Dr Jekyll en Mr Hyde

In 1886 verskyn die boek "Dr Jekyll and Mr Hyde" geskryf deur Robert Louis Stevenson. Dit vertel die storie van 'n prokureur wat sy vriend se gesplete persoonlikheid ondersoek.

Hierdie twee persoonlikhede tree met verskillende moraliteit op van situasie tot situasie.

Ek dink dat, alhoewel ons nie almal gesplete persoonlikhede het nie, daar tog in mense verskillende dinge skuil. Die wereld werk mos maar met 2 pole van lig en donker, goed en sleg asook dag en nag.

Wanneer Dr. Jekyll in die spieel kyk sien hy soms die homself raak en soms iemand anders. So wonder ek as jy en ek in die spieel kyk, sien ons wat ons graag wil sien, of sien ons 'n drogbeeld van iemand wat ons in verander het?

Soos Hulk wat groen word as hy kwaad word, hoe verander en beinvloed die omstandighede om jou jou bestaan. Soms stel ons onsself ook onnodig bloot aan dinge en mense wat ons "slegte" kant uitbring.

Op facebook sien ek oulike prentjies en uitsprake van mense, baie keer nie van wat hulle is nie, maar wat hulle graag wil wees. God het ons so gemaak dat ons graag beter wil wees en strewe na die lig-kant binne ons. Die Heilige Gees is daardie stemmetjie wat sag in jou hart jou oortuig van die regte ding.

Soms voel dit asof daar ook 'n klein duiweltjie op jou ander skouer sit wat jou van die donker kant wil oortuig.

Wanneer ons dus so die Nuwe jaar ingaan, is my gebed vir myself, my kinders, my geliefdes en almal om my dat jy die lig-kant sal kies. Dat jy deur God gelei sal word om die verskil te ken tussen die stemme, en dat jy in die spieel sal sien wie jy werklik is in God en sal hou van wat jy sien.

Geniet hierdie tyd saam met jou spesiale mense.
Deon Lewis
0767801421
BBM Pin 26F40471
Also find me on Whatsapp

Sent via my BlackBerry from Vodacom - let your email find you!

Die einde van die wereld is hier?

Ok, al die antisipasie oor hierdie dag 21 Desember 2012 is nou hier. Dit is mos nou vandag waar die kalender van die Majas stop en sou dit nou die dag wees wat die einde is van die lewe soos ons dit ken op aarde.

Ons lewens is van kleins af gevul met die twee pole van begin en einde. Ons word herinner aan geboorte en dood en dat dinge nie ewig is nie. Ons skooljare is gevul met die nuwe graad wat elke jaar begin en eindig, en op oujaar skiet ons vuurwerke met die hoop dat die bose ons nie inwag in die nuwe jaar nie.

Dinge begin en eindig, soos ons stories het ook 'n inleiding en slot. Maar of dit nou gaan eindig vandag sal ons maar moet sien. Maar eintlik weet ons om elke dag so te leef asof dit die laaste is.

Of daar nou vandag al die plannete kosmies in lyn gaan kom, maak nie werklik saak nie. Maar jy kan vandag jou eendjies in 'n ry organisseer in jou kop. Jy kan jou innerlike self help om vandag 'n einde te maak aan wat jy weet nie vir jou goed is nie.

Miskien is hierdie die dag wat jy jou ou lewe eindig en aansluit by Romeine 12:8 "Moenie aan die sondige wereld gelyk word nie, maar laat God julle verander deur julle denke te vernuwe".

Vandag kan die dag wees waar jy die "ou" mens met al sy kruppel, oordelende en negatiewe maniere afsterf en nuut gaan leef.

Jy kan maak wat jy wil, geen een van ons is onbewus van hierdie patrone nie. Ons herhaal dit net oor en oor, want dit is "makliker" om eerder die duiwel wat jy ken na te volg as die duiwel wat jy nie ken nie. As jy daarna kyk van buite is dit absurd, maar dit is wat ons elke dag doen. Ons weet ook presies wat ons doen wat verkeerd is, nog voordat dit jouself of mense om jou skade aangerig het.

Vandag is die dag wat die leuens wat jy jouself vertel en die leuen wat jy leef tot 'n einde kan kom. Die Bybel gee ons ook toestemming om dit wat jou pla, selfs jou eie hand af te kap.

Jy het nie eeu-oue gesrkifte en profesiee nodig om vir jou te vertel om dit te eindig nie, jou eie ongeluk skreeu dit uit. Word stil en luister na jou lewe, en gaan skep 'n nuwe heelal in jouself wat 'n nuwe era inlui.

Selfs al is dit nie volmaak nie, solank dit beter is as gister is jy oppad na 'n gelukkiger lewe.

Hopelik is ons almal more hier, dan skryf ek weer!
Deon Lewis
0767801421
BBM Pin 26F40471
Also find me on Whatsapp

Sent via my BlackBerry from Vodacom - let your email find you!

In my kerskous

Iemand wat ons ken was nou die aand aan huis by ons, ek was gelukkig nie daar gewees nie, maar ek hoop dat sy op 'n stadium hierdie lees.

In die gesprek het dit uitgekom dat God vir ons goed is, en sy het hewig hierop reageer.  Jy sien, haar lewe lyk na een groot stuk gemors.  Dinge werk nie vir haar uit nie, sy is alleen en sy is eensaam.  Klaarblyklik het sy mense se lewens verwoes en daarmee saam ook haar eie. 

Een ding wat ek weet is dat wanneer dinge vir ons nie goed loop nie, ons gewoonlik op daardie stadium God betrek by die situasie.  Aan die een kant het jy mense wat 'n idée in hulle gedagtes vorm van hoe hulle lewens moet lyk, en as dit nie so uitwerk nie, dan is dit God wat dit so maak. 

Ek het al baie verwys daarna dat ons God soms sien as Kersvader en vir hom 'n briefie, in die vorm van gebed, aanstuur Noordpool toe.  Wanneer ons dus een oggend opstaan en sien dat die kerkskous se inhoud nie met die briefie saamstem nie, dan is ons woedend.

Soos ek ouer word, besef ek tog dat daar iemand is wat kersvader help finansier aan die lysie.  Soms is dit nie moontlik om die lysie aan te voldoen nie.  Ek het 'n seuntjie wat 'n jaar moes wag vir sy WII omdat ek dit eenvoudig nie kon bekostig nie.  Beteken dit dat ek hom nie liefhet nie?  Alhoewel hy dit nie onmiddelik kon kry nie, en ek dit nie kon bekostig nie, ek steeds op ander vlakke waar ek wel kon help vir hom alles gegee het wat ek kon.

In my vorige blog het ek geskryf dat on sander blammeer vir wat in ons lewens gebeur.  Toegegee, nie alles in die lewe is my toedoen nie, maar ons leer tog vir kinders dat kersvader nie vir hulle hulle wense gaan gee wanneer hulle deur die jaar stout was nie.  Hierdie insig kan wel lei tot selfbejammering en oormatige skuld wat mense op hulleself plaas, maar dit wil vir kinders leer dat hulle 'n verantwoordelikheid het om beter mense te probeer wees.

Hierdie vrou wat ek my storie mee begin het is ongelooflik negatief op alles en almal om haar.  Sy gee my die idée dat sy dink dat die wêreld haar iets skuld, en as sy dit nie kry nie, dan gooi sy haar speelgoed.  Dit is altyd iemand anders se skuld, want ag siestog, sy het so 'n hartseer lewe.  Jy sal ook sien dat mense wat almal om hulle die skuld gee, nooit om verskoning vra nie.  As niks my skuld is nie, hoe kan ek my aandeel in die situasie erken? 

Jong, ons moet versigtig wees, want ons lewens verval so maklik in hierdie negatiwiteit.  Erger as dit nog, ons beinvloed mense om ons om ook so negatief te word.  Ons trek mense af na 'n vlak waar hulle gladnie wil of kan leef nie.  En die ergste daarvan is dat mense ons vir 'n ruk lank akkommodeer, maar dat hulle ons op 'n stadium gaan uitspoeg, sodat jy soos 'n vissie lê en smag na asem op die strand.

Ek lees vanoggend weer die woorde:  "Moet oor niks besorg wees nie, maar maak in alles julle begeertes deur gebed en smeking en danksegging aan God bekend".  Dit het my geruk, want alhoewel ek al jare lank die vers lees, en selfs daaroor gepreek het, het ek die vers net half gelees.  Ek het gelees dat ek nie besorg moet wees en moet bekommer nie, en my begeertes en wat ek soek uit die lewe aan God bekend moet maak.  Geen wonder dat dinge in my lewe uitgedraai het soos dit soms het nie, want ek het die ander deel van die vers gemis.

Die eerste daarvan is om te kan smeek, soos 'n kindjie wat in die supermark 'n nuwe strandbal soek.  Asseblief mamma, ek soek daardie een met Barbie op.  Soms word hierdie smeking lelik en gaan dit met trane en skree en pak slae gepaard, en dan gaan jy beslis nie kry wat jy soek nie.  Soms moet my kind 'n bal kry om hulle te help met hulle ontwikkeling, of as my kind krieket by die skool speel, moet hy tog 'n krieketbal in sy sak hê.  Jy sien, soms smeek ons vir dinge wat ons nie nodig het nie, en wat nie vir ons goed is nie.  Jy sien, dit sal vreemd wees as my seun vir grimering vra in sy kerskous, maar as hy grimering nodig het vir 'n toneelspel by die skool, is dit 'n ander situasie.

Omdat ons onsself nie goed genoeg ken nie, tas ons in die winkel rond en soek alles wat ons harte begeer, want ons het nog nie ons niche gevind nie.  God ken jou deur en deur, en ek glo dat God ook nie vir jou grimering gaan koop as dit nie in jou karakter en menswees gaan pas nie. 

Al smeek jy soms vir 'n nuwe bal, gaan ouers dit nie vir jou gee nie, veral nie as die hele werf vol balle lê wat jy nie mee speel, of wat jy nooit bêre nie.  Soms dink ek God se geduld raak ook op, wanneer hy vir ons alles gee wat ons nodig het, maar ons gebruik dit nie met respek nie.  Hoeveel kaste en kaste speelgoed is daar nie in jou lewe, wat jy net een keer mee speel, en dan nooit weer gebruik nie, maar altyd net nuwer en nuwer dinge soek? 

Ek as ouers sal ook onverantwoordelik wees wanneer ek vir babadogter 'n skerp knipmes wat sy soek gaan koop.  Soms is waarvoor ons smeek nie goed vir ons nie, want ons het nie die vermoë om dit reg te hanteer nie, en dit kan meer skade aanrig as goed.  Daar is dus ook soms baie goeie redes hoekom ons nie kry waarvoor ons smeek nie, en al maak dit nie nou sin nie, sal ek dalk een dag verstaan.

Die laaste deel van die vers het my totaal geruk, want dit gaan oor dankbaarheid.  Hierdie vrou in die verhaal is so gefokus op wat sy nie het nie, dat sy nooit dankbaar is vir wat sy wel het nie.  Dit is soos 'n pa wat in die winkel vir sy seun 'n krieketbal wil koop, maar die seun sê dat hy wel een by die huis het wat nog werk.  Jy sien, wanneer ons in dankbaarheid leef aan God vir alles in ons lewens, het ons eintlik niks nodig in die winkel meer nie.  Die meeste van dit wat ons in die lewe het, het outomaties gebeur sonder dat ons dit eers van God gebid of van God gesmeek het. 

Ek sit die vakansie en is nogal depressief oor my situasie op die oomblik en ek verlang.  Tot ek een oggend besef dat ek 'n wonderlike geskenk gekry het om te geniet, en ook die lekker uit my lewe haal deur te top oor ander dinge.  Ek is nie dankbaar vir die klank van die golwe, die lekker sonskyn, heerlike kos en wonderlike geselskap nie. 

Dit is dalk die basis van die "Law of Attraction", dat jy deur dankbaarheid en fokus op wat jy wel het dinge vermenigvuldig, eerder as om nuwe dinge te skep en aan te trek.  Deur dankbaarheid, sal jou pa dalk sommer uit sy eie besluit dat hy vir jou 'n beter krieketbal gaan koop, net oor jou ingesteldheid teenoor die lewe.

Dit het dalk niks uit te waai met positiewe of negatiewe mense in die lewe nie, dalk eerder oor mense wat dankbaar en ondankbaar is.  Ondankbare mense het geen ontsag vir wat na hulle kant toe kom nie, en blammeer almal om hulle.  Dankbare mense het ontsag en weet waar alles vandaan kom.

Dit is miskien ons probleem op elke vlak van ons lewens, en dit is die oordeel waarmee ons lewe.  Dankie is nie oordeel nie, want dit is erkenning. 

Gaan vul jou kerskous hierdie jaar met danksegging vir wat jy het.

"Dankie Here vir my lewe.  Dankie vir gesondheid, liefde en vrede.  Dankie vir soveel mense om my wat my liefhet.  Dankie vir my kinders en die wonderlike mense wat hulle is.  Dankie vir al die ervarings in my lewe, en dankie dat ek niks tekort het nie, altyd veilig, altyd warm en altyd rustig kan wees.  Dankie Here, dat ek U kan ken, saam met U kan leef en dat ek U kan vertrou om altyd my God te wees wat die beste vir my in die lewe gee.  AMEN"

R.I.P. Iemand anders

Die internet en Google is baie goeie voorbeelde van hoe ons nie meer nodig het om alles te weet nie, solank ek net weet waar om dit te gaan soek.

Ons wereld het so verander en ons het eintlik baie lui geword, nie net in ons kennisinname nie, maar ook emosioneel.

Ons deligeer omtrent alles deesdae, jy sien selfs bediendes wat ons honde neem vir 'n stappie. Ouers het selfs nie eers tyd om met kinders te spandeer nie, en so word hulle groot by bediendes. Ek hoor selfs van mense wat 'n nag-bediende het wat inslaap sodat die ouers nie hoef op te staan in die nag nie.

Ons koop mikrogolf etes by woolies sodat ons nie nodig het om kos te maak nie. Ons koop selfs die kits witsous en gooi net water by. Ons probeer beter voel oor onsself met 'n haarsny deur iemand anders, of 'n pilletjie wat iemand anders geskep het, of 'n botox inspuiting van buite of inplant-borste om my beter oor myself te laat voel.

Dit wil voorkom asof ons alles afskuif op ander mense en dinge van buite om ons lewens rustiger en gemakliker te maak. Maar maak dit ons lewens beter?

Hierdie week sien ek hoe 'n vriend van ons hier op vakansie vir ons kos maak. Hy wil nie ons hulp he nie, en terwyl ek hom dophou sien ek die genot waarmee hy dit doen. Ek sien sy gesig wanneer ons aan die tjoppies smul en besef dat die maak van die kos vir hom die lekkerste is, en niks word gejaag nie.

Ons kinders is ook hier, sonder mammas en bediendes. Ons maak almal self skoon en elkeen doen sy deel. Ons maak 'n speletjie daarvan en niemand kla oor wat hulle moet doen nie, want daar is nie iemand anders wat dit gaan doen nie.

Dit is lekker wanneer jy nie iemand anders het om jou verantwoordelikhede op af te skuif nie. Maar wat van ons verantwoordelikheid teenoor jouself om gelukkig te wees?

Skuif ons nie die verantwoordelikheid te veel af op ander mense of omstandighede nie? Wag ons nie dalk vir die perfekte plek of persoon in my lewe om dan eers geluk te ervaar nie? Ek is stoksiel alleen in my lewe, en ek is self verantwoordelik om gelukkig te wees. Daar is nie iemand anders wat dit vir my gaan doen nie.

Indien die skottelgoed vuil en opgestapel is in my kop, dan is dit my verantwoordelikheid. Ek is die argitek van my eie kop-huisie. En is die pleisteraar wat toesien dat die huis mooi afgewerk is. Ek is die tuinier wat sorg dat die rantjies van my lewe mooi en netjies afgewerk is. Ek is die loodgieter wat toesien dat die pype skoon en ongeblokkeer is. Ek is die gasheer wat besluit wie ek in my lewe gaan innooi, en ek is ook die hoof van sekuriteit wat die wat skade aanrig en hulleself nie kan gedra nie, uitskop.

Ek is ook die berader wat my eie pyn moet verwerk, en ek is ook die dokter wat my eie wonde moet toewerk.

Ons skuif die verantwoordelikheid so maklik af op ander omdat dit die kollig op ander kan plaas. As die witsous vrot is, vat ek dit terug en ruil dit om. As mense om my nie hulle werk doen nie, steek ek hulle summier in die pad, en stel maar net 'n ander een aan. Ons los net eenvoudig 'n huweliksmaat, en gaan soek iemand anders om ons gelukkig te maak. Ons koop nie die dvd nie, ons leen dit net by Mr Video, en wanneer ek my gebruik daaruit gekry het, ruil ek dit in. So glo die nuwe spiritualiteit dat ek mense om my het wat my lesse leer, maar ek is klaar met jou wanneer ek my les by jou geleer het.

As ek nie self verantwoordelikheid neem nie, word ek 'n parasiet en verbruiker en misbruiker van mense en dinge om my.

Miskien het die tyd aangebreek dat ek en jy opstaan en self begin doen. Miskien moet jy self die witsous met liefde maak, self met jou kinders gaan sit en inkleur en verf. Miskien moet jy ophou om eksterne inplanttate te soek om jou beter oor jouself te laat voel. Miskien moet jy self jou hond vir 'n stappie neem en aan die blomme in die park gaan ruik.

Miskien moet jy 'n skepper word, en ophou verbruik. Miskien moet jy bele in dinge wat ewigheidwaarde het, en dit oppas. Miskien moet jy ook weet dat die God wat in jou leef, jou al die vaardighede en talente gegee het om alles self te kan doen in jou kophuisie en jou lewe.

Gaan werk dus lekker, asof net jy kan, en gaan glo in God asof jy nie kan nie, en vra vir genade en vaardighede om te kan!
Deon Lewis
0767801421
BBM Pin 26F40471
Also find me on Whatsapp

Sent via my BlackBerry from Vodacom - let your email find you!

Cremora lewe

Dalk onthou julle nog die Cremora advertensie wat op televisie was, waar die man vir sy
vrou vra waar die Cremora is, en dan eindig dit met die woorde: "It is not inside, it's on
top".

Wanneer ek so om my na my eie lewe kyk en die mense om my, kom ek agter dat die
lewe eintlik so geword het. Vir ons het die dinge wat "on top" is belangriker geword as
dit wat binne ons aangaan. Ons beoordeel mense op grond van hoe hulle lyk, wat hulle
ry en waar hulle bly.

Dit laat my dink aan die verhaal in die Bybel oor Ragel en Lea en Jakob wat by hulle pa,
oom Laban, gaan woon het. Hy was so oorval met die skoonheid van Ragel, dat hy
bereid was om 7 jaar lank vir haar te werk. Die aand met die troue is hy baie ontsteld,
want die vrou wat hy gekry het was nie Ragel nie, maar haar sussie Lea. Hy het
ingestorm by oom Laban, want dit was nie die ooreenkoms nie. Laban vertel toe vir hom
dat dit hulle gebruik is om die oudste dogter eerste te laat trou, maar as hy 'n week nog
vir hom werk, dan kan hy ook met Ragel trou.

Van Lea lees ons nie baie nie, net dat sy sagte oë gehad het, en dat sy kinders kon kry,
waar Ragel weer baie mooi was, maar gesukkel het om swanger te raak. Ek dink dat
geen mens graag in Lea se skoene wou wees in die verhaal nie, want sy was soos 'n derde
wiel aan die wa. Ek kan net dink hoe hartseer sy moes gevoel het om te dink dat sy,
omdat sy nie so mooi is soos Ragel nie, minder werd is vir Jakob.

Min mense weet egter hoe die verhaal eindig. Op sy sterfbed verander die storie
heeltemal, want Jakob gee instruksie aan sy seuns om hom in die familiegraf te gaan
begrawe, waar Abraham en Sarah begrawe is. En in die familiegraf is Lea begrawe en hy
wil langs haar begrawe word. Ragel het gesterf toe sy vir Benjamin gebaar het, en Jakob
het haar langs die pad oppad Bethlehem toe begrawe.

Jy sien, ons maak ons kinders groot met die idée dat hulle moet van binne af buite toe
leef. Ons vertel vir mekaar by skoonheidskompetisies dat dit handel oor innerlike
skoonheid en nie uiterlike skoonheid nie. Ons spandeer ure en miljoene rande om ons
skoonheid te behou en te skep. Ons spandeer miljoene rande aan rente om die huise en
motors te koop.

Lea het die sagte oë gehad wat ewigheidswaarde het. Sy was heel moontlik die persoon
wat vir Jakob 'n sielsgenoot was. Sy was heel moontlik die persoon wat Jakob diep in sy
hart die liefste voor was. Wanneer ons hoor wat sy laaste wens was, kan 'n mens hierdie
afleiding maak, want mens wil graag begrawe word by jou geliefde.

Moet asseblief nou nie vandag dit so ernstig opneem dat jy nie eers stort voor jy werk toe
gaan of nie jou hare kam nie. Die beginsel is egter dat ons meer obsessief moet wees oor
wat in ons harte en denke gebeur. Ons moet mense om ons beoordeel vir wat in hulle
binneste gebeur, want dit is wat belangrik is. Ons moet ander aanspoor om te groei en te
ontwikkel wat werklik belangrik is. Ons gee maklik komplimente oor hoe mense lyk,
maar wanneer laas het jy iemand 'n kompliment gegee oor wie en wat mooi is in hulle
binneste?

Dalk sal die węreld 'n beter plek wees wanneer ons kan uitroep: "It's not on top, it's
inside"

Deon Lewis
0767801421
BBM Pin 26F40471
Also find me on Whatsapp

Sent via my BlackBerry from Vodacom - let your email find you!

"Terme en Voorwaardes geld"

 

Dit is vir my opvallend dat amper elke advertensie op die radio deesdae eindig met die woorde: “Terme en Voorwaardes geld”.  Die advertensie begin op so ‘n manier wat jou ore laat spits oor die nuwe BMW wat jy kan koop, die ekstras wat jy ontvang, hoe goedkoop die maandelikse terugbetaling is en dat jy eers in Maartmaand gaan begin betaal.  Dan kom daardie laaste sinnetjie wat jou amper laat vergeet wat hulle geadverteer het en jou keer om onmiddelik die eerste BMW handelaar te soek.

 

Ek verstaan baie goed dat die maatskappye hulleself moet beskerm en dat nie almal kan kwalifiseer vir die spesiale aanbieding nie.  Indien jy oor die laaste klompie jare, met die nuwe kredietwet, iets op skuld wou koop, sal jy met my saamstem dat dit ‘n baie intensiewe proses geraak het.  Jy moet allerhande dokumente lewer en dan word daar nog ondersoek gedoen by ‘n kredietburo om vas te stel of jy wel kan kwalifiseer.  Dit kan soms vir jou voel asof daar oor jou geoordeel word en jy staan soos ‘n skoolseuntjie voor die hoof se kantoor met jou hoed in die hand.  En dan het jy ook boonop die vrees dat jy te lig bevind sal word en nie die heerlike leersitplekke van die nuwe BMW gaan geniet nie.

 

Hierdie gevoel van oordeel is deel van ons menslike natuur, waar jy voel jy weeg en te lig bevind, of nog erger waar mense jou te lig bevind om te kwalifiseer vir hulle aandag, liefde, tyd en geld.  Ons weet dat oordeel nie iets nuuts is wat ons nou ervaar nie, want die Bybel waarsku ons reeds dat ons nie mag oordeel nie, want die oordeel waarmee ons oordeel sal gebruik word om ook oor ons te oordeel.  Dit beteken dus dat die stok wat ek optel om ander mee te slaan, uiteindelik die stok word waarmee ek geslaan word. 

 

Ek het baie lank gewonder oor die term “oordeel”, want beteken dit nou dat ek alles eenvoudig net moet aanvaar in die lewe?  Beteken dit dat daar geen regstelsel of straf vir misdadigers moet wees nie?  Sou dit dan ook beteken dat ek in ‘n verhouding waar ek fisies aangerand word moet bly?  Is alles maar net aanvaarbaar omdat ek nie mag oordeel nie?

 

Een dag in ‘n gesprek met my ma, het sy die saak vir my baie mooi duidelik gemaak wat ek graag met my wil saamneem in hierdie nuwe jaar.  Sy het gesê dat daar twee maniere van oordeel is, die eerste is “ver-oordeel” en die ander “be-oordeel”.

 

Ek dink dat dit die “veroordeling” is waarteen die Bybel ons waarku, want veroordeling handel oor iemand wat haarself aanstel en vanuit ‘n sogenaamde magsposisie na jou aksies kyk.  Dit word natuurlik mooi verduidelik met die gesegde dat jy eers die balk uit jou eie oog moet haal, voordat jy die ander persoon op die splinter in sy oog moet wys.  En dit is natuurlik eenvoudig dat nie een van ons volmaak is nie, en daarom mag niemand hulleself aanstel oor ander mense en hulle ver-oordeel nie.

 

Ons menslike natuur is ook so ingestel dat as jy, soos hier bo veroordeel word en in ‘n hoek vasgedruk word, jy jouself sal verdedig.  Dit is in sulke gevalle waar mense jou gewoonlik aanval met daardie stok wat jy opgetel het en jou onmiddelik jou ook begin veroordeel.  Daar is twee interresante dinge wat hier ‘n rol speel.  Die eerste is ‘n term wat ons baie hoor, naamlik “die wet van aantrekking”.  Wat dit in kort behels is dat ek hout in ander se oë kan sien, wanneer ek hout in my oog het.  Ek trek dinge aan en sien dinge raak wat in my gedagtes aangaan.  Die persoon wat my dus veroordeel, of wat uit selfverdediging my op my hout in die oog wys, beide se ingesteldheid is ‘n houtproduk.  Miskien is dit die feit dat ons nie volmaak is nie wat aanleiding gee tot ons veroordeling van ander mense, want ons sien ons imperfeksies in hulle raak.  ‘n Goeie voorbeeld hiervan is natuurlik wanneer jy kinders het.

 

Wat “die wet van aantrekking” ons ook leer is dat ons fokus op wat ons in ons lewens is en ook wat ons toelaat om deel van ons lewens te maak.  As ek dus nie kan oordeel nie, hoe keer ek dat ek hout, of dit nou ‘n splinter of ‘n balk is, om in my oog te kom?  Moet ek dus nou maar net terugsit en alles in my lewe toelaat en aanvaar?

 

Dit is waar my ma se tweede punt inkom, en dit is dat jy nie nodig het om veroordelend te wees nie, maar dat jy ook die vermoë en die reg het om te kan beoordeel.  Elke mens het die reg om hulle eie stel “Terme en Voorwaardes” te kan skryf, en kan self bepaal wanneer iets of iemand nie daaraan voldoen nie.  Dit voel asof die BMW handelaar my veroordeel as hulle nie die motorsleutels vir my wil gee nie, maar eintlik weet ons dat nie almal kan kwalifiseer nie.  Verder ook is dit die handelaar wat op risiko is indien hulle vir almal net motorvoertuie uitdeel, want dan sou hulle teen hierdie tyd lankal bankkrot gewees het.

 

Om jouself en mense om jou te beskerm, nie net teen finansiële bankkrotskap nie, maar bankkrotskap op alle ander vlakke van jou lewe, moet jy besef dat jy die reg en ook die verantwoordelikheid het om jou eie terme en voorwaardes te skryf.  Die motorhandelaar skryf dit uit ondervinding en logika.  So moet ons ook uit die verlede gaan haal wat ons weet nie vir ons werk nie en dit inbou in die manier wat ek dinge beoordeel.  Ek moet ook logika aan die dag lê en sommetjies maak, want as ek besef dat die muur van steen gemaak is, gaan ek tog nie met alle geweld daarin vasry nie.  Ons as Christene het ook natuurlik die voordeel dat die Bybel ook sekere terme en voorwaardes het wat ek en jy gemaklik kan deel maak van ons eie stel reëls.

 

Om af te sluit, moet ek met integriteit leef, wat per definisie beteken dat alles wat jy sê en doen in lyn moet wees met hierdie terme en voorwaardes.  Jakobus 4:17 lees:  “as ek weet wat die regte ding is om te doen en ek doen dit nie, dan is dit sonde”. 

 

As ons so terugkyk op die jaar wat verby is, laat ons die lesse leer wat ons moet leer, en wanneer ons vorentoe kyk, laat dit jou jaar van integriteit wees waar jy jou aksies, woorde en mense be-oordeel en keuses maak op grond van wie jy werklik is.

 

 

 

Die waarheid maak jou vry

Vanaf die vroegste tye vra mense die vraag na die waarheid. Per definisie is die waarheid dit wat getoets kan word teen feite of die realiteit.

'n Eenvoudige voorbeeld daarvan is die volgende: "Is daar oorstromings in die ooste van Amerika as gevolg van 'n storm?" Die ware antwoord is: "Ja". Dit wat gesę en gedoen word word gespiëel teen iets anders en sodoende word bepaal of dit nie waarheid is of 'n leuen.

Dit is natuurlik 'n maklike voorbeeld, aangesien daar geen bewyse is wat ons kan oortuig dat die stelling van die oorstroming vals is nie. Ons sien dit op CNN en ons luister na wat die joernaliste sę en sodoende word dit die waarheid.

Maar alles in die lewe is nie so eenvoudig om te toets of dit die waarheid is nie. Die rede daarvoor is dat jy aan die eenkant die vraag het, maar die spiëel aan die ander kant is nie heeltemal so helder nie. Daarom sukkel ons om die waarheid van alles te bepaal.

Twee mense is in 'n verhouding en die een persoon maak die stelling dat hulle lief is vir jou. Is dit die waarheid? As 'n man te lank saam met sy vriende in die kroeg drankies gedrink het en te laat by die huis kom, wonder ek of sy vrou hom gaan glo dat hy vir haar lief is, want die spiëel wat sy dit aan toets word verskadu deur haar ego. Sy gaan dink dat hy haar nie ge-akkomodeer het nie of dat hy geen ontsag en respek vir haar het nie.

Wanneer dieselfde man met blomme by die huis aankom en die woorde uiter, lyk haar spiëel totaal anders en sy aksies maak dit makliker om sy liefde as waarheid te klassifiseer.

Wat dit interessant maak is dat dit dieselfde man en dieselfde vrou is. Hy het haar gekies om sy lewe saam mee te deel en sy dieselfde. As sy aksies dan die antwoord van waar of vals kan beinvloed, is daar dan tussen hulle 'n ware liefde?

Die wyse Salomo het ook gesę dat hy nooit sal verstaan hoe die liefde tussen 'n man en vrou werk nie. Miskien lę die antwoord dat ons almal se spiëels waarteen ons die waarheid toets van mekaar verskil. Miskien is dit ook hoekom die Bybel vir ons vertel dat wat vir een mens sonde is nie vir die ander sonde is nie. As sonde dan "relatief" is vir verskillende mense, is waarheid dus ook verskillend van mens tot mens en situasie tot situasie.

Dalk is dit dan so dat ons in die waarheid glo wat pas by die spiëel wat ek in my kop ronddra. Dalk beteken die waarheid dat ek ook 'n nuwe realiteit kan skep en waarheid kan ontdek waar dit in die verlede vir my vals was. Dalk beteken dit ook dat gister se waarheid verskil van die waarheid wat ek vandag het.

Wat baie filosowe ons ook leer is dat baie mense dinge as leuens klassifiseer wanneer dit wat mense doen en kommunikeer nie strook met hulle denkwyse nie. Dit maak nie wat 'n persoon vir my sę 'n leuen nie, dit maak dit vir my 'n leuen.

Ek kan onthou hoeveel keer ons in gesprekke die vraag gevra het of 'n mens 'n "wit leuentjie kan vertel as dit tot die ander persoon se voordeel is?" 'n Wit leuen is eintlik nie net om iemand te beskerm nie, dit word "wit" genoem omdat die bedoeling van die leuen suiwer is. Ek ken baie mense wat "wit leuens" leef en geleer het om mense se spiëels eers te analiseer en om mense te manipuleer tot hulle voordeel.

In my veld van verkope word almal die tegniek geleer om mense se waardes en wat vir hulle belangrik is te soek en dan jou verkoopstegniek daarby aan te pas. Is om vir mense te sę wat hulle wil hoor om sodoende die uitkoms wat ek soek te kry, nie maar ook 'n leuen nie?

Ek vra sommer vandag hierdie vrae, want ek dink dat soveel mense elke dag sielsongelukkig is en in hartseer omstandighede leef omdat hulle nie eerlik met hulleself is nie en daarom 'n valse lewe leef. Wanneer dit veral by verhoudings kom, wonder ek of daar werklik 'n volkome waarheid tussen mense is?

As ek mense se aksies om my sien, wonder ek hoeveel mense werklik opreg is, veral as ek in ag neem dat ek hulle toets in my spiëel?

Om dit nog verder te vat is dat ons ook nie net ander mense en dinge toets vir die waarheid nie, maar ook onsself en ons aksies. Dit beteken dat ek kan vir iemand sę dat ek hulle liefhet, want in my oog is dit die waarheid, maar omdat dit nie in hulle spiëel pas nie, glo hulle my nie. So word die hele lewe 'n tameletjie wat soos 'n taai toffie lekker smaak maar jou tande kan breek.

Waarheid is dus relatief (in the eye of the beholder) totdat my en jou spiëels en woorde en situasies met mekaar sinkroniseer. Miskien is dit hoekom ons graag met mense saamleef wat dieselfde opvoeding, opleiding, agtergrond en uitkyk op die lewe het.

Oor die naweek praat ek met iemand en die persoon sę dat fisiese aggressie deel van die lewe is en aanvaarbaar is. Ek vra toe uit hoekom dit so is, waarop hulle antwoord dat hulle in hulle gesin en familie dit aanvaar het dat 'n mens iemand fisies kan aanrand. In my lewe het ek baie te doen gehad met fisiese geweld teen ander mense, maar ek glo geheel en al glad nie aan fisiese geweld nie. Dink jy vir enige oomblik dat ek en die persoon 'n pad met mekaar kan stap? Ek kan die persoon se vriend word, net wanneer hulle hul idee oor geweld verander, want daarsonder is daar geen "common ground" nie.

Wanneer ons dus oor "waarheid" praat, beteken dit dus dat ek meer waarheid sal vind, in myself en in ander mense, wanneer ek mense in my lewe en om my lewe het wat dieselfde waardes en spiëels deel. Dit beteken nie dat ander mense met hulle spiëels van geweld wat van myne verskil verkeerd en vals is nie, dit beteken net dat hulle nie deel van my lewe mag wees vir my om die "waarheid" in myself en my lewe te vind nie.

Ons kan dit baie goed in ons lewens sien dat ons almal die waarheid en die antwoorde van opregtheid soek. God het ons so gemaak dat ons opreg en eerlik moet leef met onsself en die mense om ons. Die Bybel stel dit duidelik dat die waarheid ons sal vrymaak en wie ken jy wat nie in totale vryheid soek en begeer nie.

Miskien moet ons nie na die waarheid "soek" nie, maar eerder na mense en situasies waar ons spiëels met mekaar ooreenstem. Miskien is ons ongelukkigheid daarin opgesluit dat ons mense wil oortuig om ons manier van dink te aanvaar, of van hulle verwag om hulle spiëels te verander om by ons aan te pas. Ek dink dit is 'n verbete stryd wat jy nooit sal wen nie.

Ons het almal baie lewensondervinding en verstaan baie goed dat mense nie kan verander nie, mense moet wil verander. Jy moet egter besef dat as jy nie kan vrede maak met mense om jou se spiëels nie, jou lewe nooit gelukkig en vol vrede kan wees nie. Miskien is die waarheid nie om te bepaal wie reg of verkeerd is nie, maar eerder oor wie en wat vir jou reg of verkeerd is. Dit is die waarheid wat jou kan vry maak van ongeluk, hartseer en 'n lewe van pyn!

Deon Lewis
0767801421
BBM Pin 26F40471
Also find me on Whatsapp

Sent via my BlackBerry from Vodacom - let your email find you!

Oor God en CSI

  

Ek het nog altyd gehou van die CSI reeks op televisie. Dit is ongelooflik om te sien hoe hulle 'n misdaad ontrafel om sodoende die skuldige persoon op te spoor.

Ek sit nou die dag weer so lekker en kyk en besef toe dat dit eintlik baie maklik is om die reeks te maak, omdat die skrywer die hele storie van agter na voor aanmekaar kan sit. Hy sit reeds met die antwoord van wie die skuldige is, en dan sit hy al die bewyse terugwerkend in die storie tot by daardie eerste skets waar die vermoorde persoon op die straathoek lê.

Ons wat die storie kyk, kyk dit ook natuurlik van die begin af, en stelselmatig word ons gelei deur die bewyse totdat ons kan sien wat uiteindelik gebeur. Vir ons is elke ding wat gebeur 'n verrassing, want ons weet nie wat volgende kom nie. Ons is ook maar rusbank-speurders wat probeer om self die storie vooruit te loop en te besluit wie die skuldige persoon in die moord is.

Een van die belangrikste vrae wat mense deur die eeue vra is: “Hoe werk God en wat is God se plan vir my lewe?” In die antwoord op hierdie vrae is daar gewoonlik 2 pole. Aan die een kant het ons die idee dat God 'n vaste plan het waarvolgens alles werk en dat niks gebeur sonder dat dit Sy wil is nie. Aan die ander kant is daar mense wat weer glo dat God my die geleentheid op aarde gee om totaal vry te wees en te maak wat ek wil.

Daar is ook kombinasies van hierdie twee maniere van dink. Sommige mense glo dat ek vrye wil het, en dat my keuses presies is wat God in sy raadsplan vir my lewe beplan het. Ander glo weer dat ek kan kies wat ek wil, want God sal my ondersteun in enige keuse wat ek maak.

Jy sien, die manier wat jy dink oor hierdie vraag is ongelooflik belangrik, veral wanneer dinge in my lewe met my gebeur. Wanneer dinge nie so mooi loop nie, kan ek, as ek in vrye wil alleen glo, dink dat dit my skuld is en dat ek totaal alleen verantwoordelik is vir die gemors, of ek kan ander om my skuldig hou oor die vrye wil wat hulle toegepas het. Aan die ander kant kan ek, as ek glo in God se wil alleen, God daarvoor verantwoordelik hou en begin twyfel aan God. Ek kan ook dan weer self begin om skuldig te voel en te wonder hoekom God my straf en wat ek nou weer verkeerd gedoen het dat God my so straf.

Dit wil voorkom asof ons net soos in 'n CSI reeks vasgevang is. Ons lewe elke dag vorentoe, en ontrafel die bewyse soos dit oor ons pad kom. Ons kan nie in die toekoms in sien nie, en daarom kyk ons net vas teen wat ons weet en wat voor ons is. Ons sien God as die skrywer van die storie wat die storie van agter na voor geskryf het en vir ons net gee wat ons nodig het op 'n “need to know basis”.

Daar is natuurlik 'n totaal ander manier van dink wat ons buite rekening laat. Is daar 'n storie? Het God die storie klaar geskryf? Dalk is dit nie so dat God al aan die einde was nie, maar dat God dalk saam met ons “ontwikkel”. Dalk is daar nie 'n storie nie, maar net nou. Dalk is die toekoms nie in kliptablette vas nie, maar ontsyfer ek en my God die uitdagings en informasie saam. Dit hoef nie weg te neem dat Hy God is nie. Dit hoef gladnie my geloof te breek nie, want God kan steeds in beheer wees en bly. Ek kan dalk eerder glo dat God meer hulp bied met die ontrafeling en dat God reeds eeue al “ondervinding” het in ontrafeling. Ek kan wel ook glo dat God nie “af siek” gaan wees en my alleen gaan laat nie. Ek kan steeds glo dat God goed en liefdevol is en ek kan steeds elke dag Sy hulp en insig vra.

Verder dink ek dat die doelwit van die ontrafeling van dinge in jou lewe nie die doel het om die skuldige of held van 'n verhaal te bepaal soos in CSI nie. Soms is ons so besig om die swartskaap te soek vir dinge wat verkeerd geloop het, want ons dink dat as ons al die moordenaars in die tronk sit, dat daar nie meer moord gaan wees nie. Dit is dalk hoekom daar nou 5 reekse van CSI op televisie is en hoekom dit nou al vir 10 jaar uitgesaai word. Dit is asof dit net nooit ophou nie, en in dieselfde asem gaan die negatiewe en pyn altyd deel wees van jou lewensverhaal.

Sou jy dan nou ook die “moordenaars” gevang het en hulle “genail” het, is jy dan werklik 'n held? As jy dan is, is jy net vir 'n vlietende oomblik in die koerant, en more is daar weer ander nuus en ander helde. Dit lyk ook nie vir my so lekker om 'n CSI agent te wees nie, want hulle lewens is altyd vol drama, vasgevang in mikroskope en moord, terwyl daar 'n wonderlike lewe daarbuite is wat by hulle verbygaan. So het ek nou net 'n oproep ontvang van 'n makelaar wat my daarvan “beskuldig” dat ek sy kliënt probeer steel, op so 'n ongeskikte manier dat jy nie kan glo nie. Dit bewys net weer my punt, ja ek het dalk nie geweet dat dit sy kliënt is nie, maar sy lewe is so ingestel dat ek nou baie bly is dat ek nie sy vrou of kliënt is nie. Geen wonder dat hy sy kliënte so moet oppas nie, want met so 'n houding sal niemand sy kliënt wil wees nie, en ek kan jou verseker, hy het nie 'n idee hoe om sy lewe te geniet nie.

Soms is ons ook so vasgevang in ons verkrampte labratoriums in ons koppe en lewens en vra ons vrae soos hierbo wat gladnie eers ons doelwit behoort te wees nie. Ons kan God ook nooit werklik verstaan nie, so ek mag dus ook aan Hom dink as my vriend wat elke dag saam met my meer van my en van Hom en van die lewe “ontdek”. Ek kan dus ook saam met God groei om die wonders van die lewe te ontdek. Ek kan ook al die wonderlike ervarings, kennis en toerusting eerder rig om myself te ontdek en eerder my lewe beter te maak deur aanvaarding van hoe dinge is, eerder as oordeel, pyn en kastyding.

En die wonderlikste van hierdie denke is dat ek dalk dan kan word wat ek en God graag wil sien ek word. Dalk kan ek dan 'n more bou wat my en God tevrede stel. Dalk kan ek dan in hierdie vrede leef, elke oomlik, in die oomblik.

In enige storie wat klaar geskryf is is daar geen opwinding nie. Gaan leef vandag 'n wonderlike lewe saam met God en laat God toe om saam met jou te groei en gaan geniet elke oomblik waar jy saam met God jou storie nuut, interresant en veranderbaar skryf.

Wat ek van geloof dink!

  

Ek dink ons het almal grootgeword in verskillende situasies in ons ouerhuise wat ons denke gevorm het. Die vorming is verder beinvloed deur die skool en kerk waarin ons geleef het. Ook het ons interpretasie van ervarings ook 'n groot rol te speel in ons vorming van wat ons van Godsdiens en van God dink.

In my ouerhuis het ek 2 ouers gehad wat altwee gelowige mense is, maar met uiteenlopende idees. Kom ek begin by my pa wat 'n groot dromer is, en hierdie persoonlikheid van hom is sterk ingedra in sy geloofslewe en denke oor God. Hy het met sy mindere kennis en opleiding die groot dinge in die lewe aangepak, en daarmee saam in 'n totale afhanklikheid teenoor God geleef en geglo, soveelso dat hy soms die realiteit van die lewe agtergelaat het. Ek sou hom baie graag met 'n Paulus wou vergelyk vir wie God en wat God kan doen nie onderhandelbaar was nie. So het my pa woedend geword wanneer mense hom wil terugbring aarde toe en op die realiteit wil fokus, en sulke mense afgemaak as ongelowig.

My ma is 'n wiskunde onderwyseres gewees, en sy was darem nie totaal swart en wit nie, maar vir haar tel die realiteit altyd meer. Sy het altyd so 'n kissie in haar laai voor haar bed bygehou waarin sy sulke klein gebedspapiertjies gehou het. Elke keer wanneer hierdie gebede verhoor is, het sy die datum agterop geskryf om te kan sien op 'n realistiese manier hoe God haar en ons lewens onderhou het.

My persoonlikheid is gevorm in daardie huis en ek het altyd nogal gesukkel tussen hierdie twee pole. Toe ek Teologie gaan studeer het was daar ook twee groepe wat baie dieselfde was. Aan die een kant die mense wat totaal in afhanklikheid geglo het en aan die ander kant die wat ook so bietjie hierdie manier van dink aangeval en krities hanteer het.

Die groot vraag is egter in ons eie lewens van wat ons moet “kies” tussen nie net hierdie twee pole nie, maar ook tussen al die ander verskillende maniere van glo. Ek sien en hoor vreeslik baie van mense wat in vertwyfeling en skuldgevoelens leef oor wat hulle geloofsbeskouing is. Ek dink as ons hierdie vraag van die “regte” denke kan antwoord ons baie gelukkig kan wees.

Die Bybel is ook soms dubbelsinnig oor wat hierdie idee moet wees, want aan die een kant kry ons hulle wat God en omstandighede uitdaag. Ek dink hier aan 'n karakter soos Job en hoe swaar hy gekry het selfs terwyl hy sy geloof behou het. Hy het God uitgedaag omdat hy nie geluk geken het nie en gewonder hoekom sy geloof en God Hom nie red nie. Paulus se gebed dat God die doring uit sy vlees moet haal is beantwoord deur die woorde dat God se genade vir hom genoeg behoort te wees. Dawid het ook gesukkel oor veral hoekom mense wat nie in God glo nie, steeds die seën van God ontvang, terwyl hy wat glo nie dieselfde voorregte geniet nie.

Op 'n ander plek vertel die Bybel ons van die mosterdsaadjie en sê dat as ons geloof so groot was soos een van die kleinste saadjies in die wêreld, ons letterlik berge kan versit. Hierdie is weer die ander teenpool wat ons laat verstaan dat ons nie het wat ons begeer nie, omdat ons dit nie van God vra nie.

Iemand het een keer die “gelooftipes” probeer opsom in 4 afdelings:

• Ongeloof-Ongeloof – Dit is nou mense wat as ateisties getipeer sal word waar hulle in niks anders glo as hulle eie selfvermoë nie, en hulle glo alleen dat jy en jy alleen verantwoordelik is vir jou lewe. Hulle glo ook nie dat daar iets of iemand anders is na die dood nie, en as alles hier op aarde afgehandel is, dan is dit dit.

• Geloof-Ongeloof – Dit is dan nou tipies iemand wat op 'n eiland woon en wat die natuur as voorbeeld sal aanbid. Hulle het 'n idee van geloof, maar hulle weet nie wie God werklik is, of wat om te maak om te verseker dat dit aanhou reën nie.

• Ongeloof-Geloof – Hierdie is die tipe mens wat nie regtig in God glo nie, maar probeer om sekere tipiese goeie norme en waardes uit te leef en goeie mense te wees. Dit is iets wat hulle glo uit 'n mens self kom, maar met God eintlik niks uit te waai het nie.

• Geloof-Geloof – Dit is nou weer hier maklik om weer onderafdelings te skep, maar oor die algemeen gaan dit hier oor 'n wete en kennis van God, wat op 'n manier jou lewe beinvloed om beter te wees en te voldoen aan die vereistes.

Ek besef dat dit baie simplisties gestel word, maar wat my wel opval is dat al hierdie mense in dieselfde wêreld moet leef en blootgestel word aan dieselfde omstandighede van asemhaal, honger, dors, liefde, vrese, suksesse, ongeluk, siekte en dood. Die vraag is egter watter tipe van geloof jou lewe die beste maak en lei tot verandering, groei en geluk. Die Bybel leer ons duidelik dat daar 'n prys behoort te wees vir mense wat in God en Jesus Christus glo en daaraan vashou.

In die realiteit, net soos in die voorbeelde hierbo uit die Bybel, is dit nie altyd die geval nie, want God verhoor nie altyd ons gebede soos ons versoek nie. In dieselfde asem is daar mense wat bid dat velletjies moet nat reen, of soos Daniël in die leeukuil dat niks slegs met hom moet gebeur nie. Vir baie mense is hierdie situasie 'n groot frustrasie, want wat is God nou? Mense hou sommer blatant op met glo, want wat is die sin daarin om aan 'n God te glo wanneer jy voel dat Sy beloftes aan jou nie nagekom word nie. Ander van ons soek na die antwoord in verskonings en woorde soos dat ons God se wil moet laat geskied en dat God die beste vir ons soek en om die rede hou ons aan met glo in die wete dat God in beheer is. Ander mense dink weer dat ek nie goed genoeg is of goed genoeg lewe nie, en daarom gee God nie vir my wat my hart begeer nie. In dieselfde asem gebruik ons uitdrukkings soos: “Bid asof jy nie werk nie, en werk asof jy nie bid nie”, om ons verantwoordelikheid in die situasie uit te druk.

Ek dink op hierdie stadium so daaroor in my eie ervaringswêreld waar dit nie met my emosies goed gaan nie:

Ek het nog altyd geglo daarin dat, omdat die Bybelverhale vir ons dinge leer wat klomp verskillende opsies wys daar nie een antwoord is nie. Hoe kompleks die situasie ook vir jou klink, dit is hoe God werk. Ek verwys baie keer na die terme “en-en” teenoor “of-of”, want ek kan maklik dink dat as ek iets van God bid en dit nie kry nie, dat dit die finale storie is, maar soms vergeet ek waar God vir my allerhande dinge wel gee wat ek as vanselfsprekend aanvaar, en nooit dankbaar is daarvoor nie. Ek dink ook in dieselfde asem dat ek daar waar gebede verhoor is en waar wonderwerke gebeur soveel meer is as waar dit nie die geval was nie.

Nou dat ek die stuk teruglees, besef ek net al meer en meer dat ek ook maar soos Dawid is wanneer hy die Psalms skryf, en dit is dat geloof nie getoets kan word, en God uitgedaag kan word op 'n lysie om te weet of Hy bestaan en of Hy wonderwerke kan doen nie. Geloof in God is geloof, punt! Verder vorm elkeen van ons ons eie ervaring van God, deur wat gebeur en nie gebeur nie.

Wat wel interresant van al die verhale in die Bybel is dat hulle te midde van hulle kritiese navraag van God se aksies, telkemale NIE hulle geloof en die feit dat God KAN miskyk nie. Dalk het dit ook te doen met hulle agtergrond dat hulle dalk eerder aan God se kant WIL wees te midde van wat in hulle lewens gebeur, in die wete dat om sonder God te wees ook nie die antwoord is nie.

Maar dan eindig ek dus dat, te midde van wat gebeur, of wat my agtergrond is, of watter tipe ervarings ek met God gehad het, of hoeveel van my gebede verhoor word of nie, dat ek steeds sal bly glo in God en dat ek sal bou aan my geloof en my deel sal doen. Ek kan bevraagteken WAT God in my lewe doen en HOE hy dit doen, maar ek kan nooit bevraagteken WIE God is en DAT God daar is nie.

Lekker dag

Te midde van

  

Daar is baie suksesstories daarbuite van mense wat geluk vind en suksesvol is waarvan ek 'n hele klomp kan aanhaal. Daar is baie dinge wat mense se aksies bestuur, en ek wil graag 3 uitlig:

1. As gevolg van:

Hierdie is die tipe aksies wat “afgedwing” word deur ander mense en omstandighede. Hier is waar ons verskonings leef en waar ons soek daarna dat mense ons moet “jammer” kry, omdat ons klaarblyklik nie 'n keuse het in die lewe nie. Dit is ook in hierdie “negatiewe” energie waar ons alles en almal om ons blammeer vir wat met ons gebeur. Dit is waar ons onsself jammer kry en in 'n gat wil klim oor wat ons situasie en lewens inhou.

Kom ons wees totaal eerlik met mekaar, slegte dinge en ervarings is deel van die lewe, en niemand hou daarvan om 'n stel kaarte gedeel te word wat sleg is nie. Almal van ons drooom tog van 'n beter lewe en wil graag ook sien dat ons lewens in 'n positiewe rigting gaan en waar daar eerder positiewe dinge met ons gebeur.

Die realiteit is egter dat as ek in hierdie “as gevolg van” toffie begin kou, ek dit nooit in my lewe gaan klaar kou nie, want hierin is geen sukses of toekoms nie. Ja, jy kan kla oor alles in jou lewe soos die land waarin jy leef of jou aaklige baas of die industrie waarin jy werk wat sekere dinge met jou laat gebeur. Maar sommige mense kry dit tog reg om hierdie aaklige “omstandighede” te ontsnap, of te verwerk.

2. Ter wille van:

Baie mense leef hier, want ons het soveel verantwoordelikhede in ons lewe. Ons is bereid om in onaangename situasies te funksioneer, want daar is iets wat groter is as die omstandighede. Dit kan letterlik enige ding wees wat jou soos 'n magneet trek om te funksioneer, dit kan kinders wees of selfs drome en ideale. Dit is wanneer ek iets het wat op 'n skaal vir my swaarder weeg, en ek voel dat ek meer terugkry as wat ek inboet, dan funksioneer mense.

Wat sleg is van hierdie situasie, is dat dit ook nie 'n ekstatiese gelukkige en positiewe lewe is nie, want die mense of situasie ter wille van wie ek dit doen, voel soms skuldig, aangesien hulle altyd gaan voel asof hulle my iets skuld, maar ook kan ons baie kere ook dink dat ons opoffering op 'n stadium deur iets of iemand moet terugbetaal word.

Moeder Theresa was seker een van die wonderlikste mense, want sy het hier geleef en opofferings gemaak vir mense wat sy nie eers geken het nie, sonder om enige-iets van hulle terug te verwag. Min mense kry dit egter reg, en vandaar die spreekwoord wat lei dat daar niks verniet is nie, en alles jou iets gaan kos.

Jesus het ook hier geleef en het soveel op Sy skouers geneem vir ander mense, maar nooit iets van ons terugverwag nie.

As jy dus so leef met 'n passie vir dinge, en bereid is om weg te beweeg van die terugslae of dat jou opoffering nie terugbeantwoord word nie, mag jy hier leef, indien jy nie die ander mense “gevange” hou hier nie. Onthou altyd dat dit JOU opoffering is, en as dit nie terugbeantwoord word nie, dan is dit ook niemand se skuld nie, jy word gedryf deur jou eie idees oor die lewe.

Moeder Theresa het ook genoem dat jy sal vir ander mense goed wees en opofferings maak, maar dit word nie terugbeantwoord ooit nie, wat nooit moet beteken dat jy moet ophou om vir ander te leef en opofferings te maak nie.

3. Te midde van:

In die pas-afgelope paralimpiese spele het ons so aan hierdie situasie gedink waar mense te midde van hulle tekortkominge en wat met hulle gebeur het, opgestaan het en sukses behaal het. Dit is waar sukses en suksesvolle mense funksioneer, waar hulle hulleself nooit laat onderkry deur ander mense, mense se woorde en omstandighede nie. Dit is in hierdie optrede waar ons die positiwiteit sien, waar mense nie wag vir iets of iemand om hulle bene te laat teruggroei sodat hulle kan hardloop nie, maar te midde van hulle gestermdheid en te midde van hulle hartseer die lewe kan geniet en suksesvol kan wees.

Dit is waar werklike godsdiens ook inkom, waar God ons leer dat ons die lewe kan geniet en nie die hele tyd met ons hoed in die hand of in opoffering aan Hom moet leef nie. God se genade is dit wat God van mense laat verskil, waar Hy ook mense sien as Sy kinders, te midde van wat jy ookal doen, God het jou lief. Ons het gladnie nodig om enige bewyse te gee nie, Genade in daar vir elke mens. Dit word nie uitgedeel oor prestasie nie, dit word nie gegee vir mense met perfekte lewens nie, maar inteendeel, hoe groter die genade, hoe meer besef jy jou nietigheid.

Ek weet nie waar jy vandag leef of wat jou omstandighede is nie, maar jy het keuses, en jy is in beheer van jou lewe. Blammeer almal om jou as jy so wil en gaan sit in jou hoekie en wag vir iemand om jou jammer te kry, dit sal nie gebeur nie. Hoe meer jy ook daaroor praat en dit deel van jou lewe maak, hoe erger gaan jou ellende raak en hoe meer slegte dinge gaan met jou gebeur. Of ons nou daarvan hou of nie, dinge gaan gebeur, en soms gaan dinge herhaaldelik met jou gebeur, dit hang net af hoe jy daarop gaan reageer.

Ek het in die verlede baie besoekers gekry van oorsee wat die arme “agtergeblewenes” in Suid- Afrika vreeslik jammer kry, soos ons almal doen. Een ding wat hulle absoluut nooit kon verstaan nie, is die glimlagte op die klein kindertjies se gesigte, of die opgeruimdheid waarmee die bediende die skottelgoed was en sing.

Jy kan ook lag en glimlag en die lewe geniet, “te midde van” jou gestremdheid, jou siekte, jou omstandighede, jou ongeluk, jou eensaamheid en jou armoede. Niks in die lewe is finaal nie, maar vandag het jy 'n keuse om te midde van alles, geluk te KIES. As jy dit nie kies nie, kies jy outomaties om in jou hartseer en ongeluk te leef.

 

 

JOU KEUSE!

 

Sindrome vir alles!

 

Dit voel vir my asof ons deesdae in 'n wêreld leef waar daar 'n naam en sindroom vir elke tipe optrede is. Toe ek klein was, was daar stoute kinders en soet kinders, niks van hiper-aktiwiteit of aandag afleibaarheid nie. Soet kinders het swieties gekry en die stoute kinders het pak-slae gekry. Vandag het alles 'n naam en dit voel asof alles in die lewe “relatief” geword het. Niks voel asof dit meer klinkklaar is nie en mense leef in 'n wêreld vol stippelyne en verskonings.

Moet vir geen oomblik dink dat ek sindrome afmaak asof dit nie bestaan nie, maar die vraag kom by my op of ons nie dinge in die lewe te veel kompliseer nie? Maak ons nie dalk die lewe te kompleks nie, en was die lewe nie maar makliker toe dinge “swart” en “wit” antwoorde gehad het nie?

Gisteroggend sit ek in die kerk en luister na die boodskap wat gehandel het oor die dors na God en Sy nabyheid. Immanuel het weer die voorbeeld gebruik van Steven Covey waar hy met 'n houer verduidelik het dat ons die groot en belangrike dinge eerste in die houer (ons lewens) moet plaas en dan eers kom daar plek vir die ander kleiner en minder belangrike dinge. Dit het my tussen die oe geslaan, want ek dink dat my lewe presies die teenoorgestelde is. Ons is so besig om oor die lewe te filosofeer dat die lewe by ons verbygaan en ons soms nooit by die essensie uitkom nie. Ons lewens word gevul met filosofiee en diagnoses, terwyl dit eerder dalk moet handel oor die essensie van menswees. So wonder ek of kinders met allerhande leerprobleme nie dalk eerder liefde kortkom nie. So wonder ek of huwelike nie eerder ondersteuning en nabyheid soek nie. So wonder ek of mense nie eerder al die baadjies en redenasies van en oor God moet laat staan en in God alleen glo nie. Ek wonder of ons nie eerder ons lewens moet onkompliseer en al die dinge wat 'n skeiding maak tussen ons en wat werklik belangrik is eerder moet uitpak as om nog dinge te probeer inpak nie.

In die voorbeeld van die houer van gister, sien ek soveel mense wat eerder nog sand bygooi om te dink dat dit meer plek sal maak vir die klippe. Wat egter moet gebeur is dat ek die sand en klein klippies van ontslae moet raak en van voor af moet begin pak aan my lewe. Sodoende moet ek ook leer om eers van al die verskonings en redenasies en sindrome te vergeet en altyd by die essensie te begin. Die Bybel leer ons baie mooi dat ons eers die koningkryk moet soek en dan sal al die ander dinge in plek val in ons lewens. In etlike voorbeelde in die Bybel sien ons dat ons soms gedwing word om dit te doen deur omstandighede. Jy word dalk siek of jy verloor jou werk of jy gaan deur 'n opbreek van 'n verhouding. Dan word dit belangrik dat jy moet leer en moet luister na hierdie alarmklokke wat afgaan, en nie nog verskonings en nog sindrome in jou houer moet inlaat nie. Soms word dit belangrik om in sulke moeilike omstandighede dalk “springcleaning” van jou lewe te doen.

Sommige mense redeneer dat om in God te glo nie 'n waarborg is dat dinge in jou lewe in plek sal val nie. Ander sal weer redeneer dat ek nie net tot God moet bid wanneer dit met my sleg gaan nie. Ander sal weer redeneer dat dit die konteks is wat my lewe regeer en omstandighede wat dinge omverwerp waaroor ek geen beheer het nie. Dalk is vandag die dag wat ons so bietjie vergeet van al die verskonings, redenasies, kontekste en sindrome. Miskien word vandag die dag wat ek besef dat ek niemand die skuld kan gee vir die feit dat alles nie in my houer pas en ek nie die lewe het wat ek soek nie. Miskien word vandag die dag wat ek gaan stilstaan en my verantwoordelikheid in die skepping van my houer se inhoud erken en aanvaar.

As ek op vakansie gaan en besef dat dit my verantwoordelikheid is om te sorg dat my tas gepak is met alles wat ek gaan nodig kry, kan ek niemand anders blammeer as myself indien ek iets by die huis vergeet het nie. Hierdie verantwoordelikheid dink mense het te doen met harde werk en word baie keer gebruik om mense om my te kasty wanneer dinge nie uitwerk nie. Verantwoordelikheid is egter bevrydend wanneer ek besef dat ek 'n wonderlike wêreld kan skep vir myself om in te leef.

Mense gebruik die term “vreemd” wanneer hulle sien dat dinge uitwerk soos hulle dit graag wou gehad het en ander mense gebruik weer die term “toeval”. Ek dink jy kan die wêreld waarin jy WIL leef vir jouself laat gebeur, nie met towerstaffies nie, maar met werklike en konkrete dinge soos jou denke en aksies.

Ek het so 'n paar maande gelede by 'n plek begin werk met ongelooflike opgewondenheid oor wat hulle MY kan bied. Intussen het ek gesien dat hierdie aanbod nie heeltemal vir my gegee het wat ek verwag het nie. Deur die tyd het ek begin om meer en meer negatief te word oor die makelary. Omstandighede het daartoe gelei dat dinge vanoggend baie verander deurdat ons kommissie drasties gesny gaan word. Ek kan nou baie maklik hulle die skuld daarvoor gee, of na omstandighede wat hulle genoodsaak het om dit te doen. Vandag staan ek op en vat verantwoordelikheid en ek dink dat ek deur my negatiwiteit dit geskep het. Niks in die lewe wat goed en mooi is kan gebore word uit negatiwiteit nie. Eintlik gaan dit nie oor positief of negatief nie, maar eerder oor die eiertjies wat ek le. Ek kan nie hoendereiers le en verwag daarvan om vir my krokodille op te lewer nie, en dan blammeer ek nogals ook die hoendertjies omdat hulle nie krokodille is nie. Ek kan baie filosofeer oor wat fout geloop het, terwyl dit heel eenvoudig is, dit is die oorsprong se verantwoordelikheid.

Ek kan ook 'n sindroomnaam uitdink daarvoor soos dat ek nie goed genoeg is nie, of ek kan dit noem dat ek nooit suksesvol sal wees nie of dat dit maar weer 'n bewys is van my onvermoë om suksesvol te wees. Gaan kyk maar in die spiëel en dink aan al die sindrome wat jy jouself toesnou oor hoekom jou lewe nie uitwerk soos jy graag wil nie. Dit is egter nie kernfisika nie, dit is logika. In rekenaartaal praat hulle van “garbage in, garbage out”. As ek nie 'n goeie skrywer is nie, kan ek nie skielik van hierdie woordverwerker verwag om die boodskap self te verander en beter te word nie. Elke letter en elke woord wat ek skryf kom by jou uit en word uitgedruk presies soos wat ek dit tik, sonder uitsondering.

Ek dink die lewe is eenvoudiger as wat ons dink, maar dit gaan oor hoe ons dink. Daar was 'n pa wat 'n worsbroodjie stalletjie gehad het voor die JSE in Johannesburg. Hy het hard gewerk sodat sy seun 'n aandele makelaar kan word. So 'n jaar gelede kom die seun by sy pa terwyl sy broodjies afgelewer word. Hy vra sy pa: “Hoekom bestel pa so baie broodjies, besef pa nie dat ons in 'n resessie is nie?” Die pa luister toe vir sy seun en bestel toe elke dag net minder en minder broodjies, alhoewel hy elke dag alles verkoop. Na so 'n maand bestel en verkoop hy net 5 broodjies die dag, en toe sy seun daar verbykom, sê hy vir hom: “Jy was reg my kind, ons is in 'n resessie, waar ek verlede maand 1000 broodjies verkoop het, moet ek nou maar toemaak, want ek het vandag net 5 verkoop”.

Ek kan al die name in die wêreld uitdink vir hoekom my lewe uitwerk soos dit uitwerk, maar verantwoordelikheid beteken ook om te erken dat jy alleen die inpakwerk gedoen het in jou houer. Soms sien ek mense wat eenvoudig bek-af voor hulle houers sit en ongelukkig is en iemand blammeer oor hoekom hulle lewens so lyk. Hulle blammeer hulleself en kry hulleself jammer en versuiker dit met 'n sindroomnaam, of hulle sit met hulle hande in hulle hare om te wonder hoekom “God” dit aan hulle doen. Miljoene boeke is al oor hierdie onderwerp geskryf en elke dag vra mense hulleself af na die sin van die lewe. Miljoene mense dra hulle morsdood aan die baggasie van hulle houers wat verkeerd gepak is, sonder om te besef dat dit ek en ek alleen is wat die pakwerk doen.

Die lewe is geensins anders as toe ons klein was en daar nie sindroomname was nie, en vir miljoene jare was dit so gewees. Ek dink ons word almal so geinspireer deur die paralimpiese spele waar jy mense sien sonder bene en arms wat ongelooflike dinge vermag. Elkeen van hulle kon seker op 'n hopie op die bank gaan sit het en gedink het dat hulle niks kan doen aan hulle lewens nie, omdat hulle een of ander gebrek het. Die teenoorgestelde is egter waar en dit is dat hulle opstaan en opdaag en 'n lewe skep vir hulleself. Ek sien hulle glimlag en blydskap om te kan deelneem en te kan wen, te midde van wat gebeur. Almal van ons kan soveel stories opnoem soos ons wil oor die rede hoekom my lewe nie is wat dit is nie, maar min kan opstaan en te midde van omstandighede die lewe leef wat hulle soek.

So met die aanbreek van die lente kry 'n mens soms nuwe inspirasie om dinge aan te pak. Miskien is vandag die dag wat ek moet vergeet van my “gestremdheid” en my omstandighede en my tekortkominge en my hartseer en sindrome en pyne. Miskien is vandag die dag wat ek houer uitpak en van voor af begin om te pak aan my houer en seker te maak dat ek dit REG doen. Begin met God, dan met jouself, dan met jou lewensmaat, dan met jou kinders, dan met jou familie, dan met jou vriende en dan eers kom al die dinge in jou lewe indieselfde volgorde reg.

As ek die hele tyd van mense verwag om my jammer te kry vir my omstandighede, gaan niks verander in my lewe nie. As ek nie die pyl uit die koker haal om die bokkie te skiet nie, gaan my familie honger ly. As ek nie die telefoon optel en die persoon bel wat ek moet bel om 'n polis aan hulle te verkoop nie, gaan ek nie een polis verkoop nie. Die Bybel stel dit tog ook duidelik dat ek my brood op die water moet werp, wat eintlik net beteken dat ek nie kan aanhou om te wag vir dinge om met my te gebeur nie, want daar bestaan nie so iets nie. Al dink ek dinge gebeur met my, is dit en bly dit altyd ek wat dit LAAT gebeur.

Kom ons staan op van die bank af waar ons onsself jammer kry oor ons “gestremdheid” en dae aaneen filosofeer oor hoekom en waarom, en kom ons gaan pak vir die reis wat vandag begin. Neem dan jou houer op en gaan skep die lewe wat jy soek en verdien, want as jy dit met God aan jou sy doen is alles moontlik!

Die mondeling

Op Universiteit het ons in Teologie verskriklik baie mondelinge eksamens gehad.  Dit is seker een van die moeilikste eksamens wat jy kan aflê, nie omdat die werk wat ons geleer het so moeilik is nie, maar omdat daar soveel meer faktore is wat ‘n rol speel.  Een van die faktore is dat die professor jou totaal kan “nail” as hulle nie van jou hou nie, of as hulle besef dat jy nie jou werk ken nie.  Dit is verder moeilik, aangesien elke persoon ander tipe vrae kan kry oor dieselfde onderwerp, wat hierdie tipe eksamens en uitslae glad nie objektief maak nie.

 

Ek het een keer in ‘n Kerkgeskiedenis mondeling 53% gekry.  Ons was 2 persone wat saam die mondeling gedoen het, en ek het gevoel dat ons beide omtrent dieselfde hoeveelheid kennis gehad het van Calvyn.  Die ander persoon het 62% vir die eksamen gekry.  Ek het baie hieroor gewonder, want hoe bepaal 'n mens of een persoon 53% kry en die ander persoon 62%.  Ek sou dink dat ek mense wat niks weet nie 0% sou gee, die wat die werk ken 50% en die wat briljant was 80%.  Dit klink meer logies om sulke lekker ronde getalle te gebruik, want hoe moeilik is dit om persentasies van 2% of 3% te bepaal?

 

Wat ek dink wel ‘n rol gespeel het, is dat die professor in Kerkgeskiedenis nie baie van my gehou het nie, omdat ek by Jool betrokke was, en hy nie gedink het dat dit plek is vir ‘n Teologie student nie.  Die ander persoon wat saam met my die mondeling gedoen het was redakteur van die Teologiese blad.  Die professor se ingesteldheid teenoor my en my mede student het ‘n ongelooflike rol gespeel in die punte wat ons toegeken is.  

 

In my denke was ek natuurlik in ekstase dat ek deurgekom het, want ek het nie my werk geken soos van my verwag nie, maar my gladde mond het my deurgetrek.  Ek het my nie op Universiteit aan ander se punte gesteur nie, maar die metode van punte toekenning was tog vir my vreemd.  Wat ek wel geleer het is dat ek vir die moeilike vakke waar die prof.  nie van my hou nie, harder moes leer, aangesien ek ook die hekkie van hulle subjektiwiteit moes oorkom, en nie net die ken van die werk nie.

 

Ons hele lewe is maar een groot eksamen met dieselfde subjektiwiteit wat toegepas word.  Elke dag ken die lewe rondom ons punte toe aan elke mens wat asemhaal.  Of dit in jouself is en wat jy van jouself dink, wat jou lewensmaat jou toeken of jou kinders of baas of wie ook al.  Soms spot ons dat ons as mense slegs nommers geword het, en op ‘n manier is ons lewens vol punte uit ‘n honderd. 

 

Verskillende tipes eksamens:

 

Daar is mondelinge eksamens, gewone vraestelle en dan is daar ook “aap-raaisels”.  Aap-raaisels is die tipe eksamen waar jy slegs een opsie kan kies, daar is geen plek vir verduideliking nie.  Gewone vraestelle toets jou kennis, en ek dink mondelinge eksamens is so gekies omdat dit nie net jou kennis toets nie, maar ook jou interpretasie en toepassing van die kennis. 

 

Mense verskil van mekaar:

Mense verskil van mekaar, en as dit by eksamens kom is daar sekere tipes eksamens wat sekere mense se opmaak beter pas.  Vir my is ‘n “aap-raaisel” seker die moeilikste, aangesien daar slegs swart en wit van toepassing is.  Daar is geen plek vir verduideliking of opsies nie, jy is alleen vasgevang in ‘n reg of weg situasie.  Daar is nie plek vir “gorrel” nie. As jy natuurlik jou werk goed ken, dan word hierdie tipe eksamen die beste toets van jou kennis, want die regte antwoord is voor jou.

 

Vir sekere mense is gewone vraestelle ook moeilik.  Ons het een keer by Professor Johan Heyns ‘n vraestel in Dogmatiek geskryf wat gehandel het oor ‘n boek wat hy geskryf het by name: “Raakplek tussen hemel en aarde”.  Baie van die ouens wat saam met my studeer het was briljant in “aap-raaisel” vakke soos Grieks en Hebreeus waar slegs een antwoord korrek is.  Prof Heyns stap die oggend in die lokaal in en deel die antwoord boeke uit.  Nadat almal boeke gekry het stap hy na die swartbord en skryf die volgende op die bord:  “God – 100 punte – 4 ure”. 

 

Sommige ouens het hulle hande opgesteek en hom oor hierdie vraag aangevat.  Ek kan onthou dat die een student aan hom gevra het: “Prof, ek het dan die boek geleer, het ek die verkeerde boek geleer?”  Die ander van ons was egter opgewonde oor die vraag en het presies verstaan wat ons moet doen.  Dit was vir sommige studente die moeilikste vraestel in hulle lewens, vir sommige van ons die maklikste en lekkerste.

 

Oor ons verskille is daar geen twyfel nie en ook verkies ons die tipe eksamens wat van mekaar verskil.  Maar een ding is waar en dit is dat suksesvolle mense daardie mense is wat aanpas by veranderende omstandighede.  Jy kry mense wat eenvoudig so gemaklik is met die lewe dat dit nie saak maak watter tipe eksamen hulle kry nie, hulle sal deurkom.  Dan is daar sekere mense wat so vasgevang is in hulle eie manier, dat hulle, al ken hulle die werk, weier om ‘n eksamen te skryf net omdat die formaat hulle nie pas nie.  Soos baie dinge in die lewe is die antwoord tot geluk eintlik eenvoudig en reg voor ons.  Iemand wat so vas staan by hulle denke gaan nooit die eksamen deurkom nie en nooit die sukses behaal wat hulle moet behaal nie.

 

Kom ons wees nou maar eerlik, almal van ons het ‘n manier wat ons persoonlikhede die “beste” pas.  Ek is nie ‘n swart en wit mens wat in een antwoord glo nie, so ‘n mondeling sal my beter pas.  Jou maat is dalk weer ‘n wiskundige wat alles swart op wit glo en vir wie daar nie redenasies moet of kan wees nie.  Die uitdaging vir alles in die lewe is nie wie jy is of wat jou die gemaklikste laat voel nie, maar eerder dat jy enige eksamen kan skryf, maak nie saak wat die formaat daarvan is nie. 

 

Al wat tel van die eksamen is die punt wat toegeken word.  As jy na jou lewe kyk en dit wat van jou gevra word, wat is jou uitslag?  Maar daar is 2 punte wat mense toegeken word, die eerste is natuurlik die punt wat jy jouself gee as jy uit die eksamen stap wanneer almal jou vra hoe die eksamen gegaan het, en dan die finale punt wat mense om jou jou gee.  In die laaste eksamen wat ek ‘n paar weke gelede geskryf het, was ek nederig en ek wou nie te optimisties wees nie, en toe die uitslag kom was dit min of meer dieselfde as wat ek gedink het dit gaan wees. 

 

Wat is die punt wat jy jouself gee as jy oor jou lewe kyk?  Soms is ons te hard op onsself, want ons kan nie vir alle eksamens 100% kry nie, maar jy kan ook nie alles druip nie.  Soms het jy nodig om na jou punte te kyk en jouself te motiveer om harder te werk. 

 

Soms is daar verskonings, soos ek wat die verkeerde oogdruppels in my oog gegooi het, maar ek het dit nie as 'n verskoning gebruik om nie die eksamen af te lê nie.  Partykeer is kry ons terugvoer van die mense om ons wat vir ons punte gee.  Soms voel dit vir jou asof jy meer kry as wat jy gedink het en in ander gevalle kry jy minder.  

 

Niemand is perfek nie:

 

Almal wil graag 100% in elke eksamen van die lewe kry, maar dit is hoekom daar 'n punt is wat jou laat slaag, want ons kan nie vir elke eksamen 100% kry nie.  Ons verwag van die mense om ons en in besonder ons kinders om te voldoen aan sekere vereistes, omdat ons glo dat mense altyd beter kan doen.  Daar is natuurlik 'n stadium waar jy die punte van mense om jou moet aanvaar en waar jy moet ophou om meer te verwag.  Die oomblik wat jy besef dat jy nie perfek is nie, hou jy op om van ander te verwag om perfek te wees. 

 

Niemand het dieselfde aanleg nie:

 

My ma het jare lank wiskunde gegee vir matriekleerlinge en vertel altyd die storie van oueraande waar ouers vir haar vra wat hulle kan doen om hulle kinders se punte te verbeter.  Soms is haar antwoord moeilik gewees want sommige kinders het net nie die aanleg vir wiskunde nie en die punte wat hulle kry is fantasties as jy hulle agtergrond en aanleg in ag neem. 

 

Ons is tog slim genoeg om te verstaan dat almal nie dieselfde is nie en dat ons dus nie van almal dieselfde kan verwag nie, maar in die praktyk vergelyk ons en stel ons verwagtinge aan mense wat totaal buite hulle vermoëns is en as hulle dan nie presteer nie, dan blameer ons hulle daarvoor.  My oudste het baie goed akademies op skool weggespring en soos tye vorder word die werk al hoe moeiliker.  Ons verwag van hom die beste, maar vergeet ook soms dat dit dalk nie sy belangstelling is nie.  Ons vergeet dat daar ander dinge is waarin hy briljant is, soos om op te noem wie akteurs of sangers is wat op die televisie is.  Ons moet lief wees vir mense om ons in lyn met wie hulle IS en nie oor wie hulle moet word vir ons om hulle te aanvaar nie.  Ons moet raaksien waar hulle moeite doen met plekke waar hulle nie soveel insig of talent het nie.

 

Ons hou daarvan om geprys te word:

 

Daar is nie een mens op aarde wat nie erkenning soek vir hulle insette nie.  Die wêreld werk met prysuitdelings, gradeplegtighede en sertifikate wat toegeken word.  Ons verstaan tog baie goed dat as iemand nie 'n prys wen nie, min mense vir die kompetisie gaan inskryf.  Ons verstaan ook dat ons mense prys, want as iemand suksesvol voel motiveer dit mense om beter te wees.  Ek word so moeg vir mense wat ander die hele tyd aftrek en kritiseer en laat sleg voel oor hulle talente en hulle punte.  Dalk is vandag die dag wat jy begin om mense om jou eerder te prys oor wat hulle reg doen, as te kritiseer omdat hulle nie voldoen aan die vereistes nie.  Miskien is vandag die dag wat jy eerder moet fokus op die somme wat mense reg doen, eerder as die paar wat hulle verkeerd doen. 

 

Die maatstaf waarmee jy meet:

 

Daar is ook in elke eksamen ‘n derde punt en dit is die klas gemiddeld wat gegee word.  Dit is nou daardie punt wat weerspieël hoe moeilik of maklik die eksamen was en wat eintlik so bietjie almal om ons se punte in perspektief stel.  Die wêreld waarin ons leef vandag is nie maklik nie, van daar dalk die rede dat die klas gemiddeld af is van wat dit was ‘n paar jaar gelede.  Miskien moet ons hierdie gemiddeld so bietjie in aanmerking neem en nie mense se punte sommer net op hulle eie sien nie.

 

Miskien is hierdie die dag wat jy jouself so bietjie asem ruimte gun en jouself op die skouer klop oor wie en wat jy is.  Miskien voel jy effens beter as jy eerlik is en verstaan dat daar sekere dinge van jou verwag word wat nie maklik is nie en wat dalk 'n tipe eksamen is wat jou so bietjie meer toets as die gewone. 

 

Vandag is dalk die dag wat jy die mense om jou erkenning gee vir wat hulle vermag het en veral in ag neem wat in die wêreld gebeur.

 

Miskien is vandag die dag wat jy nie nodig het om jouself met ander te vergelyk om te bepaal of jy goed genoeg is nie, maar dit in jou hart te glo!

 

 

 

 

 

 

Die potjies wat onnodig opgaar

In ons huis probeer ons om netjies te leef met kaste en rakke waar elke ding sy eie plek het.  ‘n Mens weet nou deur ondervinding  dat jou siel rustig is wanneer jou omgewing rustig lyk.  Daar is een probleem en dit is so 10 keramiek potjies wat op die koffietafel en in rakke in die kombuis staan.  Daar was in die verlede vetplantjies daarin geplant, maar hulle is nou leeg en staan rond.  Dit is pragtige potjies, maar die probleem is dat hulle nou die plekke is waar alles eenvoudig ingedruk word. 

Daar is strokies, los sente, kryte, penne, blokkies, oorbelle, pille en peaceful sleep daarin.  Dit raak nogal frustrerend, veral as die res van die huis georganiseerd is, omdat daar geen sisteem aan die potjies gebind is nie.  Ek dink dat as ons mooi soek, die Kruger-miljoene dalk ook in een van die potjies versteek is. 

Iemand vra nou die dag my uit oor “karma” en wat karma is.  Ons weet dat dit ‘n term is wat gebruik word in Oosterse godsdienste wat in sy essensie eintlik maar beteken dat elke gedagte en aksie ‘n string van gevolge het.  In die Oosterse godsdienste gee hulle die voorbeeld van ‘n skoenlapper wat sy vlerke klap en al is dit hoe klein, veroorsaak hy ‘n stormwind êrens vêr van hom af met die klap van sy vlerke.  Hulle bedoel ook daarmee dat selfs die kleinste gedagte of aksie reuse gevolge kan hê. 

Iemand het besluit om die keramiek potjies te koop jare gelede al en nou is die gevolg dat ons dit gebruik as ‘n opstapel plek.  Dit veroorsaak ook hewige frustrasies, want as iets soek is in die huis, al die potjies deursoek word, want jy dink dat dit daar kan wees.  Wanneer die muskiete jou pla, is die peaceful sleep nie in die badkamer se kas nie, maar êrens in ‘n potjie in die kombuis.

Die ander waarheid is dat hierdie sisteem met die potjies nie ‘n bewuste keuse was nie, niemand het opgestaan en gesê dat ons van ‘n sekere oomblik af al die gemors daarin moet sit nie.  Dit is ‘n sisteem wat almal irriteer, maar dit het stelselmatig so ontwikkel en almal dink nou dat dit aanvaarbaar is.  Ek en jy versamel elke dag sulke potjies wat ons later nie eers  meer bewustelik doen nie.  Ons hou nie meer waak oor ons denke en gedagtes en aksies nie en stelselmatig voel ons buite beheer van ons lewens.

Die lewe is een maal gemaak om eenvoudig en georganiseerd te wees.  Elke ding in die lewe is veronderstel om gedefinieerd en georganiseerd op sy plek te wees, maar as ek so na my eie lewe en die lewe van mense om my kyk, voel dit een deurmekaar sisteem is.  Mense het geen sisteem ontwikkel om hulle lewens te organiseer nie.  Mense wat gelukkig is, is mense wat een plek het waar dinge gebêre moet word.  Ons kan dink dat dit vervelige mense is wat so leef en dat daar geen opwinding in hulle lewe is nie, maar dit is juis die teenoorgestelde wat waar is.

Sommige mense het ook 2 of drie moontlike plekke waar hulle dinge kan bêre.  Ons leef juis in ‘n wêreld waar mense legio opsies het en die tydsgees lei daartoe dat mense juis as gevolg van al die opsies, potjies vergader en nooit ‘n daadwerklike besluit neem nie.  In hulle harte skep hulle nooit ‘n sisteem van ontwikkeling nie.  Hulle kry ‘n paar sente in hulle sakke as kleingeld en wanneer hulle by die huis kom, sit hulle dit op die eerste en beste plek.  Môre soek hulle dit weer, maar moet dan hulle hele huis deursoek om te kry wat hulle nodig het.    Maar die gevaarlikste plek om dit te doen, is met ons emosies en met die gevoelens van ander mense.  Mense kan in verhoudings ook net gelukkig wees wanneer hulle weet waar hulle in jou lewe inpas en wanneer jy weet waar jy in hulle lewens inpas.  Mense het definitiewe riglyne nodig, want in onsekerheid raak mense weg.

Die Bybel herinner ons op baie plekke van hoe ons moet optree en alhoewel dit lyk asof die Bybel homself weerspreek , is daar duidelike riglyne.  Een daarvan is dat ons die duiwel nooit ‘n vatkans moet gee nie, wat eintlik vir ons in ons huis leer dat ons of van die potjies ontslae moet raak of weer plantjies daarin moet plant.  Terwyl die potjies leeg is en deel van ons lewens is, gaan dit vir ons tot in ewigheid probleme veroorsaak.  Miskien moet jy vandag gaan ondersoek instel na die dinge wat jou lewe kompliseer en tot frustrasies in jouself en jou verhoudings lei.  Die Bybel stel dit ook duidelik dat as daar iets is wat jou pla, dat jy dit moet afsny.  Ons is nie bobbejane nie, ons verstaan tog baie goed ons frustrasies in die lewe en kan tog maklik analiseer wat vir ons frustrasies en spanning bring.  Kan ons nie dan tog dit afsny wat in ons pad staan vir geluk en vrede nie. 

Jakobus 4:17 stel vir ons dat as ons weet wat die regte ding is om te doen en ons doen dit nie, dan is dit sonde.  Ons is elke dag gefrustreerd oor al die gemors in die potjies, maar ons hou die potjies en elke dag sit ons meer en meer gemors daarin.  Ek kan nie vir die ander huismense kwaad word omdat hulle gefrustreerd is met die sisteem nie en ek kan ook nie vir die potjies kwaad wees nie.  Net ek kan die potjies in my lewe wat ek verkies bestuur en hanteer.

Miskien het die tyd aangebreek dat jy moet gaan stilsit en dink oor die sisteme in jou lewe.  Ek moet bewus raak van die frustrasie en iets daaraan doen.  Wees eerlik met jouself en besef wat jy gaan doen om jou lewe weer onder beheer te kry en daarop te fokus.  Jy kan besluit om die potjies te behou, maar dan moet jy dit vir jou en die mense om jou definieer.  Jy kan besluit om die potjies uit te gooi en daarsonder klaar te kom, want as dit nie ‘n positiewe bydra lewer tot jou en die mense om jou se bestaan nie, gooi dit weg.  Jy kan jouself en die mense om jou leer om die Peaceful sleep te kanaliseer na die badkamerkas.  Jy kan ‘n spesifieke plek afspreek waar jy al jou strokies en sente versamel.  Jy kan ook plakkers plak op die bêreplekke en mense stelselmatig leer om dinge op hulle plekke te plaas, wat geld vir emosies en praktiese dinge.

As jy jou honde en papegaai kan leer om dinge op ‘n sekere manier te doen, hoeveel te meer kan jy dit self doen?  Ons dink dat ons verhewe wesens is bo diere en as dit so is, moet ons dit tog kan toepas.  Eugene Marais skryf in sy boek: “Die Siel van die Mier”, dat hierdie klein wesentjies ‘n ongelooflike sisteem het waarmee hulle werk wat al vir miljoene jare dieselfde gebly het.  Hierdie klein wesentjies verstaan dat alhoewel die wêreld om hulle verander, daar sekere basiese sisteme is wat dieselfde bly.  Ons as mense maak, moontlik as gevolg van ons intelligensie die fout dat ons dink dat omdat dinge verander, die basiese sisteme nie meer geld nie.  Al het ons selfone, e-mail en fakse beteken dit hoegenaamd glad nie dat ons basiese behoefte van kommunikasie verval nie.  Die feit dat ons die maan kan besoek, beteken nie dat jou lewensmaat nie jou liefde en aanvaarding nodig het nie.  Net omdat jy 3 bediendes het wat in jou huis werk, beteken nie dat jy nie met jou kind kan blokkies bou nie. 

As jy nou ook soos ons uit 2 huise na 1 gesamentlike huis trek, sal jy ook besef dat hoe groter jou huis is, hoe meer dinge versamel jy, maar hoe kleiner jou huis is, hoe meer gemors moet jy weggooi omdat jou huis eenvoudig te klein is om al die gemors te stoor.  Oom Willem Nicol het ‘n fantastiese boek geskryf met die naam:  “Rykdom in Eenvoud”.  Hierdie boek is so van toepassing op die moderne mens wat opgaar en nooit hulle lewens organiseer of van dinge wat onnodig is ontslae raak nie. 

Miskien het die tyd aangebreek in jou lewe om te “spring clean”, stil te sit en af te sny wat onnodig is in jou lewe en jou dag, menswees en verhoudings kompliseer.  Gaan leef eenvoudig en verstaan dat jy nie nodig het om alles op te gaar nie, veral nie dinge wat geen waarde vir jou en jou lewe het nie.

Gaan onkompliseer jou lewe om eenvoudig gelukkig te wees!

 

 

Oumagrootjie se raad

My oumagrootjie aan my ma se kant van die familie het amper geleef totdat sy 100 jaar oud was.  Sy was 'n baie wyse ou tannie, miskien omdat ek dink sy so 'n lang leeftyd gehad het.  Sy het baie dinge wys geraak, maar een van die belangrikste was dat sy gesê het is:  "My kind, as 'n mens homself moes maak, sou jy vandag nog besig gewees het". 

 

Dit is nou maar een keer 'n tendens van menswees dat ons nooit werklik tevrede is met onsself nie.  Dalk het dit ook te doen met die grootmaak van kinders waar ons hulle telkemale soos ou Totius se klein boompie probeer buig om te groei en te word wat ons dink die beste vir hulle is.  Op elke vlak word ons elke dag geweeg om te bepaal of ons goed genoeg is.  Op skool skryf ons eksamen en doen sport om sodoende te bepaal wie die beste is op 'n sekere gebied.  By die werk is ons in kompetisie met medewerkers en ander maatskappye en ons het sekere doelwitte wat ons moet bereik om bonusse en winste te vermeerder.  Van kleins af raak ons in verhoudings betrokke met maats en ons weet dat een van die sterkste kragte op aarde die krag van die portuurgroep is.  Dan raak ons betrokke in ernstige verhoudinge met iemand van die teenoorgestelde geslag, en elke dag probeer ons hulle gelukkig maak en probeer hulle ons gelukkig maak.

 

Soms word ons gemeet en word ons te lig bevind vir wat ons graag sou wou.  Dalk het ek eenvoudig nie die spoed om mee te ding in die 100 m wedloop nie.  Partykeer is Wiskunde nie my sterkste talent nie, en dan is my punte swakker as ander in die klas s'n.  By die werk word ek dalk aangespreek of afgedank omdat ek nie by my doelwitte uitkom nie.  Ek en my maats ontgroei mekaar en kom op 'n punt waar ons maar vir mekaar net name is op Facebook.  Ek leef dalk in 'n verhoudig waar iemand hulle liefde vir jou verloor en die verhouding op 'n einde is, of waar jy konstant gemeet word en te lig beskou word vir hulle. 

 

Dit gaan in die voorbeelde hierbo nie oor wat gebeur nie, maar oor wat dit aan my menswees doen.  Ek word ingetrek om te begin glo dat ek nie goed genoeg is nie.  Die wêreld is 'n wrede plek, want alles gaan rondom prestasie en voldoening.  Ek moet telkemale ervaar, voel en hoor dat ek 'n mislukking is.  Maar die dryf in ons is altyd om sekere dinge te bereik, en as ek ervaar dat ek dit nie regkry nie, dan kasty ek myself daaroor.  Maar in die woorde van oumagrootjie, is ek mos konstant besig om myself te herskep.  Die vraag wat ek myself altyd moet afvra is hoekom ek dit wil doen.  Die antwoord is eenvoudig en dit is dat niemand daarvan hou om "uit" te wees nie.  Op 'n manier is ons almal steeds in die Laerskool en probeer ons elke dag om "in" te wees en aanvaar te word.  Daar is geen groter begeerte by mense om te voel dat jy voldoen aan wat om jou aanvaarbaar is nie. 

 

Ons ontwikkel sekere rolle om met die situasie te kan saamleef deur ons ervaring wat in sielkunde met 4 tipes verduidelik kan word:

 

1. Die Ouer:

 

Hierdie is daardie tipe persoon wat altyd soos 'n outokraat alles en almal om hulle probeer beheer.  Dit is die persoon wat tipies almal kritiseer en almal probeer dwing om na hulle pype te dans.  Hulle werk is ook nooit klaar nie, want wanneer hulle die mense om hulle iets geleer het en hulle het daaraan voldoen, dan is daar 'n volgende uitdaging en takie wat aan die onderdaniges opgedra word.  Ek word nou die dag herinner aan 'n familielid van ons wat op die plaas gebly het daar in die Wes-Transvaal.  Hy was uit en uit 'n outokraat gewees.  Wanneer hy en sy vrou dorp toe gaan vir besigheid, het hy vir haar 'n tyd gegee wat hy gaan terugry plaas toe.  Indien sy nie op die tyd wat hy bepaal het terug reg is om te ry nie, het hy eenvoudig haar daar gelos en sy moes maar self 'n plan maak om terug te kom op die plaas.

 

Niemand kan met so 'n persoon saamleef nie, want hulle outokrasie maak dit onmoontlik.  Geen mens is altyd en alleen reg nie, en nog minder het iemand die reg om ander te dwing om te doen wat hulle wil.  Dieselfde oom het 'n fete gehad met sy buurman.  Hulle het oorkant die dam van mekaar gebly.  Hierdie oom het sy buurman en gesin vir 3 dae gevange gehou in hulle eie huis.  Hy het op sy stoep gesit met sy geweer en as iemand net by die huis uitkom, het hy so voor hulle op die grond geskiet.

 

Hierdie tipe mense word eenvoudig oulike stories van vertel, maar om almal te probeer dwing om na jou pype te dans is eenvoudig nie die antwoord vir die lewe nie.  Sulke mense regeer met Hitler-vrees, en as jy nie na hulle pype dans nie, word jy net eenvoudig uitgeskuif.  Die ironie van die saak is dat dit juis hierdie "ouer-tipe" mense is wat alleen en eensaam hulle lewens afsluit, want net hulle is belangrik.

 

2. Die Kind:

 

Wanneer die Bybel praat daarvan dat ons in die geloof soos kinders moet wees, beteken dit geheel en al gladnie dat hulle eenvoudig alles aanvaar wat met hulle gebeur nie.  As jy nou vir jou kind sê dat hy sy pampoen moet eet omdat dit goed is vir hom, gryp hulle verseker nie hulle vurke en slurp die pampoen op nie.  Verseker nie, hulle bevraagteken meestal alles.  Dit is goed vir 'n kind se ontwikkeling, want dit leer hulle om hulle eie identiteit te ontwikkel.

 

Maar niemand hou van 'n rebel nie, wat die hele tyd alles om hulle in twyfel trek en almal se siel versondig nie. Hierdie tipe mense kom ook tot eensaamheid, want die intensiteit van die rebellie lei tot konflik en tot eensaamheid.

 

3. Die Prostituut:

 

Hierdie is 'n optrede waarin mense net eenvoudig geen rol speel nie, maar misbruik word.  Hulle laat eenvoudig toe dat enige persoon en enige situasie oor hulle loop.  Hulle is dalk so moeg vir die bombardering van die mense om hulle dat hulle eenvoudig moed opgee en ingee teen die druk. 

 

As daar nou een tipe persoon is wat die verste uitgeskuif word in enige samelewing is dit hierdie groep.  Niemand hou van sulke lamsakke wat sonder standpunt en sonder insette leef nie.  Mense wat eenvoudig ons kosbare suurstof kom steel, het niemand voor tyd nie. 

 

4. Die Volwassene:

 

'n Volwassene is 'n persoon in 'n verhouding wat geleer het om homself en die mense om hom/haar met liefde te hanteer.  Dit is die persoon wat verstaan dat nie een van die bostaande "rolle" werk nie.  Dit is iemand wat verstaan dat hy/sy spesiaal is op hulle eie manier, en iemand wat op hulle eie voete te kan staan.

 

Die eerste drie wat ek genoem het se rolle word gevoed deur 'n afhanklikheid van ander.  Die ouer kan net ouer wees waar hy/sy iemand het wat hulle oor outokraties hulle wil kan afdruk.  Die kind het 'n ouer nodig waarteen hulle kan rebelleer.  Die prostituut het iemand nodig wat hulle kan misbruik.  Die volwassene is iemand wat totaal as individu kan funksioneer en nie mense "nodig" het om volwassene te wees nie.

 

Die ander 3 rolle is amper soos die prentjies wat ons in kinders se inkleurboeke kry met die kolletjies wat die kind aanmekaar moet koppel.  Hulle moet gelei word, terwyl die volwassene sy/haar eie prentjie van hulle lewens teken, sonder "afhanklikheid" van die ander. 

 

'n Mens kan net in verhoudings wees waar jy 'n volwassene is, en die ander persoon ook 'n volwassene is.  Jy kan slegs die druk van die lewe ervaar waar jy verstaan dat jy net jouself is, en waar jy met jouself en die mense om jou vrede gemaak het.  Waar jy besef dat jy jou selfwees kan geniet, kan lag vir jou foute, verantwoordelikheid kan aanvaar en waar jy kan luister.  Waar jy in niks ingedwing word nie en niks op ander mense afdwing nie.  Enige van die ander 3 rolle in 'n verhouding is toksies en lewer geen sin vir die lewe nie.  In geen van die ander rolle kan jy werklik jouself wees of asem haal nie.

 

Hierdie rol van volwassene beteken nie dat jy ruggraatloos is nie, maar eerder dat jy jouself eerste stel en terselfdertyd al die mense om jou ook eerste.  In 'n verhouding met volwassenes het jy nie nodig om jou plek oop te baklei of jouself te laat hoor deur aggressie en woede nie.  Dit is 'n plek van saligheid waar jy in totale geluk en vrede met almal om jou is.  Dit is 'n plek waar jy jou identiteit as (jou naam) volledig kan uitleef en gelukkig kan wees.

 

Dit is natuurlik ook die plek waar jy toegelaat word om jou identiteit uit te leef en waar dit vir hulle om jou aanvaarbaar is dat jy jouself is.  Dit is 'n plek waar jy vrye wil het en waar jy ander toelaat om hulle vrye wil uit te leef!

 

Gaan toets bietjie jou lewe aan hierdie 4 rolle, en gaan kyk waar jy is.  Miskien is dit wat my oumagrootjie bedoel het.  In enige ander rol as die rol van volwassene gaan jy elke dag jouself gek maak en die hele liewe tyd met jouself en ander om jou besig wees in 'n konstante stryd van negatiwiteit, eerder as 'n gelukkige en sinvolle lewe.