So met al die dinge in 'n ou se kop, staan ek toe Dinsdag op en vra al die "hoekom?" vrae. Soos ek skryf, skryf ek eintlik my hart uit oor al die dinge wat my pla en die wonder oor die lewe en die sin daarvan. Ek is mooi op dreef met al my gevoelens om so bietjie uit te pak teenoor die wereld daarbuite en ook teenoor God.
Toe ek klaar geskryf het, besluit ek toe om dit te publiseer na my blog toe, en toe gebeur iets baie interresant, eintlik vreemds met my. My laptop laat my nie toe om die dokument se save nie. Dit is iets wat my soos 'n bad yskoue water teen die gesig getref het. Toe kry ek die blackberry kabel en dink dat dit my rekenaar is wat die oorsaak is, en ook kry ek die dokument nie oorgedra of gesave nie. Dit het my so geruk dat ek gevoel het ek moet dit met almal deel.
Jy weet, die wereld om ons maak in die meetste van tye nie sin nie. Die vrae wat ons vra kry ons nie die antwoorde wat ONS soek nie. Vir jare het ek en 'n vriendin geredekabel oor hoe die wereld werk. Sy is van die idee dat alles in die lewe volgens God se plan loop en die steentjies waarop ons moet loop is uitgepak. Al wat ons kan doen is om op die stene te trap, en al dink ons dat ons afdwaal, dat ons op een of ander manier sal terugkom op die pad wat ons moet loop.
Ek het weer baie gedink dat die lewe nie soos 'n poppespel is nie. Ek kon nie glo dat ons met toutjies vas is en elke gedagte, oomblik en beweging direk van God kom en beheer word nie. Nie dat ek nie in die beheer glo nie, maar eerder dat ek dink dat vrye wil 'n rol speel en God meer die regiseur is van die drama. Selfs in die skeppingsverhaal kry Adam en Eva 'n keuse. Dat daar 'n pad is wat uitgelê is, dit glo ek wel, maar dat ek kan kies of ek dit wil loop is my keuse. So raak ek soms baie filosofies.
Om te dink dat iemand die finale antwoord op die idee het is verregaande. Niemand sal ooit werklik die antwoord op die vraag kry nie. So tas ons soms maar in die duister rond en van dag tot dag probeer ons die antwoorde soek om sin te maak.
Soms voel ons goed en maak die antwoord nie saak nie, maar wanneer dit sleg gaan, dan twyfel ons, gaan ons op ons kniee en vra. Soms raak ek soos 'n klientjie was my speelgoed gooi omdat ek voel dat God my nie antwoord nie. Maar wat Dinsdag gebeur het is vir my insiggewend, aangesien ek begin verstaan wat die Bybel vir ons sê.
Soms wil ons ons wil afdwing op God, ons wil mense gesond bid en as dit nie gebeur nie, dan vra ons. Ons soek sukses in wat ons doen, en as dit nie kom op die tyd of manier wat ons wil nie, dan vra ons. As my lewe nie uitwerk soos die prentjie in my kop nie, dan vra ek. En met al die vrae kom ons soms op 'n punt waar jy al die vrae op jou dokument het, maar daar is iets wat jou keer om dit te kan save op jou rekenaar, of om dit met ander te deel op jou blog. Dit is asof jy op die korttermyn dit MAG dink of twyfel, maar dat jy dit nie kan save nie, want dit is nie die finale antwoord nie.
In 'n wereld wat so deurmekaargekrap is op elke vlak raak ons maklik ingetrek by die denke van alles en almal om ons. Raak ons soms desperaat wanneer dinge nie in ons rigting loop nie. Kom ons tot die idee dat niks werk nie en dat dinge nooit ooit werklik reg gaan uitwerk nie. Dan word ons deel van die gemeenskapsdenke van alles en almal rondom ons. En soms begin ons twyfel of die God wat ons aanbid werklik in beheer is en almagtig is om alles te kan doen.
Romeine se dat ons moet versigtig wees om nie ingetrek te word in al die dinge nie. Ons moet versigtig wees om deel te wees van die tipe denke, want dit is nie God wat ons uitdaag en punte wil gee in die geloof nie, maar eerder is dit ons wat dinge verwag om Egoisties in ons idees in te val. Ons wil van God afdwing om te doen wat ons vra en wanneer ons vra. Soms gebeur dinge onmiddelik, maar soms moet ander dinge eers in plek val. Dit is geloof, om te glo in iets wat jy nie sien nie, waarvan die groter geheel ook deel is, maar ook in geduld aan God onderhewig en onderdanig te wees. Soms leef ons soos pionne op 'n skaakbord wat nie die geheel van die spel kan sien van bo af nie, maar in die groot kastele en perde vaskyk.
Dit is wat Romeine bedoel as dit vra dat ons eerder vir God moet vra om ons denke te vernuwe, sodat ons kan onderskei wat die wil van God is, in volle vertroue. Hoe meer 'n mens God vertrou, hoe meer word wat ons vra aan ons gegee. Soek eers die Koningkryk van God en al die dinge sal vir jou toegevoeg word.
Wat Dinsdag my geleer het was dat ek, wanneer ek glo, nie moet vra hoekom en wanneer nie, maar eerder meer moet glo. Dit beteken nie dat ek niks moet doen nie, maar bid en glo is ook iets om te doen. Waarvan vertroue en geduld dalk die grootste is.
Daarom sal ek aanhou droom, bid, glo en vertrou!!!
Sent via my BlackBerry from Vodacom - let your email find you!
No comments:
Post a Comment