Tuesday, February 28, 2012

Oorsaak van leuens!

Ek het nou die dag die film “The Invention of Lying” gesien. Dit is skreeusnaaks, aangesien die mense in ‘n wêreld leef waar alles die “waarheid” is. Almal is blatant eerlik met mekaar oor hulle wêreld en oor mekaar. Daar is geen stories of films wat gemaak word in die film oor dinge wat nie werklik is nie, slegs dinge wat bewysbaar is. Daarom is alles op televisie slegs dokumentêre programme.

Die hoofkarakter stap toe by die bank in en die klerk vra hom hoeveel geld hy in sy rekening het. Hy vertel toe die eerste leuen, maar sonder om te blik en te bloos betaal die teller vir hom die geld uit wat hy gevra het. So kom hy agter dat hy die wêreld van eerlikheid kan manipuleer tot sy eie voordeel. Hy het toegang tot geld, mag en vroue. Die rede is dat as die mense om jou “eerlik” is en jy “oneerlik”, dan glo hulle dat jou leuens die waarheid is.

In die eerste verhaal in die Bybel lees ons al dat mense lieg om hulle eie agterstewe te red. Selfs die perfekte paradys is versuur deur leuens en so leef ons vandag in ‘n wêreld waar leuens die bo-toon voer. Ons is almal al belieg en ons het al meegedoen aan die vertel van leuens. Vir jare het ons in ‘n filosofie van apartheid geglo en selfs geglo dat sekere bevolkingsgroepe nie mense is nie. Rondom ons sien ons verhoudings wat deur leuens en oneerlikheid verwoes word.

Wat is ‘n leuen dan per definisie?

‘n Leuen is die teenoorgestelde van die waarheid. Dit is informasie wat nie die werklike gebeure of situasie uitbeeld nie. Dit is ‘n verdraaide beeld of ‘n wanvoorstelling.

Vir ons om te verstaan hoekom mense lieg, moet ons begin by die grootste leuen van alle leuens, die leuens oor en van God. Jy sien, van die eerste verhaal oor die skepping het die slang vir Adam en Eva ‘n leuen vertel oor God. Hy het gesê dat God hulle mislei en nie wil hê hulle moet van die boom se vrugte eet nie, want God is bang dat hulle so slim soos Hy sou word. Die onderliggende idee hiervan is dat ons wel goddelikheid in ons are het, maar dat die mens die sentrum van die lewe is en alles om my en jou draai. Hoe ons ook al slim stories met mekaar filosofeer oor God, is en bly God die sentrum waaroor die hele lewe handel.

Dit is belangrik om dit te besef, want daarsonder maak dit tog nie saak wat ek doen met my lewe nie. Die eerste leuen wat ek nooit vir myself moet vertel nie, is die twyfel in en oor God. As ek standvastig glo dat God die Alfa en Omega is en my lewe in Hom groei, is die eerste waarheid waarin ek moet besef.

Jy sien, Adam en Eva het die fout gemaak om dit nie te doen nie. Omdat hulle die leuen oor God geglo het, het HULLE lewens gebreek. As God nie meer God is nie, dan kom die tweede leuen ook outomaties dat EK nie goed genoeg is nie. Die idee dat ek hierdie arme eenvoudige en stukkende mens is. Ek glo naderhand dat ek nie meer goed is nie en dan gaan kruip ek weg vir God en die lewe net soos Adam en Eva. Ek is nie meer waardig om te leef nie, want wat is die sin van die lewe nou eintlik sonder God.

So sneeubal die feit dat ek met God verkeerd leef daartoe dat ek met myself verkeerd leef. Ek sien dan nie meer myself of die mense om my deur die oë van God nie, maar deur die leuen-oë van die wêreld om my. Stukkende mense met stukkende idees wat ‘n stukkende wêreld skep vir hulleself.

Wat dit nog erger maak is dat ons hierdie beeld toepas op die mense om ons. Omdat ek dink dat ek nie goed genoeg is nie, dat ek sleg is, hanteer ek die mense om my ook met dieselfde minagting. Kyk bietjie na iemand wat deur ‘n slegte tyd is, hetsy werk verloor of ‘n gebroke verhouding, kyk bietjie hoe hulle teenoor ander optree.

Mense met slegte beelde en idees van hulleself, vertel graag en hanteer ander asof hulle mislukkings is.

As ek ‘n blou bril opsit, lyk alles om my blou. Dalk lê die oplossing vir die węreld nie in groot lande en die Verenigde Nasies en Rooikruis nie, maar by elke mens wat met die leuen-bril rondloop. Die leuen-bril oor God en Sy plek in ons lewe en ook die manier hoe ek na myself kyk.

Wanneer die Bybel sê dat jy jou naaste moet liefhę soos jouself, kan die manier hoe jy jou naaste liefhet tog as bewys dien van wat jy oor jouself dink. En natuurlik, kan dit teruggevoer word na wat jy oor en van God dink.

Elke enkele situasie waarin jy leef en waar jy on-eg is, is ‘n leuen en maak jou lewe ondraaglik. Dalk is dit hoekom jou lewe voel asof jy nie meer in die paradys woon nie, maar in die woestyn. Onthou, God het deur Sy genade gekom en hierdie situasie omgekeer sodat ek en jy weer in die paradys kan leef. Jy kan nou die egte God sien en ervaar, jy kan ook nou die egte JY (Hoe God jou sien en hoe God jou gemaak het) leef en jy kan ook vandag die mense om jou in liefde hanteer, maar net soveel as wat jy jouself liefhet.

Ons almal al vuisvoos na onsself gekyk deur dit wat ander om ons van ons dink, maar miskien het die tyd gekom dat jy ophou om dit jou maatstaf te maak. Kyk eerder na jouself deur die oë van God en besef dat jy besonders is, mooi is en waardig is dat die Almagtige God met JOU bemoeienis maak.

As jy ophou om die Groot Leuens te vertel en te glo, sal al die ander leuens in jou lewe outomaties opdroog! Die waarheid maak ons vry!

Geniet jou dag, met al my liefde!

Friday, February 24, 2012

Hoe gemaak met irritasies!

Een van my vriende het Desember saam met sy ma van 86 gaan vakansie hou. Soos dit nou maar is saam met oumense, bou die frustrasie by hom die hele tyd op. Stadig loop, herhalings praat en fanaties omgee. Praatjies oor pyne en skete en die verlede.

Sy seun van 12 is saam met hulle op vakansie, en op die vraag of sy ouma hom ook irriteer reageer hy as volg: "Ja pa, baie. Maar ek doen maar met haar dieselfde as met mamma, ek dink eerder aan alles wat sy nog altyd vir my gedoen het, dan vergeet ek van wat my nou pla". Sjoe, gepraat van uit die mond van die suigeling, sal nou nie vir hom meer sê dat hy ‘n suigeling is nie.

Ons was almal al in sulke situasies, waar die prikkels iets binne jou wakker maak. Waar iets in my net eenvoudig breek en ek op my tande moet kners. Soms is dit ook nie net een ding nie, maar ‘n toeloop van omstandighede en geskiedenis wat jou so laat optree, dat selfs die kleinste onbenulligheid lei tot ‘n krapperige tandekners.

Daar is baie te leer uit die storie hier bo. Geen van die omstandighede het verander oor sy ma nie, maar sy ingesteldheid het verander. Jy sien, dit beteken dat die irritasie soms niks uit te waai het met prikkels nie, maar hoe ek die prikkels kan filter en hanteer. Daar is geen uitkoms van die idee dat alles eintlik in jouself plaasvind nie. Dieselfde aksie kan met 2 verskillende mense gebeur, maar hulle reageer verskillend daarop.

Soos ek hierdie skryf, het ek ‘n boodskap aangestuur na 2 kollegas oor informasie van iets waarmee ons besig is. Die een kollega is opgewonde en antwoord met 'n opgeruimde gedagte en die ander dat dit ‘n nonsens storie is en hy nie meer met die ouens wil besigheid doen nie. So, 1 boodskap, 2 mense en 2 reaksies.

Natuurlik speel afkoms en ondervinding ‘n rol, maar in die voorbeeld hierbo het ons almal dieselfde ervaring gehad van die transaksie. Net as voorbeeld dat elk van ons ‘n stel liasseer metodes het wat ons toepas. As X gebeur, gaan dit outomaties na vakkie X. As Y gebeur, outomaties na vakkie Y. Dit is asof daar geen ander opsies is nie, so gemaak en so laat staan.

So leer ons baie gewoontes aan. En so maak dit ook eenvoudig sin om met sulke voorspelbare mense te deel, want jy weet presies watter tipe prikkels om te gee om die uitslag te kry wat jy na soek. Soms selfs al is dit nie jou fout of toedoen nie, kry jy steeds die skuld. Dit het ook te doen met veralgemenings soos: “Vrouens spandeer net geld” of “mans is almal rokjagters”. Die tipe uitsprake maak my weer woedend, omdat my agtergrond nie een van swart en wit is nie. Ek hou nie daarvan as iemand my tipeer nie, want wie is EK dan? Ek glo in individualiteit en alhoewel ek ‘n man is, is ek verseker nie dieselfde as almal om my nie, maar ons vind dit tog in ons wêreld dat mense hou van X by X plaas en Y by Y. Dit maak hulle lewens, volgens hulle, makliker.

Dit is amper soos die wet stelsel waar mense skuldig is (eers) totdat hulle hul onskuld kan bewys. Soms is dit so met ons irritasies ook, ek projekteer al my frustrasies van die dag en my ervaring van die lewe op ander, voordat hulle kans gehad het om hulleself anders te bewys. Wanneer ek dus net klein dingetjies in mense sien, gooi ek die baba met die badwater uit en gebruik dit as bevestiging van my liasseer metode.

Dalk is dit hoekom mense so ongelukkig is en hoekom ons mekaar nooit “hoor” of “ken” nie, want ons het reeds met vooropgestelde idees die verhouding ingestap. Net met 2 leërs onder die arm, reg of verkeerd. Daardie situasie wat mense vir mekaar sê: “Ja, sien jou nou, nes ek gedink het jy gaan wees of optree”. My vriend in die bogenoemde storie het reeds voor die vakansie twyfel gehad of dit ‘'n goeie ding is om sy ma saam te neem en eintlik daardeur homself oopgestel vir frustrasie en mislukking. Dit is nie asof hy nie geweet het wat op hom wag nie, hy het presies geweet en toe het dit gebeur volgens sy vooropgestelde idee. Dit is asof hy dit bestel het.

Jy sien, jou vooropgestelde idee is eintlik die probleem. Ons verwagtinge, goed of sleg, word die maatstaf waarmee ons dinge meet. Ek het standpunt dat as jy gemeet en te kort bevind word, moenie altyd die fout net by jouself soek nie, maar ook met die maatstok. Ons is nie een volmaak nie en daarom is ons maatstokke nie volmaak gekalibreer nie. Wees dus versigtig om te meet en mense summier in vakkies te plaas, want dit is baie moeilik om hulle te skuif as hulle reeds in 'n vakkie is.

Die probleem begin by onsself, loop deur na ons kinders, verhoudings, werksomstandighede ens. Elke liewe vlak van my lewe berei sommige mense hulleself altyd voor op oordeel en liassering. Ons het soms reeds voor die tyd besluit dat ‘n situasie gaan sleg verloop en as dit doen, bevestig dit weer ons vooropgestelde idee. Wanneer ons nou sien dat alles “altyd” so loop, begin ons ‘'n sneeubal-effek waardeur ons nooit meer van kan omdraai nie. Maak nie saak hoe wonderlik iemand is nie, daar sal nooit ‘n manier wees wat ons kan terugdraai rondom my idee nie.

Daar is een laaste idee uit die storie waarmee ek wil afsluit. Omdat dit my vriend se ma is, was dit vir hom makliker om sy ingesteldheid teenoor haar te verander. Dit beteken dat as iemand vir my belangrik genoeg is, ek my aksies kan en wil verander. ‘n Vreemde ou in die verkeer wat voor my injaag is moeiliker, want dit is nie ‘n belangrike verhouding nie. Aan die ander kant, as iemand jou nie wil toelaat om jouself te wees nie, maar oor dieselfde kam as almal skeer, is jy nie vir hulle belangriker as die deursnee mens nie.

Almal in die lewe wil belangrik voel. Niemand van ons wil die mense om ons skade of irritasie aandoen nie. Ek kan net dink hoe die tannie van 86 gevoel het, want sy kon sien hoeveel irritasie sy veroorsaak. Kon sy iets daaraan doen? Sekerlik dalk, maar gee haar die voordeel van die twyfel, sy is oud en dit is nie asof my vriend verras is om skielik ‘n ou tannie in sy geledere te hê nie.

As iemand dus vir jou belangrik is, laat hulle toe om te voel asof hulle belangrik is. Fokus eerder op die dinge wat mense reg doen, teenoor wat hulle verkeerd doen. Gee mense krediet daarvoor, dan sal mense al meer en meer mooi dinge aan jou terugdoen. Gee aan almal om jou vandag die toestemming om te vlieg en verheug jouself in wie hulle is en nie in kritiek oor wie hulle nog nie is nie. Wees bewus van jou vooropgestelde idees, ken jouself, maar wees oop daarvoor dat mense individue is, dat mense selfs kan groei en kan verander. Gee mense die voordeel van die twyfel, in die besef dat jou maatstok dalk foutief kan wees en dat jy in ‘n glashuis bly.

Gun almal om jou om te wees en te word wat God hulle bestem het om te wees, en nie soos jy hulle dwing om te leef nie.

Gaan lewe in liefde, gaan wees God se liefde in mense se lewens!

Is ons nie soms so krities en geïrriteerd met mense in die oomblik nie, dat ons vergeet van gister en verlede week se mooi? So gefokus op mense se negatiewe dat ons verkeerd optree. So voel my vriend toe na 'n week van lelik wees met sy ma, so skuldig oor sy optrede. Die lewe is kort en ‘n mens moet maar versigtig wees oor die mors van oomblikke met irritasies en baklei. Ons weet nie een of ons weer tyd met ‘'n geliefde sal
, want 'n oomblik met 'n geliefde wat ons spandeer aan irritasie, baklei altyd weg en het geen bydrae tot die verhouding nie.
Miskien moet ons besef dat niemand perfek is nie, en irritasie oor MY gaan. Soos my vriend met sy ingesteldheid van dankbaarheid oor wie en wat die persoon al gedoen het, is die irritasie weg. Dit beteken dus dat irritasie nooit van buite kom nie, maar my reaksie. Deur my manier van kyk te verander, verander alles om my.
Dalk moet ons weer gaan kyk na ons ingesteldheid en wat mense om ons vir

Dit wil dus voorkom asof mense wat vir ons belangriker is ons minder behoort te irriteer. Daarom, wanneer jou irritasie hoog loop, dink altyd eers aan wat die persoon vir jou beteken. Wat hulle gister en verlede week vir jou beteken het. Verder het irritasie ook uit te waai met die negatiewe wat ons in mense sien. Soms moet ek ook in my uitkyk, soos die

Thursday, February 23, 2012

Eet of word geëet

Toe ek begin het om versekering te koop, het ons bestuurder vir ons hierdie beginsel geleer as ‘n klomp jong ouens wat in die industrie begin werk het. Wanneer jy met verkope werk, besef jy dat as jy nie aan iemand die produk verkoop nie, is daar ander wat dit gaan doen. En, as jy nie verkoop nie, gaan jy honger ly. In kort, is dit jy en jou aksies alleen wat tot sukses lei, sodat jy die lewe kan leef wat jou gelukkig gaan maak.

In die denke oor die “Law of Attraction” word dit duidelik vir ons gemaak dat jy en jy alleen jou lewe en jou toekoms bepaal. Soms voel dit of hierdie idee so bietjie van die realiteit ontneem is. Ons weet tog dat dit nie net ek is wat leef nie, maar ander mense om my wat ook hulle wil afdwing. Ons wat gelowig is, glo ook tog dat daar dan ook “bo-natuurlike” krag van God werksaam is in ons lewens. Hoe nou gemaak?

Ek het vele kere verwys na die EN-EN beginsel, teenoor die OF-OF. Wat dit in kort beteken is dat ons in dieselfde ruimte meer as een antwoord kan gee op ‘n vraag. Dit is amper soos daardie veelvuldige keuse vrae wat jy in eksamens kry met die opsie van “all of the above”.

Ons is nou maar een keer so dat ons ongemaklik voel in sulke situasies, want ons sal graag een klinkklare antwoord wil sien op ‘n vraag. Maar, as jy nou bietjie aangestap het in ervaring, sal jy verstaan dat die lewe nie met absolute werk nie. Daar is soveel veranderlikes wat ‘n rol kan speel, en mense word ongelukkig in sulke omstandighede.

Alhoewel ek sterk is in my geloof, het ek vroeg besef dat ek nie net kan bid sonder om iets te doen nie. So het ek altyd vir die kinders in die Belydenisklas gevra waarvoor ek moet bid voordat ons verdaag. Almal het natuurlik die een of ander toets gehad die week waarvoor hulle gebed wou gehad het. My vraag was altyd aan hulle dat as ek moet bid, waarvoor moet ek vra. Moet ek vra dat die toets maklik moet wees of moet ek vra dat die toets gladnie moet plaasvind nie, of moet ek eerder vra dat hulle die krag en insig moet kry om lekker te kan leer? Jy kan natuurlik dink dat hulle altyd eerder die tweede opsie gekies het van die toets wat gladnie moet plaasvind nie. Ons weet nou al uit ervaring dat dit nie sommer gebeur nie.

Die “Law of Attraction” leer ons dat ons deur ons ingesteldheid berge kan versit. Ek het dit in my lewe gekombineer met die idee van die mosterdsaadjie en geloof. Ek glo werklik in wonderwerke, want daar het baie in my lewe al gebeur, gebeur huidiglik en gaan nog gebeur. Die probleem daarvan is egter dat my bankbestuurder nie hierdie konsep baie mooi verstaan nie. Ek dink hy gaan vir my lag as ek vir hom sê: “The Universe will provide”. Sjoe, sou lekker gewees het as ons op dieselfde golflengte was.

Ander mense het hulle eie persoonlikhede, keuses, nukke en grille. Ek kan nie altyd kies wat hulle in my pad en ervaring plaas nie, want dit is hulle eie keuses. As iemand my sleg behandel, dink ek nie dit is totaal my eie keuse nie. Die “Four Agreements” gee ons in een van die lesse die opdrag dat ons niks “persoonlik” moet opneem nie. Dit beteken dat dit wat mense dink en doen, hulle eie lewe en hulle eie stryd is. Alhoewel ek daarby betrek word omdat ek die lewe met hulle deel, beteken nie dat dit oor my handel nie. Ons is nie altyd so “belangrik” dat alles oor ons handel nie.

Gholf is so ‘n interessante spel vir my, aangesien dit ons baie leer oor wat elke dag in die lewe moet gebeur. Wanneer ek speel is daar soveel uitdagings, opponente en veranderlikes. So ‘n paar jaar gelede het Louis Oosthuizen die Britse Ope gewen. Wat oplettend was is die feit dat hy so op sy wit handskoen aan sy linkerhand ‘n rooi kolletjie gehad het. Voor elke hou het hy so deur sy roetine gegaan, en voor hy slaan vir ‘n ruk stip na die kolletjie gekyk. Dit het hom laat fokus op dit waaroor hy beheer het.

Jy sien, soms is ons so besig om te fokus op die dinge om ons waaroor ons nie beheer het nie, dat ons vergeet om te fokus op waaroor ek wel beheer het. Soms te besig om te bid, dat ek nie studeer nie. Dalk raak ek so besig om te manifesteer, dat ek nie werk nie. Soms is ek so besig om te soek na die swartskaap-mense wat tot my omstandighede gelei het, dat ek vergeet dat ek ook beheer het. Natuurlik het ‘n gholfspeler ‘n ingesteldheid teenoor sy spel, hy het visie oor waar die bal moet eindig, hy neem al die uitdagings in ag, geloof in homself en geloof in God wat die talent vir hom gegee het. In die oomblik wat hy die hou moet speel fokus hy slegs op een ding en dit is dit waaroor hy wel beheer het. Natuurlik het hy ook die geskiedenis agter hom van die brou-hou op die vorige gat, maar hy kan nie daaroor fokus nie, want slegs hier en nou en hierdie oomblik is van belang.

Daar is elke dag in jou lewe soveel dinge wat gebeur. Jy het ‘n geskiedenis van mooi en lelike dinge wat jou pad gekruis het. Jy het elke dag uitdagings soos water voor jou setperk, maar jy het die vermoë om hierdie dinge te oorbrug. Inplaas daarvan om kwaad te word oor die ontwerper van die baan wat dit nou vir jou moeiliker maak, maak eerder planne van hoe jy die uitdaging gaan oorbrug.

Daar is ‘n oulike spreekwoord wat sê: “Here, gee my die kennis om te verstaan wat ek nie kan verander nie, die krag om te verander wat ek kan en die insig om die verskil te ken”. Jy kan nie die hele dag rondsit en top oor die verlede, die hede en die toekoms nie. Dalk moet jy nooit sig verloor van wat jy wel oor beheer het nie. Gaan doen dit vandag, in geloof, in aksie en in manifestering. Gaan “EAT” neem aksie, voordat jy opgevreet word!

Soos ek in ‘n kursus geleer het: “The Universe applauds actions and not ideas”

Wednesday, February 22, 2012

Wat die hart van vol is!

Die skerpioen sit op ‘n eiland waar daar geen kos meer oor is nie. Tussen hom en die kos is daar ‘n rivier, maar hy kan nie swem nie. Hy kom toe by die padda en vra vir hom of hy hom nie oor die rivier sal neem nie. Die padda sê toe vir hom dat hy nie wil nie, want watter waarborg het die padda dat die skerpioen hom nie sal steek halfpad deur die rivier nie.

Die skerpioen waarborg hom dat hy dit nie sal doen nie en die padda stem in. So klim die skerpioen op die padda se rug, en so waar, halfpad deur die rivier steek die skerpioen die padda in die rug. Die padda vra toe vir die skerpioen: “Hoekom doen jy dit, jy het dan gesê dat jy nie sal nie?” waarop die skerpioen reageer: “Ek kan nie help nie, ek is ‘n skerpioen!” Hierdie verhaal wys vir ons op sekere dinge in die natuur, veral dat kreature nie hulle natuurlikheid kan ontsnap nie, maak nie saak wat die konsekwensies van hulle aksies is nie.

Op universiteit het ek ‘n vriendin gehad wat haar skripsie geskryf het in sielkunde. In haar studie het sy ‘n analise gedoen tussen die “leuses” en uitsprake van instansies en lande teenoor wat werklik op daardie oomblik in die praktiese leefwêreld plaasgevind het. Die konklusie is gemaak dat die leuse nie altyd die realiteit uitbeeld nie, maar in meeste gevalle ‘n tekort in die praktiese wêreld aanspreek. Die leuse soos “Eendrag maak mag”, is dalk ‘n verwysing van ‘n verdeelde gemeenskap wat daarna streef om iets te wees wat hulle nog nie is nie. ‘n Uitvloeisel uit dit is dat wat mense vir jou oor hulleself vertel, in vele gevalle nie is wie hulle is nie, maar iets wat hulle graag sal wil vermag.

In die verhaal van die skerpioen het die skerpioen wel die behoefte gehad en belowe dat hy niks sal doen nie, want dit is sy wens, maar in realiteit is en was hy ‘n skerpioen.

Elke dag het ons met mense om ons te doen, van verhoudingsmaats, huweliksmaats, kinders, vriende, kollegas en vreemdes wat almal vir ons stories oor hulleself vertel. Met die bogenoemde in gedagte, is jou verstaan van menswees baie beter, wanneer jy fyn luister na hoe hulle oor hulleself en die wêreld praat.

In die eerste plek oordeel ons graag, soms nie veroordeel nie maar be-oordeel:

Die Bybel gee ons wonderlike riglyne hieroor wanneer dit vertel dat: “die oordeel waarmee jy oordeel, die oordeel is waarmee jy veroordeel gaan word”. Dit gaan hier nie net oor die konsep dat jy nie moet veroordeel, soos jy in baie preke gehoor het nie. Dit gaan verder om te vertel dat jy in die manier waarmee iemand oordeel, iets hoor van waarmee hulle in hulle eie lewens mee worstel. ‘n Eenvoudige manier om dit te stel is dat as iemand vroue met minagting hanteer, worstel hy dalk met ‘n probleem binne homself oor vroue.

Dit laat my dink aan die oulike verhaal in die Bybel dat jy eers die balk uit jou eie oog moet haal, voordat jy probeer om die splinter te verwyder. Die oomblik wanneer jy begin oordeel, sê jy dalk daarmee meer oor jouself as die persoon wat jy veroordeel. Dan gee jy ook nie net vir ander skietgoeters waarmee hulle jou aan jou integriteit kan vasbind nie, maar ook gee jy aan die duiwel ‘n vatkans.

Jammer dat ek weer na die Joost en Amor situasie verwys, maar ons ken nou die hele storie al. Joost en Amor het twee weke voordat Joost met sy stukkende onderklere in koerante verskyn het, in die Finesse (Christelike tydskrif). Hierin het hulle vertel van hulle godsdiensbelewing. Die twee situasies het nie gelyk asof dit strook met mekaar nie, en veral dit het soveel oordeel en kritiek tot gevolg gehad.

“Wat die hart van vol is, loop die mond van oor”.

Nie net in oordeel nie, maar ook in die dinge wat ons konstant oor die lewe praat, gee ons klomp kennis van wat mense dink. Nie altyd net direk nie, maar ook indirek. In al hierdie “nuwe” boeke oor hoe die lewe werk, stel hulle dit ook duidelik dat wat in my hart gebeur oorgaan na die lewe om my. As ek dit vul met negatiewe, gee ek die “bose” kos en voeding en word dit meer, dieselfde met die mooi en positiewe. Dit is hoekom ons leer van kleins af uit die Bybel om nie die duiwel ooit ‘n vatkans te bied nie.

In my familie se geskiedenis het ek dit nogal baie sterk ervaar. Jy sien, my oupa was ‘n alkoholis. My pa het so sterk daarteen gerebbeleer dat hy selfs by plekke sonder betaling gaan werk het om alkoholiste te kan help. Alhoewel hy daarteen geveg het, was die hele idee rondom alkohol, die spil waarom sy lewe gedraai het. Toe hy self ‘n alkoholis word, kon mense dit nie glo nie, juis omdat hy so sterk daaroor gevoel het. Dit wil voorkom asof die alkohol, so deel van sy lewe geword het, dat dit sy ondergang beteken het, al het hy goeie bedoelings gehad.

So ken ek ook ‘n vrou wat so teen buite-egtelike verhoudinge was, dat sy een keer ‘n e-pos by haar werk onderskep het van 2 kollegas. Sy het hulle gekonfronteer daaroor, en as hulle dit nie gestop het nie, was sy bereid om die man se vrou daarvan te vertel. Vreemd genoeg, is sy een wat ‘n klompie jare later ook aan so ‘n buite-egtelike verhouding skuldig wat tot haar egskeiding gelei het.

Dit wil voorkom dat ons, soos die padda en die skerpioen, selfs met negatiewe dinge, al het ons die beste van bedoelings, moet vermy.

Beteken dit dat ons nie mag streef om beter te wees nie?

So vra iemand nou die dag vir my waarom ek nie in my versekeringsberoep vir mense sê dat ek ‘n dominee was nie. My response daarop is nie dat ek myself nie vertrou nie, maar dat ek versigtig is vir mense wat ‘n teksversie op ‘n visite-kaartjie druk of vir my vertel dat ek hulle kan vertrou omdat hulle christene is. Nie omdat ek dink ek onbetroubaar is nie, maar omdat ek weet dat ek menslik is.

Alle mense is maar eenmaal skerpioene, en is feilbaar. Christen of nie-Christen. Of ek nou streef daarna om in alles soos ‘n Christen op te tree, besef ek dat daar tye gaan wees waar ek foute gaan maak. Ek is ‘n Christen omdat ek glo dat God my vergewe vir wat ek doen, maar ek loop nie daarmee op my mou nie, want mense is skerpioene, en hulle het nie dieselfde ingesteldheid rondom vergiffenis nie.

Moeder Theresa het gesê: “Jy gaan goed aan mense doen, en hulle gaan jou teleurstel, maar dit beteken nie dat jy moet ophou om goed te doen nie”. Bly dus streef na om beter te wees.

So is ek versigtig vir wat mense vir my sê.

Dalk het ek deur ondervinding baie sinies geword, en skep ek met my houding weer ander karma en manifestasies in my eie lewe. Dit mag so wees. Wat ek eintlik bedoel daarmee is nie dat ek net die teenoorgestelde in mense glo van wat hulle sê en net die slegste verwag nie. Ek vra myself eerder die vraag af, soos in die geval van my pa, van hoekom die konsep in hulle lewens ‘n rol speel, dat hulle voel hulle vir jou iets moet sê.

Dit beteken weereens dat wat die hart van vol is en ek myself oor uitspreek, gevaarlik is. Dit is gevaarlik aangesien dit die maatstaf word waarmee ek mense be-oordeel. Dit beteken dus nie dat almal wat uitsprake maak oor hulle standpunt in die lewe in die algemeen daaroor lieg nie, maar eerder dat hulle hulle oopstel vir mislukking. Dit is dalk ‘n totale veralgemening, verskoon my daaroor, want daar is baie mense wat hulle uitspreek oor situasies en standpunt inneem en daarby bly.

Wat dus van belang in die lewe is, is om te luister na ander mense. Nie na hulle stories nie, maar wat tussen die lyne genoem word. Dit is wat in hulle harte aangaan. In terapie kry ons ook te doen met die konsep van projeksie. Jy sal soms in sulke sessies sien dat die jaloerse persoon “soms” die een is wat hulleself nie vertrou nie, en daarom vertrou hulle die ander persoon nie. Iemand wat noem dat hulle nie toegelaat word om hulleself te wees nie, dalk die een wat die ander persoon nie toelaat nie. Die een wat die ander beskuldig van selfsug, die een is wat die ander nie ‘n plek gun nie, want dan is daar nie genoeg plek vir hulle nie.

Daarom moet ons versigtig wees wat in ons gedagtes gebeur, want dit manifesteer in ons lewens. Wees versigtig oor die oordeel wat jy oor ander het, jy sien in ander raak wat in jou eie lewe aangaan. Veral by kinders en in ons opvoeding is die irritasies gewoonlik dit wat ons ook nie van onsself hou nie. Dit krap, omdat dit ‘n krapplek is by my.

Wanneer dit by mense kom, en veral by ons kinders, stel ons hulle soms op vir mislukking, deur wat in ons denke gebeur. As ek geirriteerd is in die oggend, gaan alles naderhand verkeerd loop en gaan meer en meer dinge my irriteer. Dit is nie kernfisika nie, dit is net eenvoudig logika. Dit is nie ‘n totale spirituele ervaring nie, net prakties. Dit lei ook daartoe dat almal in die huis naderhand huil en kerm en kla, en dit net van my ingesteldheid waarmee ek opstaan.

Tuesday, February 21, 2012

Skewe bome bly bome

Verlede week het ek so ‘n wonderlike tyd in die Kaap gehad. Dit is so ‘n voorreg vir mense wat permanent daar kan woon. Ek sou graag wou, maar ek wonder of ek al daardie wind sal kan hanteer. Die een dag moes ek met die Weskus op en tussen Vredenburg en Paternoster is daar aan die een kant so ‘n lappie bome wat totaal deur die wind verwaai is. Hulle le sommer so met 30 grade na die een kant, aan die een kant kaal van al die wind, en aand die ander kant is die blare.

Laat my toe ook dink aan die spreekwoord dat ‘n mens ‘n boompie moet buig wanneer hy jonk is. Jy kan sommer sien dat dit die geval was met hierdie lappie bome. Ek begin toe oplet so deur die hele kaap, hoe hierdie situasie homself herhaal. Selfs die plek waar ons in Stellenbosch omgewing die troue gehou het, is die boom waaronder die seremonie gehou word ook half skeef.

Toe wonder ek of dit beteken dat hulle minder boom is as die boom wat in Pretoria regop staan. Dra die skewe bome nou minder by tot die oplossing van aardverwarming, of dra hulle minder vrugte? Het hulle dus hulle invloed op die wêreld verloor net omdat hulle aan erger windomstandighede blootgestel is?

Elkeen van ons is deur die lewe, van kleins af, blootgestel aan dinge soos die wind. Ons sê graag dat ons soms die wind van voor kry wanneer dinge nie loop soos ons dit graag soek nie. Miskien kom jy uit ‘n huis waar daar nie altyd liefde was nie, of ‘n huis waar daar aggressie en verslawing was. Dalk het jy arm grootgeword en nie die geleenthede van ander gehad nie. Dalk was julle huisie ‘n ou gehuggie, terwyl jou maats om jou daardie wonderlike groot herehuise gehad het met die tennisbane en die swembaddens.

Ek was gelukkig in die feit dat ek in ‘n “gemiddelde” skool (vir die tekort aan ‘n beter term) was. Daar was van kleins af mense in my skool wat baie geld gehad het en alles gehad het wat hulle harte begeer en dan ook mense wat kripeer het en vir wie die skool kos gegee het elke dag. Ek noem dit ‘n voorreg, aangesien ek geleer het dat alle mense dieselfde is, of hulle nou welgesteld is of nie. Ek het geleer dat dit gaan oor die menswees van mense, en nie oor hulle aardse besittings wat tel nie.

Eintlik, nou dat ek terugdink, het ons nooit ooit ‘n ding gemaak van die wat min het of die wat baie het nie. Ons het geleef en die lewe geniet, ongeag.

Hierdie beginsel is ongelooflik belangrik in ons eie lewens, veral wanneer ons kinders grootmaak. Daar is niks verkeerd om vir jou kind die beste te gee wat jy kan nie, maar beter nog om jou kind te leer dat al kry hy die wind van voor, dit hom nie minder van ‘n boom maak nie. Dit gaan nie net oor geldelike rykdom nie, maar in alles. Dalk is jou kind nie die beste rugbyspeler of hokkiespeler nie. Dalk is jou kind ook nie akademies sterk nie. Dit maak nie van hulle minder van ‘n boom nie.

Dit het ook te doen met al die dinge wat ons deur ons leeftyd tref. Hartseer en bly omstandighede wat jy ervaar het. Dalk die gevoel om ‘n geliefde aan die dood of egskeiding af te staan. Dalk is dit ‘n likwidasie en finansiële probleme. Legio dinge wat deur ‘n leeftyd jou druk om nie heeltemal te “voel” asof jou lewe in die regte rigting groei nie.

Terwyl ek so op daardie pad ry Paternoster toe, ervaar ek eintlik ‘n vreemde ervaring. Deur die hele week in die Kaap het ek nooit die behoefte gehad om te stop en bome af te neem nie, maar hierdie “onvolmaakte” stelletjie boompies wou ek afneem. Want dit het ‘n skoonheid deur die andersheid.

Dalk voel jy vandag omgewaai en onperfek. Dalk voel jy vandag nie lus om aan te gaan nie en dat jou hele lewe net een stuk druk is van wind. Dalk voel jy gespanne dat jy nie alles kan betaal wat jy moet nie, of dat jy eensaam is en dat jy nooit iemand sal kry wat jou liefhet met jou krom neus of effens groter onderstewe nie. Dalk voel jy vuisvoos in die stryd teen die lewe. Maak nie saak wat jou omstandighede is nie, wat die lappie bome my laat besef het is dat al is jy skeef gedruk, dit nou nie minder van ‘n boom maak nie. Jy het altyd iets om by te dra, al is dit soms net dat iemand jou bewonder oor jou imperfeksie. Mense kyk soms imperfeksie mis, maar skilder eerder vir JOU omdat jy besonder is.

Moenie dat jou lewe, jou omstandighede of wat mense vir jou en van jou sê, jou minderwaardig laat voel, dat jy naderhand dink dat jy nie meer boom is nie en niks vir die wêreld kan bied nie.

Monday, February 20, 2012

99%

Ons leef in so 'n vreemde wereld. Dit wil voorkom asof mense om ons ongelooflik dom is. So lees ek op my dogtertjie se swemvlerkies al die waarskuwings. Soveel waarskuwings dat daar selfs nie meer plek vir kleur is nie. Daar is selfs een wat se dat jy die vlerkies nie moet gebruik tydens 'n aardbewing nie. So wonder ek toe nou of ek in die harwar van 'n aardbewing eers my dogtertjie se vlerkies gaan soek.

So sien ek toe in 'n restaurant die week so 'n groot teken wat se: "pasop vir die trappie". Kyk mense nie meer deesdae waar hulle loop nie? Dalk is dit omdat hulle dalk die hele tyd rondkyk teen die mure vir waarskuwings, dat hulle nie kyk waar hulle loop nie.

Jy kry ook geen ander sepe en skoonmaakmiddels wat nie anti-bakterie middels bevat nie. En ek wil my dood lag want almal waarsku jou dat dit slegs 99% van kieme doodmaak. Weet hulle dit regtig? En "common sense" beteken tog nie dat ek werklik dink dat alle kieme sal doodgaan nie, en dat daar nuwes is wat ons nie ken nie. My biologie kennis is maar swak, maar hoe weet dettol van almal, en hoekom maak hulle dan nie liewer 'n sepie wat ook daai 1% outjie kan laat vrek nie.

Hoe amusant ek dit ookal vind, dit is nou maar een maal mense. Ons is so behep met die waarskuwings van die lewe. Ingestel op wat verkeerd gaan loop, dat ons vergeet om rondom ons die mooi te sien. As ek alles opweeg, mense, kanse en geleenthede, sal ek nooit iets doen nie. So skryf ons oor die mense om ons ook al hierdie negatiewe waarskuwings. Die een is moeilik, die een is simpel, die een is talentvol, die een is dit en die een is dat.

Kyk bietjie na die mense om jou, en kyk bietjie of daar plek vir kleur en mooi op die mense om my. So die hele tyd al die gevaarligte en negatiwiteit. Baie mense om ons is al so deur ons negatiwiteit bekrap dat alle pogings tot die geniet van hulle nabywees onmoontlik word.

Laat my ook so dink aan die "glans-paartjie" Joost en Amor. Ag tog, blaaie en blaaie vol beswaddering. Mens kan amper nie glo dat hulle ooit iets mooi in mekaar gesien het nie. Elke dag en week nuwe oordele en swartsmeer. Alhoewel dit hulle lewens is, is dit 'n goeie voorbeeld.

Teen die tyd dat ek alle waarskuwings op Mia se swemvlerkies gelees het, gaan sy dalk al te groot wees om dit te gebruik. En hoeveel wonderlike kanse om te swem het ek en sy nie dalk gemis nie?

Nie net wat ons met ander doen nie, maar ons doen dit met onsself. Altyd besig om te oordeel, beoordeel, te weeg en te lig bevind.

Ons is tog bewus dat mense ook soos Detol se sepies is. Op die beste kan ons 99% wees. Niemand in ons en om ons is perfek nie. Dit beteken nie dat ons daarom nie beter kan probeer wees nie, maar dis tyd dat die kastyding van onsself en die mense om ons moet stop.

Skinderartikels oor Whitney en Joost fokus op die imperfeksie van mense. Dis asof ons verbaas is dat mense se koppies dalk half leeg is. Amper asof ander se imperfeksies ons eie kan wegsteek. Baie mense leef daar, uitvang ophang en kruisig.

Maar, net die feit dat die detol seep nie daardie een kiem doodmaak nie, beteken nie dat ekke dit nie gaan koop nie. Dit is elkgeval beter as die ander opsies daar buite.

Die waarskuwing van die "imperfekte" 99%, gee 'n uitkoms dat niemand hulle kan veroordeel of dagvaar as hulle siek word nie.

Dalk moet ons fokus meer val op wat die mense en produkte om ons reg doen. Fokus op wat mense vir ons beteken, eerder as nie!

Sien die halfvol glas eerder as die half leeg! As jy vrek van die dors, kan 'n halfvolle jou lewe red en jou dag verryk!

Friday, February 10, 2012

Fokus

Ek is natuurlik absoluut gek daaroor om televisie te kyk en veral om flieks te kyk. Ek het al baie keer gesit en kyk en gewonder oor die detail wat ontbreek? Jy sien ‘n aksie-hero wat met ‘n valskerm uit die vliegtuig spring nadat hy die slegte ou doodgeskiet het. Jy weet nooit waar en wanneer hy die valskerm gekry het of aangetrek het nie. Hy land op ‘n strand en met so ‘n stadige aksie loop hy tussen die mense deur wat op die strand sonbrand. Die volgende oomblik wys hulle ‘n stad aan die anderkant van die aardbol, en onderaan die skerm staan die naam van die stad en in watter land dit is.

Die volgende oomblik sien ons ons aksie-held, geklee in ‘n Armani pak, wat inloop by ‘n restaurant. Hy bestel die beste bottel wyn en daardie dis wat SQ is. Waar het hy sy paspoort gekry, waar het hy die geld gekry vir die vliegkaartjie? Hy haal sy selfoon uit sy sak en maak ‘n oproep, en jy wonder of dit ‘n nuwe selfoon is, want toe hy op die strand geland het, sou die oue tog nat geword het.

Ek is seker almal van ons het hierdie dinge al gedink in ‘n film. Hoekom word alle detail dan nou nie vir ons geskets en gewys nie? Die rede daarvoor is eenvoudig, die details het geen relevansie op die storie het nie. Hoekom sal die regiseur nou 5 sekondes mors om vir ons te wys waar en hoe die aksie-held ‘n valskerm aantrek? Die antwoord is dat as dit nie bydra tot die storie nie, daardie detail verveel en tyd mors.

My en jou lewe is ook ‘n storie, maar soms spandeer ons soveel tyd aan daardie stukkies detail wat geen relevansie op die werklike storie wat saakmaak het nie. Ons word soms so vasgevang in onbenullighede wat gladnie enige relevansie het nie. Dit is dinge wat eintlik my aandag aftrek van dit wat ek WEL op moet fokus.

Ek vang myself soveel keer dat ek in die oggend wanneer ek wakker word en begin werk, dat ek besig raak met onbenullige e-mails. As ek my sin terugkry, dan is daar ‘n uur of twee verby wat ek nooit weer kan terugkry nie. So laat EK toe dat hierdie dinge oor my pad kom. Partykeer is my selfoon ook iets wat onbenullig is en my aandag aftrek. Daardie oproep wat jy nie verwag nie, en wat jou kop skielik weer in ‘n rigting gooi en jou fokus wegvat.

Ek wil altyd lag as ek sien hoe mense handel met hulle “moet doen” lysie. Ek het al opgehou om so ‘n lys te maak, want in baie gevalle is daardie lys niks meer werd as die papier waarop dit geskryf is nie. Of jy doen dit, of jy doen dit nie. My “moet doen” lysie is so lank dat ek in die oggend al moed verloor. Daar is mense op wat ek moet bel wat al so bloedrooi is op Outlook. Dit skrik my nie af dat dit rooi is nie.

Soms raak mense ook so betrokke in ander mense se lewens, en ons skinder en vertel stories wat gladnie enige relevansie of positiewe bydrae tot die storie het nie. Ek wil gladnie dit propageer dat jy op ‘n eiland moet leef en nooit mense om jou mee gesels of help nie, maar moenie dat dit so belangrik word dat jy nooit by die storie wat JOUNE is uitkom nie.

Ek sien baie keer in die proses van hierdie blog skryf, dat ek ‘n sekere gedagtegang en beplanning het van waar die storie moet opeindig, en dan die volgende oomblik kom vra my dogtertjie my om die kanaal te kom verander op die televisie. Wanneer ek weer voor die rekenaar kom sit moet ek soms die hele stuk van vooraf deurlees om weer die draad van die storie te kry.

So word ons verlede ook soms ‘n storing van my storie wat ek wil vertel. Sommige mense leef in woede en skuldgevoelens oor hulle verlede, wat hulle fokus totaal wegneem van wat nou moet gebeur. Dit is amper soos die stories wat terugflitse het. Ek haat dit as ek ‘n film kyk wat begin by die einde amper, en dan vir ons vertel wat gebeur het 3 maande vantevore.

Dit maak jou soms so deurmekaar, dat jy nie ordentlik die dinge wat gebeur in leërs kan plaas nie. Wat jou tot op hierdie punt gebring het is belangrik, maar om die hele tyd terug te verwys daarna, trek soms jou aandag af van waar jy nou is. Jy mis allerlei wonderlike oomblike in die onmiddelike omgewing. Moenie dat jou verlede jou aandag aftrek van wat NOU nodig is nie.

Soms word ons drome en dinge wat ons hoop gebeur of wat kan gebeur in die toekoms ons aandag af. Uitgestelde geluk word iets wat my aandag aftrek van die hede. Nie net geluk nie, maar ook vrese en spanning oor die toekoms word iets wat my lewe vandag beinvloed. Ek is so besig om te bekommer oor die rekeninge aan die einde van die maand, dat ek vergeet dat ek NOU iets daaraan kan doen. Die Bybel stel dit tog vir ons dat die dag van more vir homself sorg. Moenie toelaat dat jou drome en ideale in die pad staan van wat NOU nodig is nie.

Ons het ook baie idees in ons kop oor hoe die lewe werk. Ek verkoop ook versekering, en so sit ons nou net met een van ons leweransiers en praat oor hoe ons besigheid meer effektief kan bedryf. So sit ek aan die een kant en gee my idee, en ander hulle idees. Die antwoord is nooit in wat jy dink of doen nie, maar of dit werk of nie. As dinge nie effektief ‘n bydra maak tot die storie nie, wat is die sin daarvan om dit vir mense te vertel.

Ons hou daarvan om die idees van suksesvolle mense te hoor, omdat ons kan sien dat hulle idees effektief ‘n bydra maak tot hulle storie. En in die meeste gevalle leer ons uit hulle sukses dat hulle nooit energie spandeer aan dinge wat nie ‘n bydra lewer nie. Suksesvolle mense is mense wat in die oomblik kan fokus op wat belangrik is, en kan uitblok of uitskakel wat nie die storie dien nie.

Dit is soos ‘n gholfspeler wat ‘n hou moet slaan. Hoe meer hy dink en bekommer en wonder of droom of siekte het of dink aan probleme met sy vrou of bekommer oor die water links van die setperk, NIKS anders is belangrik as die hou nie. In die storie “the greatest game ever played”, is daar ‘n wonderlike stukkie waar die een speler so stip na die skoonveld voor hom kyk. Stelselmatig sien ons dat, alles om hom, die mense, bome en water verdwyn. Dan is dit NET hy en die balletjie en die skoonveld.

Ons brein is maar een keer so gemaak dat dit nie op 2 verskillende gedagtes op een slag kan fokus nie. In gholf moet ek wel die water voor die setperk kan raaksien en my stokkeuse daarby aanpas, maar dan moet ek my fokus afhaal van alles en die fokus instel op die bal, die setperk en die vlaggie. Dus, alhoewel al die ander dinge voor my en om my deel van die geheel uitmaak, moet my fokus wees op die hou wat ek NOU gaan slaan.
Watter tipe dinge in jou lewe is onbenullig en onbelangrik vir jou storie? Of dit jou verlede, jou toekoms of jou idees is, vra jouself altyd of dit jou storievertel positief dien.

Een van my geliefde uitdrukkings is die omgedraaide van “a mind is a terrible thing to waste” en dit is “a waste is a terrible thing to mind”!
Gaan onkompliseer jou lewe vandag, en vertel die storie wat mense boei, los al die dinge uit jou fotoverhaal wat nie sin maak of niks met die storie te doen het nie!

Thursday, February 9, 2012

Perfekte beeld

Onthou jy nog daardie tyd toe ons self ons televisie antennas opgestel het. Ek onthou nog die kere wat ek op die dak gestaan het, my pa binne sigafstand van my, en my ma binne by die televisie. Al die opdragte: “bietjie links, bietjie regs, stop, aggenee man, daar stel jy hom weer uit”. Jy kon natuurlik of daarvan ‘n heerlike lagsessie maak, of dit kon tot huismoles gely het.

Vandag is die tegnologie egter so bietjie anders met die skottels wat ons laat installeer. Jy ry selfs deur die armste van gebiede, maar die skottel aan die oostekant van die huis is altyd sigbaar. Die ouens wat dit vir jou kom installeer het ook sulke oulike masjientjies waarmee hulle die sein toets om seker te maak dat jy goeie opvangs het.

Ons televisies is ook nou so gevorder dat hulle outomaties kannale soek. Nie meer soos in die verlede wat jy met knoppies draai jou instelling self gedoen het nie.

Dit is vir my kinders vreemd om te dink dat daar ‘n tyd was waar daar net een of twee kannale op die televisie was. Jy kan onthou, as jy my ouderdom is, daardie toetsbeeld van die SAUK wat op die skerm was wanneer programme nie uitgesaai is nie. Ek onthou nog hoeveel keer ek daarna gestaar het terwyl ek gewag het vir die programme om te begin.

Om te sien wat jy wil sien, is daar 3 dinge van belang. Jy moet ‘n skottel installeer wat met die sateliete kan “praat”, jy het ‘n dekodeerder nodig wat die sein kan ontrafel en jy moet jou televisie instel om die boodskap van die dekodeerder te kan sien. Alles is onafwendbaar, want dit is ‘n natuurlike proses.

As jy dus nie die beeld kry wat jou tevrede stel nie, of geen beeld kry nie, dan soek jy die fout terug by die vorige toestel. Dit is soos wanneer jou sleutels verlore is, dan gaan jy terug op jou spoor. Soms voel dit ook vir ons of ons beeld versteur is, en dinge loop net nie lekker nie. Dan is die maklikste om dit op te los, om in jouself te gaan soek na die dinge wat die storing veroorsaak.

Baie mense is bang om dit te doen, en hulle sit hulle hele lewe en staar na die sneeuvlokkies op die skerm. Naderhand dink hulle dat dit normaal is. Hulle gaan kuier by ander mense en sien die mooiste beeld. In hulleself doen hulle niks aan hulle beeld nie, en maak vrede met die vlokkies. Dan is hulle jaloers en byterig teenoor ander, want niemand wil by hulle kom kuier nie, want dit is saterdagmiddag en kuiergaste wil die rugby sien. Hoe lank gaan jy met die sneeuvlokkie lewe aanhou?

Deesdae is dit soveel makliker om goeie opvangs te kry. Daar is legio hulp van mense en kenners beskikbaar. Die internet en die boekwinkel het soveel informasie oor elke onderwerp, van die instel van jou DSTV proses, tot die instel van jou eie proses. Daar is toerusting en kenners wat kan seker maak dat jou “skottel” in die regte rigting wys waar die “goeie” en die “regte” sein is. Daar is ‘n inbelsentrum van DSTV wat jy kan kontak om seker te maak dat jou dekodeerder reg kodeer. So is daar mense om jou wat jou kan help om jou “kodering” van die sein reg te doen, of te reg te maak. Dan is daar sulke oulike tegnici wat na jou huis toe kan kom en wat die hele proses sommer vir jou kan doen. So is daar soveel kennis rondom ons vandag wat ons elkeen kan bystaan om wonderlike beelde, selfs in hoë definisie of 3D, te kan sien, ervaar en uit te straal.

Soms kan hierdie kennis of kenners ook maar ‘n mens se kop deurmekaar maak. Die tegnologiese ouens het mos ‘n taal van hulle eie wat hulle praat. Hulle verwys na dinge in afkortings wat ons gewone mense nie verstaan nie. So, in die proses van my instelling, moet ‘n mens ook maar versigtig wees om nie SO tegnies te raak dat die storing nog groter en die beeld nog slegter word nie.

Ek het ‘n vriend op skool gehad wie se hele gesin sulke tegniese ouens was. As ons daar gaan kuier het was die hele huis gesaai met allerhande toerusting van klankkaarte tot soldeermasjiene. Jy het altyd rondgekyk waar jy loop dat jy nie oor ‘n elektriese koord of iets val nie. Op die stoep en die garage was etlike televisies en vidoemasjiene wat se deksels af was dat jy die binnegoed kan sien. Sy pa wou eenvoudig altyd “verstaan” wat die binnewerking van sy elektriese toebehore behels, en daarom het hy alles oopgemaak en gedesekteer.

Wou jy nou net eenvoudig televisie kyk, was daar altyd fout met hulle goeters. Drade was nie gekoppel nie, of ‘n elektriese prop is afgehaal om op ‘n ander plek te gebruik. Alles was daar, maar niks het gewerk nie. So het ek maar altyd my kop geskud, en dan het ons maar op ons fietse geklim om die program by iemand anders te kyk.

Die spreekwoord sê mos: “Alles wat ‘n “te” is is verkeerd, behalwe “tevrede”, “te perd” en “tematies”". So moet ons ook nie so ernstig selfondersoek doen oor ons lewe en ons binnetoerusting, dat ons vergeet dat die doel van die oefening is om die pragtige beeld te sien en te geniet nie.

So besig raak ons om te wil leer hoe ons werk, hoekom dinge gebeur, hoekom ons op ‘n manier optree, dat ons nooit die genot van die uitsending geniet nie. Ons, en ek in besonder, is soms so besig om ons derms uit te ryg en om te besin oor die lewe, in en om ons, dat ons vergeet wat die essensie is. Dit doen ons met elke ding in ons, ons liefde, ons kinders, ons stress, probleme en spanning. Dan vergeet ons om te leef! Ons is so besig om te desekteer en te be-oordeel dat ons IN ons mensetoestel in staar, en nooit rustig voor dit kan gaan sit en ervaar hoe fantasties alles in my lewe ten goede meewerk. Moet dit nooit in die lewe SO deurmekaar maak, dat jy of nie weer die televisie aanmekaar sit nie, of dat jy na die desektering en terugsit van alles, met ‘n klomp skroewe en moere sit wat nie plek gekry het nie.

Ek is nogal baie lief om televisie te kyk, so ek stel nogal belang in die toerusting wat daar in die winkels beskikbaar is. Ek staan en bekyk graag al die platskerm televisies, en dan is daar ook altyd iemand wat my bedien met raad van die spesifikasies van elke tipe skerm in die winkel. Hoe kies ‘n mens nou die “beste” een? As jy hulle so langs mekaar sien, dan voel jy sommer jammer vir jou “ou” televisie by die huis. As jy hulle langs mekaar sit kan jy die verskil werklik sien, maar een-een op ‘n slag op hulle eie, gaan jy nie sommer die verskil agterkom nie.

So moet ons ook versigtig wees om nie te dink dat ek die “beste” toerusting moet wees om die uitsending te geniet nie. Soms wil ons nie ons beeld uitsaai nie, want ons is skaam oor ons toerusting wat nie die beste en vinnigste en mooiste op die mark is nie. Al is ons nie die beste nie en nie op die snykant van die tegnologie nie, kan ons steeds ingestel wees op die regte kanaal, ons kan steeds die genot ervaar van die wedstryd waar my span wen.

So, wees daarom seker dat jou skottel in die regte rigting wys, dat jou proses maklik van daar deursyfer na jou dekodeerder toe. Leer om die inligting wat deurkom reg te kodeer en te verwerk. Verstaan jou eie proses, geniet om jou binnewerkinge te ondek (in balans), maar verseker, moet nooit vergeet dat dit nie oor die absolute perfekte beeld en klank handel nie, maar oor die plesier wat jou uitsending by die kykers en jouself bring. Dit dalk selfs op jou ou, klein, uitgedateerde swart en wit skermpie!

Wednesday, February 8, 2012

Kopbalans

Ek kan nogal ‘n redelike pessimistiese mens wees. Ek weet nie of dit my opvoeding was of my persoonlikheid nie. Ek is ook die hele tyd besig om te lees en te besin oor hoe ek hierdie streek in my kan teenwerk. Dit is nooit maklik nie, en dit is aaklig om so deur die lewe te gaan.

Ek het teologie gaan studeer, en ek dink dat ek ‘n groot Christen is. In Christenskap glo ek dat God wonderlike dinge vir my wil gee, en as ek om my kyk is ek baie geseënd. Maar ek vang myself telkens weer verval is pessimisme en in vertwyfeling oor my toekoms en my hede. Ek sit tussen twee vure, want aan die een kant is my omstandighede wat nie altyd perfek is nie, en aan die ander kant is die beloftes en die seën wat ek van die Here ontvang.

In myself sit ek ook met ‘n hele spul skuldgevoelens, want ek dink dat my omstandighede nou die oorsaak is van MY optrede deur tyd. Ek voel skuldig en ek dink dat die nie ‘n toets van ‘n buitehemelse wese is nie. Of is dit God of die duiwel wat hierdie dinge oor my pad gebring het? Ek dink nie dat ons ooit hierdie antwoord sommer net maklik sal vind nie. Toe Adam en Eva in die paradysverhaal was, het hulle tog ‘n keuse gehad. Daardie keuse is die keuse wat ons elke dag maak, vir God of teen God. Ons Bybel vertel tog elke plek dat as God vir ons is, niemand teen ons kan wees nie. Ons leer dat God ons nie bo ons vermoëns beproef nie. God is daar vir ons, Hy is ‘n God van genade en Hy is Regverdig. Allerhande mooi en groot woorde wat ons beindruk, maar wanneer die tekkie die teer tref en ek my lewe beskou, voel dit soms asof hierdie groot woorde net dit is, groot woorde.

Daarmee sê ek gladnie dat die woorde oor God en waarmee Hy beskryf word nie waar is nie, ek redeneer slegs dat ek nie altyd die groot woorde elke oomblik voel nie. Nou dat ek dit skryf, begin die skuldgevoelens weer. In die praktyk voel jy soms soos iemand met ‘n hoofpyn wat op niks anders kan fokus of lekker kan ervaar te midde van jou pyn nie.

Maar die vraag is nie of daar pyn en hartseer in jou lewe gaan wees nie, want ons weet dat dit deel van die lewe is. Die vraag is egter wat om daarmee te doen.

Ek dink aan my ma wat altyd terwyl ek studeer het vir my gesê het: “My kind, dink daaraan dat as dit nou sleg is, môre hierdie tyd is alles verby”. Ek spot haar baie daarmee, maar dit is baie goeie raad, en dalk die antwoord van hoe ons dit wat ons vasgevang moet hanteer. Ons is geleer om ons kop op te tel en te sê: “This also will pass”. Ons het geleer om ons horison te verbreed en weg te kyk van die krisis nou. Ons het geleer om te fokus op die groter prentjie, wat natuurlik altyd beter lyk as die kolletjies op die probleemdoek van naby.

So moet ek ook dink as ek na my probleme kyk. Hoekom sal ‘n mens dan nou die wiel van nuuts af wil uitvind? Deur die eeue het mense geleer dat dit die goeie manier is om na jou krisis nou te kyk. Mense het besef dat as jy elke oomblik van jou bestaan slegs fokus op wat fout is, jy so diep in die gat van pessimisme en pyn sal verval, dat jy nooit daar gaan uitkom nie.

Die lewe werk eenvoudig maar met balans. Aan die een kant het ek probleme en krisisse, maar aan die ander kant seën, genade en hoop. As elke dag ‘n blou maandag is, en ek nie kan uitsien na ‘n naweek nie, sjoe, sal ons nooit uit die bed opstaan nie. Alhoewel ons dit graag so droom, sal die lewe nooit NET bestaan uit naweek nie. Maar dit bestaan ook nie net uit blou maandae nie.

Dit klink soos breinspoeling, maar dit werk verseker. As mense deur die eeue heen hulle kopbalans so uitgesorteer het, hoekom nie ek ook vandag nie. Ek laat dan toe dat my probleem my breinspoel dat ek selfs liggaamlik siek word, hoekom nie toelaat dat die mooi my gesond maak nie. Ek glo dat jy alles in jou het, van voor geboorte af, om alles te kan doen wat jy moet. So leer ons ook uit die Bybel dat ons nie bo ons vermoëns beproef sal word nie.

Natuurlik gaan jy voel asof dit ‘n berg is om te klim, maar sonder die regte motivering en ingesteldheid, gaan die berg altyd vir jou te groot wees om te klim. Een ding van bergklim is dat wanneer jy bo uitkom, jy totaal vergeet van hoe moeilik dit was. Dink maar aan daardie krisis in jou lewe wat jou totaal laat voel het asof dit te erg is vir jou om te hanteer. Kyk waar is jy vandag, vandag geniet jy die uitsig van bo, en vergeet die pyn en verdriet wat jy moes deurgaan. As jy onthou, is dit nie meer daardie intense drama van die oomblik nie.

Baie mense sal redeneer dat jy deur hierdie metode eintlik nie fokus meer op die probleem nie. Ek redeneer anders, want as ek net op probleme fokus, sal ek nooit die energie kry om die berg te klim nie. Toe ek op Universiteit was, het ons baie boeke gehad wat ons moes deurwerk. Aan die begin het ek die hele stapel met al 20 boeke gelyk op my lessenaar gesit. Dan het ek so buite beheer gevoel, dat ek sommer moed wou opgee en op my bed gaan lê. Toe leer ek om dit anders te doen. Toe leer ek dat ek die hele spul buite sig gaan bêre. Dan haal ek een vir een uit. Die berg het nie weggegaan nie, maar ek het meer in beheer gevoel, want ek het die berg tree vir tree uitgeklim. Ek het nie gefokus op die hele 2 000 000 tree nie, maar net een op ‘n slag.

Dit is jou lewe, dit is jou krisis, en daarom het jy ook verstand gekry om te weet hoe om dinge op ‘n manier aan te pak wat vir JOU werk. Die grootste ding van ‘n krisis, is dat dit vir jou eerstens onoorkombaar lyk. Dit laat jou magteloos voel, en jy begin allerhande twyfel voel. Jy sien die 20 boeke op jou lessenaar, en weet jy het 12 ure voor die toets, en jy dink dit is onmoontlik. Deur my aksie met my boeke, het ek “beheer” geneem van die situasie.

Deur my krisis uit te balanseer met my seëninge, beteken nie dat die skaal altyd gelyk sal voel nie, maar dit gaan my anders laat voel. Die krisis bly, net soos die tyd van die eksamen die volgende oggend, maar deur myself die idee van beheer te gee, het gehelp. Die skuldgevoelens dat ek te laat begin leer het, of magteloosheid, het geen bydra gelewer nie, maar het eerder meer tyd geneem.

So, dit help nie om te veel “negatiewe” energie te spaneer aan ‘n krisis nie. Te wonder of dit God se straf is, of te vra waar God nou is, om skuldig te voel oor die feit dat ek dit dalk veroorsaak het, al hierdie dinge help niks. Dit gaan altyd daar wees, maar ek moet die ander kant van die balans vul met dinge wat die impak van my gevoelens minder maak.

So gaan jy vinnig sien dat jy die swaarkry met lekkerkry kan klaarkry!

Tuesday, February 7, 2012

Storm in 'n teekoppie

Die Engelse het ‘n spreekwoord wat sê: “a storm in a tea cup”. Wat dit eintlik beteken is dat as jou lewe net bestaan uit ‘n koppie en die grootte daarvan is, dat selfs die kleinste beweging daarin jou hele lewe omverwerp. Die oumense het altyd gesê dat jy, om gelukkig te wees, moet seker maak dat jy jou horisonne verbreed. Dit is hoekom dit so lekker is om te toer en die wêreld te sien, want dit laat jou bietjie groter dink oor die lewe as net jou klein huisie en jou klein lewetjie. Dit is ook nie altyd nodig om oor die see te gaan om dit te doen nie, maar jy kan sommer net deur bietjie te lees, jou internet te betree of met mense van ander standpunte te gesels.

Ek dink dat baie van ons depressief en sleg voel, en ons probleme vir ons lewensgroot lyk en klink, omdat ons sulke klein lewentjies het. Wanneer laas het jy so bietjie iets gelees wat jou lewenshorison verbreed? Suid-Afrikaners het maar daardie trek en eksplorasie ding in ons. Ons is dalk meer so as mense uit ander lande. Ons geniet nogal om te lees en ons algemene kennis van die wêreld om ons is baie goed.

Nou het ek weer met iemand uit Nederland gepraat, en kluisenaarskap is daar ‘n groot siekte. Natuurlik het die koue ‘n groot invloed dat mense eerder in die huis bly as om uit te gaan. Maar dit is ‘n feit, dat hoe kleiner jou lewe is, hoe makliker sien jy die probleme en krisisse in daardie ruimte raak. Nou een dag vra ek vir ‘n groep mense wie die President in Zimbabwe is. Tot my verbasing het min van hulle geweet dat dit Robert Mugabe is. Geen wonder dat hulle soveel krisisse in hulleself het nie, as hulle nie eers so ‘n klein bietjie weet wat aangaan om hulle nie. Wat my meer verbaas het, was die feit dat dit nie eers baie inspanning verg om dit te weet nie. Jy ry tog elke liewe dag in jou motor, of iewers hoor jy ‘n grappie of ‘n standpunt oor Zimbabwe.

Verder as dit, die krisisse in Zimbabwe het ook verregaande impak op ons lewe van elke dag. Dit het tog ‘n invloed op ons wisselkoers, ons handel met ander lande en ons sosiale lewe. Al stel jy nie in die politiek belang nie, jy ervaar tog elke dag dat daar meer en meer uitlanders jou in restaurante bedien. Jy kan tog agterkom dat daar meer en meer mense wat anders is as ons in die winkelsentrums. Jy moet tog iewers gehoor het van die rassisme in die woonbuurtes teen mense van ander lande en iewers daarmee te doen gehad het.

Dit wil dus voorkom dat ons, te midde van die klein bestaan wat ons voer, ook soms nie eers net ons ore oopmaak vir wat rondom ons gebeur nie. Mense wat nie so bietjie wil uitvind oor hoe dinge werk, of uitvra oor wat gebeur nie. Mense wat se lewens, wat normaal is, opgeslurp word in alledaagse dinge van kinders en huwelik en werk. Hoeveel mense om jou ken jy nog wat stokperdjies beoefen? Hoeveel mense ken jy wat bereid is om so effens net met oop oë op te let en nuwe idees te bestudeer? Hoeveel mense weet jy van wat die lus het om bietjie iets nuuts te leer, ‘n nuwe ding wat hulle nie voorheen geken het nie, of wat te vorder in hulle kennis oor dinge?

Ek klink dalk krities, maar ek besef al meer en meer dat dit dalk een van ons probleme is hoekom mense soveel drame het met hulleself en met mekaar. Mense wat met hulle gesigte so teen die prentjie staan dat hulle nooit die mooi kunswerk kan sien nie. Die impressioniste het geskilder met sulke fyn kolletjies en strepies. As jy naby die skildery staan kan jy omtrent net die kolletjies sien. Deur terug te staan, en jou visie verbreed, kry jy ‘n idee van die prentjie wat eintlik voor jou is, maar as jy so teen dit staan, sal jy dit nooit werklik kan geniet nie. Dieselfde met ‘n verkleinde milieu (ervaringswêreld), as jy daarin leef. Jy is so gefokus net op die onmiddelike, die hier en die nou, dat jy totaal nooit die groter prentjie sien of sal sien nie. Voordat jy nie terugstaan nie, en verbreed en groei weg van jou onmiddelike bestaan nie, gaan jy altyd dink die lewe bestaan net uit kolletjies en strepies en net uit een of twee kleure.

Ek is gelukkig om in ‘n familie en gesin groot te word (mense om jou sal vir jou vertel dat ek steeds besig is om groot te word), wat tot in hulle sewentigs nuwe uitdagings aanpak. Ek is geleer om te lees, en daagliks te lees. Ek is geleer om nie net ‘n objek of situasie voor my te sien nie, maar vrae daaroor te vra. Ek is grootgemaak deur dinge te bevraagteken, en totdat iets nie vir my sin maak nie, sal ek nie gelukkig wees nie. Ek is dankbaar daarvoor, want te midde van al my krisisse en tekortkominge, het ek geleer dat dit nie al is waarin ek myself vasstaar nie.

Wat verder vreemd is, is dat mense wat se lewens so klein is, gewoonlik te bang is om hulle horisonne te verbreed. Vrees is een ding, maar daar is ook ‘n baie vreemde idee dat jy, deur jou horisonne te verbreed, jou lewe kompliseer. Dit is vreemd, veral in die voorbeeld van ‘n impressionistiese skildery, dat die komplikasie nie in die verbreding van die horison is nie, maar die komplikasie is juis in die nie-verbreding van die horison. Hoe verder ek terugstaan, hoe makliker word die interpretasie van die skildery. In die naby staan, sal ek nooit die volledige prag van die prenjtie en daarmee saam my lewe kan ervaar nie. Eers wanneer ek terugstaan, oopmaak en wegbeweeg gaan die spanning weg.

As ek so fokus hier teen nie skilderdoek, plaas ek vreeslik baie spanning op my sig en my asemhaling. Ek asem die walms van die verf in, en my oog se fokuspunt kry ook skade.

Soveel mense maak vrede met die kolletjies en die walms, soveel so, dat hulle naderhand ook begin glo dat die hele lewe net kolletjies is. Hulle wil naderhand niks meer verder glo dat daar iemand is wat anders kan en mag dink as hulle nie, want, al wat “waarheid” is, is net kolletjies. Dit laat my so dink aan die uitspraak: “This is as good as it gets”.

Dit word dus ook die manier wat jy na die lewe kyk, met die agtergrond dat alles net kolletjies is, en net kolletjies mag wees. Niemand mag anders doen nie, want kolletjies IS die lewe. Hoe minder jy ook “oefen” om jou horisonne te verbreed, hoe minder gaan jy dit wil of kan doen? Dit is ook soos ‘n wilde leeu wat in ‘n hok grootword, en wat sy kos kry op sy tyd. Jy kan ongelukkig daardie leeu eers weer met baie moeite kan vrylaat in die veld, want hy verleer ook sy natuurlike instink om te jag. Hy verleer om ‘n leeu te wees, al is hy geskape om te kan jag, en bogemiddelde sukses kan behaal.

Miskien moet jy vandag vir jouself vra: “Wat doen ek om my horison te verbreed?” Is jou lewe nie dalk so saai en depressief en vol aaklige walms, juis omdat jy nie kan wegbeweeg en nie bietjie blootstelling het aan ander idees en mense en dinge nie? Miskien glo jy ook die leuens wat jy jouself vertel, dat jy eerder gemaklik is met die walms en die skeel kyk nie? Miskien is jou lewe vol drama, presies omdat jy nie kan terugstaan en met visie na jou lewe kan kyk nie? Miskien het jy drama, omdat jy jou brein nooit leer om te verstaan en te besef dat daar meer is daar buite as wat jy dink nie?

Jy kry natuurlik ook mense wat die hele wêreld plat toer, maar wat ook nooit meer en meer wil leer nie. Wanneer jy dus terugstaan van jou lewe, moet jy ook besef dat jy self ook moet jouself inspan. Jy moet weer leer om te jag, soos wat jy jou sig moet leer om nie meer skeel te kyk nie. Jy moet jou fokuspunt verander om die pragtige prentjie voor jou te kan sien en geniet. Jy moet jouself ook leer om, soos ‘n voëltjie in ‘n nessie, iewers ‘n sprong moet maak, want anders gaan jy nie vlieg nie. Dit moet jy doen in die wete dat, alhoewel jy nou bang is, die prys wat jy gaan ontvang duisend keer beter is as daardie klein stukkie vrees wat jy nou het.

Daar is ‘n ongelooflike en oneindige fantastiese lewe daarbuite. Glo my, die prentjie is fantasties mooi, kom en kom kyk. Hou op om bang te wees, hou op om in jou klein lewetjie vasgekluister te wees. Gaan ervaar, gaan leef, gaan lees, gaan leer en die belangrikste van alles, gaan geniet hierdie wonderlike skildery van ‘n lewe wat God vir jou as geskenk gegee het.

Daag jouself uit, dit is nie kompleks nie, wat jy nou doen en beleef so teen die skilderdoek, dit is kompleks, frustrerend, moeite en inspanning.