almal om ons!!!

Die gewoontes wat ons ry

Ek is ‘n roker, en dit wat mense van rook sê is baie waar. Dit is seker die moeilikste gewoonte om af te leer, want dit is meer as ‘n verslawing. En ek leer baie uit my rookgewoonte uit, wat so absoluut waar is van alle gewoontes wat ek aangeleer het.

Daar is ‘n verskoning daarvoor:

Almal ken die aanhaling: “Elke straatvrou het ‘n storie”. Alle rokers wil ophou en het ‘n strategie geformulleeer van hoe en hoekom hulle gaan ophou. Gesondheid en emfiseem is natuurlik die grootste hiervan, alhoewel geen waarskuwing op ‘n pakkie sigarette ons afskrik nie. Iemand sê nou die dag in die rookplekkie by Brooklyn Sentrum vir my: “Smokers are a dying breed”.

Almal van ons wat rook het ‘n verskoning daarvoor wat ons baie keer nie eers presies weet wat die werklike rede is nie. In die ou swart en wit films was die absoluut “cool” om te rook. Ek kan onthou dat my oupa gerook het, en ek was absoluut gefassineerd met hom en sy rookgewoonte. Hy het sy grys hare agteroorgekam en as hy sy pak aangehad het, het hy gerook soos James Bond.

Ek was baie sportief op skool en het nie gerook nie, spesifiek vir daardie rede. Op Universiteit het ek besluit om te rook, want dit was iets wat ek altyd wou gedoen het. Ek het na die kaffee gery op ‘n dag en vir my ‘n pakkie Kent gaan koop, dieselfde as wat my oupa gerook het. Aan die begin het dit moeilik gegaan, want ek het maar gesukkel om my sportiewe longetjies gewoond te maak aan die vreemde ding. Maar kort voor lank het dit vir my lekker geraak en normaal. Selfs ‘n slegte gewoonte word naderhand vir my die norm en aanvaarbaar.

Elkeen van ons het verskillende verskonings, dalk groepsdruk of dat ons wil gewig verloor. Maar baie keer gebeur dinge net en raak ons gewoond aan iets, sonder dat ons werklik daaroor ‘n wilsbesluit neem.

Ons lieg vir onsself daaroor:

Elke keer wat jy ‘n pakkie optel met die woorde: “smoking is dangerous to your health”, vertel ons onsself dat ek mos nog nie siek is nie, en dat dit tog nie so erg kan wees nie. Alhoewel alle rokers wil of moet ophou, of dit nou vrywillig of gedwonge deur emfiseem is, hou mense eenvoudig nie op nie. Ons vertel vir almal dat ons gaan, maar ons is nie werklik eerlik nie. Ons is bewus van die “probleem”, maar ons doen niks daaraan nie.

Dit is amper soos ‘n alkoholis wat slegs die gewoonte kan breek as hy dit in die eerste plek erken. Om op te staan en bewustelik te erken. Ek gebruik rook as ‘n voorbeeld, want soos met ander gewoontes voel jy nie die impak van jou daad elke dag of onmiddelik nie. Mense met ‘n gewigsprobleem en verslawing aan sjokolade wys nie onmiddelik op die skaal dat jou 300 gram Aero gelyk is aan 300 gram verhoging in jou gewig nie. Die skade van jou aksies is uitgestel, en daarom is dit vir jou onwerklik.

Omdat die konsekwensies in die toekoms is, glo ons dat daar ‘n kitsoplossing in die toekoms gaan kom wat dit gaan wegneem, so daarom is ek nie bekommerd daaroor nie. Daar sal tog ‘n nuwe vetpilletjie kom wat jy kan neem, of jy kan mos altyd gaan vir plastiese sjirurgie, so moet nie nou bekommerd wees oor jou gewoontes nie.

Ons vertel ook vreeslik baie stories van mense wat hulle hele lewe lank gerook het en nooit probleme opgetel het nie. Ons vertel van toe ons verlede week by die dokter was vir ondersoeke, dat die dokter nie kon glo dat ons rook nie, want ons is gesond.

Ons is reaktiewe kreature:

Omdat die konsekwensies in die toekoms is, glo ons dat ons die probleme dan sal hanteer en kan hanteer. Ek maak wat ek wil, en vat die pak slae wanneer dit kom. Nou eers die genot van my Dunhill, later die ronddra van ‘n suurstofmasjien. Nou eers die Aero, later die liposuction. Nou eers die uitskel en sleg hanteer van my huweliksmaat, later die jammer en die bos blomme. Nou eers die uitskel en irritasie met my kind, later die koop van ‘n playstation. Nou eers die kas wyn, more die hoofpyn en panado’s.

Ons is almal deeglik bewus in ons harte, en die literatuur herinner ons die hele tyd daaraan dat ons in die oomblik van NOU leef. Elke sigaretjie, elke skelwoord, elke Aero is in die NOU, maar het konsekwensies in die NETNOU. Elke woord en aksie van hierdie oomblik is die steentjie waarmee ek my more bou.

Die toring van Pisa is ‘n goeie beeld om te gebruik. Ons skewe bouwerk word vir die mense om ons ‘n besienswaardigheid, omdat dit skeef is. Jy sien almal wat al daar was met hulle foto’s van hoe hulle dit probeer regop hou. Almal om ons wat lief is vir ons probeer deur hulle aksies ons skewe bouwerk regop hou en keer dat ons nie val nie. Maar later verlaat mense ons wanneer hulle begin agterkom dat ons een ding sê, maar ‘n ander bedoel. Ons hou aan en aan om skeef te bou.

Die toring van Pisa het die beste ingenieurs nou al probeer stut en regop hou, maar hulle kan dit net keer om nie te val nie, maar skeef is skeef. Hulle kan nie die tyd terugdraai en gaan verander wat in die verlede gebeur het nie. Alhoewel ons dus dink dat my lelike woorde aan my huweliksmaat later reggestel kan word met ‘n verskoning, kan die verskoning nie die skewe bouwerk wegvat nie, dit kan net die gebou keer om nie om te val nie. Die pilletjies wat ek gaan drink om op te hou rook gaan nie my goeie sportiewe longe vir my teruggee nie, dit gaan net keer dat ek myself nie tot in die afgrond in rook van die dood nie.

Reaktief is dus net stutte wat die skewe bouwerk regop hou.

Wat is die antwoord dan:

Om die lewe te bou wat jy wil, het jy nodig om bewustelik elke dag en elke oomblik te bou. Elke sigaret wat jy aansteek het die vermoë om die gebou te laat kantel. Elke woord wat jy spreek, elke aksie, elke gebaar is ‘n bousteen. Jy moet egter besef hoe belangrik elkeen van hierdie steentjies van sekondes in jou hand is. Waar jy dit gaan neersit, en hoe!

Wees versigtig om ook in jou aksies verskonings te maak en almal om jou te blammeer. “Almal om my het gerook of gedrink en nou doen ek dit ook”. “Niemand het gelukkige verhoudings nie, daar is nie ‘n volmaakte manier nie, dit is my persoonlikheid”. “Ek was nog altyd sus of so”.

Wees ook versigtig om beloftes te maak wat jy in jou hart weet jy gaan breek. Mense belowe daagliks dat hulle gaan verander of gaan ophou om sekere dinge te doen, terwyl hulle in hulle harte glo dat hulle dit nie gaan of wil doen nie. Hierdie leuens is ook maar net stutte van riet gemaak, want mense sien later daardeur en besef dat hulle ons nie kan vertrou nie.

Moet ook nie alles aan die groot klok ophang wanneer jy ‘n gewoonte wil breek nie. Die beste manier om ‘n ding te doen, is subtiel, gebore uit jou hart. Jy gaan dalk soms nie heeltemal dit regkry nie, so dan stel jy niemand teleur nie. As jy besluit om liewer nie so te baklei met jou huweliksmaat nie, moenie vir hulle sê dat jy dit gaan doen nie, doen dit net, hulle sal self agterkom dat jy verander het.

Die wêreld gee applous vir aksie en nie idees nie. Mense om jou wat sien dat jy probeer, al kry jy dit nie heeltemal reg nie, gaan baie meer respek kry vir jou. Wanneer jy probeer om op te hou rook, beteken nie jy gaan nooit weer rook nie, dit beteken jy is bewus van jou verslawing en jy doen iets daaraan.

Die belangrikste van die ophou, is dat dit nooit kunsmatig moet wees, of om iemand te manipuleer of tevrede te stel nie. As jy jou eie huis bou waarin jou kinders moet leef en veilig moet wees, gaan jy natuurlik meer moeite daarmee doen, as wanneer jy iemand anders se huis vir hulle bou. Wees daarom eerlik met jouself oor jou eie aksies waarmee jy nie tevrede is nie, en begin reguit en effektief bou, uit jouself en vir jouself.

Ons is kreatiere van gewoontes, maar as jou gewoonte jou en jou doelwit nie positief bedien nie, verander dit NOU!