Wiskunde brein

Ons word daagliks gebombardeer deur keuses wat ons moet maak.  En ons is so aanmekaar gesit om antwoorde en oplossings vir alles te soek.  Ek het in 'n huis grootgeword waar my ma 'n wiskunde onderwyser was.  Ek het baie in my lewe geskop teen die manier hoe sy na die lewe kyk en die lewe en sy probleme analiseer, want ek het vir lank gedink ek dink weet beter.

Jy sien, in wiskunde is daar sekere dinge wat reg oor mekaar staan.  Maal end eel byvoorbeeld en dan kry jy nog optel en aftrek wat aan mekaar verbind is.  Indien ek 7 met 3 maal dan is die antwoord waarop ek uitkom 21.  Nou ons almal weet dit is korrek, want ons het op skool geleer om ons antwoorde te toets, en sodoende 21 te deel met 7 om weer by 3 uit te kom.

Soms maak ons die lewe gekompliseerd om antwoorde te soek.  Eerstens het ons baie ondervinding van die pyn van my keuses en soms agtergekom dat my antwoorde verkeerd was.  Soms kyk jy so na jou lewe en sien dat soveel van jou antwoorde verkeerd was.  Dit is asof daar net met rooi pen orals op die papier gekrap is, dat jy amper nie eers jou werk kan sien nie.  Dan gee mense op om te probeer verstaan waarmee hulle lewens besig is.

My lewe het ook rooi verkeerde merkies op, ek is die laaste mens wat volmaak is, maar my ma het my deur haar wiskunde brein geleer, maar ek het dit nie altyd toegepas nie.  Ek het altyd met haar gespot dat sy teruggaan na Adam en Eva in haar hulp, maar sy het 'n grondslag gele wat ek nooit geweet het in my lewe soveel gaan beteken nie.  Die waarde daarvan om jou antwoorde te toets.  Die wereld is vol dinge wat gebeur elke dag met ons, werk, verhoudinge, kinders, ouers, vriende ens.  En ons het elkeen 'n persoonlikheid met ervarings en geskiedenis van wat met ons gebeur het.  En ons het elkeen patrone van optrede wat ons herhaal en idees wat in ons koppe vassit.

Die vraag is dan nou, hoekom dinge nie vir ons uitwerk nie?  Hoekom voel dit dat alles soms net verkeerd loop en dat my lewe nooit gaan omdraai nie.  En die antwoord op al hierdie dinge is om soos 'n wiskundige te dink en jou antwoorde, persepsies, optrede en patrone te toets. 

In wiskunde is daar 2 redes hoekom ons nie by die antwoorde uitkom nie, die eerste is die stappe wat ek gevolg het was verkeerd, of my berekening was verkeerd.  Die stappe is amper die belangrikste, want jy kan amper al die antwoorde verkeerd bereken, maar die regte stappe gevolg het en tog genoeg punt insamel om die toets deur te kom.  Dit is wat my ma my geleer het, en ek nou op hierdie ouderdom eers besef. 

Daar is 'n sistematiese manier om dinge te doen in wiskunde, en jou eerste toets van jou som gaan nie oor die antwoord nie, maar in die manier of die rede van hoekom jy sekere stappe geneem het.  Soms begin jy die berekening totaal verkeerd of hoor jy die vraag verkeerd en neem jy stappe op 'n sekere manier.  Ander kere is jy so gierig om by die antwoord uit te kom dat jy nie die stappe neem wat jy moet nie.  Ander kere is ons arrogant om te dink dat ons spesiaal is, en daardie stappe is nie vir ons nie.  Soms is jy net jy, en jy dink dat jou manier anders is, beter is en reg is.  Hoekom is jou antwoord dan verkeerd?  En in wiskunde, net soos in die lewe moet 'n mens baie versigtig wees om nie arrogant te wees nie.  My kinders kom almal by die huis na wiskunde toetse en se dit het fantasties gegaan, en wanneer die punte kom dan is dit soms nie so fantasties nie. 

Die tweede toets, saam met die stappe is om jou berekening te toets.  Soos in die voorbeeld hier bo, 7 maal 3 is 21.  Ok, dit lyk na die regte antwoord, maar toets dit deur dit om te draai en die 21 met 3 te deel.  Soms in die lewe is ons SO seker van ons saak en ons antwoord, en om dan net vir 'n oomblik agteroor te sit en rustig die ander opsie ook te oorweeg kan 'n mens baie rooi lyne deur jou lewe spaar. 

Soms werk die lewe nie vir ons uit nie en voel ons die antwoorde is verkeerd, en die rol van die rooi pen op 'n vraestel is sodat jy moet gaan kyk wat die werklike oorsaak is en daaraan gaan werk sodat jy nie weer dieselfde foute maak nie.  As my ma so met die kinders sit na hulle 'n vraestel teruggekry het, dan se hulle "O Ja, nou sien ek, ek het gedink".  Hulle hou niks daarvan om so deur 'n vraestel wat verby is te werk nie, want hulle ouma begin dan oor en oor die foute vir hulle verduidelik en uit te wys.

Ons as mense hou ook nie daaarvan nie, want ons wil nie graag verkeerd wees en op ons foute gewys word nie.  En ons wil met die juffrou en almal om ons stry dat die antwoord 22 is, maar ons is nie bereid genoeg om op te staan en te erken dat my antwoord dalk verkeerd was nie.  Maar dit is belangrik om sekere dinge in jouself en van jouself te erken, sodat jy kan probeer om nie in die groewe van jou denke vas te bly en aanhoudend dieselfde verkeerde antwoord by uit te kom nie.  Sommige mense doen dieselfde ding oor en oor, en die antwoorde bly teen hulle tel.  Gaan terug na die stappe toe wat jou daar gebring het en gaan daag jou berekeninge uit.  

Sagmoedigheid

Oor die laaste paar weke het ek baie geskryf oor van die dinge wat ek in my binneste deurgaan en besluite wat ek moet neem.  Skielik word dit vir my duidelik, uit al die kommentaar (meer as ooit tevore) hoeveel mense met hierdie dinge in hulle lewens woel.  Gister lewer een persoon, en ek sal nie sy naam noem nie, dat mens moet ophou om pateties te wees.

Ek dink vanoggend daaraan, dat dit dalk die wereld se ondergang is, want ons dink dat om saggeaard te wees, sagmoedig van gees te wees en die wereld te baklei, die antwoord is.  Ons maak ons kinders groot om sterk en vol moed te wees vir 'n lewe vorentoe, want ons weet dat die wereld hard is.  Die wereld is hard, omdat almal van ons ons sagmoedigheid verloor het.

En ek het baie gedink oor die persoon se kommentaar, want dit het so half en half vir my gevoel asof daar gesinspeel word dat ek pateties is in my aksies en in wat ek skryf.  Net omdat mens worstel met dinge en veg vir wat jy dink die regte ding is en soms simpel dinge dink en doen, beteken nie jy is pateties nie, dit beteken slegs dat dit deel van jou proses is.  En soos wat ek daaraan dink, lees ek Mattheus 5:5 waar Jesus vir die mense se:  "Gelukkig is die saggeaardes,  want hulle sal die aarde beërf.  En skielik skok dit my en besef ek dat dit wat ons as swakheid sien, dalk gladnie so pateties is soos ons dink nie. 

As jy as 'n seun in die Afrikaner gemeenskap grootgeword het, kan jy onthou hoeveel keer daar gese is: "man, 'n seun huil nie".  Dit is asof ons hierdie vers van Mattheus gladnie verstaan nie, want dit is juis die wat sagmoedig is, seer het, deur hulle seer werk wat die magtigste op aarde is.  Dit is die onsekeres en hulle wat wonder wat die wereld gaan beheers, en nie die macho brekers nie.  Gaan lees gerus weer die hele bergprediking en gaan kyk hoe Jesus die mense leer oor vrede maak, sag wees en deernis met ander.

Onthou, die mense van Jesus se tyd het geglo in die Messias, hulle het geglo dat dit iemand gaan wees wat met geweld en oorlog hulle gaan bevry van die Romeinse heersers.  En hier kom Jesus, en Jesus se vir hulle om te vergewe, sag te leef, wat tien teen een in hulle gedagtes 'n prentjie skets van om pateties te wees.  En hier se hy vir hulle en leer hulle dat dit die mens is wat vrede soek en harmonie en wat kan huil, dat hulle die oorwinnaars is.  Dit klink na so 'n vreemde gedagte, veral in 'n wereld waar dinge anders werk, maar dit is juis hoekom Jesus dit vir hulle kom leer, vir 'n wereld wat stukkend en verwoestend met mekaar werk.

Almal van ons het seer in ons, almal van ons voel soms daardie patetiese gevoel in ons van wat ons aan ander gedoen het en hulle aan ons.  Die wereld is stukkend van binne, en dit is verstaanbaar, want ons vergeet die sagmoedigheid in ons.  Elke mens het 'n siel, elke mens het 'n binneste wat sonder beskerming moet leef.  Veral wanneer jy kinders het, wil jy nie graag sien dat hulle in 'n harde wereld geboelie of verniel moet word nie, maar in ons harte is elkeen van ons ook maar net so kinderlik, klein en blootgestel.

Daar is 'n paar dinge wat ek dink wat ons kan leer uit hierdie stuk uit die Bybel vanoggend, waarvan die belangrikste is dat jy maar mag sagmoedig en "pateties" na die wereld toe kan kom, dit is OK, inteendeel, dit is nie net OK nie, dit vat meer moed as om 'n wapen op te tel.

Die eerste is, leer om mekaar te vergewe.  Onthou wat Jesus se woorde aan die kruis was: "vergewe hulle Vader, want hulle weet nie wat hulle doen nie".  Ons moet onsself eers vergewe, want in sekere situasies het ons nie beter geweet nie, vergewe jouself vir die onreg wat jy ander aangedoen het, en natuurlik moet jy alles in jou gee om dit te herstel en die skade te vergoed, want dit is wat van ons gevra word.  Saam met dit, vergewe ook ander op dieselfde manier vir wat jy voel hulle aan jou gedoen het.  Dit het niks te doen met om pateties te wees nie, dit is juis in dit waar jou en jou God se krag le, in vergiffenis. 

Die tweede belangrike ding is, wees sagmoedig met jouself en met die mense om jou.  Gelukkig leef ons nie meer in 'n wereld waar mense van ons verwag om hard en macho te wees nie.  Jy mag die sagtheid in jou omhels en het geensins nodig om jou "vulnerability" bloot te stel nie.  Seuns en mans mag huil, dit maak hulle nie swak nie, inteendeel, Jesus se dit maak hulle meer as oorwinnaars.  Voel jou pyn, voel jou hartseer tot op die been, want in dit kan jy jou lewe verander en oorwinnaar in jouself wees.  Natuurlik gaan die wereld dit as pateties sien, maar dit is hulle probleem, Jesus het dit vir ons anders kom leer.  As iemand se jy is pateties as gevolg daarvan, haal vir hulle Mattheus 5:5 aan, en dalk is dit juis uit hierdie situasie wat jy hulle lewens ook gaan verander.

Ek onthou die huldeblyke aan Jonah Lomu toe hy verlede jaar oorlede is en hoe almal vertel het hoe sag hy was, iets wat jy nooit van hom sou gedink het nie.  Op die rugbyveld was hy hard en onverskrokke in dit wat hy nagestreef het.  Want om saggeaard te wees, en dit is dalk waar die verandering in die definisie moet kom, beteken nie dat jy in sake n as gaan sit en nooit moet veg en opstaan waarna jy streef nie.  Dit is beslis nie wat daarmee bedoel word nie, Jesus het ook opgestaan en sy doel in die lewe vervul, maar op 'n ander manier.  Dit is beslis so da tons wereld vandag 'n voorbeeld daarvan is dat die manier wat ons dit probeer het nie gewerk het nie. 

Die Bybel leer ons in Romeine: "moenie aan hierdie sondige wereld gelyk word nie, maar laat God julle verander deur julle denke te vernuwe".  Die wereld en omstandighede het met ons gebeur en het ons hard gemaak om onsself te beskerm.  Dit is 'n natuurlike manier, maar stel jouself bloot aan God en aan Sy vernuwende krag wat jou lewe drasties en indringend kan en sal verander.  God se genade en God se liefde is groter as enige probleem wat jy vandag in die oog moet staar.

En die belangrikste daarvan is dat jy nooit God se genade en sagmoedigheid kan of moet vergeet nie.  God soek net die beste vir jou, en al is jou omstandighede wat ookal, God se liefde en sagtheid sal jou oplossing gee en bring.  Soms moet jy uit die pad staan en jou oorgee aan God, Sy genesing en Sy pad en plan vir jou lewe.

Oorgawe

Vir baie lank in my lewe is ek, seker soos omtrent almal wat hierdie lees, grootgemaak in die Christelike geloof.  Die manier hoe ons dit uitleef en die keuses wat ons daaroor gemaak het is seker verskillend.  Sommige van julle het gekies om dit te verwerp as 'n fairytale, want kom ons wees eerlik dat of dit nou is met die groei van die logika, of met wetenskap, sekere dinge van die Bybel nie meer sin gemaak het nie.  Sommige het dit so omhels en sommiges leef so binne in die aanbidding van Jesus Christus, dat dit mens soms effens irriteer, moet ek eerlik wees.

Ek het die afgelope paar weke baie geskryf oor my situasie en waardeur ek emosioneel gaan, en ek omhels elke oomblik daarvan tot op die been.  En as daar een van my blogs is wat ek dink niemand moet mis nie, is dit hierdie een.  In die afgelope paar weke het my lewe weereens uitmekaar gespat.  Ek is bang vir die oggend om aan te breek, en in die nag kan ek nie wag om te gaan slap nie.  Niks proe lekker nie, en ek voel nie eers die hitte van die son op my liggaam nie.  Vir die soveelste keer het my lewe uitmekaar geval.  Vanoggend kry ek 'n boodskap van een van die persone wat my volg, en dit skeur my hart uitmekaar, want dit is iemand wat my bedank vir wat ek doen en hoe baie dit in haar lewe beteken.  Terwyl ek die boodskap lees, dink ek aan 'n stuk wat ek gister op youtube gekyk het oor menswees.  Ek het vir 'n oomblik gewonder of die vrou wat die boodskap vir my gestuur het werklik weet hoe stukkend dit in my is, en hoe swaar ek werklik kry.  Ek het gewonder of sy ooit sal weet en verstaan hoe uitmergelend dit vir my is om voor die rekenaar te sit en my gevoelens te probeer verwoord.

In daardie youtube video wat ook erens geshare is op my facebook blad, praat die vrou oor haar maskers wat sy gedra het, omdat sy probeer het om van haarself en wie sy is weg te hardloop.  Dit het my oopgeskeur, want ek is hierdie sagte en emosionele mens, wat moet leef en van wie verwag word om hierdie absolute A-Tipe persoonlikheid te wees.  My sagtheid is wat almal vir my vertel my so spesiaal maak, maar almal verwag van my om deel te wees van 'n lewe en te doen wat ek soms onmoontlik vind.  Gister se 'n vriendin vir my dat sy dit vreemd vind dat vrouens almal onder mekaar die ou soek wat die gedigte skryf, maar eintlik meer gaan vir die Knight in Shining Armour, die ou wat die redder is en die drake kan verdryf.  Mens sukkel om dit te wees, en gister se video het vir my so baie beteken, want ek het besef dat God my spesiaal gemaak het, net soos ek is.  Ek hoef nie skaam te voel oor my gedigte en dat dit verkeerd opgeneem sal word nie, dit is wie God my gemaak het, vulnerable, bang, eensaam en sag.

Soms wys ons vir ons dogtertjies al hierdie mooi sprokiesverhale, en ons skep die idee, by ons self ook dat die wereld 'n harde plek is, waar jy moet baklei en veg, maar ons is nie almal so nie.  Almal dra maskers en deur die dra van die masker verskuil on wie en wat ons werklik is en vir die wereld en mense kan en wil beteken.  Ek is so dankbaar vir die boodskap van daardie vrou vanoggend, wat my laat besef het dat ek moet aanhou skryf, maar dalk meer uit my hart om vir mense iets te beteken.  Al beteken dit dat ek seerkry in die proses, moet seerkry in elke woord van die gedigte wat uit my vloei soos reen.  Dalk is die seerkry die enigste proses om deur te leef, want dit is hoe God my ook in my wese geskep het.

Die verdere ding wat met my in die laaste paar weke gebeur het, van maskers gepraat, is die masker wat ons vir God dra en voor Hom dra.  Ons met ons internet en logika en medikasies wat glo dat ONS in beheer van ons lewens en werelde is, dit is die ergste masker.  Die laaste paar weke het ek my hart weer vir God oopgeslaan, opgekrul in Sy omhelsing in die vertroue dat God my deur dinge sal neem waar ek weer kan funksioneer.  En ek dink dit is deel van hoekom ons maskers voor God dra, want alhoewel ons binne ons weet dat God daar is vir ons en ons dra, is ons soms bevrees vir die antwoorde wat ons gaan vind.  Ons hardloop so met ons eie idees en dinge, want ons probeer ons eie antwoorde in die chaos vind, eerder as soms dit in oorgawe aan God te gee.  Ek is bang vir die antwoorde wat na my toe kom, want soms wil ek dit so graag anders sien en wil so graag he dat dinge anders moet loop.  En dit is hoekom mense dalk nie meer in totale oorgawe aan God leef nie, want hulle hou nie van wat die antwoord gaan wees nie.

Vanoggend post ek ook 'n video van Rick Warren wat nou baie oor my pad kom, wat handel oor hoe ons nie net vergeet om aan God getrou te bly nie, maar ook aan onsself.  Ons speel speletjies met onsself en doen wat ander van ons verwag om te doen, eerder as wat ons weet wat die regte ding is om te doen en om God daarmee te vertrou.  Soms is dit nie net dat ek God nie vertrou nie, maar dat ek myself so sleg ken en vertrou wat tot soveel drama lei.  Erens binne ons glo ons dat God 'n pad het vir ons lewens en dat Hy nie wil sien dat ons swaarkry nie, maar ons oorgawe aan daardie besluite is soms so moeilik.  Ek het besluit dinge moet so loop of so, maar in welke mate maak ek my oop vir God se ingrype en in God se oopskeur van omstandighede wanneer ek so hardkoppig is? Soms breek jy jou kop oor besluite wat geneem moet word, maar hoeveel keer gee ek my lewe, my siel, my omstandighede alles vir God.

Wanneer krul ek my op by God in Sy arms en smeek en vra en luister na wat God vir my wys? 

Vandag voel ek net dat almal dit moet hoor dat die tyd dalk aangebreek het vir ons om te besef dat ek van die troon van my eie lewe moet afklim, want ek is nie volmaak nie, en God moet laat heers oor my lewe, en God toe te laat om my, deur alle omstandighede, MY te laat wees en MY te rig tot die lewe wat HY vir my beplan!

Stormwind besluit

In opvolg oor my vorige blogs oor die besluite wat 'n mens in die lewe kan neem, word 'n mens herinner aan 'n mens se eie onsekerhede.  Een van die dinge wat met my gebeur het is dat ek geleenthede oor my pad kry, altyd.  Die onsekerhede kom nie noodwendig omdat jy nie weet watter een van die besluite die heel beste is nie, dit kom omdat 'n mens tog nie alles kan glo wat na jou kant toe kom nie.  

Ek dink aan die verhaal van Jesus in die woestyn en Sy stryd met die Satan.  Nou, ek weet ons leef in 'n wereld waar mense al minder glo in die bose, en ek hoor ook dat die grootste leuen wat die Satan ooit vertel is dat daar nie so iets soos die boosheid is nie.  Dit maak nou nie heeltemal saak of jy in die rooi mannetjie met die horings glo of nie, daar is geen twyfel dat daar iets soos 'n boosheid wel bestaan.  Kyk maar net na die lewens van mense om ons en hoe mense mekaar verwoes en dood veroorsaak in mense se harte.  Of dit nou 'n buite krag is wat jou dryf om dit te doen en of die boosheid in jou is nie, dit maak nie saak nie, boosheid bestaan.

Nou, die voorbeeld van Jesus het die "boosheid" (kom ons noem dit maar dit), vir Jesus verskeie geleenthede en opsies op die tafel gesit.  Geleenthede wat tien teen een so baie van sy lewe sou verander het en so baie van sy pyn en lyding (dalk) sou wegneem. Wonderlike geleenthede van welvaart en koningskap en heers was op die tafel.  Jesus het geweet wie HY is en wat sy toekoms moontlik mag inhou.  Jesus het egter die insig gehad om dit te weerstaan, want Hy het besef dit is nie deel van sy destiny nie. 

So, wanneer ons voor besluite staan, weet ons nie altyd wat die beste keuse is nie, want ons het soms nie daardie insig nie.  Jy sal nooit weet of die voorregte voor jou goed vir jou is of sleg nie.  Die Israeliete het ook die keuse gehad om toe hulle swaarkry in die woestyn, terug te keer na slawerny in Egipte. Partykeer, veral wanneer ons swaarkry of iets baie erg moet face, neem ons ondeurdagte besluite.  Later eers kom ons agter dat dit nie die beste besluit maak nie, en lei dit net tot nog meer hartseer en pyn vir ons.  As die Israeliete teruggedraai het, wat sou hulle lewens ingehou het as hulle nie gefokus het op hulle beloofde land nie.

So, in die eerste plek moet 'n mens verstaan dat jy nooit sal weet of die geleentheid wat oor jou pad kom die regte ding is nie.  Jy sal altyd onseker wees, jy sal altyd in twyfel wees en jy sal altyd (veral in emosionele tye) voel dat jy nie 'n keuse het nie.  Die eerste les wat ons leer is dat jy altyd 'n keuse het.  Jy het nie nodig om NET altyd saam met die wind te gaan en elke kans en geleentheid aan te gryp omdat jy nie dink dat JY mag kies nie.  Jy kan elke dag kies wat JY wil.

Verder het ek in my lewe geleer dat ek baie keuses gemaak het, deur die geleentheid op die tafel te rasionaliseer.  Jy praat of jouself in of uit 'n geleentheid, want jy oorweeg mos al die ander dinge wat jy voel en dink.  Ek het baie emosionele besluite geneem wat goed uitgedraai het, maar die wat ek met die regte en deurdagte redenasies gedoen het, het die beste vir my uitgewerk.  Maar 'n mens moet versigtig wees, want omdat jy nie weet of 'n ding vir jou die beste of die slegste is nie, kan jy in alles Pro's en Con's sien.  En onthou dat dit jy is wat daardie dinge beredeneer en besluit wat aan die gang is, dit is jy wat die dinge opweeg.  Natuurlik kyk mens na die kwessie op die tafel en besluit wat vir jou die beste is, en slegste.  Wees net altyd versigtig dat jy nie die ding wat jy elkgeval eerste of die graagste soek kies op 'n emosionele vlak nie. Wees bewus daarvan, en besef dat dinge dalk op die korte duur vir jou antwoorde gee.  So, in jou redenasies, probeer so veel as moontlik vooroordele en emosies by dit bring.

Wanneer jy "verstaan" wat die emosies en vooroordele is, maak dit jou besluit soveel makliker vir jou, in die hoop dat dinge vir jou dan sal uitwerk.  Dit is iets wat ek soveel keer in my lewe NIE gedoen het nie, omdat ek dinge en mense So graag wou he, het ek besluite geneem vir ander en nie vir myself soseer nie.  Dit laat 'n mens besef dat jy keuses moet maak vir jouself.  Daar is niks soos selfsug nie, maar as jy dit nie vir jouself neem nie, (natuurlik nie buite konteks om ander in ag te neem nie), maak jy groot verkeerde keuses.   Natuurlik is daar sekere situasies waar jy jouself sal moet oopmaak omdat ander vir jou belangrik is, maar nooit ten koste van jouself nie.  Te veel kere het my situasies waar ek sulke besluite op daardie vlak geneem het, my later soveel pyn veroorsaak, pyn in die vorm van skaamte, skuld ens. 

En dan op 'n stadium, wanneer jy nou al die dinge opgeweeg het, moet jy nie onmiddelik 'n besluit neem nie.  Soms word ons oorhaastig en word ons weer deur ons emosies alleen beheer.  Dit is dan die tyd wat jy spoed uit jou lewe moet kry.  In Gholf praat hulle daarvan dat sekere mense te vinnig die stok swaai, en het die spreekwoord:  "Slow it down to a breeze".  Die lewe het baie tyd, en soms is ons oorhaastig, en soms is ons te stadig, maar ek glo altyd dat jy nie jou hare kan kam as jy in 'n stormwind is nie.  Wanneer jy al die informasie het, gaan sit stil, gaan ontspan in rustigheid en deurdink al hierdie dinge, maar die belangrikste is dan ook gebed.  Oor die laaste klompie weke het die wind my amper weggewaai, en net weereens besef dat sonder God jou lewe sinneloos is. God het belowe, oor en oor, dat Hy jou pa is, dat Hy vir jou omgee en dat Hy nie wil he dat jy ongelukkig moet wees nie.  

Maar alles in jou lewe, al jou besluite in gebed en smeking aan God bekend, en dan moet jy WAG vir die antwoord. 

Daar is 'n tyd vir alles en oor die laaste paar dae was daar baie storms in my hart oor sekere dinge.  Eergister het ek so gevoel, gister so, maar vandag voel ek rustiger en anders.  In elke oomblik het ek God gevra om my te help, want ek kan dinge nie hanteer nie, en alhoewel die stormwinde steeds om my gewaai het, het God tog die storm in my hart stil gemaak.  Onthou daardie dissipels op die stormwind, Jesus het 2 dinge op die boot gedoen, Hy het eerstens geslaap en nie deel van die drama gewees en die vrees en die spanning nie.  Die ander ding is, Jesus het die storm stil gemaak en alle vrees en bewing van die dissipels weggeneem.  Jesus se slaap was 'n teken dat jy nie in vrees en onsekerheid in die storm aan die paniek hoef deel te neem nie.  Jy hoef nie alles onmiddelik in jou lewe te gaan doen en deel te neem en aksie te neem nie.  Ons het hierdie snaakse westerse gewoonte om altyd onmiddelik te moet aksie neem nie, soms word die storm op sy eie stil, al slaap jy nie.  Om paniek te saai en uit te leef in drama het tog niks bygedra tot dinge nie, inteendeel dit het net meer paniek gesaai.  Vertrou dat God die storms in jou lewe nie onmiddelik gaan wegvat nie, jy mag daarvoor vra en Hom wakker maak in gebed, en soms voel dit asof God slaap, maar Hy doen nooit werklik nie. 

Ons post maklik dinge op Facebook oor ons geloof, maar in hoe 'n mate is ons bereid om met ons hele hart en lewe op God te vertrou? Die oorgawe wat ek in my blog vanoggend na verwys, wie van ons is bereid om SO te glo. En saam met die rustigheid, GEE jou besluit vir God en wag vir die antwoord wat sal kom. Wees ook "in oorgawe" bereid om te wag totdat God dit vir jou gee, en in geloof en vertroue, wees ook bereid om die antwoord te vat, al dink jy nie dit is die een wat jy WOU gehad het nie.  As jy dit vir God gee, as die Almagtige wat jy in glo, dan moet jy Sy input en antwoord ook ter harte neem.  Anders kan jy net so wel self besluit en aangaan met jou lewe op jou eie sonder Hom.

Weet ook, en dit is wat ek oor die laaste paar stormwind weke moes trotseer, en dit is die bewustelikheid en die groei wat in my denke plaasgevind het.  Besef ook dat God die storms in jou lewe gebruik om vir jou nuwe insigte te gee, insigte wat jy nooit sou gehad het voorheen nie.  Die dissipels sou op die boot nooit die krag van Jesus van geweet het, as daar nie eers 'n storm was nie.  Wees bewus in alle tye dat God in die boot saam met jou is, en dat al is jou paniek hoe groot, God se krag is groter.

En wanneer ek se dat jy eers moet rustigheid kry in jou besluitneming, is die feit dat God daar saam in die boot is en jy jouself "oorgegee" het die grootste oorsaak van rustigheid.  Vra vir God die insig om die regte besluit te neem, vra hom vandag die insig van Jesus om te kan onderskei tussen dit wat vir jou 'n goeie ding is en wat nie is nie.  Dit is jou lewe saam met God, Hy sal jou nie in die steek laat nie, selfs ook wanneer jy 'n besluit neem wat nie in lyn met jou destiny is nie, en al luister jy nie na Sy stem nie, Hy sal steeds in die boot en die storm by jou wees!

Krag

Soms voel n mens om op te gee, jy voel soms die lewe gaan by jou verby en die "wat as" gevoel van hoop word uit jou gedreineer. Jy probeer elke dag positief wees, maar aai dit is n stryd.

Die laaste 2 dae vra ek baie vrae. Ek kom vir ander mense baie positief voor, maar dit is elke dag n stryd. Daardie op en af gevoel wat deur jou sny, dan opgewonde en dan sad. Jy kasty jouself oor gister, want erens diep in jou weet jy dat jou intensies mooi en goed is. En jy vra hoekom?

Ek lees en soek elke dag intensief na die antwoorde. Jy kasty jouself oor jou keuses en jou eie menswees. Selfs in die Bybel soek jy sntwoorde, en dit maak jou bang dat jy soms moet vrede maak dat God nie die beker by jou gaan laat verbygaan nie.

Jy kry swaar en pynigens staan jy in die oggend op. Jy probeer nie mense te na kom nie en jy maak seer, sonder dat jy werklik probeer. Jy glo, maar soms is dit moeilik want van wat met jou gebeur voel soos straf en in eerlikheid, was wat jy ookal gedoen het nie jou intensie gewees nie.

God het ons drome en intensies gegee, maar vra hoekom HY dit nie vir jou gee nie? Jy kyk na jou gewoontes en probeer dit verander. Jy smag na ware geluk en nie aangeplakte glimlag op jou gesig nie. Jy oefen dit om jou denke te verander, maar dit vat lank. Jou hart breek in stukke, want jy weet nie watter kant toe nie, en jou krag is gedreineer. Daai gevoel dat jy nie kan of wil opstaan nie, maak dinge nog erger.

Jy slaan jou Bybel oop Korinthiers 12 waar Paulus vra dat die doring in sy vlees weggeneem moet word en sien die antwoord: 

Sy antwoord was: "My genade is vir jou genoeg. My krag kom juis tot volle werking wanneer jy swak is." Daarom sal ek baie liewer oor my swakhede roem, sodat die krag van Christus my beskutting kan wees."

Ok so jy raak bewus dat God nie sltyd vir jou gee wat jy soek nie. Maar miskien is die antwoord nie in die swakheid nie, maar in 3 ander dinge.

Die eerste is dat ons weet dat in tye wat jy soos ek vandag voel jou antwoorde by God moet gaan soek. Jy kan spring soos jy wil, maar wanneer jy swak is, dan eers kan jy die werklike God sien. Wanneer alles goed gaan, soek ons nie altyd na God nie, want ons kom op eie stoom reg. Vandag  le ek ook soos Paulus my swakhede voor God neer en haal ek die masker van wie ek is af van my gesig in geloof.

Die tweede wat hieruit vloei is die woord "surrender". Soms in Afrikaans vertaal ons dit met "opgee", maar eintlik is dit "oorgee".  Soos Paulus, hy het sy probleme voor God kom neerle, en in geloof dit aan God oorgegee. Dalk le ons te veel klem op opgee, want dit beteken ek gaan niks daaraan doen nie, net op my bed le en vergaan. 

Kyk die vers praat van God se krag, nie van opgee nie. Dit beteken dat jy moet opstaan en moet aangaan omdat God jou die krag gee, nie uit eie krag of hoogmoed nie. Le jou lewe, alles voor God, maar besef niks sal iets beteken of gebeur as God dit nie moontlik maak nie.

En die derde is dat ons dalk moet ophou om te fokus op die dorings in die vlees. Vergewe in genade van God jou foute en moenie so op jou probleme fokus nie, maar eerder op God se genade en krag wat alles kan vermag. Dalk moet jy eerder fokus op hoe vol God se genade VIR jou reeds is, ipv waar dit nie is nie.

Dit is my boodskap aan myself vanoggend, totaal aan God se genade oorgegee en ek voel hoe bruis SY krag in en deur my. Kyk na Paulus se tweede deel van die vers, "daarom sal ek eerder oor my swakhede roem", dit is n call to action. Paulus se, jy kan nie weghardloop van wie en wat jou pla nie. Jy moet en kan dit face, met God se krag in jou. 

Gaan maak reg wat jy kan, gaan doen jou bes, jy is net menslik. Gee jou oor aan God se genade en krag en besef dat God die lesse van JOU swakheid kan gebruik tot voordeel van die wereld om jou. Wees eerder dankbaar oor wat jy het en die geleenthede op jou pad.

In Paulus se lewe weet ons nie wat sy issues was nie, maar dit en wie hy was het soveel beteken vir die kerk en mense om hom. Ons weet ook nooit of iets dalk daarna verander het nie, want hy het soos God se genade nooit weer daarna verwys nie. Dalk verander God jou lewe vandag, mens weet nooit, maar gee jouself OOR aan God en Sy genade en krag wat deur jou vloei!