Krom stokke, reguit houe!

Afrikaans is nou een van daardie tale met baie leestekens. Die sleutelbord van ‘n rekenaar is nou een keer nie heeltemal opgestel om sommer met die eerste druk van ‘n sleutel die deelteken of die kappie op ‘n letter te kan sit nie. Jy moet alt 136 of 137 druk om dit te vermag. Op my skootrekenaar is dit moeiliker, aangesien ek eers die alt sleutel moet inhou en saam met dit die “Num Lk” sleutel, voordat ek alt en die nommer kan druk. Dit is nogal uitputtend, veral as ‘n ou so op dreef is en lekker vinnig tik en jy nie wil hê dat jou gedagtes moet dwaal nie. Dit is nie net in Afrikaans nie, maar ook in ander tale dalk baie erger. Een van my vriende het gister van Finland af gekom, en ek dink dat hulle dalk meer sukkel as ek.

Soms voel dit vir my asof die sleutelbord van die lewe ook nie heeltemal voorsiening maak vir my lewe nie. Om dinge “reg” te doen is soms uitputtend en moeilik, en vat soms van my om ekstra moeite in te sit, sodat dinge om my reg gespel word. Soms wonder ‘n mens hoekom dinge nie maar net vlot wil loop nie, en dat jy alles kan regkry sommer net met die normale tik van sleutels nie? Jy dink dan ook aan jou afkoms, en soms wonder jy hoekom jou omstandighede nie dalk eerder “engels” kon wees nie, want dit sou die insleutel van woorde baie makliker en baie eenvoudiger gemaak het. Daar is nie kappies of deeltekens nie.

Dit het natuurlik ook sy uitdagings, sou jy nou engels gewees het. Die laaste ruk vertaal ek ook hierdie blog in Engels, en alhoewel my engels goed is, kom jy gou agter dat, alhoewel jy nie kappies en deeltekens hoef te gebruik nie, dit nie so maklik is om jouself uit te druk en dieselfde boodskap oor te dra in ‘n ander taal nie. Daar is werklik net sekere dinge wat jy NET in afrikaans kan uitdruk. In my moedertaal, met hierdie sleutelbord en al die ekstra moeite wat ek moet doen, voel tog gemakliker en voel ek tog meer tuis. Soos ek hierdie skryf, dink ek onmiddelik hoe moeilik dit gaan wees om hierdie stuk in Engels te vertaal, want wat is deelteken en kappie in Engels.

So kyk ons na mense om ons, en ons dink en wens baie keer dat ons eerder in hulle “taal” kon leef. Hulle lyk gelukkig, dit lyk asof hulle nie probleme het nie, asof dit so lekker sou gewees het om soveel geld soos hulle te verdien of in so ‘n lekker huis te kon bly. Dit voel vir jou asof jou sleutelbord gemaak is vir hulle “taal”, en dat jou lewe eenvoudiger sou gewees het.

Maar om so jou lewe te “vertaal” is moontlik. Jy kan jouself indink in wat jy sou gedoen het en hoe maklik jou lewe sou gewees het, net om weer te besef dat jou eie persoonlike “taal” altyd die beste is vir jou. Jy, met jou konteks en agtergrond en situasie lyk dalk vir jou moeite en inspanning, maar God het jou geplaas in ‘n taal en in ‘n plek wat jou pas. God het ook vir jou die kennis gegee om te besef dat daar opsies is vir jou, al is dit moeite, om tog jouself met ‘n engelse sleutelbord, in afrikaans te kan uitdruk.

Ons kyk onsself disnis teen die feit dat ons sleutelbord nie outomaties loop nie, ons is nie altyd lus vir die inspanning van ekstra sleutels druk nie. Ons staar onsself blind teen die feit dat dit inspanning is, terwyl ons die feit misken hoe gelukkig ons is. Gelukkiger as mense in engelse lande, want ek kan met my sleutelbord baie meer vermag, want ek kan in Afrikaans ook skryf. Ons vergeet so maklik dat ons geseënd is met woorde wat kappies en deeltekens het.

Soos wat ons so wens dat ons lewens eenvoudiger kon wees in ‘n ander taal, besef ons nie dat ons sleutelbord dalk wel gemaak is vir Afrikaans. Ek sien nie die kappie met die eerste oog op slag nie, maar deur kennis en ontdekking van my sleutelbord, besef ek eintlik dat my persoonlike sleutelbord vir my legio meer opsies gee as wat ek ooit gedink het.

Partykeer neem dit ook nie net kennis nie, maar soos op my Blackberry vat dit soms die aflaai van ‘n applikasie soos “fancy smileys” om op my foon die leestekens te kan insit. Jy ontdek ook in jouself, net soos die applikasies, dat daar behalwe die kappie en deelteken ook fantastiese en oulike gesiggies en prentjies is waarmee ek my skryfstuk, sms, bbm en whatsup mee kan ophelder. Nou besef ek dat ek ‘n prentjie van ‘n knip-oog, drukkie en soentjie tot my beskikking het. Dan besef en verstaan ek dat ek die lewe kan ophelder, met my sleutelbord om sodoende dieselfde boodskap op te helder en snaaks en genotvol te kan maak.

Ons leef so maklik in ‘n droom en hoop dat ons lewens “anders” kan wees. Ons is so ongelukkig met ons sleutelbord dat ons lewens dalk begin om stil te staan. Daar vloei niks uit my uit nie. My “my documents” is leeg, net omdat ek onvergenoegd is met my sleutelbord wat kwansuis nie “pas” by my taal nie. Ek hou op leef soos ‘n kind wat nie sy sin kry nie en in die hoekie gaan sit en huil.

Die Bybel is vol voorbeelde waar mense so graag ander omstandighede wou gehad het. Paulus vra vir God om die doring uit sy vlees te neem, net om herinner te word dat hy ‘n goeie werkbare sleutelbord tot sy beskikking het, die genade van God. Dawid, toe hy geroep is as koning van Israel, het gedink hy is klein, maar word herinner dat hy al die sleutels tot sy beskikking het om God se wil te doen. Moses wil nie sy volk uit Egipte gaan lei nie, want hy sukkel om te kan praat, en God herinner hom daaraan dat hy die sleutelbord van sy broer tot sy beskikking het wat hom kan help. Alles dinge om ons te herinner dat, alhoewel ons nie die deelteken met die eerste oog op slag sien nie, dit nie beteken dat dit nie daar êrens binne in versteek is nie. Dit beteken nie dat ons nie kan doen wat ons ookal wil, en kan doen wat God ons voor geroep het nie.

Ek dink aan die reeks MacGyver uit ons kinderjare. Soos julle kan onthou het hy sy mes gebruik en in moeilike situasies uitgekom deur net dinge wat reg rondom hom is te gebruik. Amper soos die spreekwoord: “’n Boer maak ‘n plan”. Partykeer kyk ons teen ons ooglede vas. Ons is so ingestel op die feit dat ons nie ‘n “klaargemaakte” wapen reg voor ons het nie, dat ons vergeet om rond te kyk van wat alles in ons en om ons is. Dinge wat ek soos MacGyver kan gebruik om my doel te bereik nie. God herinner ons op soveel plekke dat ons wel alles om ons het wat ons nodig het om te kan leef en ons doel te kan bereik. Nog meer so in die tyd waarin ons nou leef met tegnologie en kennis wat tot ons beskikking is. MacGyver sou nooit uit sy moeilike omstandighede ontsnap het as hy op ‘n hoop gaan sit het en gehuil het oor wat hy nie het nie.

So sit jy dalk vandag en jy is ontevrede oor jou sleutelbord. Jy voel dalk dat jy nie jou merk kan maak en jou doelwitte kan bereik met dit wat rondom jou of in jou is nie. Jy voel dalk dat jy nie inpas in afrikaans nie, omdat jy ‘n engelse sleutelbord het. Jy voel dalk dat die berg wat jy moet klim onmoontlik is omdat jy nie die regte toerusting het nie.

Ek het ‘n vriend op Universiteit gehad wie se ouers baie finansiëel gesukkel het. Hy was ‘n briljante sportman en wou graag gholf speel. Hy het egter nie geld gehad vir stokke nie. So het hy toe maar begin om by mense stokke te kry wat hulle nie meer gebruik nie. So het hy uiteindelik ‘n hele stel stokke bymekaargemaak, waarvan nie 2 stokke uit dieselfde stel kom nie. Mense het vir hom gelag as hy op die bof gestap het, want sy sak was ook vol gate wat die muise daarin gevreet het. Ons glo mos dat jy net kan gholf speel en konstant goed kan speel as jou stokke die beste is en persoonlik vir jou spel aangepas is. Hierdie vriend van my het menigte mense se geld gewen met sy mengelmoes stel. Hy het binne ‘n paar maande sommer ‘n 2 voorgee geword en briljante gholf gespeel.

Soveel mense wag totdat hulle toerusting perfek pas by omstandighede, voordat hulle aksie neem. Ons is ongelukkig omdat ons nie die perfekte sleutelbord het vir ons lewens nie. As jy gaan wag tot jou omstandighede perfek is, gaan jy soveel mooi sonskyndae mis op die gholfbaan. Jy gaan soveel geleenthede by jou laat verbygaan. So sterf baie mense met soveel drome in hulle harte, omdat hulle gewag het. Hierdie voorbeeld hierbo is ‘n uitstekende bewys dat jy, deur net bietjie moeite te doen, kan deelneem aan die spel, al is jou sleutelbord verslete. Jy is so ‘n intellegente wese wat jouself kan leer om aan te pas by alle omstandighede. Jy kan die vaardigheid aanleer om met krom stokke ‘n reguit hou te slaan.

Nike het seker een van die spreekwoorde wat die meeste in die lewe gebruik word: “Just do it”. Hoe lank gaan jy nog wag voordat jy leef? Miskien moet jy bietjie dieper delf in jouself en gaan soek na wat jy in jou binne-kas het, en gebruik wat jy het. Miskien moet jou ophou om te fokus op wat jy nie het nie, en dit as verskoning gebruik vir die feit dat jy nie aan die lewe deelneem nie. Soos die voorbeelde uit die Bybel ons leer, elkeen van ons het wat ons nodig het om voluit en gelukkige lewens te geniet, al is dit nie ooglopend nie.

Ek het lank in my lewe baie idees soos dit wat ek in my blog gebruik in my kop gehad. Omdat ek gevoel het dat ek nie goed skryf nie, en nie die regte woorde het nie, het ek niks daarmee gedoen nie. Toe besluit ek een dag om net te begin, dit net te doen. Ek het besef dat, alhoewel ek dalk nie die beste sinsbou het nie, en spelfoute kan maak, dit nie saakmaak nie, want wat ek wil sê kom nog steeds uit, te midde van tekortkominge.

Gaan leef vandag jou drome uit, moenie fokus op die tekorte op die oog af nie, maar kyk om jou rond wat jy tot jou beskikking het. Sit bietjie “effort” in, alles wat jy nodig het is in daardie sleutelbord van jou!

Gaan slaan ‘n reguit hou, al is jy ‘n krom stok.

Die belangrikheid van die konteks

Ek is mal oor die reeks “Chuck” en het gelukkig nou die hele nuwe reeks aanlyn gekyk. Wat vreemd is om so ‘n reeks so agtermekaar te kyk, is dat elke episode begin met ‘n opsomming van wat tot dusver gebeur het. Natuurlik is die reeks gemaak om een keer ‘n week uitgesaai te word, en mense vergeet wat gebeur het in die vorige episodes. Hierdie opsomming is ook nie net van die vorige episode nie, maar gaan partykeer terug na twee of drie episodes voor dit. Dit is duidelik dat as jy nie weet wat die konteks is van wat gebeur het in vorige episodes nie, jy geen idee gaan hê waaroor die huidige episode handel nie.

Die definisie van konteks is eenvoudig. Dit is informasie oor gebeure in die verlede wat lig werp op die verstaan van die hede. Dit is die storie van mense van hulle reis en wat hulle hier gebring het, hulle denke, idees en kultuur. Konteks is belangrik, aangesien ek daarsonder sekere aannames maak en die huidige episode vir my geen sin gaan maak nie. My oumagrootjie het altyd gesê: “My kind, jy kan nie weet hoe iemand se voete voel as jy nie in hulle skoene geloop het nie”.

In sielkundige sessies, vra die terapeut altyd vir jou vrae. Daar is baie grappies hieroor, maar hulle doen dit met ‘n rede. Jy is nie hier waar jy nou is per ongeluk nie. Daar is ‘n storie agter die storie, en die storie gee vir ons die antwoord oor hoekom jy hier is. Dit vertel vir ons hoekom jy so voel, hoekom jy so optree en ook hoe jy in die toekoms dinge gaan hanteer en doen. Almal het ‘n konteks en ‘n storie.

Om die konteks mooi te verduidelik, kom ons neem die voorbeeld van somme maak. Kom ons gebruik die voorbeeld van die getal 2 as die antwoord. Deur my vraag na die konteks, verstaan ek wat bo die lyn gebeur het om by die antwoord uit te kom. Dit is daardie a-ha oomblik waar jy besef dat die persoon 1 en 1 bymekaar getel het om by 2 uit te kom. Konteks is dus belangrik sodat ek die hele som kan verstaan.

So kan ek net mense om my verstaan en met hulle saamleef as ek hulle hele som verstaan. Ons weet mos wat gebeur as jy “assume”, jy maak ‘n gat van jou en van my. Daar is natuurlik verskeie maniere om by die antwoord van “2” uit te kom, jy kan byvoorbeeld 1 van 3 aftrek. Maar dit is jou manier, maar dit is nie die enigste manier nie.

In jou eie bestaan, en in verhoudings met ander leer ons baie keer dat jy eers moet verstaan, voordat jy verstaan kan word. Ek dink dat baie verhoudinge tussen mense verkeerd loop oor die tekort aan kennis van die konteks. Daar is twee redes hiervoor, die een is natuurlik aannames (dat almal dink en doen soos ek en na die wêreld kyk deur my kleur bril) en die onvermoë om ander maniere van doen en dink (konteks) te aanvaar as nog ‘n opsie om by die antwoord uit te kom en mense te dwing om dit op my manier te doen.

In beide gevalle gaan dit nooit oor die ander persoon nie, maar oor myself. Om iemand se konteks nie in ag te neem nie, of daarna te vra nie, beteken ek gee gladnie om nie. In verkope leer ons dat jy iemand se guns en vertroue wen deur hulle uit te vra oor hulle konteks. Jy vra vrae oor waar hulle vandaan kom, of hulle kinders het en wat hulle stokperdjies is. Mense hou daarvan om hulle stories vir jou te vertel. In verkope is die doel natuurlik selfsugtig, want jy wil iets aan hulle verkoop, en kan dit net doen as hulle jou vertrou. Die beginsel is egter dieselfde as in verhoudings. Iemand wat vir my omgee doen moeite met my en stel belang in my storie en laat my toe om my storie te vertel.

Wanneer ons in verhoudings mense toelaat om hulle storie te vertel, gaan dit oor die erkenning van hulle menswees. Dit is die belangstelling in iemand en die aanvaarding dat hulle hulle eie storie mag hê. En hoe meer ons mense toelaat om hulle stories te vertel, hoe meer vertrou hulle ons, en hoe dieper gee hulle ons ‘n loerkans in hulle siele. Hoe meer jy van iemand weet, hoe beter is jou verhouding met daardie persoon.

Dit is soos jou vrou wat by die huis kom na werk en so bietjie ontstoke is. Deur navraag te doen oor die agtergrond daarvan en dat dit haar baas is wat iets van haar verwag het om klaar te maak op die nippertjie voor sy moes ry, werp lig op haar houding. As ek nie navraag doen nie, gaan sy in die eerste plek voel dat ek nie omgee nie, en kan dit tot konflik lei. As ek nie navraag doen oor die agtergrond van die woede nie, kan ek dalk die aanname maak dat ek iets verkeerd gedoen het en sy vir my kwaad is.

Jy sien, deur vrae te vra, maak jy jou verstaan van ‘n situasie soveel beter. Jy kan agterkom hoe die ander persoon werk, jy sit met die antwoord van 2, maar jy leer dat een persoon ‘n “plus” mens is wat altyd dinge wil plus, so om by jou antwoord uit te kom, gee getalle vir hulle wat hulle kan optel. Ander mense is weer “aftrek” mense, daarom weet ek dat ek vir hulle getalle moet gee om af te trek om by die antwoord uit te kom. Al kan mense my verras, in die meeste gevalle kan hulle nie verander wie hulle is nie, hulle kan verseker ook nie teruggaan in die verlede en hulle konteks en wat met hulle gebeur het verander nie.

Dit is makliker om mense te hanteer, soos wat hulle is, want dit bring baie minder spanning as om van hulle te verwag om iets te wees wat hulle nie is nie. Ek moet ook nie mense kritiseer vir hulle konteks nie, want dit is iets wat hulle nie altyd oor beheer het nie. Ek moet nou maar eenmaal dit aanvaar, wat natuurlik die toppunt van liefde is, om iemand toe te laat om hulleself te wees. Wat maak dit nou in elkgeval saak as iemand ‘n optel-mens is, en ek ‘n aftrek-mens is, solank ons by dieselfde antwoord uitkom wat ons beide na soek.

Ons kan natuurlik in ons interaksie met mense leer om beter te kommunikeer. Ek het dalk net in ‘n situasie die twee getalle 3 en 1, en alhoewel my maat ‘n optel-mens is, kan ek mooi vir hulle verduidelik dat hulle in hierdie spesifieke situasie, dalk eerder moet aftrek, as om op te tel. Ek doen dit nie omdat ek hulle kritiseer oor die feit dat hulle optel-mense is nie, maar eerder omdat die omstandighede vir my ‘n 3 en ‘n 1 gee, en omdat optel nie in hierdie situasie gaan werk nie. Onthou altyd dat, as jy mense met verskillende idees bymekaar sit, gaan mense altyd terugval op wat hulle ken, en altyd eerder wil optel as aftrek. Mense is nou maar eenmaal mense van gewoonte, maar deur effektiewe kommunikasie, en ken van my maat, kan ek vir hulle die syfers gee wat nodig is, en hulle bekragtig deur hulle toe te laat om hulle natuurlike manier en natuurlike konteks te laat deurvloei na die antwoord toe.

Ons ken ook die spreekwoord oor konteks in Engels wat sê: “Every whore has her story”. Alhoewel ek ‘n konteks van my eie het, is dit nie nodig dat my konteks ‘n verskoning word vir wat ek doen nie. Elke liewe dag skep ek konteks van more, so ek het ‘n keuse elke dag hoe ek optree.

Veral wanneer die getalle met optel nie by die regte antwoord uitkom nie, moet ek myself ook ken, en aanpas. Ek kan nie van eeue se wiskundiges verwag om skielik die getallelyn te verander om my te pas nie. Ek moet daarom myself ook ken. Ek moet weet dat my tendens van optrede is om op te tel, maar genoeg kundigheid aan die dag lê om te weet dat ek met die getalle tot my beskikking, soms moet aftrek, maal of deel.

Soms is ons so kwaad vir die wêreld omdat die getalle wat ek kry, nie met optel by die antwoord wat ek verlang kan uitkom nie. Ek gooi ‘n depressie en ‘n aggressie, nie omdat die antwoord verkeerd is nie, maar omdat ek nie aangeleer het om aan te pas by die getalle wat ek in die som het nie. Jy het natuurlik al die reg om gemakliker te voel met optel, maar die lewe gaan nie altyd oor jou gemak nie, maar of jy by die antwoord wat jy soek gaan uitkom. Soms moet ek diep delf, en dalk die hulp van ‘n sakrekenaar of Excel inroep om my te help, maar daarmee is ook nie fout nie.

So, alhoewel ek en die mense om my elkeen ons eie stories het wat ons in ag moet neem, mag dit nooit ‘n verskoning word nie. Ons kry onsself jammer omdat ons somme nie uitwerk nie, maar dalk het dit te doen daarmee dat ek nie my konteks verstaan en weet dat ek ‘n optel-mens is nie. As ek weet wie ek is, en dat ek ‘n optel-mens is, kan ek maklik teruggaan op my stappe en gaan kyk wat ek verkeerd gedoen het. Stoere mense gebruik hulle konteks as verskoning, groeiende mense leer daaruit en maak hulle lewens verder baie beter, deur ander dinge aan te leer, soos om af te trek, te maal en te deel, sodat hulle by die antwoord uitkom wat reg is.

Die hele wêreld handel oor kommunikasie, en ek kan net kommunikeer as ek myself en die om my se konteks, werkswyse en optredes verstaan. Selfkennis is die begin, want dit gee vir my die spieël waarteen ek ander se konteks kan opweeg, waar ek raakpunte en werkswyses in kan beoordeel.

So vandag, gaan doen moeite om uit te vind hoe jou kop werk, en hoe ander om jou werk. Hanteer mense se konteks met deernis en sonder oordeel. Gee die mense om jou getalle wat hulle maklik en met hulle eie konteks-manier by die regte antwoord gaan uitbring. Wees aanpasbaar en probeer nuwe maniere om by die antwoord uit te kom, want as jou antwoord nie reg is nie, is die probleem nie altyd die getalle nie, maar hoe jy daarmee werk.

Geniet jou dag!

Foon oorlog

Toe ek nog klein was het my ouers en hulle vriende in 3 faksies geval. Daar was die wat Mercedes-Benz aangehang het, die wat BMW aangehang het en ander wat ander Japanese en Amerikaanse motors besit het.

Ek onthou hoe hulle aande om gestry het oor duursaamheid, spesifikasies en tweedehandse waarde. Nou nog sal my ouers net tevrede wees as ek 'n Mercedes koop.

Vandag sien ons dieselfde met selfone. Jy het jou stoere BBM-ers, jou i-phone appilikasie-vingerskuif ouens en dan die Android aanhangers. So probeer ons mekaar oortuig dat my keuse die beste was. Vir elke redenasie is daar 'n teenkant. Ouens met die Blackberry gebruik "BBM" as 'n groot pluspunt en die i-phone ouens dat hulle Whatsup kan gebruik. Die i-phone skare wys vir jou die applikasies en interaksie met hulle i-pad en i-pod.

Ons leef in 'n wêreld met legio keuses. Toe selfone uitgekom het, het almal omtrent Nokia baksteenfone gehad. Hy was groot en ongemaklik en kon bel, oproepe kry en SMS. Dit was wonderlike tegnologie vir die tyd.

As daar beperkte keuses is, het ons nooit nodig om onsself en ons keuses te verantwoord nie, maar ons dink as ons baie keuses het, dat ons moet verduidelik en ander moet oortuig van ons besluit. Dit is 'n vreemde verskynsel by mense, om hulle plekkie en keuse nie net te verantwoord nie, maar ander ook te oortuig om ook te koop wat ons koop.

Tydskrifte ontstaan wat oor die onderwerpe handel, vergelykings te maak en aanbevelings te doen. Die foon se spoed is vinniger as die ander, die een se probleme is dit en dat. Dit is natuurlik belangrik vir ons wat nie kenners is nie om sodoende 'n besluit te kan maak. Soms maak dit ons ook so deurmekaar dat ek eerder wag om op te gradeer, omdat informasie soms meer onsekerheid kan bring.

Elke dag word jy hiermee gebombardeer, nie net selfone nie, maar verhoudings, jou werk, jou opvoeding van jou kinders, oefenprogramme, diëte, godsdiens, restaurante, vakansies, vriende, beleggings, polisse en selfontwikkeling.

Elke dag sit slim mense orals en dink allerhande nuwe spesifikasies vir elke moontlike ding uit. Spesifikasies wat hulle die "edge" gee bo die kompetisie, om mense te oortuig om hulle produk te neem. As jy dus die keuse gemaak het om jou selfoon op te gradeer, is daar more 'n nuwe model en is jou tegnologie "agter".

Wat vreemd is, is dat gewone mense soos ons dalk net 'n fraksie van die tegnologie in ons hande effektief gebruik. Ons betaal vir dinge wat ons dink ons nodig het, terwyl dit gladnie noodsaaklik is nie. Baie van die tegnologie wat ons oortuig om iets te koop is ook nie goed vir jou nie. Soos BBM en Whatsup laat mense nie meer praat nie, maar eerder met teks kommunikeer. En die taal wat ons gebruik is opgemaak uit afkortings en "slang", wat mense laat verleer om ordentlik te spel.

Hoe meer dae, hoe meer dinge is daar, en jy sal dalk nooit op die totale voorpunt van dinge wees nie.

Baie mense is in ons tyd deurmekaar en "confused". Op elke vlak van die lewe staan jy in 'n supermark met legio standpunte en opsies. Spesifikasies wat jou totaal deurmekaar maak, dinge wat jy verstaan en wat jy nie verstaan nie, ook baie dinge wat jy jou kop oor breek wat jy nooit gaan gebruik nie, maar wat jou laat wakker lê in die nag.

'n Paar dinge moet jy onthou in hierdie maalkolk van 'n wêreld.

Daar gaan altyd verskillende opinies wees, want mense verskil. Dit is deel van menswees, maar net omdat my vriend 'n i-phone het en ek 'n Htc, verander dit iets aan ons vriendskap? Ons kan mekaar tog steeds bel en 'n platform soek waar ons kan kommunikeer soos Whatsup.

Verskille en kompetisie tussen produkte en mense is goed, want dit laat mense streef daarna om innoverend en in hulleself beter te word. As almal dieselfde was, sou die lewe baie eentonig gewees het.

Net omdat iemand nie op die vlak van tegnologie is as my Blackberry nie, beteken dit nie dat ek beter of slegter is nie. In die tyd toe my Blackberry gesteel is, het ek 'n ou Nokia gebruik, en my lewe het nie gestop nie. Ek kon steeds leef, bel en deelneem aan die rotresies. So ek hoef ook nooit terug te staan en minderwaardig te voel oor my tegnologie nie, en ek mag die om my, wat dit nie het nie, ook nie uitsluit of minderwaardig laat voel nie. Net omdat iemand nie BBM of Whatsup het nie, kan ek die grappies vir hulle aanstuur op SMS.

Daar is geen foon of standpunt wat die "ultimate" is nie. Niemand het die finale antwoord nie. Funksionaliteit is waaroor dit gaan, solank dit wat ek het en dink op daardie oomblik my doel versadig, dan is dit die regte een vir my.

Ek moet ook oop wees vir nuwe tegnologie en idees. Soveel mense loop rond met hulle baksteenfoon-idees. Sy battery hou nie, en ek is nie bereikbaar vir ander nie. Kyk na die nuwe dinge in die lewe, elke nuwe idee op die mark het ten doel om die lewe beter te maak. Kyk daarna, want dit is gratis en vry, en hoekom dit nie gebruik nie? Wees dus oop vir nuwe idees en nuwe dinge. Niks in die lewe is konstant nie, maar in beweging vorentoe.

Soek uit wat vir jou werkbaar is. Soveel fone het funksies wat ek nie kan hanteer nie. Ons stel onsself bloot aan idees wat nie vir ons werk nie, en eintlik meer spanning in my veroorsaak as genot. Ek kan die mooiste foon by my vriende neersit, maar as dit nie in my basiese behoefte voldoen nie, en ek nie eers kan bel nie, wat help dit my?

Alle fone is feilbaar en gaan breek. Fone het waarborge op, maar nooit vir die durasie van die foon se bestaan nie. So weet ons ook dat dit wat vandag bestaan ook nie vir altyd gaan hou nie. Niks is gewaarborg vir ewig nie. Wees dus voorbereid en oop vir nuwe idees en bewus dat wat jy dink en doen moontlik gebreek is. Net omdat dit uitgedateer kan raak of kan breek, help dit ook nie dat ek my foon in die boksie in 'n kas toesluit nie. Gebruik dit en geniet dit. Niemand kan in die toekoms sien nie, maar net omdat die toekoms onseker is en mag breke insluit, kan ek vandag nog bel. As ek nie vandag my foon uit vrees nie gebruik nie, is dit reeds "gebreek".

Erens moet ek keuses maak. Net omdat daar elke dag nuwe fone op die mark is en ek wag vir die "beste" foon of geleentheid, gaan ek vir altyd sonder 'n foon wees. Soms gaan dit nie oor spesifikasies nie, maar watter foon my pakket voor kwalifiseer, wat vir my mooi lyk of wat lekker in my hand pas. Jy moet dus kies, sodat jy kan deelneem aan die lewe. Niemand kan sonder keuse en standpunt leef nie, dan is jy onbereikbaar.

Die laaste punt is, geniet die voorreg om in aanraking te kan wees. Geniet jou foon en leef hom voluit uit. Bel, BBM, Whatsup, gaan op die internet, laai programmetjies en speletjies af. Geniet wat jy het en hou op om te bekommer en te stress oor wat jy nie het nie. Watter foon jy ookal het, moet dit nie so ernstig opneem nie, dit is net 'n foon. Gaan maak die beste van dit, miljoene mense is dolgelukkig vandag sonder dat hulle 'n i-phone 4 het. Moet dus nie wag tot dinge in plek val voor jy gaan deelneem en 'n lekker gesprek met mense het nie. Die lewe is hier en nou, laat jou stem gehoor word en ook jou lag, te midde van die feit dat jy nie kan BBM nie.

Gaan leef, gaan lag, gaan geniet vandag!

Talente

Aan die begin van die jaar maak almal nuwe planne van wat hulle die jaar gaan doen. Ons hoor by die skool en in die kerk allerhande stories wat vir ons kinders vertel word oor talente, en hoe hulle dit moet uitleef hierdie jaar. Oraloor word die verhaal van die diensmeisies en die slawe vertel. Die een van die diensmeisies handel oor die lampies wat onder die maatemmer gesit word, wat rofweg beteken dat jy jou lig in die wêreld nie mag wegsteek nie, maar moet uitleef.

In die verhaal van die slawe sien ons dat daar 3 slawe is. Die eerste kry 5 talente (muntstukke), die tweede kry 2 en die derde kry 1. Toe die eienaar terugkom het die eerste en die tweede hulle talente verdubbel deur daarmee te woeker, terwyl die derde uit vrees om dit te verloor, sy talent begrawe het sodat hy dit vir die eienaar kan teruggee soos hy dit gekry het. Die uiteinde van die storie is dat die eerste twee beloon is met nog talente, terwyl alles van die derde weggeneem is.

Soos ons natuurlik vir ons kinders verduidelik hoe die storie werk, wonder ek toe so ‘n bietjie by myself wat ek en jy met ons talente doen. Jy sien, ons het ook talente in sport, sosialisering, kuns ens. As jy net kyk hoe vol ons kinders se dae is met die uitleef van hulle talente, wonder ek toe wat van my talent-uitlewing geword het. Ek praat nie hier net van drome nie, maar my talente rondom musiek en sport. Dit wil my voorkom dat ons so besig word met ons werk en ons gesinne, dat daar natuurlik min plek is daarvoor. Nie almal het die tyd om onsself te gaan uitleef nie.

So wonder ek toe of dit nie dalk die rede is hoekom ons so depressief en ongelukkig in ons lewens is nie. Ek vat gladnie weg van die feit dat dit talent neem om te werk en kinders groot te maak nie, en ook nie dat ons dae gevul is met verantwoordelikhede nie. Maar so was ook die slawe in ons verhaal, hulle het sekere dinge gehad wat hulle eenvoudig moes doen as deel van hulle verantwoordelikheid teenoor die eienaar, maar tog het hulle nie vergeet van hulle talente en om daarmee te woeker nie.

Dalk is dit juis die rede hoekom daar niks is wat ons na uitsien in die dag nie, en wat ons ongelukkig maak oor die dag van more nie. Is ons nie dalk so vasgevang in die alledaagse stress en spanning, dat ons uitlaatkleppe wat ons probeer nie werk nie? Wanneer laas het jy voor jou klavier gaan sit, al is dit net vir 5 minute en jouself uitgeleef? Wanneer laas het jy daardie skoon stuk karton geneem en geverf?

Jy sien, die ding van talente is dat dit deel van jou opmaak is. Elke mens se talent lyk anders, en sommige het meer as ander. Die uiteinde daarvan is eenvoudig dat dit deel van jou is. En belangriker as dit, as jy dit nie gaan uitleef nie, gaan jou vlammetjie doodgaan en gaan dit van jou “weggeneem” word. Ek stem ook saam daarmee dat hoe ouer jy word, jy allerhande nuwe dinge in jouself ontdek wat jy kan uitleef. Dit gaan nie hier oor die lysie van dinge wat jy nou kan doen nie, sjoe, ek kan net dink hoeveel spiere ek gaan skeer as ek nou skielik gaan probeer om ‘n 100m te hardloop. Maar dit is dalk net ‘n voorbeeld daarvan dat as ek aangehou hardloop het en nie opgehou het nie, ek dalk nou vir veterane kon gaan hardloop het en gesond gebly het.

Soos die eienaar teruggekom het om rekenskap te vra oor wat die slawe met die muntstukke gedoen het, so is dit nie noodwendig oordeel van God nie, maar ‘n oordeel wat elke dag in ons lewe te siene is. Soveel mense wat ongelukkig en depressief en hartseer is. Mense wat voel dat hulle niks het om voor te leef nie. Dan weer sien ek mense van 70 plus wat hulle skilderye teken en op facebook vir ons wys. Ek sien my oom van 75 wat nou in die komende maand etlike klavierkonserte kom hou in Suid-Afrika. En as ek moet eerlik wees, is mense wat hulleself op hierdie manier uitleef, die gelukkigste.

Ek sien nie net in kuns nie, maar ook in sport hoe my vriende wat fietsry en hardloop gelukkiger lyk en makliker met die lewe omgaan. Hulle lyk vir my minder ongelukkig en depressief. Hulle lyk en voel gesond, wat natuurlik oorspoel na hulle verhoudings, ouerskap en werk. Hulle is opgewonde oor die genot wat hulle daaruit put om hulle talente uit te leef.

Ons preek so maklik vir ons kinders ook dat dit nie gaan oor HOE goed jy is in wat jy doen nie, maar dat jy dit doen. Genot is nie in die uiteinde en dat mense my skilderye moet koop vir miljoene nie, en ook nie dat ek die Comrades marathon wen nie. Ware genot gaan oor die uitleef van my talente, en dat ek ook begin doen wat ek vir my kinders preek. Miskien is dit ook hoekom kinders, wanneer hulle tieners is, nie meer met ouers wil praat nie, want ons eie dade pas nie by ons preke nie. Hulle glo ons eenvoudig nie meer nie.

So sien ek my vriende wat sport beoefen, dat hulle kinders outomaties dit by hulle aansteek. Ek kan onthou dat my liefde vir tennis en gholf gebore is uit die feit dat ek elke naweek dit saam met my ouers gedoen het. Ek het natuurlik ‘n keuse gehad om langs die veld te sit, maar dit begin uitleef. Dit was van die wonderlikste tye van my lewe, om so saam met hulle ‘n hele dag te spandeer. Hulle voorbeeld het my aangespoor om dit ook te doen, want dit was ons lewenswyse, wat gedraai het rondom sport.

Miskien is dit die oorsaak van soveel ongeluk in die wêreld rondom ons, dat ons nie ons talente beinvloed nie. Jare terug het ek musieklesse geneem, maar nou sukkel ek om my kitaar te stem. Alles vat my soveel langer om te doen. Gister ry ek hier in Pretoria in Atterburyweg, en daar is plakkate op van musiekklasse van mense wat nou bietjie ouer is, en skielik dink ek dat ek dit moet begin doen weer. Weer so ‘n bietjie kreatief word, ietsie nuuts leer en my talente uitleef.

Het jy dalk so ‘n bietjie vergeet wie en wat jy is? Het jy so bietjie daardie talente wat jou definieer in die kas gaan pak? Onthou dat dit nooit te laat is om jouself te begin uitleef nie. Dit maak nie saak of jy ‘n springbok gaan word in wat jy doen nie, maar die woekering daarmee is waaroor dit gaan.

Daar is een belangrike les wat ons almal weet, dit gaan nie oor die prys wat ek kry as ek iets doen nie, maar oor die passie waarmee ek dit doen. Dit bring geluk, en hoe meer passie ek in my lewe instoot, hoe meer passie en energie kry ek om soveel ander dinge te doen. Ek sien so baie mense wat gymnasium toe gaan om ‘n lyf te bou of om gewig te verloor, maar eintlik gaan dit oor die lekker daarvan en die voorreg om te oefen. Die lyf en gewig sal vir hulleself sorg, solank jy wat jy doen met passie doen en geniet, sal alles uitwerk soos dit moet.

Dalk moet jy bietjie in daardie stowwerige kas in die huis gaan soek en jou rakket, gholfstokke, papier, kryte en verf gaan afstof. Dalk moet jy daardie kitaar gaan laat hersnaar of reel met die skool of kerk om bietjie tyd op ‘n klavier te gaan spandeer. Gaan vind jou passie en jou talente, dalk vind jy daarin weer wie en wat jy is, en dan spoel daardie passie oor na jou hele lewe. Moenie wag nie, doen dit NOU, doen dit elke dag met passie. Die rentmeesterskap word nie getoets eendag nie, maar in jou lewe nou.

Geniet jou dag!

Skep van Karma

Karma is volgens definisie ‘n aksie of ‘n daad wat tot ‘n nuwe kringloop van oorsaak en gevolg lei. Dit is soos om ‘n klippie in die dam te gooi wat sirkels maak, en wat op sy beurt die vorige klippie se sirkels beinvloed. Ook word die aksie ander name gegee soos die “butterfly effect”, wat beteken dat as ‘n skoenlapper op een plek, hoe klein ookal, sy vlerke klap, daar erens ‘n groot wind laat waai.

Alhoewel ons in die westerse wêreld vir lank nie gedink het aan die konsep nie, aangesien dit van oosterse oorsprong is, besef ons meer en meer elke dag, dat wat ons ookal die naam van hierdie konsep gee, elke aksie van elke dag, elke woord my en jou wêreld beinvloed. Ek skep elke dag ‘n nuwe kriingloop in myself, my maat, my kinders en die hele wêreld om my.

Dwarsdeur die Bybel word daar vir ons die konsep van oorsaak en gevolg geskets. Van Adam en Eva in Genesis, deur die rigters, deur al die konings, die Nuwe Testament en Jesus, tot en met die Openbaring en die finale oordeel. En alles begin by die klippie, my gedagtes en ingesteldheid. Die Bybel vertel nie verniet vir ons dat ons wag oor ons gedagtes moet hou nie. Wat jy ookal dink oor dinge soos die “law of attraction”, stel selfs die Bybel vir ons dat as jy iets gedink het wat verkeerd is, dit reeds sonde is.

Een van die beste voorbeelde hiervan het ek hierdie week ervaar. Ek wil vir my ‘n ander kar koop, met die spesifieke prys in gedagte. So spandeer ek toe tyd op die “Autotrader” se webblad en sien ‘n sekere tipe kar wat ek dink nogal goeie waarde vir geld is. Dit lyk asof dit fantastiese waarde vir geld is, maar voorheen het ek nooit opgelet of gedink daaraan om so ‘n kar te koop nie. Hierdie week was ek verbaas, want ek het nie net baie van hulle gesien op die pad nie, maar ook in die wit kleur wat ek in belangstel.

Het ek nou toevallig deur my denke hierdie karre op ‘n misterieuse manier laat ontstaan? Verseker nie, maar my bewustheid van hulle bestaan het ‘n invloed op my oog gehad om hulle raak te sien. Dit het my laat skrik, want ek het eersterangs ervaar hoe belangrik dit is wat in my gedagtes gebeur. Meer as dit nog, ek deel toe met iemand dat ek van die tipe voertuig hou, ek kort voor lank is dit nie net ek nie, maar daardie persoon se oë wat ook oopgaan en vir my ook daardie karre wat ek mis uitwys. So, dit is nie net in my lewe nie, maar deur die feit dat ek dit gepraat het, het dit tot ‘n sneeubal effek gelei.

So wonder ek toe by myself dat as dit gebeur in ietsie kleins soos hierbo, hoeveel ander gedagtes dra ek in my saam wat tot my geluk en ongeluk lei? Besef ek elke dag hoe kragtig my gedagtes is? Hoeveel karma skep ek nie elke dag nie? En wat dit meer kompleks maak is dat ander se gedagteklippies ook in die dam gegooi word wat se rippels my rippels beinvloed, en wat ek ookal doen, dit gaan my beinvloed.

Dit wil dus voorkom asof al die dinge wat ons in die “nuwe denke” lees en leer oor hoe spiritualiteit is, niks nuuts is nie. Baie van die geskrifte van eeue gelede, insluitend die Bybel, leer ons oor hierdie konsep. Pas op vir jou woorde, pas op selfs vir jou denke en ook oorsaak en gevolg is deel van die lewe.

Iemand vertel nou die dag vir my van haar verhouding. Hulle was die sondag by haar familie, en haar man was so effens geirriteerd die dag. Hy het sommer so in die middel van die kuier besluit dat hulle huistoe gaan. Daar was ‘n redelike atmosfeer met die terugrit huistoe. So probeer hulle dit toe uitpraat en elkeen het sy en haar standpunt gestel. Jy sien, nou is daar karma geskep. Sy is nou elke keer in haar agterkop skepties of hulle na haar ouers kan gaan.

Nou word dit al hoe groter, want sy het in die redenasie genoem dat dit ook nie vir haar lekker is om na sy ouers toe te gaan nie. Losse woorde wat sy nie bedoel het nie, maar wat diep sny en vir die res van hulle lewens vir hulle spanning kan veroorsaak.

In ons opleiding as sielkundiges en dominees leer ons dat ‘n mens dinge in jou hart moet uitpraat in die verhouding. Jy moet in ‘n verhouding wees waar jy die haakplekke moet kan uitsorteer. Na al my praktiese ondervinding van my eie lewe, wonder ek egter baie ernstig hieroor. Jy sien, elke woord wat jy uiter om uit te sorteer, word nie altyd ontvang met opregte vertroue deur die ander persoon nie. Wat gebeur is dat ons eintlik deur die uitsorteer van ons sake, nuwe situasies van spanning skep wat hanteer moet word.

Daarom dink ek dat die eerste probleem is dat ons wil alles uitsorteer. Ja, jou man is dalk nie die mees romantiese mens in die wêreld nie, maar om dit vir hom te sê gaan dalk net ekstra spanning bring. Elke keer as daar ‘n spesiale geleentheid voordoen, gaan hy voel hy moet dinge op ‘n sekere manier doen, anders gaan hy weer kritiek kry. Aan jou kant gaan jy elke keer wat hy vir jou blomme bring nie dink dat dit spesiaal is nie, want hy doen dit net omdat jy van hom gevra het om dit te doen. So begin ‘n bose kringloop van nuwe karma wat geskep word. Jy wat nie voel dat jy belangrik genoeg is nie, omdat hy nie aan jou vereistes voldoen nie, en hy wat minderwaardig voel aangesien jy hom kritiseer nie net vir wat hy doen of nie doen nie, maar ook van hoe hy dit doen of nie doen nie.

Almal van ons onthou hoe lekker is daardie eerste paar weke of maande van ‘n nuwe verhouding. Sommer net lekker omstandighede waar daar geen kritiek of uitsorteer is nie. Dit is natuurlik die plek waar ‘n mens mekaar begin leer ken, maar die vraag is tot watter doel. Want in alle verhoudings is daar altyd daardie eerste ding wat jou begin pla oor die ander persoon, en dan die vertel vir hulle dat dit jou nie pas nie. Hoekom die “wittebrood” tyd van ‘n verhouding so goed werk, is dat ons in daardie tyd in mekaar die mooi soek, die rede van hoekom ons bymekaar wil wees. Dan wil dit voorkom dat in die tweede fase van verhoudings mense mekaar kritiseer, amper soos om geleenthede te soek om nie bymekaar te wees nie. So sneeubal hierdie karma-skepping tot by ‘n punt waar mense nie eers meer die mooi in mekaar raaksien nie.

Dit gaan ook nie net oor praat nie, maar in die manier hoe ek dit doen en hoe dit vatplek kry in die ander persoon. So het iemand een keer gesê: “As dit wat jy doen of sê nie ‘n positiewe bydra maak tot die verhouding nie, moenie dit sê of doen nie”.

Daar is natuurlik ook die gemeenskap waarin ons leef wat gevul is met allerhande “bygelowe” oor verhoudings. Mans is so en vrouens is so, geen verhouding werk nie ens. Wanneer ‘n klomp mans of vrouens bymekaar is, word ons gebombardeer deur gedagtes en idees oor hoe onaangenaam hulle verhoudings is. So is een vanmy vriende nou in ‘n verhouding wat so spesiaal en wonderlik is, dat dit ‘n mens eintlik inspireer daartoe om jou lewe beter te maak.

Jy sien, dit is dus nie net jy wat karma skep in jou lewe nie, maar ook dit wat jy toelaat om jou te beinvloed. Dit gebeur so maklik. Ek kan onthou toe ek dominee was en elke dag na soveel mense se verhoudingsprobleme geluister het, dat ek naderhand MY geloof in die sukses van verhoudings begin twyfel het. Ons praat so graag met ons kinders oor groepsdruk, maar laat ons dit nie in ons eie lewens toe nie? As almal om jou rook, gaan jy dink dat dit die norm is. Kom nou op ‘n plek waar jy die enigste roker is, skielik dink jy nie meer dat dit die norm is nie. Wees dus versigtig tussen wie en wat jy jouself bevind, want hoe jy ookal dink, jy is nie beskerm teen alles nie, dit gaan sit tog op jou wat ander dink en doen. Jy is nie ‘n eiland nie, maar deel van ‘n groot geheel van menswees. Moenie alles glo wat ander vir jou sê nie, onthou altyd dit is hulle lewens en probleme wat hulle het, as jy by hulle moet wees. Die ander alternatief is om te kies om eerder tussen die tipe mense te wees wat positief bydra tot jou denkwyse. Niemand het die reg om te veroordeel nie, maar almal het die keuse om te beoordeel by wie en in watter tipe situasies hulle wil wees. Onthou altyd die spreekwoord: “Meng jou met die semels, dan vreet die varke jou”.

Jy sien, elke woord en elke daad lei tot karma. Dit lei nie net tot karma in daardie omstandighede nie, maar tot karma vir die hele lewe rondom jou. Dit beinvloed jou ingesteldheid en lei weer tot dade wat jy soms nie weer kan terugkry nie. Dit is soos woorde wat geuiter is, jy kan die klippie wat jy gegooi het nie keer om sy rippels te maak nie.

Wees ook versigtig dat jy, alhoewel alles in die lewe nie afhanklik is net van jou en jou gedagtes nie, jy nie ander alleen verantwoordelik kan hou vir wat met jou gebeur nie. Jy sien, elkeen van ons is ‘n dammetjie met ‘n groot heining om. Alhoewel mense die klippies in jou dam gooi, is dit jy wat hulle toegelaat het om dit te doen. Soms is daar mense wat die “Reg van toegang” bordjie ignoreer, maar jy moet sorg dat dit opgesit is en almal om jou deeglik daarvan bewus is. Jy kan gaan kuier buite jou “hokkie”, maar dit is jou besluit oor wie mag inkom. Die bordjie gee jouself ook die reg daarop dat as jy voel dat hulle invloed op jou dammetjie nie positief is nie, jy hulle kan verjaag, sonder om redes daarvoor te gee.

Te veel mense laat toe dat mense hulle pragtige dammetjies fandaliseer. Onthou dit is jou lewe, jou dammetjie en jou keuse. Wees dus net so versigtig wanneer jy ander mense se dammetjies besoek, dat jy met liefde en deernis omgaan, want die klippies wat jy gooi kan jy nie terugkry nie, en dit veroorsaak slegte karma vir hulle en vir jou nie.

Skryf dus by jou eie dammetjie: “Reg van toegang voorbehou” en wanneer jy ander se dammetjies besoek: “Wees versigtig, elke klippie het ‘n rippeleffek”!

As jou gebed nie verhoor word nie

Ek onthou die ou grappie van die dominee wat gladnie goed kon preek nie. Sy 6 jarige vra sy ma wat sy pa doen as hy so teen die kansel opstap en vassteek en sy kop laat sak. Sy ma antwoord: “Hy vra vir God om hom te help met sy preek”. Die seuntjie sit so ‘n rukkie stil en toe antwoord hy: “Mamma, nou hoekom help God hom dan nie?”

Dit is in kort ‘n baie groot probleem nog altyd in godsdiens gewees, die vraag oor hoekom God gebede nie verhoor nie. Hoekom gebeur soveel dinge met ons wat ons gladnie voor gevra het nie, en dit wat ons voor vra kry ons nie altyd nie?

Die Bybel is gevul met legio voorbeelde van mense wat dinge gevra en van God gebid het, en dit nie gekry het nie. Een van die aangrypendste hiervan is Jesus by die kruis wat van God gevra het om daardie beker by Hom te laat verbygaan, en God het dit nie gedoen nie. Die ander is van Paulus wat vir God vra om die doring uit sy vlees te haal, maar God het geantwoord dat God se genade vir Paulus goed genoeg is.

Natuurlik is dit ook gevul met voorbeelde van wonderwerke, waar mense komplekse dinge gevra het, soos om gered te word uit vuurwarm oonde en van leeus. Vroue wat verneder is deur kinderloosheid en God wat wonderbaarlik vir hulle kinders gegee het, soos Sarah en Abraham. Dit is gevul met wonderlike “gelukkige” situasies waar dinge vir mense sommer net wonderbaarlik uitgewerk het, totaal onnatuurlik en sonder verdienste.

Die Bybel is ook gevul, wanneer dit kom by sulke verhorings van gebede, met veral die idee dat dit oor die grootmaak van God se naam gaan, of oor God se Eer. Die verhoring het gegaan daaroor om vir mense te wys dat Jahweh die “enigste” God is, sterker en beter as enige ander gode of idees van die tyd.

So besef ons dat daar verskillende sieninge van hierdie strikvraag is. Aan die een kant kry ons mense wat totaal en al oorweldigend glo dat alles in God se hande is en dat hulle in Hom alleen moet bly glo dat Hy die regte ding op die regte tyd sal gee. Natuurlik is hierdie totale idee ook onderbou met ‘n stuk vrees. Vrees vir “ongeloof” en die vrees dat ek “gestraf” sal word indien ek nie aanhou bly glo nie. Dit is amper daardie gevoel wat jy kry as jy daardie e-mail kry met ‘n mooi boodskap wat aan die einde ongeluk belowe as jy dit nie vir almal op jou kontaklys stuur nie. Dit is natuurlik ook nie hoe ek oor God dink nie, en dit is beslis nie geloof nie, maar vrees. Dit is ‘n baie fyn lyn.

As jy kyk na alles om jou, is dit soms moeilik om in die groot raadsplan van God te glo. Daar is oor ongeluk baie idees, waaronder die idee dat ons lewe hier op aarde slegs tydelik is, ‘n tent is waarin jy bly, maar dat alles eers perfek en heerlik gaan wees, daardie oomblik wat jy in die hemel is. Dit is amper die idee dat niks hier saakmaak behalwe geloof nie, en dat daar gladnie in my lewe op aarde ekstatiese geluk is of kan of mag wees nie. Ek sien die beeld van monnike wat hule knieë deurkruip op trappies en selfkastyding.

Wanneer dit goed gaan, dan is dit God, maar wanneer dit sleg gaan, dan is dit my tekort aan geloof en moet ek net meer glo. Daar is mos geskryf dat ons geloof ons sal red. Daarmee stry ek nie, waaroor dit gaan is natuurlik my ingesteldheid oor wat geloof is en geloof beteken.

Ander mense glo weer dat daar ‘n balans is in alles. God se liefde en God se straf is die twee teenpole wat God God maak. So ook is die lewe die goed en die sleg wat saamflans om my lewe OK te maak. Die idee dat alles nie net goed kan wees nie, en alles ook nie sleg kan wees nie. Wat opgaan, moet afkom. Amper ook dat God alles geskape het met die grondreëls van die natuur, en dat alles reeds vasgestel is lank voor ons as mense nog bestaan het.

Ander glo weer dat dit alles my toedoen is. Ek is die oorsaak van my ongeluk, en ek is die argitek van my eie geluk. Dit is asof God nie ‘n rol speel nie, en as Hy doen is dit slegs toevallig. Ek het dus God eintlik nie nodig nie, maar is verantwoordelik vir my geluk en oorsaak van my eie ongeluk. Die sogenaamde “law of attraction” beteken dan ook dat ek alles kan kry wat my hart begeer, solank my vibrasies reg is. Solank my denke en aksies in die rigting van my begeerte is, sal ek die reënboog vind. Ek word dus op ‘n manier nie die argitek van my geluk nie, maar ek word die God wat My pas. Ek manipuleer dus alles om my en ek is die oorsaak en gevolg van my eie denke en dade.

Hier word dit so bietjie kompleks, aangesien die bybel dit ook stel dat jy eers die koningkryk van God moet soek, en God se wil, voordat jy alles sal kry wat jou toekom. Daarmee stem ek saam, want die basis van alles in my lewe is God. God leef in my en deur my en Hy het my gemaak. Die vraag is net of dit werklike geloof is en of ek dit doen sodat ek alles kan kry wat my hart begeer. Glo ek in God met opregte geloof, of omdat ek daaruit voordeel wil trek? Dat ek God soms sien as kersvader wat, as ek soet is, vir my die rooi fiets van my drome gaan bring. Wil ek nie dalk God "omkoop" sodat ek my sin kry nie?

Begin ek in God glo wanneer ek siek word met kanker, net omdat ek redding soek uit my pyn? Glo ek in God, omdat ek rykdom en mag soek? Weereens ‘n fyn lyn wat ons onsself moet afvra oor, as ek werklik glo, of ek dit doen vir eie gewin.

Jy sien, soos ek dit sien uit die bybel, gaan geloof, gebed en verhoring daarvan, oor die Eer van God. Dit wil blyk asof God eerste MOET kom, te midde van wat ek dink en te midde van hartseer en teenspoed. Dat God moet eerste wees en Sy naam verheerlik moet word al het ek kanker of al sterf ek. Dit wil voorkom of alles om die spilpunt van God MOET draai.

Dit gaan dus oor die rede van wat ek met my gebed wil bereik. As dit oor selfsug gaan, of nie oor God se Eer nie, dan is ek nie opreg in wat ek vra nie. Ons moet eenvoudig besef dat dit die middelpunt van ons bestaan moet wees. Ons is spirituele wesens en dit moet ons kernpunt wees.

Daarmee saam moet ons ook besef dat al die ander dinge OOK waar is en kan wees. Daar is niks fout vir ons om in ‘n tyd van vrees God se beskerming te roep nie. Daardie God wat my kan help. Van die begin af in hierdie stuk het dit nooit gegaan oor iets anders as wat my reaksie is wanneer God nie doen soos ek vra nie. Miljoene mense is op brandstapels verbrand wat gebid het tot God vir redding wat nie gebeur het nie. Hoekom, dit sal ons nooit weet nie?

Dit bring my altyd terug na Dawid. Dawid het baie oor God en sy lewe gedink. Dawid het op verskillende tye deur sy lewe vir God die vraag gevra van "hoekom". Hy het baie getwyfel oor God en God se hand in sy lewe. Hy het met God gestry in sy gedagtes en wou graag gehad het dat dinge altyd in sy guns moet wees. Hy het baie vyande gehad wat sy bloed gesoek het, hy het baie met sy eie persoon en optrede gesukkel. Daarom weet ons ons mag vra, ons mag bespiegel en wonder. Ons mag dalk ook God kwalik neem vir ‘n geliefde wat weggeneem is.

Maar dan kom Dawid en hy besef, net soos ek, dat ons nooit die antwoord kan kry vir hoekom dinge gebeur nie. Ons kan redeneer soos ons wil, maar tog, op die ou einde is daar niks oor as om weer na God te draai nie. Dawid sluit sy klaagliedere en gebede af met ‘n geloofsbelydenis. En daarin is die enigste waarheid opgesluit, naamlik, al gaan dit hoe, en al voel dit my gebede word nie verhoor nie, is ons en kan ons niks sonder God wat bestaan nie.

So, wat jou idee oor die onderwerp ookal is, en hoe jy ookal glo en watter lewensfilosofie jy aanhang, doen wat Dawid doen en maak seker dat jou idees God insluit, nie vir wat jy daaruit kan verkry nie, maar omdat jy ‘n onverskrokke geloof in God het. ‘n Geloof waar dit gaan nie oor wat jy kan kry van God nie, maar rondom jou kyk en sien wat God alles wel vir jou gee. 'n Wete en uitleef dat jy erken dat niks moontlik is sonder God nie, die skepper wat nie net geskep HET nie, maar die mag het om te kan herskep, maak nie saak wat die bouval is en hoe erg die verwoesting is nie.

Wat ookal jou situasie vandag is, glo my, glo die bybel, God is daar! Al verstaan ons dit nie, al verstaan ons nie Sy redes nie, weet dit verseker!

15821 dae

Vandag is ek 43.32 jaar oud. Dit werk uit op 519.79 maande, 2260.15 weke en 15821 dae vandat ek gebore is. Sjoe, wat my vang is nie die jare nie, maar die dae. So sit ek nou vandag en ek kyk terug na daardie 15821 dae, en ‘n mens wonder wat jy gedoen het met soveel dae? Het jou lewe uitgewerk soos wat jy gedink het, en het jy daardie dae gevul met wat belangrik was? En ‘n mens kan nie anders as om te wonder hoeveel dae jy nog oor het om te leef nie.

Jy sien, wanneer jy die dae so aftel, sal dit interresant wees om te weet hoeveel daarvan jy werklik gelukkig was en of jy sinvol daarmee omgegaan het. Dit maak ‘n mens natuurlik skrikkerig om te besef dat jou ouderdom nie iets is wat in jare alleen getel word nie, maar ook in dae en natuurlik ure en minute. Om terug te kyk is altyd ‘n goeie ding, want dit help ons om te besef hoe kosbaar die lewe is.

In die laaste klompie jare het ek mense vir wie ek baie lief is aan die dood afgestaan. Ek het gesien hoe iemand met sy laaste stukkie krag die tyd uitkoop en probeer om nog ‘n dag, nog ‘n week en nog ‘n jaar te leef. Die stryd van iemand om so aan die lewe te bly maak ons natuurlik hartseer, maar dit moet ons ook help om anders te kyk na ons self.

In soveel boeke oor self help word daar verwys na “scripting”. Dit is nou om vir jou ‘n tipe draaiboek te skryf oor hoe jy graag jou lewe wil rig. Ek is nogal die laaste ruk baie besig met my eie draaiboek. Dit is amper soos om jou biografie nou al te skryf en vorentoe te kyk, eerder as agtertoe. Die vraag is net wat die basis daarvan moet wees.

Elke liewe dag stoei ons met die gedagtes in ons koppe, maar die basis van jou biografie is en moet altyd opgesluit wees in die gevoel wat jy kry wanneer jy die dae van jou lewe aftel. Jy is spesiaal, jy het die reg om hier te wees en alles is net genade.

Jy sien, vir eeue het mense geveg vir bestaansreg, vir die gevoel dat jy net ‘n nommer kan wees en stemreg het. Vroue en minderheidsgroepe veg steeds oor die hele wêreld vir stemreg. Daardie gevoel wat jy in jou binneste kry dat jy regte het en dat jy spesiaal is. Spesiaal beteken nie dat jy op ‘n tydskrif se voorblad moet verskyn nie, maar dat jy spesiaal genoeg is om in tel te wees. Daardie gevoel dat iemand jou raaksien vir wie jy is, en dat die feit dat jy jy is, genoeg is vir hulle.

Eintlik veg ons onsself moeg daagliks sodat ons in tel kan bly. Veg ons vir iets wat ons eintlik nie in ‘n draaiboek hoef te skryf of eers in die laaste hoofstuk van jou biografie word nie, maar iets wat jy jou kleim oor afsteek. Iets wat jy net eenvoudig het, maar wat dalk dormant in jou hart is. Iets wat in jou en deur jou en om jou IS. Die draaiboek van herontdek wie jy is, en tevredenheid met daardie persoon.

Jy sien, vir lank in my lewe het ek probeer veg om iets te word en te wees vir mense wat ek gedink het HULLE wil he ek moet wees. Ek het in ander mense se toneelstukke gespeel en so hard daaraan gewerk dat ek totaal vergeet het dat daar my eie spel is. Ek het vergeet dat ek spesiaal genoeg is en die reg het om my eie ideale na te streef. Ek het my ideale en doelwitte by die deur uitgegooi en ek het ter wille van ander ook groot veranderings gemaak, ten koste van myself. Ek het die reg om te droom. Ek het die reg om die genade van bo ook oor myself toe te wens en nie net oor ander nie. Ek het die reg om vir myself te leef. Ek mag!

Wanneer jy dit doen, maar jy elke dag en uur van jou lewe sinvol in die rigting van jou selfverkose lewe. As jy dit nie vir jouself toewens nie, en deel maak van wie jy is nie, gaan en sal dit tog nie saak maak hoeveel ure of dae jy leef nie, en hoekom sal jy dan veg om aan die lewe te bly?

Die bybel stel dit dat jy jou naaste moet liefhê soos jouself. Dit begin natuurlik altyd by liefde vir jouself. Selfsug het so ‘n vloekwoord geword en as iemand hulle kleim afsteek oor hulle lewe of standpunt inneem dan is jy egoisties of hardkoppig. Ons ontneem onsself van selfregte deur ander se kritiek. Ons ontneem onsself van dinge, want ons het nie liefde vir onsself nie. Dalk is die probleem nie selfsug of egoisme of hardkoppigheid in die wêreld nie, maar juis die tekort daaraan dat ons onsself toelaat om te leef. Dalk is die wêreld se spiëel van liefdeloosheid spesifiek die oorsaak dat ons nie onsself spesiaal genoeg ag om onsself lief te hê nie.

Wanneer jy so aan die begin van die jaar jou dagboek inskrywings maak met al die vakansiedae en wat gedoen moet word, maak seker dat jy bo-aan elke dag skryf, EK IS SPESIAAL, EK MAG en aan die einde van elke dag EK HET!

Uitgeboul!

Sport is een van daardie inspirerende dinge in die lewe. So kyk ek nou vanoggend een van daardie films wat handel oor dieselfde onderwerp, naamlik iemand wat ‘n droom en ideaal het en alles wat hulle moet doen om eers hulle persoonlike demone te beveg voordat sukses hulle oorval.

In Sport leer ons vreeslik baie van die lewe, en ons sien dat meeste van die top spelers en spanne deesdae ‘n sielkundige afrigter ook as deel van die span het. Afrigters speel ‘n ongelooflike rol om mense gereed te kry vir die stryd, en daar is verskeie boeke al geskryf oor die feit dat oorwinning 10% fisies is, maar 90% sielkundig. Alles word gedoen om seker te maak dat die atleet se “kop” reg is vir die stryd om sodoende te verseker dat hulle optimaal hulle talente kan uitleef.

In die vorige 5 dag kriekettoets tussen Sri Lanka en Suid-Afrika het alles oor Jacques Kallis gehandel. Dit was sy 150e toets, en dit is so lekker om al die statistieke te sien oor die spelers. Nadat hy vir meer as 200 lopies sy paeltjie verloor, het Jacques in die onderhoud gesê dat hy aan homself hoë standaarde stel, en dat hy nie tevrede is wanneer die standaarde nie aan voldoen word nie.

In enige sport het dit so belangrik geword vir mense om hulle tegniek te verbeter. Video-analise van spelers word oor en oor geannaliseer om dit wat foute is uit te skakel en dit wat reg loop te verbeter. Daar word aan die dinge gewerk, aangesien jou teenstanders jou ook analiseer en jou probeer uithaal op grond van jou swak punte. Dit is belangrik om jouself beter te ken, want dit maak jou lewe beter. Dit help gladnie dat jy dit eenvoudig onder die mat probeer invee nie, want die lewe werk nou maar een keer met die “waarheid”.

As jy ‘n kolwer is en oor en oor verleer om jou voete te gebruik, kan jy dit maar ontken, maar jy gaan keer op keer jou paeltjie verloor. Om kompeterend te wees beteken nie om nie foute te maak of sonder tekortkominge te wees nie, maar eerder wat jy doen om dit minder te maak of te elimineer. Jy hoef dit nie persoonlik op te neem nie, maar deur oefening gaan jy en kan jy jou spel verbeter.

Eerlikheid is ‘n woord wat ons baie gebruik, nie net om die wêreld beter te maak nie, maar in ons alledaagse omgang met mense. Die vraag is egter hoe eerlik jy met jouself is oor wie jy is, wat jy is, wat jy doen en wat jy moet verander. Daar is soveel mense wat hulle paeltjies elke dag verloor en gladnie sukses behaal en goeie statistieke opbou nie, met die verskoning dat dit maar die manier is hoe hulle kolf. Hulle druk hulle koppe in die sand en laat hulleself bloot aan ‘n wêreld wat ongenaakbaar oor en oor dieselfde tipe balle boul. Die afrigters en mentors maak jou bewus van dalk daardie klein dingetjie wat jy kan verander om jou kanse op sukses beter te maak. Maar, as ek en jy nie WIL nie, gaan ons op dieselfde manier ons paeltjies verloor.

Iemand het een keer gesê dat jy die spel moet speel soos die spel is, en nie verwag van die spel om te verander om JOU te pas nie. Ons verwag van alles en almal om te verander om MY tekortkominge te oorbrug, terwyl dit ek en jy is wat die enigste is wat dit kan doen.

Die eerste plek om te begin is natuurlik in die aanvaarding dat die verantwoordelikheid nie by my maat of kinders of werk lê om te verander nie. Die tweede plek moet ek eerlik en sonder minderwaardigheid my tekortkoming erken. Dit is soos ‘n alkoholis wat eerstens moet erken dat hy ‘n probleem het. In die derde plek gaan niks gebeur as ek nie aksie neem nie. Aksie is ook om ander mense te betrek om my te help, mense wat objektief my kan leer van hoe ek die tekortkoming kan oorbrug. Deesdae is daar soveel hulpbronne wat ek kan gebruik van kundigheid om my. Dan in die vierde plek moet ek oefen. Om net die videobande te bestudeer sonder fisiese aksie gaan niks gebeur nie. Ek moet speel, ek moet betrokke raak voordat iets gaan gebeur. Ek moet deurgans ook toets en weer analiseer om te sien of ek vordering maak. En in die vyfde plek moet ek aanvaar dat ek dalk nie onmiddelik verandering gaan sien nie, en dat dit gaan tyd neem. Ek moet ook besef dat elke verandering ook weer nuwe situasies gaan meebring wat ek op dieselfde patroon kan oplos en verander.

Ek dink dat die lewe ‘n fantastiese avontuur is en ‘n heerlike “spel” is om te speel. David Duval was op een stadium die wereld se Nr 1 gholfspeler. Hy het so obsessief geraak om “perfekte” gholf te speel, dat hy ook so aan die tegniek gewerk het, dat hy sy geniet van die spel verloor het. Dit is waar die balans inkom, jy moet jou tekortkominge oorkom, nie oor die tekortkoming nie, maar sodat jy die spel van die lewe meer kan geniet.

Alhoewel daar duisende mense op die pawiljoen sit, speel jy altyd vir jouself en JOU span. Mislukkings van jou en jou span is nie vir hulle aanvaarbaar nie. Maar, as jy en jou span die een honderdtal na die ander opstapel en kompeterend is teen watter opponent ookal, sal hulle jou ondersteun en die kaartjie betaal om vir jou te kom kyk. Maar op die ou einde speel jy om jouself tevrede te stel. Selfs al is die lewe ‘n spansport, hang dit van elke individuele skakel af. Dit is jou doelwitte in die lewe, dit is en sal altyd ‘n individuele keuse en aksie wees wat sukses bepaal.

In sport en die lewe gaan jy foute maak, dit sou vervelig gewees het as dit perfek was, want dan sou daar geen kompetisie gewees het nie. As niemand hulle paeltjies verloor of soms die gholfbal in die water slaan nie, sou niemand ook daarna gekyk het nie. Mense juig die toe wat te midde van die imperfeksie, dit die beste oorkom deur talent en oefening.

Maar net omdat die lewe vol foute, imperfeksie, mislukking en probleme is, beteken dit nie dat jy nie mag of kan speel nie! Dit gaan nie oor die feit dat jy jou paeltjie verloor nie, maar hoeveel lopies jy gemaak het voordat jy dit verloor het. Daar gaan altyd ‘n bal wees wat jy nie weet hoe om te trotseer nie, maar beweeg aan en werk hard en oefen en stap weer uit om te gaan speel. Jacques Kallis het in die vorige toets altwee keer sy paeltjie verloor vir 0 lopies, die eerste keer in sy loopbaan.

Baie mense stap uit om te gaan kolf, maar pas net hulle paeltjies op uit vrees. Hulle speel nie groot houe nie, maar selfs dan gaan jy ook op ‘n stadium ‘n bal kry wat jy nie kan hanteer nie. Dit is hoe die lewe is, in vrees lê daar net soveel strikke as in die groot hou en vertroue in jouself dat dit die regte keuse is. En die lekkerte van die lewe is dat jy nooit sal 100% seker wees dat die besluit wat jy maak die regte gaan wees nie, dit is ‘n kans wat jy vat. Maar Gary Player se aanslag was nog altyd: “The more you practice, the more luck you have”.

Wat jy glo word die realiteit en word jou wêreld!

Op Nuwejaar het ek stukke geskryf oor voornemens en ook oor Seënwense. Ek het so bietjie gedink oor my eie lewe en my missie in die lewe en wat ek glo oor die wêreld en oor myself.

Jy sien, elke mens het ‘n filosofie oor die wêreld, ander mense en homself. Een ding wat belangrik is, is dat dit wat ek elke dag dink en doen, dat dit ‘n gewoonte word, maar meer as dit nog, dit is wie ek word en wie ek is. As ‘n kind elke dag in ‘n huis grootword waar hy verkleineer word, gaan hy nooit in homself glo nie. As ‘n kind hoor dat hy alles kan vermag, kan hy. As mense hoor dat hulle goed en oulik is, word hulle dit. Dit is hoekom soveel selfhelp boeke ‘n mens aanspoor om te kyk na die invloede rondom jou, omdat ons deur sielkunde weet dat niemand ‘n eiland is nie, en almal beinvloedbaar is.

In ‘n gesprek hierdie week kom ek toe weer agter hoe belangrik dit is om te kyk waaraan jy jouself en jou kinders blootstel. As ouers is ons so ingestel op wat ons kinders lees, kyk en speel. Maar ons as grootmense? Met klein babatjies gaan ons so ver om die kos wat hulle eet te weeg en te analiseer, maar ons eet maar enige nonsens wat ons ons hande op kan lê.

Ek is iemand wat glo daarin dat wat jy BELEEF vorm wat jy GLO, word wie jy IS en lei tot wat jy DOEN. En die belangrikste hiervan is wat jy GLO. Die rede daarvoor is dat ons almal filters het van wat ons toelaat om ons diepste wese (wat ek glo) aan te raak. Sommige mense, soos kinders, se filtertjies is maar dun en daarom het hulle beskerming nodig. Ander se filters is nooit ontwikkel nie, of ander se filters is al so verweer dat hulle nie meer kan onderskei wat goed en aanneemlik en volmaak is nie.

So, vandag handel dit oor wat jy glo. Ons praat so baie keer oor die woord sonde en daar is soveel plekke in die Bybel waar ons sonde definieer. In die Tien Gebooie word dit rigiede lyne. Op ‘n ander plek stel dit dat wat vir een mens verkeerd is nie vir ‘n ander noodwendig verkeerd is nie. In Jakobus lees ons dat ons almal in ons binneste weet wat die regte ding is om te doen, maar as ons dit nie doen nie, dan word dit sonde. Dit is dalk waar die spreekwoord vandaag kom om jou siel te versondig. Dit is dus wanneer jou optrede en menswees nie meer inpas by wat jy weet wat die regte ding is nie, of wat jy glo nie.

So, om werklik gelukkig te wees beteken dat ek ‘n geloofsbelydenis vir myself en oor myself moet skryf. Nie die een wat in die kerk gebruik word nie, maar ‘n missie stelling van wat jy in die lewe is en hoe jy na die lewe kyk. Dit is nie fundamentalisme nie, want jy kan dit verander as jy seker is dit het verandering nodig. So baie mense rondom ons leef sonder enige rigting of beplanning. Mense wil nie meer geloofsbelydenisse opstel nie, omdat die wêreld so verander elke dag en hulle voel dat hulle nie meer inpas nie.

Die geloofsbelydenis moet wees soos daardie ronde bal-speelgoed wat ons kinders vormpies leer. Daar is ‘n vorm en die driehoek van buite moet daarin pas of die kind moet aanhou probeer tot dit kan. Hierdie vorm is eintlik jou filter waarmee jy toelaat net wat in jou lewe inpas. So in my laaste paar jaar van soeke en denke, is een van die dinge wat my ondergang beteken het, die feit dat ek nie genoeg gefilter het nie, en dinge toegelaat het en begin doen het wat nie gestrook het met die oorspronklike geloof wat ek het nie. Ek het my siel versondig, en daarom het ek begin depressief raak. Dit is makliker om “nee” te se en iets te verwerp as om jou huis skoon te maak. Jy sien, as jy te veel hierdie dinge toelaat, is daar later nie meer plek vir die vormpies wat jou geloofsbelydenis voor gemaak is nie. Hoe minder jy filter, hoe minder is daar plek vir die “regte” dinge en die “goeie” dinge.

Later kom jy op ‘n punt waar jy gladnie meer die “regte” dinge doen nie, want jy voel en dink dat dit tog nie gaan help nie want jy is soo ver in die breinspoeling in.

Maar, dit kan ek jou verseker, dit is nooit te laat nie. As jy buite beheer voel van jou lewe, is dit omdat JY die beheer daarvan weggegee het aan gedagtes, idees of mense. As jou dade en uitkoms nie is wat jy soek nie, gaan terug en vat beheer. Gaan maak jou huis skoon van alle dinge wat nie daar hoort nie. Vat vandag beheer en gaan steek jou kleim af in jou lewe. Dit is nooit te laat om die regte dinge te begin doen nie, en kort voor lank sal jy sien dat as jy dit wat nie in jou geloof hoort nie, normaal net sal weggaan.

Hoe lank gaan jy nog iemand wees wie jy nie is nie? Hoe lank nog gaan jy jou essensie van menswees weggooi en jou siel laat versondig deur gedagtes en idees wat nie by jou hoort nie? Dit is soos om in ‘n sekere geloof se dienste te sit wat nie skroom met wie jy is nie, jou siel en die stemmetjie in jou gaan onmiddelik vir jou vertel dat jy op die verkeerde plek is.

Toe ons op skool was, het iemand een keer gese dat as jy ‘n christen is en Christus nie orals met jou kan saamneem nie, dit verseker nie ‘n plek moet wees waar jy moet wees nie. So gaan goeie en sterk filters en bewustheid van waarin jy glo, jou rig en lei. Soos baie mense gaan ons natuurlik die omstandighede en mense om my die skuld gee vir die “verkeerde” invloed op ons siele, maar onthou, elke mens leef met sy eie lewe en neem hulle eie besluite. Dit is niemand se skuld van hoe jou lewe uitdraai nie, net jou eie. My geloofsbelydenis van wie EK is, bepaal waar en by wie ek gaan wees, wat ek gaan inlaat en wat ek gaan verwerp. Dit is soos om SELF te besluit om iemand nie met ‘n mes te steek nie, sonder dat daar enige wette rondom dit bestaan. Dit is volwassenheid.

Dit is natuurlik ook ‘n gewoonte, en soos ons weet is die eerste plek waar ek ‘n gewoonte breek is in die bewuswording van die gewoonte.

Gaan skryf vir jou ‘n geloofsbelydenis en vorm jou lewe in die manier wat jy dit wil vorm, dit is wat mense van ander wesens op aarde onderskei. Dit is wat integriteit is, om dinge te doen wat pas by jou siel en essensie. Dit is my nuwejaarsvoorneme, om myself te vind en te verseker dat ek en my lewe is en word wat en wie ek glo dit is!

Wat jy glo word die realiteit en word jou wêreld!

Op Nuwejaar het ek stukke geskryf oor voornemens en ook oor Seënwense. Ek het so bietjie gedink oor my eie lewe en my missie in die lewe en wat ek glo oor die wêreld en oor myself.

Jy sien, elke mens het ‘n filosofie oor die wêreld, ander mense en homself. Een ding wat belangrik is, is dat dit wat ek elke dag dink en doen, dat dit ‘n gewoonte word, maar meer as dit nog, dit is wie ek word en wie ek is. As ‘n kind elke dag in ‘n huis grootword waar hy verkleineer word, gaan hy nooit in homself glo nie. As ‘n kind hoor dat hy alles kan vermag, kan hy. As mense hoor dat hulle goed en oulik is, word hulle dit. Dit is hoekom soveel selfhelp boeke ‘n mens aanspoor om te kyk na die invloede rondom jou, omdat ons deur sielkunde weet dat niemand ‘n eiland is nie, en almal beinvloedbaar is.

In ‘n gesprek hierdie week kom ek toe weer agter hoe belangrik dit is om te kyk waaraan jy jouself en jou kinders blootstel. As ouers is ons so ingestel op wat ons kinders lees, kyk en speel. Maar ons as grootmense? Met klein babatjies gaan ons so ver om die kos wat hulle eet te weeg en te analiseer, maar ons eet maar enige nonsens wat ons ons hande op kan lê.

Ek is iemand wat glo daarin dat wat jy BELEEF vorm wat jy GLO, word wie jy IS en lei tot wat jy DOEN. En die belangrikste hiervan is wat jy GLO. Die rede daarvoor is dat ons almal filters het van wat ons toelaat om ons diepste wese (wat ek glo) aan te raak. Sommige mense, soos kinders, se filtertjies is maar dun en daarom het hulle beskerming nodig. Ander se filters is nooit ontwikkel nie, of ander se filters is al so verweer dat hulle nie meer kan onderskei wat goed en aanneemlik en volmaak is nie.

So, vandag handel dit oor wat jy glo. Ons praat so baie keer oor die woord sonde en daar is soveel plekke in die Bybel waar ons sonde definieer. In die Tien Gebooie word dit rigiede lyne. Op ‘n ander plek stel dit dat wat vir een mens verkeerd is nie vir ‘n ander noodwendig verkeerd is nie. In Jakobus lees ons dat ons almal in ons binneste weet wat die regte ding is om te doen, maar as ons dit nie doen nie, dan word dit sonde. Dit is dalk waar die spreekwoord vandaag kom om jou siel te versondig. Dit is dus wanneer jou optrede en menswees nie meer inpas by wat jy weet wat die regte ding is nie, of wat jy glo nie.

So, om werklik gelukkig te wees beteken dat ek ‘n geloofsbelydenis vir myself en oor myself moet skryf. Nie die een wat in die kerk gebruik word nie, maar ‘n missie stelling van wat jy in die lewe is en hoe jy na die lewe kyk. Dit is nie fundamentalisme nie, want jy kan dit verander as jy seker is dit het verandering nodig. So baie mense rondom ons leef sonder enige rigting of beplanning. Mense wil nie meer geloofsbelydenisse opstel nie, omdat die wêreld so verander elke dag en hulle voel dat hulle nie meer inpas nie.

Die geloofsbelydenis moet wees soos daardie ronde bal-speelgoed wat ons kinders vormpies leer. Daar is ‘n vorm en die driehoek van buite moet daarin pas of die kind moet aanhou probeer tot dit kan. Hierdie vorm is eintlik jou filter waarmee jy toelaat net wat in jou lewe inpas. So in my laaste paar jaar van soeke en denke, is een van die dinge wat my ondergang beteken het, die feit dat ek nie genoeg gefilter het nie, en dinge toegelaat het en begin doen het wat nie gestrook het met die oorspronklike geloof wat ek het nie. Ek het my siel versondig, en daarom het ek begin depressief raak. Dit is makliker om “nee” te se en iets te verwerp as om jou huis skoon te maak. Jy sien, as jy te veel hierdie dinge toelaat, is daar later nie meer plek vir die vormpies wat jou geloofsbelydenis voor gemaak is nie. Hoe minder jy filter, hoe minder is daar plek vir die “regte” dinge en die “goeie” dinge.

Later kom jy op ‘n punt waar jy gladnie meer die “regte” dinge doen nie, want jy voel en dink dat dit tog nie gaan help nie want jy is soo ver in die breinspoeling in.

Maar, dit kan ek jou verseker, dit is nooit te laat nie. As jy buite beheer voel van jou lewe, is dit omdat JY die beheer daarvan weggegee het aan gedagtes, idees of mense. As jou dade en uitkoms nie is wat jy soek nie, gaan terug en vat beheer. Gaan maak jou huis skoon van alle dinge wat nie daar hoort nie. Vat vandag beheer en gaan steek jou kleim af in jou lewe. Dit is nooit te laat om die regte dinge te begin doen nie, en kort voor lank sal jy sien dat as jy dit wat nie in jou geloof hoort nie, normaal net sal weggaan.

Hoe lank gaan jy nog iemand wees wie jy nie is nie? Hoe lank nog gaan jy jou essensie van menswees weggooi en jou siel laat versondig deur gedagtes en idees wat nie by jou hoort nie? Dit is soos om in ‘n sekere geloof se dienste te sit wat nie skroom met wie jy is nie, jou siel en die stemmetjie in jou gaan onmiddelik vir jou vertel dat jy op die verkeerde plek is.

Toe ons op skool was, het iemand een keer gese dat as jy ‘n christen is en Christus nie orals met jou kan saamneem nie, dit verseker nie ‘n plek moet wees waar jy moet wees nie. So gaan goeie en sterk filters en bewustheid van waarin jy glo, jou rig en lei. Soos baie mense gaan ons natuurlik die omstandighede en mense om my die skuld gee vir die “verkeerde” invloed op ons siele, maar onthou, elke mens leef met sy eie lewe en neem hulle eie besluite. Dit is niemand se skuld van hoe jou lewe uitdraai nie, net jou eie. My geloofsbelydenis van wie EK is, bepaal waar en by wie ek gaan wees, wat ek gaan inlaat en wat ek gaan verwerp. Dit is soos om SELF te besluit om iemand nie met ‘n mes te steek nie, sonder dat daar enige wette rondom dit bestaan. Dit is volwassenheid.

Dit is natuurlik ook ‘n gewoonte, en soos ons weet is die eerste plek waar ek ‘n gewoonte breek is in die bewuswording van die gewoonte.

Gaan skryf vir jou ‘n geloofsbelydenis en vorm jou lewe in die manier wat jy dit wil vorm, dit is wat mense van ander wesens op aarde onderskei. Dit is wat integriteit is, om dinge te doen wat pas by jou siel en essensie. Dit is my nuwejaarsvoorneme, om myself te vind en te verseker dat ek en my lewe is en word wat en wie ek glo dit is!