Besluite Besluite

"Between stimulus and response there is a space.  In theat space is our power to choose our response.  In our response lies our growth and our freedom" Viktor Frankl

 

Ons is almal redelik bewus van wat Viktor Frankl deurgegaan het in sy lewe, en hierdie aanhaling van hom kom uit sy ervaring in die konsentrasiekamp, waar hy kaal in die modder tussen 'n klomp lyke gestaan het.  In daardie oomblik het hy natuurlik die dodelike vrees gehad dat sy lewe op 'n einde is, maar besef dat hulle alles van hom kan ontneem, behalwe die mag daarvan dat hy sy eie reaksie op die situasie mag kies.

 

Elke dag van ons lewens maak ons keuses, en ons keuses bepaal van oomblik tot oomblik hoe ons toekoms gaan lyk.  Sommige van ons word gevul met enorme spanning, nie net in die groot besluite wat ons moet neem nie, maar ook in die klein gevalletjies.  Veral in daardie oomblik wanneer jy moet besluit wat jy op 'n SMS gaan antwoord, of wat jy op Facebook gaan post, of sommer net wat jy vir iemand gaan se in antwoord op 'n vraag.  Soms is ons soo ingestel om die regte antwoord en besluite te neem, en omdat ons geen waarborge het nie, neem ons soms of die verkeerde besluit of geen besluit nie. 

 

Wat Viktor Frankl ons wil leer is dat mense dinge van jou kan ontneem, hulle kan alles van jou af wegneem, maar die wonderlikste ding, wat werklike vryheid is, is om te besef dat jy enige besluit MAG neem wat jy wil.  Natuurlik in moderasie moet jy mense om jou, jouself en God in ag neem, maar die MAG wat jy besit om tot die besef te kom dat jy toegelaat word om in daardie vryheid te mag leef.

 

Newton het ons wel geleer dat geen besluit sonder konsekwensies is nie, want vir elke aksie is daar 'n reaksie.  Wanneer jy 'n besluit neem, is daar dinge wat gaan gebeur, maar daarop wil ek nie verder ingaan nie.  Ek sit baie keer en twyfel oor wat ek dink en wat ek kan skryf en waarop ek moet reageer.  Geen van ons is perfek nie, en niemand van ons het altyd die mag om presies te weet wat die regte ding is nie.  Maar die feit dat God ons as mense met vrye wil geskep het, dit is die grootste geskenk in menswees.  Daardie feit dat jy selfs vir God kan verwerp as jy so voel, dit is wonderlik, dit is ware liefde op die ou einde van die dag.

 

Vandag besef ek net weer, die oomblik wat jou geluk afhang van enige iets of iemand anders is dalk ons probleem.  En soms is dit waar die eerlikheid vandaan kom, om duidelik en met oorgawe besluite te neem, en te besef dat jou geluk nie van ander afhang of van hulle response nie. Daardie wete dat jy vandag en in hierdie oomblik die geskenk van God nl. JY, kan uitleef.  Dit het niks met selfsug uit te waai nie, dit het net te make met die feit dat jy mag besluit, net wat jy wil, sonder om skuldig daaroor te voel.  Ek het al baie groot besluite in my lewe moes neem, en sommige daarvan is ek baie spyt oor, want dit het soveel mense se lewens geimpakteer, maar ek troos myself daarin dat ek op daardie oomblik NIE geweet het wat die impak daarvan sou wees nie.

 

In die komende week gaan dit vir my nodig wees om radikale besluite te neem, en ek weet ook nie wat die antwoorde is nie.  Ek sal nooit weet wat die werklike "regte" ding is om te doen nie, en ja, dit maak my bang.  Gisteraand kon ek nie slaap nie, want jy weet hoe die dinge in 'n mens se kop draai, dan dink jy hierdie kant tot, en dan daardie kant toe.  Jy stoei met God in gebed en jy wonder.  Wanneer die Bybel vir ons se dat jy soos 'n kind moet glo, vra my seun vir my oor die naweek wat my pla, en gelukkig het ons 'n oop verhouding waarin ons dit met mekaar kan deel.  En uit die mond van die "suigeling" hoor jy die waarheid:  "Pappa, jy het ons geleer om ons harte te volg".  En skielik gaan 'n wereld voor my oop, want soms moet jy herinner word aan die waarheid.

Oor die laaste paar weke luister ek vreeslik baie na die lesings van Rick Warren wat "Purpose driven life" geskryf het.  Dit is so 'n aangrypende boek, maar wat ek wel leer uit sy lesings is dat jy gebore is met 'n purpose en dat elke besluit wat jy nou neem 'n impak het op jou lewe, maar belangrik is dat jy nie enige besluit ligtelik moet opneem nie.  In gister se lesing stel hy dit duidelik dat as jy gelowig is, wat ek is, jy oor niks moet bekommer nie, want jou lewe het 'n pad wat dit moet loop.  Op een of ander onverklaarbare rede, indien jy jou bekommernis op God plaas, jou keuses in Sy hande ook plaas, God jou sal lei om die regte besluit op die ou einde te neem. 

 

So, in hierdie oomblik vanoggend openbaar dit aan my dat ek kan besluit NET wat ek wil, God sal my lei om die regte besluit te neem, net soos wat daar skielik vir my deure oopgegaan het in wat iemand anders namens my besluit het.  En saam met die MAG wat ek het om te besluit NET wat ek wil, kan ek ook nie dit wat vir my bewustelik gewys word vergeet nie.  Soos my oumagrootjie altyd gese het:  "My skat, soms gaan dinge met jou gebeur wat jy nie verstaan nie, maar in geloof sal jy oor tyd presies verstaan".

 

So, alhoewel ek die mag het om te besluit hoe ek voel en hoe ek gaan reageer, gee ek tog in hierdie oomblik in gebed en geloof die besluitnemingsproses in God se hande om my te lei, waar en wanneer en hoe HY ookal vir my wys.  Dit is ware geloof, en dit is vertroue in God!

My ma se gebedskassie

Sedert ek my verstand het, het my ma 'n boksie met gebede in.  Wanneer sy oor iets bid, skryf sy dit op 'n papiertjie en sit dit in die boksie.  Wanneer die gebed verhoor word, haal sy die papiertjie uit en dan skryf sy die datum daarop van die dag wat die gebed verhoor is.  En glo my, daar is bitter min van die papiertjies en gebede wat nie datums op het nie.

Soms wonder ek oor baie dinge van die lewe, en soms stress ek myself oor 'n mik oor dinge.  Ek lees allerhande boeke en artikels van mense wat ons probeer leer hoe dinge moet werk.  As voorbeeld neem ons die boek "The Secret" wat ons leer dat alles moontlik is met die "Law of Attraction".  Die van julle wat my blog baie lees sal verstaan hoe ek soms, of elkgeval die meeste van die tyd met daardie konsep stoei, want erens diep in my verstaan ek wat daarmee bedoel word, maar erens in my ook voel dit nie vir my reg nie.  Ek het soveel keer al allerhande dinge probeer met my lewe en om dinge te verander, maar dit het nie gewerk nie, en dan vra mens altyd hoekom?  En jy gaan kyk na jou eie bestaan en die keuses wat jy gemaak het, en jy kasty jouself oor gebrokenheid wat jy in mense gebring het.  Jy le nagte wakker oor hartseer in jou hart, of jy voel skuldig oor dinge wat jy nie gedoen het nie.  Jy dink jouself gek aan al hierdie dinge.

Vanoggend kyk ek 'n fantastiese video op YouTube wat juis handel oor al die dinge wat ons oor stress, en ek dink so by myself: "In al die dinge wat ek myself oor kasty of oor twyfel of oor wonder, is die hoof oorsaak daarvan nie dalk my geloof nie?"  in die boek: "The Skilled helper" begin die outeur deur vir ons te se dat die kern van elke probleem wat mense het, spiritueel van aard is.  Wat hy daarmee bedoel is dat eerder en voordat jy iemand vir iets kan behandel, of enigsins begin om die probleme en krisisse in jou lewe te probeer hanteer, gaan eers na die kern van alles, na God.

Nou weet ek weer daar is 'n klomp mense wat gaan redeneer dat dit nie so is nie, en ja, ek was van die eerstes op Universiteit om vir Prof Muller te se dat ek dit nie glo nie.  En vir lank het ek steeds so bly dink, maar vandag wonder ek of die skrywer nie tog reg was nie.  Jy sien, ons is soms so besig met onsself en probeer dinge in ons eie krag regmaak of verander, dat ons dalk die punt en die kern daarvan mis.  En hoe ouer ek word en hoe meer ek lees oor "self help", hoe meer besef ek 2 dinge.  Die eerste is, ek wonder of 'n mens jouself kan help en die tweede is dat daar niks is wat iemand al ooit na die Bybel geskryf het, waarvan dieselfde informasie nie ook in die Bybel opgeskryf is nie. 

En in hierdie oomblik van my lewe voel ek nie op 'n goeie plek toe ek opstaan nie.  Ek was nie lus vir die dag nie, en ek sien op na al die dinge wat ek moet doen.  En toe besef ek een belangrike ding, dat ek my dag eerder met God moet begin.  Ek gee nou nie om hoe jy jou beeld van God sien nie, en of jy glo dat Jona in die vis was en of die maagdelike geboorte werklik is of nie, maar een ding weet ek seker, jy kan nie sonder God nie.  In al my wedervaringe met mense sien ek baie wat glo in God en dit uitleef, en ook ander wat dit nie doen nie.  Op die oog af lyk dit, soos Dawid ook baie keer gevra het, dat dit met die wat God nie in hulle lewens het nie en nie naby Hom leef nie, dieselfde behandeling kry as die wat in God glo.  En juis daarin le die antwoord van HOEKOM jy in God moet glo, want God glo in almal.  God gee vir almal, en dit is genade. 

Wat ek wel in hierdie tyd in my lewe ervaar is dat ek, veral in tye wanneer dit met jou swaar gaan, ek nie myself kan indink om dit sonder God te doen nie.  Ek praat elke oomblik met hom en ek vertrou dat wat ek nou moet deurgaan, deel van God se wil is, of dalk nie.  Dalk is die feit dat my lewe uitdraai soos dit doen, dat dit te doen het met die feit dat ek TE veel op my self staatmaak, wat ek nou al weet ek nie die krag voor het nie.  Ons lewe in 'n wereld waarin ons soveel beheer kan uitoefen, ons kan net 'n ligskakelaar aanskakel of ons kan net in 'n motor kan klim en dinge self doen, dat ons dink ons dit met al die ander dinge OOK kan doen.  Maar soms is daar ook loadshedding en 'n kar wat breek wat jou dan ook magteloos laat voel.  Een ding is waar en dit is dat God se diensplan NOOIT verstryk in jou lewe nie, en verder is daar niks wat jou vandag pla wat God nie KAN uitsorteer of WIL uitsorteer nie. 

Dit laat my toe ook skielik dink aan my ma se gebedsboksie, want dit is HAAR law of attraction.  Dit is haar manier om die dinge in haar lewe aan te trek, maar ek hou van die idee van die boksie, want dit beteken 2 dinge, die eerste is dat sy dit fisies op skrif sit, en die tweede is dat sy dit in vertroue laat gaan en in God se hande plaas.  Dalk is dit 'n beter manier om die law of attraction uit te leef en dit is om met God oor dit te praat, en dit in God se hande te plaas.  Ek weet ook dat daar kere in haar lewe was wat sy gevoel het dat sy dit nie meer wil doen nie, of die briefies wil weggooi, want alles loop nie altyd na plan nie.  Maar wanneer sy die boksie oopmaak en weer begin kyk na al die plekke en tye waar gebede verhoor is, word mens tog weer gevul met die grootheid van God en maak dit is 'n mens dankbaar.

Te veel kere wil ons vorentoe kyk en dan sien ons nie 'n pad oop voor ons nie, en ons dink aan allerhande dinge soos om in die NOU te leef.  Wanneer ons terugkyk op ons pad tot hier, help dit ons baie om te onthou waar en hoe God vir ons uitkomste gegee het.  Dit help ons om te besef, nie net waar en hoe nie, maar ook soms die onmoontlikheid van waaruit en waarheen God ons gelei het.

Ek weet nie wat jou stress en probleem vandag is en deur watter tipe seer JY gaan nie.  Ek gaan vandag weer besef en verstaan dat God groter is as enige stress in my, en ek gaan dit vir God gee in die wete en in die verstaan dat God dit sal verhoor, in totale geloof.  Wetend dat op die regte tyd, en in groot vertroue en danbaarheid vir wat God alles vir my gee, Hy dit weer sal doen, oor en oor.

"Perde kan afgerig word vir die stryd, maar dit is God wat die oorwinning gee"

Wat as?

Ek sien gister weer boodskappe op Facebook van iemand wat selfmoord gepleeg het. Ek het self al mense naby my op die wyse verloor, en my hart gaan uit na hulle naasbestaandes, want daar word soveel ekstra emosies op hulle geplaas van skuld en meer vrae ontketen as antwoorde.

Ek wat soveel dinge van erge hartseer en vernedering deurloop het, verstaan soms hoekom mense opgee. 

Vanoggend lees ek Prediker, en verstom my soms dat die wyse en ryke Salomo, wat ooglopend alles gehad het wat mense begeer, die lewe as sinneloos sien. Soms dink ons self dat as ons al die dinge wat hy gehad het self kon kry, die lewe sin sou kry. Vandag sit ek met die teenoorgestelde van baie van dit, armoede, vernedering, verwerping, hartseer, pyn, vrees en ongelukkigheid. En n mens voel soms om haddoek in te gooi.

So n paar weke gelede sit ek met n vriend voor my wat so gevoel het. Vir hom het daai punt aangebreek waar hy self bereid was om die uiterste te doen. Ek dink nie hy het op daardie oomblik besef waar ek was nie, nie dat ek iets radikaal wou doen nie, maar dit was een van die top 5 seerste dae in my lewe. Ek was teen die grond en alhoewel hy na my toe gekom het vir hulp, het hy my meer gehelp as wat hy ooit sou kon dink.

Die pyn het so verwoestend  vlak in my gele dat my keel gesukkel het om woorde te kry. In daardie oomblik het ek gewonder wat om te se, want ek kon nie. Die dinge wat uit my mond gekom het was werklik geinspireer, asof ek met myself in n spieel redeneer, en dit was moeilik. 

Die vorige nag het ek heel nag met God in gebed geworstel oor "hoekom?" Ek het geworstel oor hoekom dinge nie vir my uitwerk nie, want ek is nie n slegte mens nie. En die straf wat ek gevoel het het nie vir my gepas by wat ek enigsins probeer doen of wat my intensies was nie. Ek is verneder en verniel gevoel, wat ek nie dink ek het verdien nie.

Ek sukkel nog altyd met daardie idee van wat God se plan in die lewe met ons is. Terwyl die vriend voor my sit, besef ek en kon ek net een idee oor en oor vir myself en vir hom se: "wat as?" Wat as more die dag is wat alles gaan verander? Wat as dit waaroor jy bekommer vandag in n wonderwerk verander? 

En toe hy daar wegry besef ek dat ons nooit God se plan in ons lewens sal verstaan nie. Miskien was my aakligste oomblik van my lewe nodig gewees sodat ek iemand anders kan help? En wat as vandag die dag is waarin ek ook kan glo "wat as?"

Ek dink ons praat so maklik oor geloof in God, soms praat ons te min daaroor. Ons leef in n wereld waarin dit altyd oor MY moet gaan, en EK met my seer en my behoeftes moet die middelpunt van alles wees. Ons wil God speel in ons lewens, ek wil besluit en dan MOET dit so wees. Wie dink ons is ons, en is dit nie dalk hoekom ons wereld so n gemors is nie? 

Geloof beteken om jou lewe VIR God en in God se hande te plaas. Ek kan baie drome en ideale koester, maar God sal op die ou einde tog self besluit, maar een ding is waar, ek moet in "wat as?" glo. As ek my lewe nie oop maak vir daardie genade nie, sal my lewe altyd n gemors bly.

Vir daardie vriend van my het alles verander, want toe hy toelaat toe val dinge in plek. Sy verhouding is herstel, hy het nuwe werk gekry en n fantastiese nuwe huis gekry om in te bly. Dit alles het in 2 weke gebeur, maar as hy nie in die "wat as?" geglo en in geloof dit vertrou het nie, sou hy alles gemis het wat God vir hom nou gegee het.

Ek kyk na die sprankel nou in sy oog en ek besef dat die seer wat ek moes verduur hom kon help. Toe hoor ek in my hart dat "wat as?" ek nie my situasie deurgegaan het nie? Geloof is nie om n prentjie op facebook met "amen" te share nie, geloof is wanneer jy jou vir God se plan oopstel. Wanneer jy ook kan besef dat die pyn wat jy ook deurgaan n blessing kan wees. 

Geloof is eg wanneer jy jou hele lewe en alles in SY hande plaas in gebed en smeking, maar ook in dankbaarheid. Dankbaar in geloof ook vir die pyn, wetend dat God in beheer is daarvan, en dat dit deel van jou reis is. Die spreekwoord lei: "what you resist will persist". Wat dit beteken is eenvoudig dat as jy op jou reis elke dag jou hart en hand vir God se plan sluit, jy nie kan ontvang wat God se plan is nie.

So, voordat jy opgee, voordat jy deure sluit, glo in die "wat as?" van vandag. My situasie is steeds sonder praktiese verandering, maar in my kop het God my weer laat besef hoe afhanklik ek van Hom is. God moes met my n pad stap, en ek is dankbaar. 

Al lyk die hele lewe hoe sinneloos en great, die prediker se: "of ek eet of drink of wat ookal doen, wie sal dit kan doen as God dit nie moontlik maak nie"!

Daar is 'n tyd vir alles

Die lewe het so gejaag geraak, en alles handel rondom tyd.  Niemand van ons hou daarvan om in 'n tou te staan en wag nie, selfs al het ons niks anders om te doen nie.  Netnou wag ek so ongeveer 5 minute vir my Word om op my stadige rekenaar oop te maak om 'n ander blog te skryf, so lank dat ek tyd gehad het vir die ketel om te kook en 'n koffie aanmekaar te slaan.  En toe besluit ek om eerder oor tyd en geduld te skryf as oor daai ander onderwerp wat ek seker later sal skryf.

Die wereld waarin ons vandag leef is so gevul met "onmiddelike" satisfaksie.  Ek wil nie vir my online iets koop nie, want as ek skoene koop wil ek dit eintlik sommer daar in die winkel aantrek, en nie eers wag dat DHL of iemand dit eers oor 'n dag of wat kom aflewer nie.  Ons is ongeduldig en ons het nie geduld vir wag nie, so dit gaan dus in die eerste plek nie oor TYD nie, maar dit gaan eerder oor wag en geduld.  Ons soek antwoorde, uitkomste, genade en seen, en ons soek dit onmiddelik.

Dit is dieselfde in elke faset van ons lewens, ons soek antwoorde en uitkomste onmiddelik, en dit is heel menselik, want ek voel die pyn en die behoefte in hierdie oomblik.  Veral wanneer jou lewe nie sin maak nie, dan bid jy en vra dat die antwoorde na jou toe moet kom, maar dit doen nie altyd onmiddelik nie.  My oumagrootjie het gese: "My kind, dinge gaan met jou gebeur, en jy gaan nie onmiddelik weet hoekom nie, maar gee dit tyd, een dag sal jy net wakker word en verstaan hoekom".  En ek hoor presies wat sy bedoel het, maar ek sukkel vreeslik daarmee om dit te doen.

Vanoggend lees ek in Prediker 3 die hele verduidelikking dat daar 'n tyd vir alles is, en toe ek dit lees, toe besef ek dat wanneer die Prediker daaroor praat, hy 2 dinge daarmee doen.  Gaan lees dit bietjie dan sien jy dat die tye wat hy van praat, altyd 2 pole het wat mekaar uitkanselleer.  Byvoorbeeld 'n tyd om te huil en 'n tyd om te lag, 'n tyd om gebore te word en 'n tyd om te sterf.  So, in die eerste plek leer 'n mens dat dinge uitkanselleer, en daarmee gee hy vir ons hoop.  Dalk is ek vandag hartseer, maar op 'n tyd sal dit met lag vervang word, maar die wanneer sal ek nooit weet nie.  Soms is ons so vasgevang in die depressie van die oomblik en ons balans is heeltemal versteur en dan dink ons dat dit nooit sal reg kom of verander nie, maar die prediker vertel dat dit sal.  So, dit maak nie saak hoe jy vandag voel nie, dit sal op 'n manier terug swaai om jou weer balans te gee.

Die tweede wat die Prediker ons leer is geduld, wat ek dink die moeilikste is.  Jy het drome, behoeftes en ideale wat jou baie naby aan die hart is, en jy soek onmiddelike satisfaksie rondom dit.  Die wereld verwag van ons om onmiddelik en vandag vir ons alles te gee wat ons nodig het, maar die lewe werk nie so nie.  Gaan lees maar baie van die boeke oor mense wat suksesvol was in hulle drome en hoeveel keer en hoe lank hulle probeer het om te kry wat hulle harte begeer het.  Jy kan 'n avokado nie ryp dwing of druk nie, en 'n groen avo is nie lekker nie.  Dalk is dit hoekom ons lewens soms so vreeslik sleg proe, want dit is nie die regte tyd om die avokado af te skil en te eet nie.

Soms ook is die vrug wat jy na smag nie in seisoen nie, en ons spring op en af by die Woollies omdat hulle dit nie in voorraad het nie.  Ons roep dan die bestuurder en gooi ons speelgoed, terwyl dit op daardie oomblik net onmoontlik is om kersies in die hande te kry.  Dit maak nou gladnie saak hoe jy dit crave en wat jy ookal doen nie, op die oomblik is dit onmoontlik.  So is dit met ons drome en ideale en ook ons pyn, want ons soek die antwoord NOU.  Nou is dalk nie die tyd nie, en heel moontlik is JY nie reg om nou die antwoord te kry nie.  Partykeer moet ons eers deur die lesse van die situasie werk, veranderings aanbring en groei voordat ons reg is om die balans te kan hanteer.  Soms ook is die lesse wat ons moet leer ook deel van die manifestasie van die balans in ons lewens, dit is nie altyd net van buite wat dinge in plek val nie.  Meeste van die kere is dit ONS wat onsself moet regruk en transformeer sodat dinge kan verander en die balans kan kom. 

Ons praat so baie oor geloof en om God te vertrou met die dinge in ons lewens, en ons wil onmiddelikke antwoorde op ons probleme kry.  Maar het ons genoeg vertroue in God dat ons God gun om God te wees en om op die regte tyd vir ons te gee wat ons vra?  Het ons ook genoeg vertroue dat God in die proses saam met ons is en ons laat groei om by die punt uit te kom waar ons kan ontvang wat ons vra?  En laastens, God te vertrou dat wanneer ons NIE kry wat ons vra nie, God 'n ander deur vir ons sal oop maak, en dat ons dan die vrede wat alle verstand te bowe gaan sal ervaar.

Pampoene en Pitte

Vandag word ek herinner aan die storietjie van die uitgeholde pampoen en die Bobbejaan.  Die pampoen kry 'n gaatjie bo-in, net groot genoeg vir die Bobbejaan se hand, en dan word daar pampoenpitte teruggegooi in die pampoen.  Die Bobbejaan druk dan sy hand deur die gat om die pitte in die hande te kry, maar die oomblik wanneer hy sy hand probeer uithaal, kry hy dit nie reg nie, want sy vuis is te groot.  Hy moet eers die pitte weer laat gaan om sy hand uit die pampoen te kry.

Vanoggend lees ek weer op 'n klomp plekke of Facebook aanhalings van om in die oomblik te leef en om die dag te gryp.  Dit klink na 'n pragtige teorie, maar in my eie lewe en dalk in joune ook, kom ons agter dag dit nie so eenvoudig is nie.  Ons hande is soms so vol met die verlede en ons baggasie dat dit amper onmoontlik word om dit gedoen te kry.  Ons vuise bol van die pitte in ons verlede, en die enigste manier om die mooi van die nuwe dag te ontvang, verg baie, want soms wil ons dit nie laat gaan nie. 

Ek leef in 'n wereld waar klomp mense geskei is, of vervreemd is van 'n huweliksmaat.  Ek hoor hoe hulle hulle drome uitspreek om weer by iemand betrokke te raak en die hunkering na 'n lewe wat hulle verdien.  Maar soveel keer sien ek dat dit nie werk nie, al ontmoet hulle die wonderlikste persoon, omdat hulle nog so vasgevang is met hulle vuiste in die pampoen.  Soms is die hele wereld rondom jou gestrooi met ander en nuwe geleenthede, maar jy is so gefokus op jou hand in die pampoen, dat, of jy nou die vars en mooi rondom raaksien, jy dit nie kan optel nie.

In 'n gesprek hieroor nou die aand, maak 'n vriend van my 'n baie goeie opmerking.  Selfs die Israeliete het in die woestyn terug verlang na die kospotte van Egipte.Dit is menslik om vas te hou aan dinge wat ons selfs in slawerny gedompel het, al het ons die hoop op 'n land van melk en heuning.  Soms wonder ek of dit nie die rede is hoekom ons nie vorentoe kan beweeg in ons lewens nie?  Dit gaan nie hier net oor mense nie, maar ook al die ander dinge wat ons aan vashou, ons mislukkings of ons suksesse.  Gister is verby, net vandag is die realiteit.  In die maand wat verby is het 'n vriend van my deur 'n slegte tyd gegaan en kon nie lig in die tonnel raaksien nie, en in daardie oomblik kom iets by my op: "Wat as?".  Wat as vandag iets of iemand oor jou lewe loop en jou hande TOE is met vashou aan die verlede en die mislukking?  Want as jou hande in 'n vuis toe is, hoe gaan jy die mooi en dit wat God vir jou vandag gee kan aanvaar?

Dit beteken nou nie net dat jy jou verlede en al die ervarings van wat gebeur het net weggooi nie.  Daardie Bobbejaan kan eenvoudig sy hand oopmaak, die pampoen bietjie skud sodat die pitte uitval en dit herrangskik.  Dalk as al daardie pitte van jou uit die pampoen op die grond versprei le, dit vergelyk met al die vars en nuwe en pitte van seeninge wat God vir jou gee.  Dan is jy natuurlik welkom om die pitte op te tel wat jy wil, maar dan is dit jou keuse.  Dan kan jy die vrottes ignoreer en varses optel.  Dan kan jy perspektief kry, soos die Israeliete om vir jouself af te vra of dit nou werklik SO fantasties was in Egipte?  Deur die verlede so te hanteer, kry jy perspektief.

So, dit beteken nie dat jy alles in die verlede moet weggooi nie, natuurlik is daar ook mooi, maar ons verknogtheid en vashou daaraan is die probleem.  Soveel mense leef elke dag in agonie van die pampoen se rand wat die sirkulasie in jou hand afsny om vas te hou aan dinge wat nie noodwendig die moeite werd is nie.  Soveel mense vra elke dag om te ontvang, en hulle sien die mooi van die pitte om hulle, maar hulle wil nie laat gaan nie, of nog erger, hulle dink hulle mag nie laat gaan nie. 

Wanneer jy jou hand in 'n vuis maak, voel jy in beheer, want jy kan terugveg, en om jou hande oop te maak, selfs liggaamstaal-gurus leer dit vir ons, wys dat jy oop, maar ook vulnerable is.  In lyn met ons Godsdiens, glo ek elke mens bid en vra vir 'n beter lewe elke dag, maar soms is dit nie dat God dit nie vir ons gee nie, dit reen uit die hemel neer op toegebalde vuiste wat eerder vashou.

Ek dink aan die storie van die dogtertjie wat se pop stukkend was en sy vir haar ouma vra om die pop reg te maak.  Ouma haal toe haar kissie met allerhande garings en naalde uit en gaan sit op die bank.  Ouma het nog nie eers die garing deur die naald geweef nie, toe gryp die dogtertjie die pop terug.  Ouma se toe vir haar:  "My kind, as jy wil he dat ek die pop moet regmaak, sal jy my moet vertrou en die pop moet laat gaan en vir my tyd gee om dit reg te maak". 

Dinge in jou lewe kom nooit reg met vuis bal en slaan nie, dinge kom reg wanneer jy vulnerable is en jouself oopstel vir die Genade van God en jou oe oopmaak vir wat om jou werklik gebeur, en slegs met 'n oop hand kan jy ontvang.  Met ogies wat oop is kan ons dinge objektief sien, selfs dit wat in die verlede gebeur het.

Ek wil afsluit met 'n laaste storie.  Deesdae is daar soveel verskillende plat skerm televisies op die mark.  Die een is groter as die ander, die een is Plasma of LED of UHD of SUHD, volgens hulle spesifikasies.  Wanneer jy net een plat TV voor jou sien, geniet jy die program wat daar op is, maar eers wanneer jy in die winkel almal van hulle in vergelyking saam sien, dan kan jy werklik die verskil sien tussen die verskillende kwaliteite.  Dan eers verstaan jy hoekom die een duurder as die ander is.

Dit is eers wanneer jy jou pampoenpitte laat gaan, jou pitte uitskud in vergelyking met ander pitte, wat jy jou pitte sien vir wat dit werklik is.  Dalk, en net dalk kom jy dan agter dat die pitte wat jy aan vasgehou het vrot is en wonder hoekom jy so lank daaraan vasgehou het en jou arm lam geword het.  Maar, dalk en net dalk, wanneer jy dit uitgooi in die lig van ander pitte, dalk kom jy dalk agter dat dit eintlik diamante is wat jy in jou lewe gehad het, en dat dit wat was dalk nie so sleg is in relaas tot dit wat jy om jou gesien het en gedink het dat die alternatief so wonderlik is nie.

Wie sal weet, dalk is vandag die dag wat jy laat gaan, die dag wat jy kans kry om te sorteer en die dag wat jou hele lewe verander?  Dit bly jou keuse, jou lewe!  

Wat jy vrees kom oor jou!

Wanneer ek na mense om my kyk, verstaan ek baie mooi en vinnig, sonder enige vreeslike wetenskaplike eksperimente, dat VREES die grootste krag is wat alle mense kan dryf.  Ek dink ons fokus so baie keer op dit wat ons moet doen, dat ons in ons persoonlike ontwikkeling min doen aan dinge wat ons eintlik beheer, waaronder vrees die sterkste is.  Die Bybel vertel ons dat "wat jy vrees oor jou kom", en in baie gevalle sien ek dat mense juis die lewens, juis die omstandighede LEEF wat hulle vrese was of is.

Die rede hiervoor is heel eenvoudig, eerstens is dit dat dit waarmee jy elke oomblik in jou kop besig is, jou denke, jou aksies en jou vibrasies bepaal.  In gholf, wanneer jy voor 'n kort gaatjie staan met water voor, en jy dink die hele tyd aan die water, is jou kanse natuurlik baie groot om NIE die setperk te haal nie, maar die bal in die water te slaan.  Daar is genoeg voorbeelde in die sportsielkunde wat hierdie idee vir ons al bewys het.  Natuurlik beteken dit nooit dat jy die water ontken en die gevaar daarvan ignoreer nie, jy beplan rondom dit, vat dalk 'n ekstra yster om seker te maak dat jy die setperk gemaklik haal en die water buite spel laat.  En wanneer jy die gevaar en die vrees uit die scenario gehaal het, dan fokus jy op die setperk en nie meer op die water nie, en dit is al. 

Dit beteken nie dat as jy dit alles gedoen het dat jy nie dalk nog steeds in die water gaan beland nie, want soos die lewe is gholf ook nie 'n spel van perfeksie waarin jy altyd regkry wat jy aanpak nie. 

Tweedens, wetenskap het nou al vir ons bewys dat die negatiewe altyd 'n groter rol speel as die positiewe, omdat ons as mense die konsekwensies daarvan eintlik vrees.  Die aantrekkingskrag van die water om die putjie is sterker, want die negatiewe konsekwensies vir my rondte is grootter wanneer ek in die water slaan, as op die setperk.  Verder is dit moeiliker om op die positiewe van die setperk te fokus, want menslik is ons vrese sterkter as positiewe uitkoms.   En ons as mense is so gekonditioneer dat die negatiewe en die sneeubal effek van die konsekwensies vir ons swaar op ons harte rus, en dit is hoekom die Bybel dit dalk so stel.  Hoekom het die Bybel in daardie vers nie net gese:  "waaarop jy fokus sal oor jou kom" nie?  Omdat, selfs sonder bewyse of wetenskap ons reeds weet dat die negatiewe swaarder op ons rus.

Dit is natuurlik nie noodwendig al die dinge wat jy VREES nie, maar ook al die ander dinge in jou lewe wat vir jou belangrik is.  Daar is sekere dinge wat vir ons SO belangrik is in ons lewens, wat ons nie op wil kompromiee aangaan nie, geen probleem daarmee nie, maar wat maak jy wanneer jou lewe NIE uitwerk soos jy dit beplan het nie?  Dit gaan nie soseer oor dat jy sekere dinge in jou as belangrik ag nie, maar die vrees van as dit nie beantwoord word nie.  My doelwit is om die setperk raak te slaan, maar what-if?  Se nou net die bal land in die water, gaan ek dan nog kan leef, gaan ek dan nog aangaan met die rondte en die mislukking agter my sit?  Gaan ek kan verder gaan, my bal uitgooi en weer probeer om die setperk raak te slaan?  Gaan jy bereid wees om die les te leer en kan jy verstaan dat almal al 'n bal in die water geslaan het, of leer dat jy ook nie perfek is nie, maar op die volgende putjie 'n 6 yster eerder as 'n 7 gaan slaan op die afstand, want jy het geleer.  Dalk daarna kyk en besef dat dit in konteks dalk net 'n oefenrondte is, en wat jy hier geleer het op 'n belangrike dag en plek kan toepas.

Ek het dit as soveel keer gesien, mense wat hulle vrese "leef", en mense wat nie kan insien dat hulle keuses maak wat op die ou einde hulle vrese gaan laat waar word nie.  Veral in verhoudings tussen mense, kies 'n vrou wat bang is dat haar man haar verneuk in baie gevalle juis die ou in 'n vriendekring wat 'n los oog het.  Sy is dan baie keer ook die een wat op sy foon sal gaan rondkrap om te kyk waarmee hy besig is, en in baie gevalle iets agterdogtig vind.  Dan verf sy hom in 'n hoek in, en dan "word" hy dalk die een wat haar gaan verneuk, omdat sy hom nie vertrou nie.  Ek veralgemeen nou verskriklik, maar hopelik verstaan ons die beginsel daarvan.

En dit bring ons by die volgende punt oor VREES, en kom ek gebruik daardie voorbeeld.  Die vrou LEEF al in die konsekwensies van die vrees, nog voordat enige iets gebeur het.  En dit is wat vrees doen, jy LEEF reeds in dit al het dit nog nie gebeur nie, of al gaan dit nooit gebeur nie.  Dit is natuurlik ook so dat jy "muscle memories" en ondervinding het van vorige tye wat dinge met jou gebeur het en jy nie kans sien om weer deur dit te gaan nie.  Terwyl jy iets vrees, beteken nie dit gaan in realiteit met jou gebeur nie, maar in die VREES leef jy nou reeds deur die emosies.  Wanneer daardie vrou die foon optel en begin krap, werk sy alreeds deur die gevoelens DAT sy iets gaan kry, sy gee al klaar toe AAN die gevoel dat hy haar reeds verneuk het. 

Maar wat sal gebeur as die vrees van die water rondom die setperk gladnie daar was nie, en daar nie spanning van mislukkings en konsekwensies daarvan is nie?  Dit gaan nog steeds dieselfde setperk wees, dieselfde afstand en dieselfde stok waarmee jy gaan slaan, maar my fokus en kans op sukses gaan soveel groter wees, nie omdat ek 'n beter speler is nie, maar omdat ek nie die vrees van die water op my brein het nie. Ek dink dit is baie belangrik vir ons almal om ons vrese te ken, presies te weet wat dit is en dit onder beheer te kry, en soos professionele gholfspelers (wat ook soms in die water slaan), ons spel so te vertrou en ons fokus so op die doelwit te oefen, dat ons kanse op sukses groter en beter is. 

Die lewe is nie perfek nie, daar is watergate en dongas en slote en sandkuile elke dag in ons lewens.  Die uitdaging is nie om te verwag van gholfbane om nie water voor setperke te plaas omdat ek so spesiaal is en my vrees vir water skielik gholfbaan ontwerp oor die hele wereld moet beheer nie.  Dit is die ander kant van die muntstuk, veral in verhoudings, ons verwag van mense om ons vrese weg te vat en ons gelukkig te maak.  Niemand kan "namens" jou die spel speel nie, elke mens het sy eie tellingkaart, en niemand kan die hou "namens" jou slaan nie. 

Jou vrese is joune en joune alleen, en net soos wat jou maat vir jou raad kan gee en moed kan inpraat (want hy of sy ken jou vrese) is dit net jy wat dit moet hanteer en oorbrug. En dalk die belangrikste daarvan is dat wanneer jy dit nie oorbrug nie, jy sal moet vrede maak dat mense en situasies ALTYD in jou lewe gaan herhaal, of dit nou jou vibrasie is wat dieselfde dinge na jou toe aantrek, of dat dit dalk in die Bybel staan of welke teorie jy in glo, feite bly feite.  Miskien is dit dalk dat jy so ingestel is op jou vrese, dat jy DIT veral raaksien en nie dat daar 'n ander antwoord ook kan wees nie, want as jy fokus op rooi Smerties, gaan jy eerste die rooies raaksien.

Te veel mense gee te vinnig op, en weier om verder aan die spel deel te neem, maar wat 'n verlies aan ervarings en skoonheid van die gholfbaan en kammeraadskap gaan jy mis.  En is dit op die ou einde so erg om 'n ou balletjie in die water te slaan?  Gaan dit die einde van jou lewe beteken? 

Gaan dus nou met rustigheid en eerlikheid jou week in en gaan analiseer jou vrese, verstaan dit en hanteer dit, en maak vrede met die feit dat die lewe geen waarborge het nie, en dat vrese gaan bestaan.  En laastens, laat jou lewe beheer word deur die prys om te PROBEER om die setperk raak te slaan, en hoe daardie emosie jou gaan laat voel, dan is jou kanse op sukses en geluk veel meer as om dit te laat beheer deur jou vrese.  En onthou, as enige iets of iemand, vrees ingesluit jou lewe beheer, is omdat jy die beheer daarvan weggegee het, dit is JOU lewe, gaan leef voluit en met so min vrees as moontlik.  Laat jou lewe 'n teksvers laat ontstaan: "Wat jy droom kom jou oor"!

As is verbrande hout!

As kinders het ons almal die woorde gehoor:  "As is verbrande hout".  Die betekenis daarvan is om ons in die werklikheid te anker, want die woord "as" beteken eenvoudig dat dit gaan oor dinge wat nie so is nie.  As ek dit gedoen het of as ek dinge anders gedoen het, dan sou dinge vir my uitgewerk het. 

Wanneer ek na mense se verhoudings kyk, kom ek al meer agter dat dit ons grootste probleem is van hoekom ons verhoudings met mense nie uitwerk nie. 

Ons liefde vir ander mense is nie onvoorwaardelik nie.  Die enigste onvoorwaardelike liefde wat ons sien is die liefde van 'n ma vir haar kinders, maar in romantiese verhoudings oor die algemeen is die voorwaardelik. 

Op 'n vreemde manier kom ek vandag in my denke af op 'n interresante teorie, eintlik 2 teoriee waar die een die ander gebruik.  Karl Duncker het 'n eksperiment in 1945 ontwikkel, die "candle problem", waarmee hy volwassenes se vermoe toets om kreatief te dink.  In hierdie studie van "functional fixedness" word die konklusie gemaak dat volwassenes om die probleem op te los, aangesien dit vir ons moeilik is om gewone voorwerpe op nuwe maniere te gebruik.  Die sielkundige, Sam Glucksberg neem hierdie probleem verder, vir die een groep gee hy 'n geldelike motivering as hulle die probleem vinniger oplos as die res van die groep, en hy kom toe agter dat die mense wat NIE 'n geldelike motivering kry nie, die probleem vinniger opgelos het.

Die twee eksperimente wys eintlik 2 dinge vir my, en die eerste is dat die antwoord eintlik, soos met die "candle problem", reg voor ons is, dit is ons onvermoe om opsies te oorweeg wat ons keer om die antwoorde in ons lewens te kry.  Soms is ons te bang dat ons foute gaan begaan of verkeerde besluite gaan neem, maar in werklikheid kom verandering in my lewe die oomblik wat ek besef dat ek dieselfde situasie op verskillende maniere kan sien. 

In die tweede plek leer en besef ons dat dit nie werklik oor die geld as motivering gaan nie, maar dat verwagtinge spanning op ons plaas wat daartoe lei dat ons nie antwoorde vir ons lewens vind nie.  Ons kry nie oplossings nie, want die druk is te groot op ons.  Elke dag verwag ons van mense om dinge te wees, wat hulle dalk nie kan of wil wees nie, en ons kasty elkaar elke dag as hulle nie is wat ons van hulle verwag nie.  Is dit nie dalk die rede hoekom ons verhoudings sukkel nie, omdat ons voorwaardelik liefhet?    Dalk is ons so vasgevang in ons vrees dat ons iemand gaan verloor, dat ons 'n kunsmatige verhouding koester waar ons van mekaar verwag om deur hoepels te spring, en dat ons aan die einde van die dag so moeg gespring is, dat ons nie tyd of energie besit om te leef nie?

As is verbrande hout, en as ek in 'n verhouding met iemand staan waar "as jy dit doen" of "as jy ophou om dat te doen", is jou verhouding vinnig oppad na 'n plek van uitbranding toe.  Wanneer jy nie by iemand gelukkig kan wees, te midde van wie en wat en omstandighede nie, is jou verhouding uitgebrand.  En nou is die interresante ding, alhoewel ek 'n voorstander is van Gary Chapman se "love languages", waarin hy ons leer van die groepe waarin jy mense se liefde kan opdeel, is daar een kardinale fout met die boek.  Die boek leer ons om na jou maat te kyk, en natuurlik ook na jouself, om te verstaan hoe jy vir hulle kan en moet lief wees.  Die probleem daarmee is dat dit alles oor voorwaardelikheid gaan, nie net sekuriteit en geld nie, maar in woorde en aanraking ens.  Eintlik gee hy vir ons net 5 "As-se", waaraan ons moet voldoen om gelukkig te wees. 

En ek weet hy is 'n kenner op die gebied en kyk na menslike optrede en daarvoor het ek baie respek.  Maar wat hy werklik daarmee bewys is dat mense voorwaardelik lief is, en dat jy liefde vir iemand beantwoord deur vir hulle lief te wees op grond van hulle verwagtinge van jou.

Is 'n ma ooit minder lief vir haar kind wanneer hy 'n swak jaar op skool beleef?  Is sy liewer vir haar kind as sy haar vuil bord agtertoe vat?  Is sy minder lief vir haar kind wanneer haar kind nie haar kamer opruim nie?  Daar is al soveel studies gedoen oor die positiewe invloed wat onvoorwaardelike ouerliefde het op kinders, nie net in hulle natuurlike bestaan nie, maar ook op hulle skoolwerk.  Verdere studies toon dat kinders wat grootword in 'n gesin waar mense in onvoorwaardelike liefde leef, self suksesvoller in hulle huwelike en latere gesinslewens is.

Ek dink niks van wat ek hier van praat is vir enige van ons nuwe nuus nie, maar ons raak soms so vasgevang inn onsself, dat ons presies sukkel met die "candle experiment", waar ons later nie uitkomste kan vind meer nie.  Ons verhoudinge verkrummel, wat kan werk as ons net anders dink daaroor.  Miskien is die beste verduidelikking van so 'n liefde hoe ek oor God dink, want God is vir my lief, irrespective wie ek is en wat ek doen.  Dalk is dit ook hoekom mense sukkel met hulle verhouding met God, want ons dink dat God van ons verwag om dinge te doen, voordat God vir ons lief is.  Een van ons proffesore het altyd gese:  "God het jou en jou offerhande nie nodig om God te wees nie".  God het jou ook uniek gemaak, self in die moederskoot aanmekaar geweef, en Hy verstaan wie en wat jy is, en is onvoorwaardelik lief vir jou, al maak jy ook 'n gemors van jou lewe, of al bereik jy wat.

Ek dink ons vergeet soms dat in 'n verhouding, of dit met God, met jou huweliksmaat, met jou kind of jou medemens is, tussen 2 pole is.  Elke pool is uniek en elke pool is en bly wie of wat hy of sy is.  Maar 'n verhouding is slegs moontlik indien daar nie 'n "as" by betrokke is nie.  Soveel mense stel eise aan God:  "As God vir my lief is sal Hy dit of dat vir my gee" en as Hy dan nie doen nie, dan dink mense soms dat God nie vir hulle lief is nie.  Gun ons God om God te wees, en beteken onvoorwaardelike liefde teenoor Hom nie ook dat ons God toelaat om self te besluit of iets vir ons gegee word of nie?  Gee jy vir jou kinders alles wat hulle vra, en as jy dit nie gee nie, maak dit jou minder lief vir hulle? 

Soms dink ek dat ons in ons emosies en verhoudings net soos kinders in 'n speelgoedwinkel optree.  Ons kyk, ons soek en ons vra, en as ons nie kry wat ONS pas nie, dan gooi ons 'n vloerskop.  Dit is soms waar vir almal van ons en in elke verhouding waarin ons staan, want dit gaan oor MY en nie oor JOU of ONS nie.  Ek stel eise en ek verwag van jou om maar te dankbaar te wees dat ek jou in my lewe toelaat, en daarom my "as-se" te beantwoord.  Hoe sinneloos is die lewe dan nie, en is daar dan enige sprake van 'n verhouding, of is dit dan net 'n ruiltransaksie.  Kyk wat ek vir jou gedoen het, nou verwag ek dieselfde van jou!  As jy 'n verhouding met iemand het, moet dit onvoorwaardelik wees.

Ja, nou hoor ek dat mense vra:  "Maar as my man dit of dat, moet ek dit net aanvaar"?  Natuurlik is dit belangrik dat 2 pole dieselfde onvoorwaardelikheid teenoor mekaar toepas, en soms is dit nodig om weg te stap.  Vir hierdie oefening, hier aan die begin van die jaar, gaan kyk eerstens na "HOE" jou liefde vir ander lyk en of jy onvoorwaardelik lief is, en of dit nie dalk jou "As-se" is wat tot jou hartseer en ongeluk lei nie.  Dalk is dit my "As-se" wat die verhouding in verbrande hout verander.

Gaan leef "As-Loos" en kyk hoe hoog jou verhoudingsvure gaan brand in 2016.