Wees stil en Weet

Een van die grootste vrae in die Bybel, en wat deur eeue gevra en bestudeer word, is die vraag na die sogenaamde "regverdigheid" van God.  Hoekom laat God goeie dinge met "slegte" mense gebeur en slegte dinge met "goeie" mense?  Die Bybel vertel ons baie verhale van mense wat sogenaamd "regverdig" was en fantastiese dinge vir God en in God se naam gedoen het, en beloon is, want dit is hoe ons dink die lewe MOET werk. 

Maar daar is baie verhale wat die teenoorgestelde vertel, vat nou maar die verhaal van Job, 'n regverdige en godvresende man en hoe hy alles verloor het, sy besittings, sy kinders en ook sy gesondheid.  'n Interresante stukkie informasie is dat die verhaal afspeel in 'n land redelik ver van Israel af, en bevat baie denkwyses van die mense in die nabye ooste oor God en van God en hoe die wereld rondom ons werk. 

Die verhaal is baie mooi uiteengesit en handel oor al die idees oor God en spesifiek oor "swaarkry" en "goedgaan".  Daar is vele dialoog tussen Job en sy vriende oor hierdie onderwerp, en dit herinner my so aan alles wat ons lees oor die onderwerp, vandag nog.  Ek gaan nie nou op al die redenasies ingaan nie, ek dink julle het 'n redelike idee van wat 'n mens alles oor die onderwerp kan redeneer. 

Wat egter belangrik is, is 2 dele vir my, die eerste is aan die begin waar die bose met God in redenasie is en se dat Job dalk net in God glo, omdat God hom seen en hy wonder of dit dieselfde gaan wees wanneer hy swaarkry en alles van hom ontneem word?  Ek dink hierin le die kern van soveel van die dinge wat ons glo. 

Vanoggend kyk ek op Facebook na al die godsdienstige prentjies en boodskappies, en sommige van hulle se vir my dat mense tog steeds dink dat om "Amen" te tik of die boodskap te deel God se guns gaan verdien.  'n Mens het so half die gevoel dat as jy dit nie doen nie, iets slegs met jou gaan gebeur, en dit kan nie verder van die waarheid wees nie.

Die tweede belangrike gedeelte uit die verhaal is waar God vir Job antwoord is baie insiggewend.  God verduidelik vir hom dat Hy sorg van die skepping af vir alles, van die son, maan en die sterre tot die diere.  God se eintlik daarmee vir Job dat dit wat Job oor God vra eintlik irrelevant is, om te vra of God goed of sleg is, straf of nie straf nie, regverdig is of nie, hou nie stand nie en het nie plek nie.  Dit is amper dieselfde antwoord as wat ek die laaste ruk heeltyd in my kop het oor Paulus se vraag om die doring uit sy vlees te neem.  Partykeer is ons so gefokus op jou klein probleempie, dat jy die God van die heelal nie raaksien nie.  Jy koppel God se goedheid en guns aan daardie klein dingetjie, veral as jy afkyk op jou probleem.  Miskien is die uitdaging om op te kyk en rondom jou te kyk na wat God werklik elke dag vir jou doen.

Natuurlik beteken dit nie dat jy nie mag droom, mag bid of enigsins mag vrae vra nie.  God het ons geskape met vrye wil, maar nie ten koste van die groter prentjie daarbuite van wie en wat God is nie.  En dan eindig die verhaal met Job wat meer kry as wat hy ooit gehad het, te midde van sy twyfel, te midde van wat hy ookal gedink het, omdat hy die groter prentjie kon verstaan wat God vir hom geskets het.  Die oomblik wanneer die twyfel verdwyn rondom of God regverdig is of nie, straf of nie, dan begin jou werklike lewe saam met God.  Wanneer jy in die lig leef, te midde van jou omstandighede, te midde van wat met jou gebeur of nie gebeur nie, dan het jy werklike geloof.

En die wonderlikste daarvan is, dat God eintlik daarmee die bose op 'n manier op sy plek sit.  Aan die begin het die bose gese dat Job net geloof het omdat hy dinge kry en dit met hom goedgaan, en hier gee God aan Job meer as wat hy gehad het, te midde van sy twyfel en redenasies oor God.  God wys aan die bose dat Hy gee, omdat Hy wil, nie oor ons verdienste daarvan nie.  Moet dus in hierdie dag nie ingesuig word by 'n wereld wat wil he jy moet God se guns verdien nie, en as dit lyk asof God se guns nie in jou rigting kom nie, kyk na al die dinge waar jy God se hand kan raaksien, in die heelal, op die aarde, in die sang van 'n voeltjie en in jou lewe.  Kyk na al die dinge wat jy het, en nie na jou tekorte nie.  Sien God as die Almagtige wat steeds vir jou alles gee wat jy nodig het.  Soms is die aanvaarding van WIE God is, die antwoord, en nie in wat Hy vir jou gee of nie gee nie, hoe moeilik dit ookal is om te aanvaar. 

Glo in God, PUNT. 

"Wees stil en weet, Ek is die Heer, Ek spreek en wind en golwe bedaar, Ek sal ook jou getrou bewaar".

Geloof sonder 'n "maar"!

Ek lees nou weer die storie van Walt Disney erens raak.  Vandat hy begin teken het op die stal se muur, besigheid begin het en bankrot gespeel het.  En een van die aangrypende dele uit sy lewe, is toe sy broer een dag vir hom vra waarmee hy besig is, toe se hy "practicing patience". 

In ons gejaagde lewe is dinge altyd onmiddelik, en mense wil nie dinge oor die internet bestel wat eers oor 3 of 5 werksdae afgelewer kan word nie.  Ons soek dinge onmiddelik, van kos tot al die ander dinge wat ons begeer.  Natuurlik wil jou bankbestuurder en skuldeisers nie hoor dat hulle geduldig moet wees nie, want D-Dag is D-Dag. 

Maar uit soveel suksesvolle mense se lewens leer ons dat hulle erens geduldig moes raak vir die groter doel.  Wanneer die skroewe styf om jou draai van stress, neem 'n mens soms impulsiewe en dalk verkeerde besluite, want dinge moet nou uitsorteer. 

Oor die afgelope paar weke het ek baie stress deurgegaan, en die wag maak my dood.  Gister lees ek pragtige dinge op die Internet om my kop net bietjie met iets anders besig te hou.  Ek kom toe weer af op die feit dat ons tog in gebed wel ons begeertes aan God kan opdra, maar dit is die maklike deel daarvan.  Die moeilike deel is om God daarmee te vertrou, in geduld.  Ek gaan sit op die stoep en bid weer, ek se ook vir God dat ek maar ongeduldig is, maar vra ook dat Hy nie my ongeduld en my lewe in die pad moet laat staan van dinge om uitgesorteer te word nie.  Ek onthou nog dat toe ek klein was, Ds. Martiens Swart een dag gepreek het dat ons gebed moet wees soos om saam met jou beste vriend, in die geval God, op 'n bankie te sit en alles van jou aan Hom te ontbloot.  Vandaar dan ook die bekentenis van my ongeduld, wat ek dink God van die mensdom en van my in besonder ook verstaan en weet.

Terwyl ek daar buite sit, ervaar ek God so naby my as wat kan kom, en die volgende oomblik is daar so ongeveer 10 voeltjies in die boom bo my, en almal is agter sulke rooi bessies aan.  Toe dink ek weer aan die gedeelte in die Bybel wat lees dat as God so sorg vir die voeltjies en die natuur, hoeveel te meer sal Hy nie vir ons ook sorg nie?  Skielik kom daar so effense skiet in die rek van die stress, want ek besef op 'n manier dat jy moet laat gaan as jy wil he dat God dinge moet doen.  Nou kom ons Gereformeerde tradisie weer deur, wat vir jou wil herinner dat jy nie maar net op 'n knop moet sit, bid en niks doen nie.  Maar ons moet leer dat God ook sekere dinge op Sy manier doen, en ons dalk soms in die pad daarvan kom.  Ek vra toe ook vir God:  "Maar hoe kan ek net los?"  en ek kry skielik die lied in my kop:   "Wees stil en weet Ek is die Heer". 

Gister is my kop steeds elke oomblik besig met die ding wat ek mee aan die gang is, en elke keer dryf ek die twyfel en die logika uit met die woorde:  "Wees stil en weet Ek is die Heer".  Steeds nog kom daar in ons lewens oor en oor hierdie denke van wat ons kan doen, Whatsapp moet stuur, moet E-Mail, moet bel of wat kan ek doen om dinge te bespoedig en uit te sorteer.

Een van daardie denke gaan ook natuurlik verder in vertroue, en ek vra myself af of ek werklik, met my hele hart, hele siel en hele verstand glo dat God dit werklik kan doen?  Glo ek nog in die Almag van God wat te midde van alles wat ek dink in my pad kan staan, vir my kan gee of doen wat ek vra?  Vra jouself bietjie af of jy so 'n geloof het, of jy werklik dink dat God vir jou dinge kan laat gebeur wat jy nie dink logies moontlik is nie.  Soms vra en vertrou ons met 'n Lou-warm hart en gedagte.

Verlede week staan ek langs die hokkieveld en vertel vir die een pa hoe 'n heerlike warm wintersdag dit is, en hy antwoord onmiddelik:  "ja, maar hulle voorspel  ysige koue volgende week".  Ek voel toe sommer onmiddelik die temperatuur wat daal, nog voor die koue front enigsins naby is.  Ek wonder toe wie die woordjie "maar" uitgedink het, en hoeveel invloed die woordjie "maar" en die teenstrydige gedagtes wat dit meebring, my geloof beinvloed. 

Petrus klim ook uit die water en die oomblik wat hy sy logika bybring sink hy.  Wanneer jy in geloof lewe, dan lewe jy in 'n lewe wat jy nie kan verduidelik of logies voor 'n formule kan struktureer nie.  Dit is omdat ons in ons, maar eintlik in God se "beperkiinge" wat ons op Hom plaas inkoop, dat geloof nie meer geloof is nie.  Dan begin jy jou eie bygelowe skep, en 'n beeld van 'n Demi-God, soos byvoorbeeld 'n God wat nie meer wonderwerke kan vermag nie.  God werk nie met 'n "maar" nie, en Sy liefde vir ons ook nie.  Dit is dalk omdat ons die "maar" in die geloof inbring, wat ons nie terme soos "genade" verstaan nie.  Dit is die "maar" wat ons laat dink aan die "verdienste", en dat God sekere dinge nie vir jou gee nie omdat jy dit nie verdien nie en 'n sondige wese is wat straf verdien.

Ek dink dat wanneer jy die "maar" uit jou geloof haal, en uit jou lewe, en voluit glo sonder enige redenasies, voluit lewe asof daar geen beperkings is nie, dan lewe jy eers.  Wanneer jy God toelaat in jou lewe en God die geleentheid gun om God te wees, in hoe Hy jou lewe rig, in wat Hy jou wil leer en wat Hy vir jou wil doen, sonder jou inmenging, dan is dit Godsdiens en dan is dit Geloof, opreg en eerlik, soos 'n kind.

"Wees stil en weet, EK (God) is die Heer"!