Kraakvars Kersfees

Een van die wonderlikste boodskappe van Kersfees, was nog altyd vir my die feit dat God vir ons 'n "nuwe" kykie gee van Wie en Wat God is. Vir eeue sit mense en wonder en redeneer oor God. Almal van ons het 'n ander manier wat ons Godsbeeld werk, maar vir my is dit wat met Christus se geboorte gebeur ongelooflik. Dalk so effens anders as wat jy mag dink vandag.

Jesus se geboorte, wys vir ons 'n ander sy van die Godsbeeld. Natuurlik vind ons die dele oor Liefde en Genade, maar meer as dit nog, Jesus kom wys vir ons deur sy lewe hoe ek en jy met God kan handel. Daardie voorbeeld is asemrowend vir my, want alhoewel ons deur die Ou Testament baie verhale kry wat ons probeer wys, is Jesus se manier iets spesiaal. Dit is ook die eerste keer in die Bybel waar ons leer dat ons ook, "in Christus" God se kind is. In Christus se boodskap en Deur Sy voorbeeld leer ons op 'n asemrowende manier wat ons verhouding met God is en moet wees.

Wat verbysterend is, is dat Jesus IN die wereld kom leef het. Hy het al dieselfde uitdagings beleef as wat ek en jy elke dag in leef. Jesus het mense gehad wat Hom gehaat het, mense wat Hom geboelie het. Hy het in die woestyn Sy eensaamheid beleef, Hy het beleef hoe die bose Hom probeer verlei na die skadukant. Hy was ook minderwaardig hanteer, en mense was haatdraend teenoor Hom. Jesus was ook uitgekryt, daar is op Hom gespoeg en vele geleenthede het Hy ook met pyn en twyfel gesit. Daar in die tuin van Getsemane wys Hy ook sy menslikheid deur vir God te vra om die beker by hom te laat verbygaan. Maar twee dinge staan uit in Jesus se lewe, Sy totale vertroue in God dat God in beheer is, en tweedens wys Hy teenoor alle mense Sy vergewensgesindheid. Aan die kruis se Hy: "Vergewe hulle want hulle weet nie wat hulle doen nie". Jesus verstaan dat mense om Hom net mense is, met foute, met idees en natuurlik ook met boosheid IN hulle.

Jesus se boodskap is egter heel eenvoudig rondom die lewe, vertrou in alles op God en vergewe almal om jou. Kersfees kan vir jou oor baie dinge gaan, familie, vriende, geskenke ens. Daarmee is daar absoluut niks fout nie, maar as jy die twee dinge miskyk, mis jy die hele doel van die boodskap.

Vertroue op God

Deur my lewe het baie aaklige dinge met my gebeur, dinge wat my siel gebreek het. Daagliks sukkel ek met depressie en 'n gevoel dat ek niks werd is nie. Soms voel dit asof God my vergeet het en asof ek totaal alleen gelaat word in die woestyn. En in daardie boodskap voel dit asof die bose deel in my daagliks die oorhand kry in my kop. Dit voel vir my asof daar nie 'n toekoms is nie, en ek is bang vir die lig in die tonnel, want ek dink dit is, uit ervaring, 'n trein wat aankom. Mense om my glo my nie meer nie, en baie mense skryf my af. Die stukkie krag wat ek oor het om op te staan, gebruik ek om te probeer, maar soms voel dit asof my drome nooit bereikbaar sal wees nie. Elke dag voel asof ek voor die tyd al dink en weet dat dit wat ek aanpak gaan misluk.

Ek lees, ek skryf en ek bid, maar dit voel asof ek soos Job net nooit suksesvol sal wees nie. Ek probeer hard, en ek pak dinge aan, net om weer oor en oor teleurgesteld te wees. Mense om my haat my, kritiseer my en soek my ondergang. Ek vra en dink en bid om vergiffenis, en vra myself soms af wat ek verkeerd gedoen het om hierdie lewe te verdien? En ek vra myself af vandag, so met kersfees, of die fout nie maar net op een plek le nie, my tekort aan vertroue in God. Van kleins leer ons dat JY die argitek van jou eie lewe is, so, is jou mislukkings ook net JOU toedoen?

Ek wil vandag voor God op my kniee gaan en die grootste sonde van alles bely, die feit dat ek nie meer in God se plan vir my lewe glo nie. Ek vra om verskoning dat ek in depressie is, want dit is die gevoel dat jy van God verlate is, terwyl jy nooit is nie. Ek vat vandag die voorbeeld van Jesus dat ek sal opstaan en die lewe leef wat God vir my geskenk het, en dat ek sal leer en vorentoe beweeg. Ek sal in Jesus se voorbeeld verstaan dat die lewe nie volmaak is nie, maar dat God in die onvolmaaktheid wonderwerke doen en Hom steeds met My bemoei.

Ek sal my oe oopmaak en sien hoe God wel vir my ongelooflike dinge gee en doen, en dat ek eerder moet fokus op wat ek het, teenoor wat ek nie het nie. Ek sal God vertrou dat alles ten goede meewerk, en eerder glo dat God vir my is, en dat my lewe nie hoef volmaak te wees nie, want die wereld is nie. Dat ek eerder moet verstaan dat God die lewe GEE en dat dit kosbaar is, en dat ek eerder moet ophou top en wonder, terwyl 'n wonderlike lewe my verbygaan. Vandag is die dag dat jy moet besef dat die grootste geskenk wat jy ontvang het, die lewe is, en die feit dat God so baie moeite gedoen het deur Sy Seun te stuur, ons moet herinner hoe belangrik die lewe is.

Haatdraend

Afrikaans is seker een van die tale waarin woorde ongelooflike betekenis dra, en so self-verduidelik dat jy eintlik niks verder oor die woord kan se nie. Die woord "haatdraend" is een daarvan. Die eerste persoon teenoor wie jy haat dra, is baie keer jouself. Mense leef met spyt en verwyt oor keuses wat hulle gemaak het, en natuurlik ook oor keuses wat hulle nie gemaak het nie, of verkeerd gemaak het. Mense loop vir jare rond in hierdie verwyte, wat die dryfsand is wat daagliks probeer om jou in te sluk. Sommiges van ons se neuse steek net-net uit, en hierdie haat van onsself het die uiteinde dat jy daarin verdrink.

Alhoewel God ons as volmaak geskep het, moet ons verstaan dat ons nie die mag en pag besit om perfekte besluite en keuses te maak nie. Ons is menslik, en dit beteken eenvoudig dat ons feilbaar is. Jesus se boodskap van Sy lewe was een van vergiffenis, maar daarmee saam ook die feit dat God ONS so liefgehad het, dat Hy Jesus na ons gestuur het om 'n gebroke wereld heel te maak. Laat hierdie kersfees jouself toe om jouself te sien soos God jou sien, as 'n spesiale wese, iemand wat vir God belangrik is. Sien jouself as 'n wese wat deur God vergewe is, so hoekom nie jouself vergewe in die proses nie. Dalk is dit hoekom ons ons naaste nie kan liefhe soos ons moet nie, want ons het onsself nie lief nie. Hou op om jouself te kasty oor die verlede, sien jouself in die lig wat God jou sien en kry jouself lief soos wat God jou liefhet.

Daagliks leef ons in 'n wereld waar mense teenoor JOU haatdraend is. Daar is mense daarbuite wat teleurgesteld is en voel wanneer jy nie ondergaan nie. Soms is daar niks wat jy daaraan kan doen nie, maar as jy kan probeer. Onthou altyd dat, wanneer mense jou haat, hulle besig is met hulle eie prosesse in hulle lewens. Mense het hulle eie idees, hulle eie pyn en hartseer, en daarvoor moet jy deernis toon. Wees teenoor sulke mense liefdevol, want hulle is in jou lewe met 'n doel, maar hulle weet ook nie wat hulle doen nie. Soms moet jy mense toelaat om te leef, en selfs te haat, want dit is hulle proses. Een fout wat ons maak is om hulle haat deel van jou lewe te maak. Ons het self soveel probleme in onsself, en daar is nie nog plek in jou lewe om eienaarskap te aanvaar vir ander se haat en probleme nie. Soms is die beste manier van 'n saak uitsorteer, om hulle te los. Ek ervaar daagliks baie mense in my lewe wat my haat, maar net omdat ek my steur daaraan, beteken nie dat ek dit kan oplos nie. Dit is hulle stryd, en dit is hulle wat dit met HULLE God en HULLE geloof moet oplos.

En die haat in jouself oor ander? Ons hele lewe, en as jy jouself 'n Christen noem, is om in alle omstandighede die Liefde te kies, bo enige ander emosie of aksie. Dit is vir ons moeilik, veral wanneer ons dink dat iemand ons te na gekom het, of ons ondergang soek. Jesus gee ons die boodskap aan die kruis, dat ons moet vergewe en in Liefde moet leef. Dink jy vir 'n oomblik dat die vir Hom maklik was om in daardie oomblik, aan die kruis, te vergewe en te vergeet? As mens is dit nie maklik nie, maar dit is die boodskap van Jesus se geboorte, om ANDERS op te tree as wat jou natuur jou wys. En verder nog, jy het lief en leef in liefde nie omdat mense dit verdien of nie verdien nie. Jy is lief vir mense om jou, oor wie JY is. Jy is 'n liefdevolle mens, want JY is kind van God. Geen mens kan ooit werklik liefde "verdien" nie. As jy eers wag vir dit om te gebeur, sal jy dit dalk nooit kry nie. Wanneer JY besluit om in liefde te leef teenoor alles en almal, te midde van wie hulle is en wat hulle doen, dan eers verstaan jy die boodskap van Kersfees. Dit is in daardie oomblik waar jy daagliks God se liefde deur die koms van Christus kan ervaar. Mense is nie volmaak nie, mense is daagliks besig met hulle eie persoonlikhede en hulle eie ervarings, en jy kan slegs klippe gooi, wanneer JY volmaak is, en jy is nie.

Selfs Jesus wat, soos ons glo volmaak was en selfs Goddelikheid in Hom gehad het, het nie eers geoordeel en met haat in Sy hart geloop nie. Wie gee jou dan die reg om dit met ander om jou te doen, maak nie saak wat hulle aan jou doen nie. Die wereld het liefde nodig, en selfs al gee die lewe nie vir jou liefde nie, gee dit in elkgeval. Die boodskap van Jesus was ook dat ons nooit die liefde van God kan verdien nie, of liefde in die algemeen nie. God het JOU lief, period, sonder verdienste, te midde van jou foute en nukke en grille. God het JOU lief, of jy HOM liefhet of nie, deur genade. Dus, hou op om ander te haat, hou op om ander se ondergang te soek, of te blammeer. Want sonder liefde is jou lewe gedoem, en sonder liefde is jy niks meer as 'n galmende simbaal nie.

Wanneer jy dus vandag Kersfees ervaar, gaan vertrou met jou hele hart op die God wat jou skepper, onderhouer en redder is. Gaan vertrou dat die God waaroor vandag gaan, met jou hele hart, al is dit tot aan die kruis. Verstaan dat dit die God is wat jou selfs voor jou geboorte SYNE genoem het, en dat daardie God jou, met jou nukke en grille, met jou persoonlikheid, met jou pyn en hartseer, nooit sal los nie. Anders sou God die wereld maar net laat vergaan het sonder om Jesus te stuur.

Gee al jou haat oor aan God, laat Jesus se boodskap jou genees van al jou haat teenoor jouself, teenoor die wat jou haat en die wat jy haat. Dalk is vandag die dag wat jy 'n whatsapp stuur aan iemand wat jou haat, of iemand wat jy haat, wat jou gaan toelaat om dit te laat gaan.

Anders mis jy die boodskap van Jesus en Kersfees, en was alles wat God deur Jesus vir jou gedoen en gewys het, absoluut verniet.

Geseende Kersfees aan jou en jou mense, en mag die liefde van Jesus jou dag vul, en jou lewe oorneem!

Blokkiesraaisel lewe

Ek is absoluut versot op blokraaisels. Ek dink soms dat as dit nie was vir die blokraaisels nie, daar dalk minder Huisgenoot verkope sou wees. Maar dit is so lekker om 'n blokraaisel te voltooi, en soos ek vandag in opgewonde sien dat daar 'n skoon een is wat ek nog nie mee begin het nie, dink ek toe dat 'n blokraaisel dalk net soos die lewe is. Die lewe is natuurlik 'n raaisel, en dit is soms vir ons onmoontlik en voel soos 'n onbegonne taak.

DEELNEEM

Ek vind dit vreemd as ek by mense kom wie se blokraaisels in die Huisgenoot blanko is. In ons huis het ons altyd baklei oor wie die blokraaisels kry. Die lewe is natuurlik 'n keuse, soos alles. Jy het 'n keuse of jy wil deelneem of nie. Net omdat jy nie blokraaisels van jou lewe wil invul nie, beteken dit niks nie. Jy het die keuse of jy die uitdaging wil aanvaar of nie. Niemand dwing jou nie.

Ek het die afgelope ruk soveel ouer familielede van my ontmoet met my oom se besoek. Wat my die heel meeste opval is dat sommige van hulle, en dit is hartseer, hulle fut vir die lewe verloor het. Hulle is en lyk nie meer lus om te lewe nie. Dit wil soms voorkom asof hulle die lus vir die blokraaisel van die lewe verloor het, en dink dat hulle al genoeg ingevul het, al is dit nie klaar nie. Natuurlik besef 'n mens dat dit net in sekere gevalle is wat jou blokraai altyd perfek klaargemaak word.

Die lewe het soveel mooi in, en soveel genot. Vir baie is die blokraaisel een groot stress, terwyl vir ander is dit een groot stuk pret. Ek geniet dit vreeslik om dit te doen, So loop die lewe met elke mens, maar as jy nooit deelneem aan die blokraaisel nie, hoe sal jy ooit weet hoeveel pret dit kan wees. Soms sien ons op die blanko blokraaisel 'n klomp moeilike woorde, dan dink ons sommer summier dat ons eerder nie gaan deelneem nie. Sommige mense wat ek ken dink so oor die lewe en sien net die moeilike woorde raak, maar, die blokraaisel bestaan ook uit 'n hele klomp "maklike" antwoorde wat almal behoort te ken. Ek verstaan dat, soos die tyd loop, jy reeds in jou lewe die maklike antwoorde ingeskryf het, en dan bly net die moeilikes oor, dit is verstaanbaar. Maar, om 'n begin te maak, begin by die maklike woorde, eers.

Die Budha het een keer sy pad verloor en nie her of derwaarts geweet nie. Toe kom hy by 'n Olifant wat hom baie goeie raad gee, en dit is, gaan terug na die begin en probeer weer. Veral wanneer mense depressief is staar hulle hulleself vas teen die groot woorde en die moeilike uitdagings van hulle lewens. Partykeer moet jy teruggaan na die begin, na dit wat jy ken en waaroor jy beheer kan uitoefen, om sodoende weer "beheer" oor jou lewe te voel. Die lewe is nie gebou deur groot tree nie, maar in baba-treetjies. Maar dit is soms die baba-treetjies en die woordjies wat jy ken, wat jou die leidraad bied tot die groot antwoorde wat jou skielik met trots vul.

PENCIL IT IN

Niks frustreer my soveel soos 'n blokraaisel wat onnetjies is met 'n klomp doodgekrapte letters en woorde nie. Wanneer jy effektief 'n blokraaisel invul, gebruik 'n potlood. 'n Potlood laat jou toe dat jy kan uitvee en van voor af kan begin. Dit gee jou die geleentheid dat jy jou foute kan gaan regmaak. Sommige mense gaan die blokraaisel lewe in met "permanent markers", wat jou absoluut geen beweegruimte tot verandering bied nie. Die lewe is plooibaar, veranderbaar en dinamies. Leef so met jouself en met mense om jou, dat jy altyd die geleentheid kry om te verander. Soms is ons aksies van so 'n aard dat ons onsself met die permanente marker in 'n hoek inverf, wat ons nooit kan verander nie.

Wanneer jy soms vashaak by 'n moeilike woord, word dit belangrik dat jy die woorde wat reeds ingeskryf is, moet gaan herondersoek. Ek sien baie mense wat vashaak in hulle lewens, wanneer hulle weier om hulle woorde, hulle manier van denke, uit te daag en te her-evalueer. Een ding is seker, en dit is hoekom jy met 'n potlood moet skryf, niemand het die totale waarheid en al die kennis en pag om alles altyd 100% reg te kry in hulle lewens nie. Daar is telkens nuwe waarhede en nuwe sinonieme wat in die blokkies kan pas om jou tot nuwe antwoorde te kan lei.

Soms dink ons dat 'n potlood 'n "swakkere" keuse is, of dat dit nie "goed" genoeg is nie. Ons dink dat as ons met 'n pen skryf alles beter sal wees. In die tyd toe NASA ruimte toe is, het hulle so gesukkel om met penne in die ruimte te skryf, dat hulle 'n kompetisie uitgevaardig het om die probleem op te los. Een persoon het toe gewen en al wat hy aanbeveel het is dat hulle potlode gebruik wat nie swaartekrag nodig het nie.

Ons is baie maklik om ons standpunt te gee en ons stempel permanent op mense af te druk, dat ons soms vergeet dat ons nie al die kennis in die lewe het nie. Ons is dinamiese wesens wat leef in 'n dinamiese wereld wat daagliks verander. Wees versigtig dat jy nie met jou idees so permanent is, dat daar nie plek tot verandering en besinning is nie.

DIE OPSTELLER

Soos met die blokraai, glo ons tog dat God die opsteller van ons lewe is. Daar is geen twyfel dat elke gedeelte van die blokraai op die ou einde fyn beplan is, en dat alles wel gaan pas. Dit lyk soms asof woorde onmoontlik is en dat dit nie gaan inpas nie. Maar so deur die proses kry jy wel sekere aanduidings dat daar nie foute is nie.

Te midde van die feit dat dit nie altyd sin maak nie, moeilik is of onmoontlik voel, verander totaal wanneer ek weet dat op die ou einde alles gaan sinmaak, gaan inpas en sal werk. Ek is nooit 'n voorstander gewees van die poppespel-idee van God met ons alleenlik, en dat alles 'n paadjie het nie. Maar ek het natuurlik altyd vrye wil, maar geloof dat God dit alles ten goede sal laat meewerk.

LEIDRADE

Die blokraaisels het wit en swart blokkies. Die wit blokkies is vir die antwoorde en die swart blokkies bevat leidrade van wat in die wit blokkies geskryf kan word. Stel jouself voor as jy sonder leidrade die blokraaisel moet invul? Dit sal totale chaos wees. Die lewe is net so vol leidrade en informasie. Soms ken jy nog nie die antwoord nie, en moet jy op 'n ander plek begin. Sommige van die blokraaisels maak die begin effens makliker met foto's van bekende mense wat se name jy moet invul. Daar is altyd leidrade wat van die opsteller af kom.

Ek dink dat dit makliker is om blokraaisels te doen, wanneer jou kennis van die lewe beter is. Vir die onthalwe, hang dit totaal af wat jou verwysingsraamwerk is. Ek sukkel nogal om die foto's en name van die sepie-akteurs te herken, want dit is nie noodwendig my forte of belangstelling nie. Soms word jy deur die blokraaisel gedwing om jouself uit te daag met iets wat jy nog nooit van gehoor het nie. Die lewe dwing ons soms ook in rigtings waar ons moet funksioneer wat buite ons verwysing en idees van die lewe is. Ons dink soms dat dit sinneloos is, maar in werklikheid het ons dit nodig, want sonder hierdie uitdagings gaan ons dalk nooit die leidrade kry vir die volgende fase van die blokraai nie.

Maar daar is ook ander wonderlike leidrade wat ons kry. Dit is die leidraad van die ander woorde wat reeds neergeskryf is in die wit blokkies. Ons sien in blokraaisels dat die een ding na die ander lei, en so besef 'n mens dat geen ding in jou lewe, geen woord wat jy neersit, sonder plek of sonder nut is nie. Elke ding het sy plek, hoe sinneloos ookal die woord vir jou lyk, hy het 'n plek. Op dieselfde manier, pas jou verlede en al jou ervarings presies in jou lewe in, dit maak dit moontlik vir jou, en is soms nodig om leidraad te wees vir daardie lang onmoontlike woord wat jy mee sukkel. Sonder daardie naam van die sepiester wat vir jou sinneloos is, is dit dalk net die A-Ha leidraad wat jy nodig het. Niks in die lewe is sinneloos en sonder plek nie, wees dus oplettend oor alles om jou, in jou verlede en jou hede.

EKSTERNE HULP

Ons probeer almal die blokraaisel eers tot op 'n punt invul wat ons self kan uit ons eie kennis. Maar soms onthou ons nie wie die persoon in die Bybel is nie, maar dan is daar eksterne hulp. Soms moet jy maar gaan oplees of naslaan of iemand vra. Ek dink ons is soms so nederig of bang dat mense gaan dink dat ons dom of stupid is, en dan vra ons nie vir hulp nie. Partykeer is dit nodig om met mense te praat en nie net jou eie kop te volg nie. Soms het jy eenvoudig nie die antwoorde nie, en dan word jy kwaad en ongelukkig, en dan lyk jy NOG meer na 'n fool as wat jy sou gevra het. Ek kyk nou die dag 'n fantastiese program op YouTube oor die "art of asking". Om mense te vra om jou te help is menslik, net soos enige ander ding in ons lewens. Vra mense vir hulp, hulle kan net "nee" se, maar soms kan hulle "ja" se en vir jou antwoorde gee.

Ek wil my soms dood lag as ek besig is met 'n blokraai, en dan lees ek die leidraad en dink dit moet een of ander komplekse woord wees. Dit alles net om te besef dat die woord dalk 'n heel eenvoudige een is. Vra hulp, soek hulp en sodoende maak 'n klomp woorde daarna vir jou sin wat jy nooit voorheen raakgesien het nie.

AFSTAND

Ek is nou op daardie ouderdom waar ek 'n ou brilletjie nodig het om die leidrade se klein lettertjies te kan sien. So het ons ook soms nie net hulpmiddels van 'n bril nodig nie, maar afstand. Ek staar myself soms blind na die leidrade, en sien nie dinge op 'n afstand nie.

Ons is natuurlik grootgemaak met die idee dat ons almal alles ONMIDDELIK binne 'n sekere tyd moet invul in ons blokkies. Partykeer verstaan en besef 'n mens dat jy dalk 'n breuk moet vat van jou "uitdaging". Soms is dit belangrik om die blokraaisel 'n dag of twee te los, oor welke rede ookal. Soms help dit om die blokraaisel 'n dag of twee te los en weer net bietjie jou bearings te kry. Dit het al gebeur dat na 'n paar dae se afstand van die uitdaging, ek skielik sommer 'n klomp woorde op 'n oomblik raaksien wat ek nooit voorheen kon nie.

GENOT

In al die jare van blokkiesraaisels, het ek nog nooit enige een ingestuur vir die kompetisie nie. Dit genot daarvan is vir my goed genoeg. Ons is soms so ingestel op ons doelwitte en die prys en al die tipe dinge, dat ons blokraaisel 'n hel word. Ons dink ons MOET dit perfek doen, ons mag GEEN foute begaan nie, want ons het die kompetisie voor ons.

Nie alles in die lewe is 'n wedstryd of 'n resies nie. Die lewe is beslis ook nie een van dit nie. Die Prediker in die Bybel leer ons dat as alles as 'n wedstryd gesien word, niemand ooit wen nie, dit kom tot niks. Wat hy ons wel leer is dat ons dit kan geniet, onsself kan uitdaag om meer en meer kennis te kry. Ons kan vrae vra oor ons lewens en nuwe dinge leer, maar sonder dat daar noodwendig 'n prys MOET wees.

Ons word moeg as ons altyd 'n prys en 'n uitkoms najaag. Soms is die blokraaisel net die blokraaisel, en die lewe net die lewe. Dit kan geleef word, sonder dat daar noodwendig SIN in dit is. Dit is 'n vreemde konsep, maar soms gaan die lewe ons verby, en sit ons met 'n vol blokraaisel en al die antwoorde vir al die vrae, en wat dan? Ek het alles REG gedoen, maar nooit geleef nie, ek het al die hartseer en pyn en trane, sonder 'n prys op die einde.

Leef vandag en nou, leef voluit en geniet wat daar te geniet is. Ruik die blomme, gaan staan in die reen, en gaan LEEF.

Klasgemiddeld

Hierdie tyd van die jaar voel dit asof almal besig is met een of ander eksamen. Dit is gewoonlik die tyd wat ouers verskriklik bekommerd is, en irritasies in 'n huis loop maar hoog. Kinders se X-Box voordele en selfoongebruik word ingeperk, en daar is nie tyd of kans vir braai of funksies as 'n familie nie. Ek onthou hoe erg eksamens vir my was, spesifiek toe ek op skool was, want 'n mens moet allerhande vakke leer wat nie werklik jou forte of belangstelling is nie.

Wanneer die uitslae uitkom, is dit altyd 'n groot spanning, want ons word getoets aan die punte wat ons kry. Nou die dag kom Hugo, my oudste, by die huis met 'n punt wat nie heeltemal voldoen aan die vereistes wat ons, en hyself, gestel het nie. Sy response is vir my so tipies van hoe ek ook op skool opgetree het, want skielik gooi hy die klasgemiddeld voor ons. Hy wys met groot trots uit dat almal swak gedoen het, en dat hy gelukkig bo die gemiddeld presteer het.

In my antwoord klink ek toe vir myself net soos my ma toe ek op skool was. Sy het altyd vir my gese dat 'n mens jouself meet aan jou eie standaarde, en nooit aan die klasgemiddeld nie. Wat belangrik is van dit, is dat ons moet besef in die lewe dat daar wel 'n "gemiddeld" is in alles in die lewe. Mense wat dinge bereik in hulle lewens, is gewoonlik die wat bo-gemiddeld presteer en wat aan hulle eie verwagtinge voldoen. Indien jy altyd volgens die gemiddeld gaan meet, gaan jou lewe altyd gemiddeld wees. Dit is die een kant van die muntstuk wat ons nooit moet vergeet nie.

KONTEKS IS BELANGRIK

Wat egter belangrik is, is dat ons altyd die konteks ook in berekening moet bring. Ons sien om ons soveel kinders wat allerhande drastiese stappe neem, veral wanneer hulle nie aan vereistes voldoen nie. Ons as ouers wil graag dat ons kinders beter lewens as ons moet leef. Ons verwag van hulle meer as wat ons ooit van onsself verwag het. Ek vang myself en my vriende om my uit dat ons nou net so klink soos wat ons ouers geklink het toe ons kinders was. Ons word self die "gemiddeld" en die "mode". Op Facebook sien ek hoe ouers allerhande dinge neerskryf oor die eksamen, en ook hoe trots hulle op hulle kinders is. Die Bybel waarsku ons daarteen dat die oordeel waarmee ons oordeel, oor ons ge-oordeel gaan word. Ek wonder soms, wanneer ons kinders na ons kyk, watter tipe voorbeeld ons aan hulle stel.

Ek self wat groot mislukkings in my lewe deurgaan, kyk soms in skaamte in my kinders se oe. Maar een ding wat ek deur al die sukkeltye geleer het, is deernis. Dit is nie altyd maklik om op alle silinders te vuur nie. Soms is daar omstandighede, presies soos 'n klasgemiddeld, waaroor jy geen beheer het nie. Soms is daar daardie een vak wat jy eenvoudig nie baas kan raak nie, want dit is nie in jou beheer of in jou greep om dit te vermag of deur te kom nie.

Ek kyk na die wereld om my, en ek sien gebroke en stukkende mense. Die lewe verwag soms van ons baie meer as wat ons kan vermag. Elke dag is 'n eksamen, en soms is jy net eenvoudig nie opgewasse teen dit nie. Jy word telkens deur die mense om jou uitgetrap omdat jy ook soms onder die gemiddeld, of onder die verwagting presteer. Mense gebruik allerhande anti-depresante om hulle lewens beter te maak. Soms moet ons, met onsself en veral met ons kinders, effens deernis te ontwikkel met wat gebeur en die punte wat ons behaal.

Beteken dit nou dat ons nooit beter probeer wees nie? Beslis nie, al wat ek daarmee probeer se is dat ons moet besef dat die klasgemiddeld en omstandighede soms 'n rol speel. Nie almal kan 9 onderskeidings in matriek behaal nie. In dieselfde asem is ons ook bewus daarvan dat nie almal wiskunde aanleg het nie, en om van almal te verwag om dit te kan doen, is onrealisties. So, die klasgemiddeld bly belangrik, maar net as 'n aanduiding. Wat belangrik is in die lewe, is nie wat ander se doelwitte en verwagtinge van jou is nie, maar jou eie. Maar, jou doelwitte moet altyd binne konteks wees, en gefundeer in die realiteit. Die klasgemiddeld is vir jou 'n aanduiding van hoe maklik of hoe moeilik 'n vak is, en jy kan daardie realiteit nooit miskyk nie. Maar belangrikste van alles is dat die klasgemiddeld nooit vir jou 'n verskoning mag word om jou potensiaal mis te kyk nie. Die klasgemiddeld is en mag slegs 'n aanduiding wees, maar nooit 'n verskoning om nie die beste te wees wat jy kan wees nie. Dit is die balans.

EIE DOELWITTE

Die klasgemiddeld is ook iets wat jou "insluit", maar dit is nooit jy en jy alleen nie. Ons wil almal 'n individu wees, maar solank ons onsself met ander vergelyk, sal jy nooit een wees nie. Ons gooi maklik die klasgemiddeld uit as ons kinders dit as konteks vir ons vertel, en ons se dat dit onrealisties is. Maar is ons verwagtinge van hulle nie net so onrealisties nie. Jy kan in die lewe NET jou eie doelwitte volg, nie dit wat ander van jou verwag, of wat ander vermag nie. Ons as ouers is vinnig om vir hulle te vertel dat hulle hulleself nie met die norm van die klasgemiddeld mag vergelyk nie, maar in welke mate doen ons dit? Uit my persoonlike ondervinding die laaste klompie jare, sien ek dat ons altyd mense meet, en van hulle ontslae raak wanneer hulle nie aan ons vereistes voldoen nie. Veral wanneer dit handel oor sukses en geld, beoordeel ons mense baie aan die uitslae, en nooit oor die insette wat hulle lewer nie.

OORDEEL EN DEERNIS

Ek weet ek skryf baie oor oordeel, dalk vat ek dit baie persoonlik op, maar ek hoor elke dag hoe mense net oordeel en oordeel. Ons loop daagliks met weegskale rond en ons meet almal. Ek wonder soms of dit gebore is uit ons Calvinistiese opvoeding en idee oor God? Ek se daarmee gladnie dat daar nie tyd en plek is vir be-oordeling nie, en ook nie dat jy nie self mag besluit wat vir jou werk en nie werk nie.

Een van die redes hoekom ek so glo in die boodskap van die Nuwe Testament, en dit antwoord dalk hoe ek oor oordeel dink, is die idee van genade. Ons leef in 'n wereld waar ek die hele tyd NET op die punte en die rapport fokus. As my lewe so ingestel is om alles te meet en te analiseer, gaan ek nooit lewe nie. Genade beteken dat daar wel toetse en rapporte in ons bestaan is, maar God kyk nie NET daarna nie. Vir God is dit belangrik WIE daaragter staan en ons werklike menswees. Genade is ook belangrik, want dit leer ons dat ek nie elke dag NET my kind kan beskou na aanleiding van sy/haar punte nie. In God se oe is daar nie 'n skaal nie, daar is geen oordeel nie, daar is geen rapport nie. Ek dink dit is wat Jesus se koms in die Nuwe Testament ons geleer het, dat ons niks kan verdien nie. Wat sou jou en my lewe uit bestaan het as God ons net gesien het in ons rapport?

Gisteraand kyk ek 'n program: "The Bible" op History Channel. Dit gaan toe oor die Ou Testament, van Moses tot by Dawid. Daar is so 'n duidelike boodskap van die menslikheid in al hierdie "mense van God". Hulle probeer almal so hard om te wees wat God van hulle "verwag", en telkens val hulle. Hulle word gesalf as God se keuse vir die volk, maar die hele tyd faal hulle. Een ding is duidelik in al hierdie verhale, God besef hulle menslikheid. God besef dat alhoewel hulle hard probeer, hulle maar net mense is, hulle maar net presteer volgens die "klasgemiddeld". Oordeel God hulle daarvoor? Natuurlik is daar deur die verhale konsekwensies vir hulle dade, maar die konsekwensies kom net wanneer hulle nie meer God eerste stel nie. God het hulle aangestel, wetende dat hulle mense is, maar wanneer hulle optree soos die ander mense en God vergeet, dan kom die konsekwensies.

Dan kom die wonderwerk altyd van God se kant. Hulle kry steeds die geskenk, te midde van die feit dat hulle "onderpresteer" het, want God is lief vir hulle. Wanneer hulle hulle beroep op die genade, dan gee God steeds vir hulle die "prys". Die hele boodskap van die Nuwe Testament is dat ons MOET ons bes probeer, maar of ons nou suksesvol is, of nie, God vergewe ons steeds daarvoor. God se deernis gaan nie oor ons prestasies nie, maar oor die feit dat ons Sy kinders is. Ons dink soms ons oordeel "uit liefde", maar ek het al in my lewe ervaar hoe daardie "verskoning", mense uitmekaar skeer. Ek het gesien hoe kinders totaal en al rebelleer, wanneer hulle nie gehoor of gesien word nie. Ek het ouers gesien wat kinders se potensiaal totaal gebreek het, deur hulle kinders konstant uit te kryt.

Een ding wat ek ook gesien het, en dit is ook die gevaar van "oordeel", is dat die Bybel ons ook leer dat "wat jy saai, sal jy maai". Ek het al gesien dat kinders opgee op die lewe, en presies die mislukkings wat hulle ouers van hulle dink, begin uitleef. "Jy dink mos ek is 'n mislukking, nou sal ek maar dit", of "ek sal nooit goed genoeg wees nie, so wat is die punt om te probeer?". Ons moet in ons saamleef met ander mense altyd besef, dat niemand jou die mag en pag gegee het om ander so te behandel nie. Mense kan net groei in goeie grond, en sonder liefde is daar net negatiwiteit en hartseer in ons.

VERANTWOORDELIKHEID

Beteken dit dan nou dat ons maar moet opgee in die lewe en net doen wat ons wil? Gladnie, die gemeente vra ook vir Paulus: "moet ons dus meer sonde doen sodat die genade kan toeneem?" Jy sien, om in genade en met genade te leef is nie "menslik" maklik nie. Die menslike manier is oordeel en veroordeel.

Een ding van die klasgemiddeld wat ons soms vergeet, is my insette en verantwoordelikhede teenoor die klasgemiddeld. Onthou, die gemiddeld word bepaal deur almal betrokke se punte bymekaar te tel, en te verdeel deur die hoeveelheid deelnemers. Elke puntjie wat jy ekstra verdien, verhoog die klasgemiddeld. In daardie opsig moet ons ons verantwoordelikheid teenoor menswees aanvaar en besef. Hoe beter elke mens probeer leef, hoe meer inspireer jy die mense om jou om ook beter te wees en te wil wees. Dit is maklik om te oordeel, maar wat doen jy daaraan? 

Ons is soms op die pawiljoen besig om te skree vir die spelers op die veld wat hulle moet doen, maar jy neem nooit deel aan die spel en probeer 'n verandering bring nie. Soms voel jy magteloos, maar weet een ding, jy kan nie die hele klas se eksamens vir hulle skryf om die gemiddeld te lig nie, net jou eie punte behaal. Leef jou eie lewe, probeer jou bes, stel jou doelwitte, maar die belangrikste van alles, LEWE. Net soos eksamen en punte nie al is waaroor die lewe gaan nie, kry die balans en gaan hou soms vakansie. Maak plek en tyd om te rus en jou rek te laat slap word, want 'n rek wat heeltyd styf bly, verweer en verloor tog sy effektiwiteit.