Die waarheid maak jou vry

Vanaf die vroegste tye vra mense die vraag na die waarheid. Per definisie is die waarheid dit wat getoets kan word teen feite of die realiteit.

'n Eenvoudige voorbeeld daarvan is die volgende: "Is daar oorstromings in die ooste van Amerika as gevolg van 'n storm?" Die ware antwoord is: "Ja". Dit wat gesę en gedoen word word gespiëel teen iets anders en sodoende word bepaal of dit nie waarheid is of 'n leuen.

Dit is natuurlik 'n maklike voorbeeld, aangesien daar geen bewyse is wat ons kan oortuig dat die stelling van die oorstroming vals is nie. Ons sien dit op CNN en ons luister na wat die joernaliste sę en sodoende word dit die waarheid.

Maar alles in die lewe is nie so eenvoudig om te toets of dit die waarheid is nie. Die rede daarvoor is dat jy aan die eenkant die vraag het, maar die spiëel aan die ander kant is nie heeltemal so helder nie. Daarom sukkel ons om die waarheid van alles te bepaal.

Twee mense is in 'n verhouding en die een persoon maak die stelling dat hulle lief is vir jou. Is dit die waarheid? As 'n man te lank saam met sy vriende in die kroeg drankies gedrink het en te laat by die huis kom, wonder ek of sy vrou hom gaan glo dat hy vir haar lief is, want die spiëel wat sy dit aan toets word verskadu deur haar ego. Sy gaan dink dat hy haar nie ge-akkomodeer het nie of dat hy geen ontsag en respek vir haar het nie.

Wanneer dieselfde man met blomme by die huis aankom en die woorde uiter, lyk haar spiëel totaal anders en sy aksies maak dit makliker om sy liefde as waarheid te klassifiseer.

Wat dit interessant maak is dat dit dieselfde man en dieselfde vrou is. Hy het haar gekies om sy lewe saam mee te deel en sy dieselfde. As sy aksies dan die antwoord van waar of vals kan beinvloed, is daar dan tussen hulle 'n ware liefde?

Die wyse Salomo het ook gesę dat hy nooit sal verstaan hoe die liefde tussen 'n man en vrou werk nie. Miskien lę die antwoord dat ons almal se spiëels waarteen ons die waarheid toets van mekaar verskil. Miskien is dit ook hoekom die Bybel vir ons vertel dat wat vir een mens sonde is nie vir die ander sonde is nie. As sonde dan "relatief" is vir verskillende mense, is waarheid dus ook verskillend van mens tot mens en situasie tot situasie.

Dalk is dit dan so dat ons in die waarheid glo wat pas by die spiëel wat ek in my kop ronddra. Dalk beteken die waarheid dat ek ook 'n nuwe realiteit kan skep en waarheid kan ontdek waar dit in die verlede vir my vals was. Dalk beteken dit ook dat gister se waarheid verskil van die waarheid wat ek vandag het.

Wat baie filosowe ons ook leer is dat baie mense dinge as leuens klassifiseer wanneer dit wat mense doen en kommunikeer nie strook met hulle denkwyse nie. Dit maak nie wat 'n persoon vir my sę 'n leuen nie, dit maak dit vir my 'n leuen.

Ek kan onthou hoeveel keer ons in gesprekke die vraag gevra het of 'n mens 'n "wit leuentjie kan vertel as dit tot die ander persoon se voordeel is?" 'n Wit leuen is eintlik nie net om iemand te beskerm nie, dit word "wit" genoem omdat die bedoeling van die leuen suiwer is. Ek ken baie mense wat "wit leuens" leef en geleer het om mense se spiëels eers te analiseer en om mense te manipuleer tot hulle voordeel.

In my veld van verkope word almal die tegniek geleer om mense se waardes en wat vir hulle belangrik is te soek en dan jou verkoopstegniek daarby aan te pas. Is om vir mense te sę wat hulle wil hoor om sodoende die uitkoms wat ek soek te kry, nie maar ook 'n leuen nie?

Ek vra sommer vandag hierdie vrae, want ek dink dat soveel mense elke dag sielsongelukkig is en in hartseer omstandighede leef omdat hulle nie eerlik met hulleself is nie en daarom 'n valse lewe leef. Wanneer dit veral by verhoudings kom, wonder ek of daar werklik 'n volkome waarheid tussen mense is?

As ek mense se aksies om my sien, wonder ek hoeveel mense werklik opreg is, veral as ek in ag neem dat ek hulle toets in my spiëel?

Om dit nog verder te vat is dat ons ook nie net ander mense en dinge toets vir die waarheid nie, maar ook onsself en ons aksies. Dit beteken dat ek kan vir iemand sę dat ek hulle liefhet, want in my oog is dit die waarheid, maar omdat dit nie in hulle spiëel pas nie, glo hulle my nie. So word die hele lewe 'n tameletjie wat soos 'n taai toffie lekker smaak maar jou tande kan breek.

Waarheid is dus relatief (in the eye of the beholder) totdat my en jou spiëels en woorde en situasies met mekaar sinkroniseer. Miskien is dit hoekom ons graag met mense saamleef wat dieselfde opvoeding, opleiding, agtergrond en uitkyk op die lewe het.

Oor die naweek praat ek met iemand en die persoon sę dat fisiese aggressie deel van die lewe is en aanvaarbaar is. Ek vra toe uit hoekom dit so is, waarop hulle antwoord dat hulle in hulle gesin en familie dit aanvaar het dat 'n mens iemand fisies kan aanrand. In my lewe het ek baie te doen gehad met fisiese geweld teen ander mense, maar ek glo geheel en al glad nie aan fisiese geweld nie. Dink jy vir enige oomblik dat ek en die persoon 'n pad met mekaar kan stap? Ek kan die persoon se vriend word, net wanneer hulle hul idee oor geweld verander, want daarsonder is daar geen "common ground" nie.

Wanneer ons dus oor "waarheid" praat, beteken dit dus dat ek meer waarheid sal vind, in myself en in ander mense, wanneer ek mense in my lewe en om my lewe het wat dieselfde waardes en spiëels deel. Dit beteken nie dat ander mense met hulle spiëels van geweld wat van myne verskil verkeerd en vals is nie, dit beteken net dat hulle nie deel van my lewe mag wees vir my om die "waarheid" in myself en my lewe te vind nie.

Ons kan dit baie goed in ons lewens sien dat ons almal die waarheid en die antwoorde van opregtheid soek. God het ons so gemaak dat ons opreg en eerlik moet leef met onsself en die mense om ons. Die Bybel stel dit duidelik dat die waarheid ons sal vrymaak en wie ken jy wat nie in totale vryheid soek en begeer nie.

Miskien moet ons nie na die waarheid "soek" nie, maar eerder na mense en situasies waar ons spiëels met mekaar ooreenstem. Miskien is ons ongelukkigheid daarin opgesluit dat ons mense wil oortuig om ons manier van dink te aanvaar, of van hulle verwag om hulle spiëels te verander om by ons aan te pas. Ek dink dit is 'n verbete stryd wat jy nooit sal wen nie.

Ons het almal baie lewensondervinding en verstaan baie goed dat mense nie kan verander nie, mense moet wil verander. Jy moet egter besef dat as jy nie kan vrede maak met mense om jou se spiëels nie, jou lewe nooit gelukkig en vol vrede kan wees nie. Miskien is die waarheid nie om te bepaal wie reg of verkeerd is nie, maar eerder oor wie en wat vir jou reg of verkeerd is. Dit is die waarheid wat jou kan vry maak van ongeluk, hartseer en 'n lewe van pyn!

Deon Lewis
0767801421
BBM Pin 26F40471
Also find me on Whatsapp

Sent via my BlackBerry from Vodacom - let your email find you!

Oor God en CSI

  

Ek het nog altyd gehou van die CSI reeks op televisie. Dit is ongelooflik om te sien hoe hulle 'n misdaad ontrafel om sodoende die skuldige persoon op te spoor.

Ek sit nou die dag weer so lekker en kyk en besef toe dat dit eintlik baie maklik is om die reeks te maak, omdat die skrywer die hele storie van agter na voor aanmekaar kan sit. Hy sit reeds met die antwoord van wie die skuldige is, en dan sit hy al die bewyse terugwerkend in die storie tot by daardie eerste skets waar die vermoorde persoon op die straathoek lê.

Ons wat die storie kyk, kyk dit ook natuurlik van die begin af, en stelselmatig word ons gelei deur die bewyse totdat ons kan sien wat uiteindelik gebeur. Vir ons is elke ding wat gebeur 'n verrassing, want ons weet nie wat volgende kom nie. Ons is ook maar rusbank-speurders wat probeer om self die storie vooruit te loop en te besluit wie die skuldige persoon in die moord is.

Een van die belangrikste vrae wat mense deur die eeue vra is: “Hoe werk God en wat is God se plan vir my lewe?” In die antwoord op hierdie vrae is daar gewoonlik 2 pole. Aan die een kant het ons die idee dat God 'n vaste plan het waarvolgens alles werk en dat niks gebeur sonder dat dit Sy wil is nie. Aan die ander kant is daar mense wat weer glo dat God my die geleentheid op aarde gee om totaal vry te wees en te maak wat ek wil.

Daar is ook kombinasies van hierdie twee maniere van dink. Sommige mense glo dat ek vrye wil het, en dat my keuses presies is wat God in sy raadsplan vir my lewe beplan het. Ander glo weer dat ek kan kies wat ek wil, want God sal my ondersteun in enige keuse wat ek maak.

Jy sien, die manier wat jy dink oor hierdie vraag is ongelooflik belangrik, veral wanneer dinge in my lewe met my gebeur. Wanneer dinge nie so mooi loop nie, kan ek, as ek in vrye wil alleen glo, dink dat dit my skuld is en dat ek totaal alleen verantwoordelik is vir die gemors, of ek kan ander om my skuldig hou oor die vrye wil wat hulle toegepas het. Aan die ander kant kan ek, as ek glo in God se wil alleen, God daarvoor verantwoordelik hou en begin twyfel aan God. Ek kan ook dan weer self begin om skuldig te voel en te wonder hoekom God my straf en wat ek nou weer verkeerd gedoen het dat God my so straf.

Dit wil voorkom asof ons net soos in 'n CSI reeks vasgevang is. Ons lewe elke dag vorentoe, en ontrafel die bewyse soos dit oor ons pad kom. Ons kan nie in die toekoms in sien nie, en daarom kyk ons net vas teen wat ons weet en wat voor ons is. Ons sien God as die skrywer van die storie wat die storie van agter na voor geskryf het en vir ons net gee wat ons nodig het op 'n “need to know basis”.

Daar is natuurlik 'n totaal ander manier van dink wat ons buite rekening laat. Is daar 'n storie? Het God die storie klaar geskryf? Dalk is dit nie so dat God al aan die einde was nie, maar dat God dalk saam met ons “ontwikkel”. Dalk is daar nie 'n storie nie, maar net nou. Dalk is die toekoms nie in kliptablette vas nie, maar ontsyfer ek en my God die uitdagings en informasie saam. Dit hoef nie weg te neem dat Hy God is nie. Dit hoef gladnie my geloof te breek nie, want God kan steeds in beheer wees en bly. Ek kan dalk eerder glo dat God meer hulp bied met die ontrafeling en dat God reeds eeue al “ondervinding” het in ontrafeling. Ek kan wel ook glo dat God nie “af siek” gaan wees en my alleen gaan laat nie. Ek kan steeds glo dat God goed en liefdevol is en ek kan steeds elke dag Sy hulp en insig vra.

Verder dink ek dat die doelwit van die ontrafeling van dinge in jou lewe nie die doel het om die skuldige of held van 'n verhaal te bepaal soos in CSI nie. Soms is ons so besig om die swartskaap te soek vir dinge wat verkeerd geloop het, want ons dink dat as ons al die moordenaars in die tronk sit, dat daar nie meer moord gaan wees nie. Dit is dalk hoekom daar nou 5 reekse van CSI op televisie is en hoekom dit nou al vir 10 jaar uitgesaai word. Dit is asof dit net nooit ophou nie, en in dieselfde asem gaan die negatiewe en pyn altyd deel wees van jou lewensverhaal.

Sou jy dan nou ook die “moordenaars” gevang het en hulle “genail” het, is jy dan werklik 'n held? As jy dan is, is jy net vir 'n vlietende oomblik in die koerant, en more is daar weer ander nuus en ander helde. Dit lyk ook nie vir my so lekker om 'n CSI agent te wees nie, want hulle lewens is altyd vol drama, vasgevang in mikroskope en moord, terwyl daar 'n wonderlike lewe daarbuite is wat by hulle verbygaan. So het ek nou net 'n oproep ontvang van 'n makelaar wat my daarvan “beskuldig” dat ek sy kliënt probeer steel, op so 'n ongeskikte manier dat jy nie kan glo nie. Dit bewys net weer my punt, ja ek het dalk nie geweet dat dit sy kliënt is nie, maar sy lewe is so ingestel dat ek nou baie bly is dat ek nie sy vrou of kliënt is nie. Geen wonder dat hy sy kliënte so moet oppas nie, want met so 'n houding sal niemand sy kliënt wil wees nie, en ek kan jou verseker, hy het nie 'n idee hoe om sy lewe te geniet nie.

Soms is ons ook so vasgevang in ons verkrampte labratoriums in ons koppe en lewens en vra ons vrae soos hierbo wat gladnie eers ons doelwit behoort te wees nie. Ons kan God ook nooit werklik verstaan nie, so ek mag dus ook aan Hom dink as my vriend wat elke dag saam met my meer van my en van Hom en van die lewe “ontdek”. Ek kan dus ook saam met God groei om die wonders van die lewe te ontdek. Ek kan ook al die wonderlike ervarings, kennis en toerusting eerder rig om myself te ontdek en eerder my lewe beter te maak deur aanvaarding van hoe dinge is, eerder as oordeel, pyn en kastyding.

En die wonderlikste van hierdie denke is dat ek dalk dan kan word wat ek en God graag wil sien ek word. Dalk kan ek dan 'n more bou wat my en God tevrede stel. Dalk kan ek dan in hierdie vrede leef, elke oomlik, in die oomblik.

In enige storie wat klaar geskryf is is daar geen opwinding nie. Gaan leef vandag 'n wonderlike lewe saam met God en laat God toe om saam met jou te groei en gaan geniet elke oomblik waar jy saam met God jou storie nuut, interresant en veranderbaar skryf.

Wat ek van geloof dink!

  

Ek dink ons het almal grootgeword in verskillende situasies in ons ouerhuise wat ons denke gevorm het. Die vorming is verder beinvloed deur die skool en kerk waarin ons geleef het. Ook het ons interpretasie van ervarings ook 'n groot rol te speel in ons vorming van wat ons van Godsdiens en van God dink.

In my ouerhuis het ek 2 ouers gehad wat altwee gelowige mense is, maar met uiteenlopende idees. Kom ek begin by my pa wat 'n groot dromer is, en hierdie persoonlikheid van hom is sterk ingedra in sy geloofslewe en denke oor God. Hy het met sy mindere kennis en opleiding die groot dinge in die lewe aangepak, en daarmee saam in 'n totale afhanklikheid teenoor God geleef en geglo, soveelso dat hy soms die realiteit van die lewe agtergelaat het. Ek sou hom baie graag met 'n Paulus wou vergelyk vir wie God en wat God kan doen nie onderhandelbaar was nie. So het my pa woedend geword wanneer mense hom wil terugbring aarde toe en op die realiteit wil fokus, en sulke mense afgemaak as ongelowig.

My ma is 'n wiskunde onderwyseres gewees, en sy was darem nie totaal swart en wit nie, maar vir haar tel die realiteit altyd meer. Sy het altyd so 'n kissie in haar laai voor haar bed bygehou waarin sy sulke klein gebedspapiertjies gehou het. Elke keer wanneer hierdie gebede verhoor is, het sy die datum agterop geskryf om te kan sien op 'n realistiese manier hoe God haar en ons lewens onderhou het.

My persoonlikheid is gevorm in daardie huis en ek het altyd nogal gesukkel tussen hierdie twee pole. Toe ek Teologie gaan studeer het was daar ook twee groepe wat baie dieselfde was. Aan die een kant die mense wat totaal in afhanklikheid geglo het en aan die ander kant die wat ook so bietjie hierdie manier van dink aangeval en krities hanteer het.

Die groot vraag is egter in ons eie lewens van wat ons moet “kies” tussen nie net hierdie twee pole nie, maar ook tussen al die ander verskillende maniere van glo. Ek sien en hoor vreeslik baie van mense wat in vertwyfeling en skuldgevoelens leef oor wat hulle geloofsbeskouing is. Ek dink as ons hierdie vraag van die “regte” denke kan antwoord ons baie gelukkig kan wees.

Die Bybel is ook soms dubbelsinnig oor wat hierdie idee moet wees, want aan die een kant kry ons hulle wat God en omstandighede uitdaag. Ek dink hier aan 'n karakter soos Job en hoe swaar hy gekry het selfs terwyl hy sy geloof behou het. Hy het God uitgedaag omdat hy nie geluk geken het nie en gewonder hoekom sy geloof en God Hom nie red nie. Paulus se gebed dat God die doring uit sy vlees moet haal is beantwoord deur die woorde dat God se genade vir hom genoeg behoort te wees. Dawid het ook gesukkel oor veral hoekom mense wat nie in God glo nie, steeds die seën van God ontvang, terwyl hy wat glo nie dieselfde voorregte geniet nie.

Op 'n ander plek vertel die Bybel ons van die mosterdsaadjie en sê dat as ons geloof so groot was soos een van die kleinste saadjies in die wêreld, ons letterlik berge kan versit. Hierdie is weer die ander teenpool wat ons laat verstaan dat ons nie het wat ons begeer nie, omdat ons dit nie van God vra nie.

Iemand het een keer die “gelooftipes” probeer opsom in 4 afdelings:

• Ongeloof-Ongeloof – Dit is nou mense wat as ateisties getipeer sal word waar hulle in niks anders glo as hulle eie selfvermoë nie, en hulle glo alleen dat jy en jy alleen verantwoordelik is vir jou lewe. Hulle glo ook nie dat daar iets of iemand anders is na die dood nie, en as alles hier op aarde afgehandel is, dan is dit dit.

• Geloof-Ongeloof – Dit is dan nou tipies iemand wat op 'n eiland woon en wat die natuur as voorbeeld sal aanbid. Hulle het 'n idee van geloof, maar hulle weet nie wie God werklik is, of wat om te maak om te verseker dat dit aanhou reën nie.

• Ongeloof-Geloof – Hierdie is die tipe mens wat nie regtig in God glo nie, maar probeer om sekere tipiese goeie norme en waardes uit te leef en goeie mense te wees. Dit is iets wat hulle glo uit 'n mens self kom, maar met God eintlik niks uit te waai het nie.

• Geloof-Geloof – Dit is nou weer hier maklik om weer onderafdelings te skep, maar oor die algemeen gaan dit hier oor 'n wete en kennis van God, wat op 'n manier jou lewe beinvloed om beter te wees en te voldoen aan die vereistes.

Ek besef dat dit baie simplisties gestel word, maar wat my wel opval is dat al hierdie mense in dieselfde wêreld moet leef en blootgestel word aan dieselfde omstandighede van asemhaal, honger, dors, liefde, vrese, suksesse, ongeluk, siekte en dood. Die vraag is egter watter tipe van geloof jou lewe die beste maak en lei tot verandering, groei en geluk. Die Bybel leer ons duidelik dat daar 'n prys behoort te wees vir mense wat in God en Jesus Christus glo en daaraan vashou.

In die realiteit, net soos in die voorbeelde hierbo uit die Bybel, is dit nie altyd die geval nie, want God verhoor nie altyd ons gebede soos ons versoek nie. In dieselfde asem is daar mense wat bid dat velletjies moet nat reen, of soos Daniël in die leeukuil dat niks slegs met hom moet gebeur nie. Vir baie mense is hierdie situasie 'n groot frustrasie, want wat is God nou? Mense hou sommer blatant op met glo, want wat is die sin daarin om aan 'n God te glo wanneer jy voel dat Sy beloftes aan jou nie nagekom word nie. Ander van ons soek na die antwoord in verskonings en woorde soos dat ons God se wil moet laat geskied en dat God die beste vir ons soek en om die rede hou ons aan met glo in die wete dat God in beheer is. Ander mense dink weer dat ek nie goed genoeg is of goed genoeg lewe nie, en daarom gee God nie vir my wat my hart begeer nie. In dieselfde asem gebruik ons uitdrukkings soos: “Bid asof jy nie werk nie, en werk asof jy nie bid nie”, om ons verantwoordelikheid in die situasie uit te druk.

Ek dink op hierdie stadium so daaroor in my eie ervaringswêreld waar dit nie met my emosies goed gaan nie:

Ek het nog altyd geglo daarin dat, omdat die Bybelverhale vir ons dinge leer wat klomp verskillende opsies wys daar nie een antwoord is nie. Hoe kompleks die situasie ook vir jou klink, dit is hoe God werk. Ek verwys baie keer na die terme “en-en” teenoor “of-of”, want ek kan maklik dink dat as ek iets van God bid en dit nie kry nie, dat dit die finale storie is, maar soms vergeet ek waar God vir my allerhande dinge wel gee wat ek as vanselfsprekend aanvaar, en nooit dankbaar is daarvoor nie. Ek dink ook in dieselfde asem dat ek daar waar gebede verhoor is en waar wonderwerke gebeur soveel meer is as waar dit nie die geval was nie.

Nou dat ek die stuk teruglees, besef ek net al meer en meer dat ek ook maar soos Dawid is wanneer hy die Psalms skryf, en dit is dat geloof nie getoets kan word, en God uitgedaag kan word op 'n lysie om te weet of Hy bestaan en of Hy wonderwerke kan doen nie. Geloof in God is geloof, punt! Verder vorm elkeen van ons ons eie ervaring van God, deur wat gebeur en nie gebeur nie.

Wat wel interresant van al die verhale in die Bybel is dat hulle te midde van hulle kritiese navraag van God se aksies, telkemale NIE hulle geloof en die feit dat God KAN miskyk nie. Dalk het dit ook te doen met hulle agtergrond dat hulle dalk eerder aan God se kant WIL wees te midde van wat in hulle lewens gebeur, in die wete dat om sonder God te wees ook nie die antwoord is nie.

Maar dan eindig ek dus dat, te midde van wat gebeur, of wat my agtergrond is, of watter tipe ervarings ek met God gehad het, of hoeveel van my gebede verhoor word of nie, dat ek steeds sal bly glo in God en dat ek sal bou aan my geloof en my deel sal doen. Ek kan bevraagteken WAT God in my lewe doen en HOE hy dit doen, maar ek kan nooit bevraagteken WIE God is en DAT God daar is nie.

Lekker dag