Friday, September 30, 2011

Die gewoontes wat ons ry

Ek is ‘n roker, en dit wat mense van rook sê is baie waar. Dit is seker die moeilikste gewoonte om af te leer, want dit is meer as ‘n verslawing. En ek leer baie uit my rookgewoonte uit, wat so absoluut waar is van alle gewoontes wat ek aangeleer het.

Daar is ‘n verskoning daarvoor:

Almal ken die aanhaling: “Elke straatvrou het ‘n storie”. Alle rokers wil ophou en het ‘n strategie geformulleeer van hoe en hoekom hulle gaan ophou. Gesondheid en emfiseem is natuurlik die grootste hiervan, alhoewel geen waarskuwing op ‘n pakkie sigarette ons afskrik nie. Iemand sê nou die dag in die rookplekkie by Brooklyn Sentrum vir my: “Smokers are a dying breed”.

Almal van ons wat rook het ‘n verskoning daarvoor wat ons baie keer nie eers presies weet wat die werklike rede is nie. In die ou swart en wit films was die absoluut “cool” om te rook. Ek kan onthou dat my oupa gerook het, en ek was absoluut gefassineerd met hom en sy rookgewoonte. Hy het sy grys hare agteroorgekam en as hy sy pak aangehad het, het hy gerook soos James Bond.

Ek was baie sportief op skool en het nie gerook nie, spesifiek vir daardie rede. Op Universiteit het ek besluit om te rook, want dit was iets wat ek altyd wou gedoen het. Ek het na die kaffee gery op ‘n dag en vir my ‘n pakkie Kent gaan koop, dieselfde as wat my oupa gerook het. Aan die begin het dit moeilik gegaan, want ek het maar gesukkel om my sportiewe longetjies gewoond te maak aan die vreemde ding. Maar kort voor lank het dit vir my lekker geraak en normaal. Selfs ‘n slegte gewoonte word naderhand vir my die norm en aanvaarbaar.

Elkeen van ons het verskillende verskonings, dalk groepsdruk of dat ons wil gewig verloor. Maar baie keer gebeur dinge net en raak ons gewoond aan iets, sonder dat ons werklik daaroor ‘n wilsbesluit neem.

Ons lieg vir onsself daaroor:

Elke keer wat jy ‘n pakkie optel met die woorde: “smoking is dangerous to your health”, vertel ons onsself dat ek mos nog nie siek is nie, en dat dit tog nie so erg kan wees nie. Alhoewel alle rokers wil of moet ophou, of dit nou vrywillig of gedwonge deur emfiseem is, hou mense eenvoudig nie op nie. Ons vertel vir almal dat ons gaan, maar ons is nie werklik eerlik nie. Ons is bewus van die “probleem”, maar ons doen niks daaraan nie.

Dit is amper soos ‘n alkoholis wat slegs die gewoonte kan breek as hy dit in die eerste plek erken. Om op te staan en bewustelik te erken. Ek gebruik rook as ‘n voorbeeld, want soos met ander gewoontes voel jy nie die impak van jou daad elke dag of onmiddelik nie. Mense met ‘n gewigsprobleem en verslawing aan sjokolade wys nie onmiddelik op die skaal dat jou 300 gram Aero gelyk is aan 300 gram verhoging in jou gewig nie. Die skade van jou aksies is uitgestel, en daarom is dit vir jou onwerklik.

Omdat die konsekwensies in die toekoms is, glo ons dat daar ‘n kitsoplossing in die toekoms gaan kom wat dit gaan wegneem, so daarom is ek nie bekommerd daaroor nie. Daar sal tog ‘n nuwe vetpilletjie kom wat jy kan neem, of jy kan mos altyd gaan vir plastiese sjirurgie, so moet nie nou bekommerd wees oor jou gewoontes nie.

Ons vertel ook vreeslik baie stories van mense wat hulle hele lewe lank gerook het en nooit probleme opgetel het nie. Ons vertel van toe ons verlede week by die dokter was vir ondersoeke, dat die dokter nie kon glo dat ons rook nie, want ons is gesond.

Ons is reaktiewe kreature:

Omdat die konsekwensies in die toekoms is, glo ons dat ons die probleme dan sal hanteer en kan hanteer. Ek maak wat ek wil, en vat die pak slae wanneer dit kom. Nou eers die genot van my Dunhill, later die ronddra van ‘n suurstofmasjien. Nou eers die Aero, later die liposuction. Nou eers die uitskel en sleg hanteer van my huweliksmaat, later die jammer en die bos blomme. Nou eers die uitskel en irritasie met my kind, later die koop van ‘n playstation. Nou eers die kas wyn, more die hoofpyn en panado’s.

Ons is almal deeglik bewus in ons harte, en die literatuur herinner ons die hele tyd daaraan dat ons in die oomblik van NOU leef. Elke sigaretjie, elke skelwoord, elke Aero is in die NOU, maar het konsekwensies in die NETNOU. Elke woord en aksie van hierdie oomblik is die steentjie waarmee ek my more bou.

Die toring van Pisa is ‘n goeie beeld om te gebruik. Ons skewe bouwerk word vir die mense om ons ‘n besienswaardigheid, omdat dit skeef is. Jy sien almal wat al daar was met hulle foto’s van hoe hulle dit probeer regop hou. Almal om ons wat lief is vir ons probeer deur hulle aksies ons skewe bouwerk regop hou en keer dat ons nie val nie. Maar later verlaat mense ons wanneer hulle begin agterkom dat ons een ding sê, maar ‘n ander bedoel. Ons hou aan en aan om skeef te bou.

Die toring van Pisa het die beste ingenieurs nou al probeer stut en regop hou, maar hulle kan dit net keer om nie te val nie, maar skeef is skeef. Hulle kan nie die tyd terugdraai en gaan verander wat in die verlede gebeur het nie. Alhoewel ons dus dink dat my lelike woorde aan my huweliksmaat later reggestel kan word met ‘n verskoning, kan die verskoning nie die skewe bouwerk wegvat nie, dit kan net die gebou keer om nie om te val nie. Die pilletjies wat ek gaan drink om op te hou rook gaan nie my goeie sportiewe longe vir my teruggee nie, dit gaan net keer dat ek myself nie tot in die afgrond in rook van die dood nie.

Reaktief is dus net stutte wat die skewe bouwerk regop hou.

Wat is die antwoord dan:

Om die lewe te bou wat jy wil, het jy nodig om bewustelik elke dag en elke oomblik te bou. Elke sigaret wat jy aansteek het die vermoë om die gebou te laat kantel. Elke woord wat jy spreek, elke aksie, elke gebaar is ‘n bousteen. Jy moet egter besef hoe belangrik elkeen van hierdie steentjies van sekondes in jou hand is. Waar jy dit gaan neersit, en hoe!

Wees versigtig om ook in jou aksies verskonings te maak en almal om jou te blammeer. “Almal om my het gerook of gedrink en nou doen ek dit ook”. “Niemand het gelukkige verhoudings nie, daar is nie ‘n volmaakte manier nie, dit is my persoonlikheid”. “Ek was nog altyd sus of so”.

Wees ook versigtig om beloftes te maak wat jy in jou hart weet jy gaan breek. Mense belowe daagliks dat hulle gaan verander of gaan ophou om sekere dinge te doen, terwyl hulle in hulle harte glo dat hulle dit nie gaan of wil doen nie. Hierdie leuens is ook maar net stutte van riet gemaak, want mense sien later daardeur en besef dat hulle ons nie kan vertrou nie.

Moet ook nie alles aan die groot klok ophang wanneer jy ‘n gewoonte wil breek nie. Die beste manier om ‘n ding te doen, is subtiel, gebore uit jou hart. Jy gaan dalk soms nie heeltemal dit regkry nie, so dan stel jy niemand teleur nie. As jy besluit om liewer nie so te baklei met jou huweliksmaat nie, moenie vir hulle sê dat jy dit gaan doen nie, doen dit net, hulle sal self agterkom dat jy verander het.

Die wêreld gee applous vir aksie en nie idees nie. Mense om jou wat sien dat jy probeer, al kry jy dit nie heeltemal reg nie, gaan baie meer respek kry vir jou. Wanneer jy probeer om op te hou rook, beteken nie jy gaan nooit weer rook nie, dit beteken jy is bewus van jou verslawing en jy doen iets daaraan.

Die belangrikste van die ophou, is dat dit nooit kunsmatig moet wees, of om iemand te manipuleer of tevrede te stel nie. As jy jou eie huis bou waarin jou kinders moet leef en veilig moet wees, gaan jy natuurlik meer moeite daarmee doen, as wanneer jy iemand anders se huis vir hulle bou. Wees daarom eerlik met jouself oor jou eie aksies waarmee jy nie tevrede is nie, en begin reguit en effektief bou, uit jouself en vir jouself.

Ons is kreatiere van gewoontes, maar as jou gewoonte jou en jou doelwit nie positief bedien nie, verander dit NOU!

Tuesday, September 20, 2011

Die lewe van toelaat

Vandat ons klein kindertjies is, sien ons hoe die wêreld ons wil beheer en bestuur. As jy soos ek ‘n bietjie van ‘n rebel is en dinge nie vir soetkoek opvreet nie, word dit dalk nog moeiliker. Vir jou ouers wat jou op die “regte pad” wil plaas is dit natuurlik ‘n groter uitdaging om met so ‘n kind huis te hou.

Ek het egter baie vroeg agtergekom dat om te konformeer, die pad van die minste weerstand is. Om die rol te speel van om te aanvaar wat rondom jou aangaan en gebeur. Die uitdaging van hierdie tipe optrede is dat dit van korte duur is, maar dat dit storms in jou veroorsaak. As jy “oneerlik” is met jouself en die mense om jou, in hierdie sin van die woord, word jy ingesuig in ‘n lewe waar jy al meer konformeer, en uiteindelik soveel van jouself verloor, dat jy soms nie weer jou pad terug kan vind huistoe nie. Wie jy in jou egtheid is, of wat jy veronderstel was om te word, begin jy vergeet.

Ek sien daagliks aan die een kant mense wat so leef en eintlik moed opgegee het om hulleself op een of ander wyse te vind en te herontdek. Mense wat so sukkel om hulle essensie te kry, dat al die boeke en programme wat ons vertel dat ons onsself moet wees hulle nie kan help nie. Dit is dinge wat in die basis van alles van ons verwag om onsself aan ons skoenriempies op te tel. Omtrent onmoontlik.

Wat eintlik die antwoord is, is dat ons nooit ander moet druk en onsself moet toelaat om gedruk te word tot op die punt waar dit amper onmoontlik is om onsself weer te vind nie. Dit is amper net so onmoontlik as om jouself aan jou skoenriempies op te tel. Maar daarin is eintlik die roeping wat ons teenoor die mense in ons lewens en veral ons kinders het.

Ons is so geprogrammeer dat ons wil oorwin en oorheers. Wat ek dink en doen, verwag ek, moet almal dink en doen en mee saamstem. Ons manipuleer, ons baklei en stoei die ander persone rondom ons tot oorgawe. Amper soos ons voel oor ‘n supermoondheid wat ander minderhede oorheers en oorwin, nie omdat hulle reg is nie, maar omdat hulle die slaankrag het.

Jy onthou ook daardie onderwyser wat jou op skool met soveel vrees belaai het en wat sy mes vir jou ingehad het. Daardie persoon in wie se klas jy jou mond gehou het, eerder as om hulle die satisfaksie te gee om jou lewe oor te neem. Jy onthou dalk daardie boelie wat jou in vrees gelaat het, en wat jou lekker koeldrank by jou gesteel het. Dalk ‘n pa of ma wat jou lewe so totaal ondraaglik gemaak het en jou laat voel het soos ‘n bonsai-boompie wat beperk word in jou groei.

Dit is dus ons roeping om te kyk na ons eie gedrag. Is jy die boelie? Is jy die persoon wat ten alle koste JOU wil op almal afdruk? Is jy nie dalk die een wat jou maat in die verhouding weerhou van groei en dat hulle wortels kan versprei en hulle ‘n volledige jakkalsbessie kan word wat koelte vir mense om jou gee nie? Is jy nie dalk die oorsaak vir soveel onheil en pyn en lyding in ander se lewens nie?

Die uiteinde van hierdie gedrag is altyd dieselfde, en dit is dat die mense om jou jou verlaat. Jy sal onthou dat die boelies op skool later niemand meer oor het om mee vriende te wees as mense wat dieselfde dink en doen as hulle nie.

Talle kere het ek met tieners in my kantoor gesit wat so hunker na ‘n verhouding met hulle ouers, maar wat eenvoudig nie kan nie oor die militaristiese manier van ouerskap. Mense wat sê: “Kinders word gesien en nie gehoor nie” of “jy is ‘n kind, wat weet jy van die lewe”.

Gelukkig werk dit so dat hierdie tipe mense altyd ‘n graf vir hulleself grawe. Die rede is eenvoudig, en dit is dat jou lewe JOU lewe is, jou denke JOU denke en jou aksies JOU aksies. Elke mens op aarde is ‘n individu, en het die reg om hulleself te wees. Ek kan wel my opinie oor hulle aksies en selfwees hê, maar dit is HULLE lewens en besluite. En in baie gevalle gaan wat ander sê en doen reglynig wees teenoor wat my idee is. Maar net omdat dit van my verskil, beteken nie dat dit verkeerd is nie.

Oor die laaste klompie maande het ek tot die besef gekom dat ons meer bereik deur mense te laat gaan om self hulle prosesse af te handel. Wat jy dan agterkom en besef is dat wanneer so ‘n persoon wel doen wat jou gelukkig maak, hulle dit doen in opregtheid en vanuit hulle diepste self. Om iemand te dwing om na ons pype te dans, maak iets in mense wakker van rebellie en ongemak. Mense gaan ons beveg as hulle in hulle essensie bedreig voel, dit is ‘n natuurlike aksie van mense.

Ek voel dat die wêreld ‘n beter plek is en kan wees waar ons mense om ons toelaat om hulleself te wees. Waar mense die ruimte het om self te besluit wat hulle wil en nie wil doen nie. Dit is soos die rympie sê: “If you love something, set it free. If it comes back to you, you know it is yours. If it doesn’t, it never was”

Niemand behoort aan iemand anders nie, en daarom het niemand die reg om vir jou te besluit en voor te skryf wat jy moet doen nie. Daarom mag jy dit ook nie doen nie, want dit is ‘n universele reël. Miskien lê die grootste uitdaging van die mensdom presies hierin, om ander toe te laat om te mag leef, om iemand die sonlig toe te wens en die asem te gun.

Op dieselfde wyse is God met ons. God het ons vrye wil gegee om vir onsself te kan besluit, selfs dat ons Hom kan verwerp as ons wou. Die feit dat God ons toelaat om hierdie keuses self te maak, is die grootste geskenk van die liefde. Maar een ding is wonderlik, God bly lief vir almal, al verwerp hulle HOM. God bewys genade aan almal, selfs al kruisig hulle HOM. Seker een van die wonderlikste aanhalings is: “Vader, vergewe hulle, want hulle weet nie wat hulle doen nie!” Selfs in daardie oomblik van die grootste verwerping, nog steeds liefde, deernis en genade te kan wys.

As ons hierdie kykie in God se hart kan vat op ons pad vandag, sal die wêreld ‘n beter plek word. Sal ons ‘n fantastiese huwelik hê en sal ons kinders ekstaties gelukkig te wees. Is dit nie van alle tye af ons roeping om die voorbeeld van God in die wêreld te wees nie? Miskien, as ek so na my eie lewe kyk, het ek dalk vir ‘n oomblik vergeet WIE en WAT God is en beteken vir my. Dalk is dit nodig vir ons om te besef dat ons nie self God moet speel in almal se lewens nie, en dalk God en sy manier, pad wil en proses moet vertrou met die wêreld en mense om ons.

Gaan vandag en hou op om die mense om jou in te breek en af te breek. Gaan dalk en haal die stibeul van woede, wraak, beheer ens uit die mense om ons, en kom ons laat mense toe om self te wees. Wat is mooier as ‘n perd wat losgelaat word en op sy eie kan hardloop en spring in die groene gras en kan bokspring wanneer hy wil?

Dalk is dit wat ons almal nodig het en wat die wêreld om ons gaan genees?

Wednesday, September 14, 2011

Die goed en die sleg

Elke dag is die televisie vol advertensies van skoonmaakmiddels wat kieme doodmaak. Jy ken daardie advertensie met die wasbak en die rooi goggas, en dan kom mamma met die wondermiddel en dan maak dit 99% van alle kieme dood. Ek wonder wat gebeur met daardie laaste 1%? Superdoders wat jou gesin en kinders veilig hou van siektes.

In sekere lande begin hulle nou hierdie tiepe superdoders verbied, aangesien die gifstowwe daarin die bakterie en kieme sterk maak, en dat jy later as dit nodig is, al hoe sterker gifdoders nodig het. Selfs in lande soos Nederland moedig hulle ouers aan om te begin om diere aan te hou, want daar is nie kieme wat kinders se eie ingeboude immuunstelsel ontwikkel nie, want hulle word te klinies groot.

Die teoloog, Eugene Drewermann, gebruik die gelykenis van die saaier op ‘n interresante manier. Hy begin die verhaal vertel, maar wys daarop dat veral wanneer die saad net opkom, dit baie moeilik is om te onderskei tussen die “goeie” saad en die onkruid. Hy waarsku dat ons versigtig moet wees om te vinnig en te gou die “slegte” te wil uittrek, want daarmee ruk ons dalk ‘n onskuldige goeie plantjie ook uit.

Ons leef in ‘n samelewing waar ons soek na NET die mooi en NET die goed. In onsself probeer ons ons slegte dinge wegsteek vir hulle om ons. In ons kinders is ons ingestel om die stout uit te roei en die goed te laat groei. So het ons ook geleer om so graag in ander mense en vir hulle hulle sleg uit te wys en oor te kritiseer.

Ek dink wat die twee voorbeelde hierbo vir ons wil vertel, is dat dinge wat ons nie pas nie en wat ons probleme mee het, dalk uitgeroei kan word, maar wat is die prys wat jy daarvoor betaal? Drewermann noem dit wel dat jy later, wanneer die tuin groter gegroei het, jy makliker kan sien wat die plante is wat onnodig is. Soos jy ‘n gesonder huis vir jou kinders gee, so stel jy hulle dalk eendag bloot aan groter “super-kieme”, wat moeilik gaan wees om uitgeroei te word.

Drewermann stel dit dat jy soms maar moet saamleef met die dinge in die lewe wat jou dwars in die krop steek, en nie so die hele tyd fout moet vind met jouself en die mense om jou nie. Hoeveel mense om ons is tog so ingestel om die foutiewelike persoon by die werk, in ‘n verhouding, in ‘n huis uit te snuffel, en soos met die spaanse inkwisisie op ‘n brandstapel aan die kaak wil stel. As ons kan ontslae raak van dit wat negatief is, gaan ons lewe daarom beter wees. Onthou natuurlik ook dat jy jouself en ander mense altyd sien vanuit jou eie omstandighede en jou eie ervaring van dinge. Soms is dit wat jy sien as negatief, dalk nie negatief per se nie, en dalk net vir JOU ‘n probleem. Dalk is dit gladnie vir die persoon ‘n probleem nie, of universeel dalk geheel en al aanvaarbaar. Wat doen ons dus, ons stel ‘n ultimatum om uit te ruk en te verbrand en weg te gooi, terwyl dit dalk iets is wat ek ook daarmee die goed uit iemand haal.

Dit is natuurlik belangrik dat mense in die lewe saam met ander leef en kan sê wat hulle dink en voel. Maar as ek die hele tyd op iemand se “slegte” punte fokus, en ek die hele tyd iemand kritiseer, gaan die persoon op die ou einde totaal en al sy eie redding erens anders gaan soek. Die goeie plante gaan ook son en water en kos soek, maak nie saak waar hulle dit kry nie.

As jy dit in jou lewe sal regkry om net die mooi dinge in mense kos te gee en te voed, gaan daar outomaties geen indringing van dit wees wat jou afsit nie, want die negatiewe gaan nie kos of water kry nie. Wat jy gaan voed en op fokus in jou lewe, dit gaan groei en sterker word en begin oorheers. Ek ken mense wat maklik vertel dat hulle “positief” is, maar wat so fokus op dit wat fout is in hulleself en die mense rondom hulle, dat die uitspraak eerder ‘n hoop is. Dit is ook ‘n sielkundige situasie, want sommige mense dink en hou aan dink dat die enigste manier om gelukkig en positief te wees, is wanneer alle onkruid wat HULLE pla uitgeroei en verwyder uit die lewe. Soms skep hulle na ‘n tyd ook sommer maar net situasies om hulle verslawing aan kritiek en fout vind te voed.

Dwarsoor ons lewens is daar altyd maatstawwe van goed of sleg. Soms, moet die wetenskaplike nie die eksperiment blammeer vir wat gebeur nie, maar na die kalibrasie van die meetinstrument gaan kyk. So moet ons ook ons lewens inrig en onsself afvra dat as alles om jou verkeerd en sleg en in desimale uitkom, is die fout nie dalk by jou as meetinstrument nie? Is jy en jou optrede nie dalk die oorsaak van die optrede van mense nie? Is jou liniaal reg? En wie het gesê dat jou liniaal die enigste is en op alles en almal van toepassing is? Jy kan tog nie met jou liniaal temperatuur meet nie? In dieselfde asem is jy nie die gawe vir die mensdom om vir almal voor te skryf wat om te doen en nie te doen nie.

Ons godsdiens agtergrond het natuurlik hierdie idee by ons geskep van sonde wat moet bely word, en ek wil nie daarop ingaan nie. In kriminologie het ons geleer dat die vrees vir straf nie iemand keer om dinge verkeerd te doen nie. Die waarskuwings op sigarette sien ek nie eers meer nie, dit maak nie saak watter tipe halwe swart long jy daarop gaan sit nie. Ek gaan steeds wil rook as ek wil rook. Dit is natuurlik so dat daar dinge is wat in jouself en tussen jou en ander mense gaan skuur. Dinge wat eenvoudig in jou pad gaan staan om gelukkig en suksesvol te kan wees. Daar is ook natuurlik in die tuin van die saaier die plante wat gaan vrugte dra en mooi blomme gaan gee, en die indringerbossies wat die kos en water gaan steel om oor te neem. Wat is dus nou die antwoord?

In die praktyk, hoe meer gifstowwe jy gooi in jou huis, hoe groter gaan jou “kieme” eintlik word en hoe meer “nuwe” kieme gaan ek begin raaksien. As ek in mense die sleg wil uitroei wat my pla, gaan ek nuwer en groter issues skep, en gaan al meer dinge my pla. Die Bybel leer ons ook dat ons nie mag oordeel nie, want die oordeel waarmee ons oordeel gaan later terugkom om ons te byt, want ons gaan oor dieselfde kam geoordeel word. Haal eers die balk uit jou eie oog, voordat jy die splinter in ander se oë raaksien. Mense wat in glashuise woon, moet nie met klippe gooi nie. Dit alles beteken dat as JY nie volmaak is nie, jy dalk totaal moet stilbly, want jy het nie kwalifikasies in chemie nie, en jy kan en mag nie in die tuin werk nie, want jy gaan meer skade as goed aanrig.

‘n Dogter vra die aand voor haar eie troue vir haar ouma: “Ouma was nou vir 52 jaar getroud met oupa. Hoe het ouma dit reggekry dat hy ouma nie mal maak nie?”. Die ouma antwoord toe: “Die aand voor my troue het ek ook getwyfel, en ‘n lys gemaak van al die dinge wat ek nie van hou in jou oupa nie. Ek het belowe dat dit die laaste keer is wat ek daardeur lees, en dat ek nooit ooit weer daaraan sal dink of iets sal sê daaroor nie, en dit verbrand.”

‘n Mooi les vir elkeen van ons, om dalk so effens genadiglik te wees met onsself, in die eerste plek, en met die mense om ons. Ons weet nie wat hulle deurgaan en wat gebeur met hulle nie, maar dit is beter om die mooi en die goed in mense te voed, as die negatiewe, want dit breek onsself en die mense om ons. Wys vandag God se genade en liefde vir die mense om jou!

Jy het dit in jou – leef dit uit!

Monday, September 12, 2011

Wat jy sê en doen!

Ek het verlede jaar ‘n wonderlike kursus bygewoon. Alhoewel die hele kursus in geheel fantasties was, het daar een gedagte by my vasgesteek: “If what you say or do does not benefit your goals, don’t do it and don’t say it”

Vanoggend lees ek op ‘n ander plek die verhaal van Michaelangelo. Iemand het hom gevra hoe hy te werk gaan om ‘n beeld te skep. Hy het gesê dat as hy ‘n standbeeld van ‘n leeu wil maak, dat hy natuurlik begin met ‘n groot stuk hout of klei. Alles in die hout wat nie na ‘n leeu lyk nie, sny hy af, totdat hy uiteindelik met die beeld van ‘n leeu sit.

Beide hierdie twee standpunte wys vir ons eintlik hoe eenvoudig ons lewens kan wees in wat ons doen en sê. Soms maak ons die lewe so gekompliseerd deur ons denkprosesse. Ons filosofeer so oor die lewe dat ons onsself vasstrengel en nie leef nie. Ons sê en doen dinge wat ons nie bedoel nie, of wat nie ‘n positiewe bydrae lewer tot ons doel en wat ons wil bereik nie. Mense vervreem van ons, mense kry seer in die proses, en heel in die kern is dit ons wat die seerste kry en van koers af is.

Soms herhaal ons ook dieselfde patrone oor en oor, en ons verwag dat die uitkoms van die aksies verskillend sal wees. Dit is die toppunt van onnoselheid. Indien ek teen 200 km/h in ‘n muur vasry, wat gaan gebeur. Net uit blote kennis van fisika weet ek dat ek en die motor redelike skade gaan kry. As ek dit nou ‘n tweede keer doen, wat dink jy gaan die mense van my dink en sê. Dit klink eenvoudig, maar as ek na my eie lewe en die optrede van mense om my kyk, is mense nie bereid om aanpassings te maak nie, maar hou eenvoudig aan met hulle patrone oor en oor, en uitslag waarvan elke keer dieselfde is.

Te midde van my persoonlikheid en agtergrond, is my aksies in my beheer. As ‘n verhewe wese met die vermoë om te kan dink, moet ek tog kan kies hoe ek reageer, optree en wat ek sê. Die bybel sê ook dat ons ‘n wag voor ons mond moet sit. Ons praat so graag ons harte uit en filosofeer en glo dat vryheid van spraak ons menslike reg is.

Vandag in die saak teen Julius Malema, het die regter ‘n interresante stelling gemaak wat eintlik die basis behoort te wees van ons lewens. Hy het gesê dat alhoewel vryheid van spraak (die reg om te sê wat ek wil, wanneer ek wil en vir wie ek wil) ‘n reg is, mag dit nooit die reg tot menswaardigheid oorskadu nie. Dit beteken dus dat as ek iets oor, van of vir iemand sê en selfs doen, en ek daarmee hulle reg tot menswees ontneem, verval my reg om te doen wat ek wil.

Ek sien en ervaar in verhoudings dat mense dikwels eerder hulle reg tot vryheid van spraak gebruik, ten koste van die persoon vir wie jy lief is. Ten koste van hulle menswaardigheid. Dit is natuurlik waar dat yster yster slyp, en dat jy in enige verhouding moet kan sê hoe jy voel. Die probleem daarin egter is dat dit in baie gevalle nie oor “ons” handel nie, maar oor die eie ek. Ek dink en ervaar dat dit die ondergang van soveel dinge in die lewe beteken. Mense veg so vir hulle eie bestaan in ‘n verhouding dat hulle, met die beste intensies, die verhouding en mekaar verloor.

Dit wil voorkom asof mense die “menswees” komponent van hulle naaste verloor het. Miskien dan ook in essensie hulle respek vir hulleself in die eerste plek, en daardeur beheer verloor. Wanneer ons nie vir ons naaste respek en liefde het nie, is dit omdat ons nie dieselfde menswees en respek en liefde vir onsself gun en gee nie.

Mense se lewens gaan ook ten gronde, want ons werk soos die eerste aanhaling. Mense hoor wat ons sê, maar mense gaan kyk ook na die konteks van wat die motivering agter die woorde is. Soms moet ‘n mens eerlik wees, en soms moet jy eerder nie kommentaar lewer oor jou vrou se voller magie nie. Wat bereik jy daardeur? Sy kan ook dalk dink dat jy nie meer met haar tevrede is nie, nie aantreklik vind nie en dat jy haar in essensie nie meer lief het nie. Wat vat dit nou van jou om eerder haar te prys? Wat vat dit van ons om eerder in liefdevolle aanvaarding, met die groter doel in gedagte, eerder nie heeltemal te sê wat ons dink nie? Om dalk eerder die menswaardigheid in iemand raak te sien en in liefde eerder te swyg? Met die oog op die groter geheel wat tog soveel meer belangrik is as ‘n ou vetrolletjie of twee. Om eerder haar te prys oor haar hare wat sy vanoggend so mooi gekrul het.

Ek sit soms in gesprekke waar mans en vrouens steriotipeer. Mans is so en vrouens is so, my man doen dit, my vrou doen dat. Plekke en situasies waar ons die kollektiewe psige van die wêreld so belaai, dat jou man nie eers doen wat die ander vrouens se mans doen nie, maar jy sommer by voorbaat vir hom kwaad is, net omdat hy ‘n man is. Dinge soos dat mans onsensitief is, is die grootste bog op aarde, net soos dat vrouens nie kan bestuur nie. Dit het al so deel geword van ons alledaagse denke dat ons dit glo, en dat my seuntjie nou die dag dit as ‘n feit bevestig het toe ‘n vrou voor my inry by ‘n sirkel.

In rekenaarterme noem hulle dit – “garbage in – garbage out”. Ons hou ons kinders weg van mense, boeke, idees en televisieprogramme, omdat ons weet hoe die impak is van informasie op hulle aksies en lewens. Dit is net so vreemd dat ons, wanneer ons ouer word nie dieselfde op ons lewens toepas nie. Ons filter nie ons vriende, ons televisieprogramme of wat ons lees nie. Wat het ons skielik nou onaantasbaar gemaak vir die impak van die mense om ons in ons lewens? Wat het geword van dit wat ons vir ons kinders leer dat jy aan jou vriende geken word of dat as jy jou meng met die semels, dan vreet die varke jou? Ons het gedink ons is so immuun hierteen, terwyl ons eintlik, saam met die mense om jou ‘n idee van die werklikheid skep wat skokkend en onwaar is.

Die belangrikste vraag is dus die volgende: “Wat wil jy bereik?”. Die tweede vraag is: “Lewer jy ‘n positiewe bydrae tot die doelwit, of is jy die een wat die oorsaak is dat dit nie bereikbaar is nie?” Die bybel stel dit dat jy net kan maai wat jy saai, en ek wonder of, as mense na hulle lewens kyk, en geen oes, sukses, liefde, vrede, harmonie en genot maai nie, hoeveel keer gaan steek ek my hand in eie boesem en haal die balk uit my eie oog.

Ons is vinnig om ander te blammeer en skuldig te laat voel, en in die meeste gevalle, is dit ons probleme en issues. Wat sal dit nou regtig van my vat om so bietjie my trots te sluk, bietjie stil te bly en bietjie ander toe te laat om te wees wie hulle is? En dit alles met die groter doel in gedagte van wat ek wil bereik.

Jou lewe is dus ook soos ‘n groot stuk houtstomp wat jy ‘n visie voor het as standbeeld. Begin vandag om die dinge in die eerste plek wat in die pad staan van jou beeld, weg te sny. Begin vandag en doen en sê dinge met die oog op wat jy wil bereik. Gaan wees en word wat God jou en die mense om jou bedoel het om te wees.

Verandering

Een ding waarvan jy seker kan wees in jou lewe is dat dinge verander. Ek praat nou die dag met ‘n tannie wat 90 jaar oud is. Ek kon egter nie glo hoe baie dinge in haar leeftyd verander het nie. Van die Eerste Wereldoorlog tot Bin Laden. Van briewe skryf tot internet en BBM’s. Van perdekarre tot ruimtereise. Van posbome tot e-pos.

Daar is natuurlik baie mense wat hierdie veranderinge deurgemaak het, maar wat die tannie so besonders maak, was haar ingesteldheid om by te hou by die veranderinge. Sy het ‘n Blackberry en sy BBM. Sy het ‘n laptop en sy Skype haar kleinkinders in Kanada. Sy bestuur self haar motor en gaan fliek die laatvertoning by Brooklyn. Sy was 52 jaar getroud met dieselfde man.

Dan sien ek soveel mense wat elke dag so oor alles kerm en kla. Mense wat graag wil hê dat die lewe moet wees SOOS HULLE DIT VERLANG. Mense wat nie by die omstandighede om hulle kan aanpas nie, en krities is teenoor alles en almal om hulle.

In Kaapstad was daar ‘n maatskappy wat Ossewa wiele gemaak het. Toe motors hulle verskyning gemaak het, het die een seun van die eienaar sy pa raad gegee dat hulle dalk ‘n nuwe afdeling moet oopmaak wat wiele maak vir motors. Sy pa het summier geweier en gesê dat daar altyd ossewaens sal wees en dat hierdie nuwe dinge net ‘n gier is wat sal oorwaai. Kort voor lank, was hulle sonder ‘n besigheid en inkomste.

Ek ken baie mense wat presies op dieselfde manier kyk na hulleself, hulle wereld en ook hulle verhoudings. Mense wat werklik swaarkry, is mense wat hulle verset teen verandering. Mense wat nie die realiteit en die opwinding in verandering kan raaksien nie. Ek het op die plaas grootgeword en vir die eerste 5 jaar van my lewe het ons nie elektrisiteit gehad nie. Toe ons Pretoria toe trek, was dit vir my ongelooflik om in my kamer te sit en die ligskakelaar aan en af te sit. Ek onthou ook die eerste Telefunken televisie wat ons gekry het en hoe wonderlik dit was om die Blou Bulle daardie eerste Saterdag op ons eie televisie te kan kyk.

“In times of change, the adapters will inherit the earth, while the educated find themselves beautifully positioned for a world that no longer exists” ANON.

Hoeveel keer het jy al op ‘n Sondagmiddag gesit en luister na een van jou ooms wat vertel hoe wonderlik en fantasties dinge WAS? In hulle tyd het dinge so en so gewerk, en nou deesdae is alles een groot gemors. Van die kerk tot die politiek, van menswees tot huwelikke, van kinders grootmaak tot die persoon wat nie in die Spar met hom afrikaans praat nie. Van die prys van melk tot die nuus. Elke komponent “WAS” beter, en niks is goed of mooi in vandag of die toekoms nie.

Geen wonder dat soveel mense op allerhande koppilletjies moet wees nie. Ek praat nie van mense met werklike probleme nie, maar eerder van die mense wat as gevolg van hulle vasskop en vashou aan idees en lewens wat nie meer bestaan nie, iets moet gebruik om te kan funksioneer. Mense wat so vashou en fout vind met alles en almal om hulle. Dit is gewoonlik ook hulle wat jou wil oortuig dat mense nie kan verander of kan aanpas nie. Dit is natuurlik ook vreemd dat dit ook die mense om ons is wat vashou aan idees en lewens wat ook nie so fantasties was nie. Mense wat dink dat “better the devil you know than the devil you don’t”.

Dit is ook die tipe mense wat ook soveel verwagtinge het van hulleself en die lewe rondom hulle. Die woord verwag is vanselfsprekend, die wag op dinge wat ver is, en ek wat niks beheer daaroor het nie. Mense wat altyd wag vir ander en omstandighede om te verander voordat hulle enigsins gaan deelneem. Banksitter wat die lewe en die spel van buite dophou en nooit self deelneem nie, en net as impakspeler op die veld kom wanneer omstandighede dit noodsaak. Mense wat eers gaan of wil begin leef wanneer dinge hulle pas, wanneer hulle in die of daai huis bly, wanneer hulle skip inkom of wanneer hulle by die of daardie persoon gaan wees.

As ek dit so verduidelik, lag ek hardop. Geen wonder dat mense op medikasie moet wees nie, maar daar is ongelukkig geen pilletjie wat jy kan drink vir hierdie siekte wat gaan help nie.

Hoe die lewe is, is net hoe die lewe is. Jy kan op en af spring, maar dinge is soos dit is. Die lewe, die wêreld en die tyd loop aan, met of sonder jou. As jy nie kan aanpas nie, gaan jou lewe aanhou om te wees soos dit is. As jy nie vandag met jou kind speel of vir haar ‘n sprokie lees nie, gaan dit niks werklik verander aan die feit dat vandag verbygaan nie, maar jy gaan uitmis. As jy nie vandag iets lees om jouself te verryk in kennis nie, gaan die son vannaand tog ondergaan, maar jy gaan nie groei nie. As jy nie vandag aan jou drome werk nie, gaan die maan in elkgeval opkom vannaand. As jy nie vandag liefde betoon teenoor die belangrike mens in jou lewe nie, gaan jy elkgeval vannaand in die bed moet klim om te slaap. As jy nie vandag ophou met jou aaklige gewoontes nie, die son gaan more oggend weer opkom. Die lewe gaan gebeur, of jy nou deelneem en iets doen daaraan of nie.

Maar jy kan ook die verandering WEES en LEEF wat jy in die wêreld in jou en om jou wil sien. Net jy kan jou lewe verander en voluit gaan bou daaraan. Maar jy moet werklik wil en daadwerklik daaraan werk. Ek rook, en wil graag ophou. Maar hierdie woorde gaan my nerens bring as ek nie werklik ophou nie.

Ek word vreeslik kwaad vir mense wat sê: “Sjoe, ek wou nog altyd geleer het om klavier te speel”. Jy weet wat, jy sal nooit nie. As jy nie vandag begin om jou lewe in plek te plaas nie, maak dit nie saak nie. Dit gaan jou omtrent 5 jaar neem om te leer om klavier te speel. As jy vandag begin, gaan jy dan kan klavier speel. As jy niks doen nie, gaan jy oor 5 jaar elkgeval nie kan klavier speel nie.

Die lewe is nie kompleks of moeilik nie, die lewe is eenvoudig. Ons kompliseer dinge deurdat ons nie aanpasbaar genoeg is nie. Ons kompliseer dinge omdat ons in ‘n idee in ons koppe leef van hoe dinge was of hoe ons graag dinge wil hê. God het ons geskape met al die insig om te kan verander en aan te pas. As dit koud is, trek jy ‘n trui aan, jy kerm en kla nie dat jy koud kry nie, jy doen iets daaraan.

As jou lewe dan nou nie is wat dit moet wees nie, gevul met ongeluk en hartseer en pyn, gaan kyk of dit nie jou “resistance” teenoor die lewe en verandering is nie. Gaan pas aan by dit in jou lewe, en geniet vandag. Gaan wees die verandering, die mens en die wêreld wat jy wil.

“It does not help yourself or the world, when you sit in church and listen, but rarely do what is asked of you. Then rather stop wasting our time, you are just taking up space”

Thursday, September 8, 2011

“Wag-‘n-bietjie” bos

As jy al in die bosveld was, sal jy hierdie tipe bos ken. ‘n “Wag-‘n-bietjie” bos het die interresantse dorings. Dit is nie soos ‘n pendoring wat reguit is nie, het die tipe bos ‘n haak en steek en krom doring. Dit is klein, en daar is soveel daarvan. Wanneer hierdie doring jou haak, gaan jy maklik verstrengel raak en dit is moeilik om uit die bos uit te kom sonder pyn en skeure. Gewoonlik haak die eerste doring jou, en soos jy probeer om los te kom, haak die volgende een jou en so gaan dit aan.

Toe ek laas gaan jag het, en so vasgesit het in een van die bosse, toe dink ek dat daar baie dinge in ons lewens is wat dieselfde met ons doen. Onskuldig raak ons so verstrengel en dit is nie maklik om los te kom nie. Dit wil voorkom of hierdie dinge soos ‘n maalkolk ons intrek en nie wil los nie.

Daar is ‘n oulike storie oor die man wat van Pretoria na Kaapstad gereis het vir besigheid. Die dag voor hy ry, het sy seuntjie die domkrag uit sy pa se motor gehaal om sy fiets reg te maak en dit nooit teruggesit nie. Die man klim nikswetend in sy motor en in die karoo teen skemer kry hy ‘n pap wiel. Toe hy die baggasiebak oopmaak, sien hy dat die domkrag nie daar is nie. In die verte sien hy ‘n liggie brand, en besluit om maar soontoe te stap. Terwyl hy so stap dink hy allerhande dinge. “Die boer gaan seker dink ek is simpel om nie seker te maak die domkrag is in die motor nie”. “Die boer gaan seker dink dat ons stadsjapies eenvoudig simpel is omdat ons nie vir onsself kan dink nie”. So gaan hy aan en aan en aan in sy kop. Uiteindelik klop hy aan die deur van die huis en toe die boer die deur oopmaak is die man so opgewerk dat hy sê: “Hou maar jou domkrag!”

Ons denke is baie keer soos ‘n “Wag-‘n-bietjie” bos. Aan die begin lyk dit onskuldig wat ons dink, maar ons raak maklik in die maalkolk van denke deurmekaar en vasgevang. Die man in die verhaal het homself so verstrengel laat raak dat hy seker nou nog langs die pad sit. Sy denke het soos ‘n rookwolk gesneeubal oor die essensie van wat nodig was, die domkrag.

Natuurlik is dit moeilik om te onderskei altyd tussen denke en emosies, maar ons emosies het ‘n groot rol te speel oor wat ons dink en doen. Ons eie ek en ego en selfredding staan reglynig in die pad van wat ons in essensie uit die lewe soek. Vasgevang in ‘n denkwyse en aksies wat moeilik oorkombaar is, dat ons nie vorentoe kan beweeg, onsself werklik kan uitleef of kan kry wat ons in essensie soek nie. Wees versigtig dus aan wie en wat jy jouself blootstel. Die Bybel sê uitdruklik dat ons nie die duiwel ‘n vatkans moet gee nie.

Ek het vir baie jare gerook. Toe opgehou vir 6 ½ jaar. Ek het gedink dat ek nie weer sal begin om te rook nie. Toe het ek stelselmatig vir mense begin sigarette opsteek, toe begin intrek en kort voor lank het ek weer voluit gerook. Nou rook ek meer as ooit tevore. Jy sien, dit is presies waar ek die vatkans toegelaat het. Ek het gedink dit is onskuldig en dat ek nie weer verslaaf sal raak nie. Ek het gedink ek is baie slim, maar slim het sy baas gevang.

Nou wat doen ‘n mens in hierdie verweefde situasies?

• ‘n Mens moet natuurlik uitkyk en op jou hoede wees vir sulke bosse. Moet in die eerste plek nie in die penarie beland nie. Bou filters in jou lewe in wat soos radar die dinge wat nie goed is vir jou nie en tot hartseer gaan en kan lei kan optel. Ek glo dat geen mens nie weet wat die regte ding is om te doen nie. Daardie klein stemmetjie in jou wat jou voor die tyd waarsku om iets nie te doen of te lees nie. Niemand het gesê dat alles wat jy doen OK is nie. Soms, al het jy jou oog op die rooibokkie, moet jy dalk, te midde van die gevaar, ‘n ompad neem om daarby uit te kom.

• Wees in daardie asem ook versigtig wie en wat jy om jou toelaat. Iemand het een keer gesê dat jy die gemiddeld is van die 5 mense wat jy naby jou toelaat. Onthou altyd dat die mense om jou hulle eie filosofie indra in raad, en dat hulle ook net vir jou subjektiewe raad gee, want hulle hoor die storie net van een kant. Ek hoor baie keer dat mans negatief oor vrouens en verhoudings praat, en dan wonder ‘n mens hoekom dit nie goed gaan in hulle verhoudings nie. Vermy die praatjies en die dinge wat nie goed sit met jou siel en jou doelwit nie. Wanneer ek gaan jag, trek ek ‘n groot dik baadjie aan. Die baadjie is nie net vir die koue nie, maar beskerm my ook teen die haak en steek bossies van die lewe. Alhoewel die bos my wel gryp, gryp dit die baadjie en nie my vel nie. In essensie kry ek nie seer nie, want ek het ‘n skans gebou tussen my en die dorings.

• Wanneer jy nou wel in die situasie is en vassit, is dit belangrik om kalm te bly en rustig te word. Hoe meer jy spartel en beweeg, hoe meer van die dorings gaan jou gryp. Ons leef in ‘n wêreld waar ons geleer is om altyd aksie te neem as iets gebeur. Die oosterse godsdienste leer ons dat in stil en rustig word die antwoorde lê. Gaan staan stil, word rustig en kyk na die situasie om jou met objektiewe oë. In rustigheid alleen kan jy loskom uit enige situasie waarin jy is. In objektiwiteit en rustigheid kan jy die regte besluite neem. Ja, en alles in die lewe is ‘n besluit. In jou rustigheid kan jy beplan.

• Begin op ‘n punt. Jy kan nie al die dorings op een slag afhaal nie. Die krag van die enkele doring is min, maar die gesamentlike krag van almal maak dit onmoontlik om los te kom. Wanneer jou lewe dalk voel asof dit nie sin maak nie en ‘n malle vasgewikkel is, word rustig en begin by die dinge waaroor jy beheer het. Fokus op die enkele doring.
• Moet ook nie met allerhande ander dinge betrokke raak en paniekerig word nie. Sommige mense is verstrengel in soveel dorings van verskillende bosse dat hulle nooit daar kan uitkom nie. Fokus nie net op die enkele doring nie, maar fokus daarop om te prioritiseer en eers een ding af te handel voordat jy ‘n nuwe aanpak. Soveel hartseer en ongeluk in verhoudings kom van die feit dat jy twee mense kry, vasgevang in ou gewoontes en idees en pyn, wat elkeen vassit in hulle eie bosse, en dan probeer hande vat. Sorteer jouself en jou eie dorings uit.

• Jy kan ook nie vir ewig in die bos vassit nie. In die jagveld is daar altyd ‘n saak van water, kos, donker en leeus. As jy so vasgevang is, kan jy eintlik basies niks doen of vlug nie. Jy kan geen kant toe beweeg nie. Weet dus dat daar gevaar is in vassit. Rook is hier ‘n goeie voorbeeld. Ek weet die gevaar van siekte en dood staar my in die oë, maar as ek nie die dorings van die gewoonte een vir een begin losmaak nie, gaan ek tien teen een in die moeilikheid kom.

• Jy het soms hulp nodig. Ons erken dit nie altyd nie, daar is dorings wat jy nie kan bykom of sien nie, en daarvoor het jy hulp nodig. Ons moet ophou om soos klein kindertjies te wees wat alles self wil doen. Mense wat jy kan vertrou rondom jou sien dorings raak wat jy nie eers van weet nie. As die dorings so diep gesny het, het jy dalk ook beter hulp nodig soos ‘n dokter. Moenie probeer om alles in die lewe self te wil doen nie, luister na die mense om jou en moenie te hardkoppig wees nie.

• Om die dorings uit te haal is seer en gevaarlik. Op een of ander stadium, gaan die vassit jou pyn veroorsaak. Ongelukkig moet jy dan maar die pyn vat, want sonder pyn gaan jy nie so maklik loskom nie. Baie mense sit eerder in die bos vasgewikkel vir altyd omdat hulle bang is vir die pyn. Eerder sal hulle doodgaan van die honger en dors en deur leeus gevang word. Onthou, die pyn wat jy moet deurgaan van ‘n doring in die vinger, is dalk ‘n klein opoffering nou, maar dalk spaar dit jou van soveel groter en erger pyn later in jou lewe.

• Soms moet jy maar jou baadjie offer vir die doring-gode. As jy nou gesukkel en gesukkel het, kan dit soms wees dat jy, vir redding van jouself, jou duur en mooi baadjie net daar in die dorings moet los en wegstap. Dit is natuurlik nie so ‘n maklike besluit nie, maar soms is dit die enigste opsie wat oorbly.

Gaan ontknoop jouself!

Wednesday, September 7, 2011

"It is complicated"

Op facebook kan jy jou verhoudingstatus stel dat mense weet of jy enkellopend, in ‘n verhouding of getroud is. Daar is ook ‘n opsie wat jy kan kies “it is complicated”. Dit is baie vreemd, want wat is jy nou? Eintlik sê hierdie status dat iemand besluiteloos is, en dat enige een van die ander statusse van toepassing is of kan wees.

Mense besef egter nie, maar hierdie status wat jy vir die wereld openbaar, sê alles van jou karakter. Van die mense op my facebook is in verhoudings, maar hulle status reflekteer nie wat hulle werklik is nie en so mislei hulle hulleself en die mense om hulle. Dalk doen mense dit maar omdat hulle daardeur iets wil bereik of omdat hulle nie die waarheid wil leef nie.

In die hele lewe werk dit ook so. Ek sien soveel mense wat eintlik ‘n lewe leef van “it is complicated”. Hulle is so verward oor wie hulle is en wat hulle uit die lewe soek. Hulle maak nooit ‘n vaste en finale commitment teenoor die lewe of hulleself nie. Hulle leef een lewe, terwyl hulle voor hulle siele weet dat dit nie is wie hulle is nie. Hulle aksies en woorde reflekteer vir die wêreld ander dinge as wie hulle werklik is. Hulle neem nooit ‘n vaste besluit nie, maar leef eerder in die spasie van gekompliseerd, waar hulle hulleself opsies gee, maar dit is nooit opreg nie. Hulle aksies en hulle woorde gee hulleself weg. Die Bybel stel dit duidelik dat lou nooit werk nie, dit word uitgespoeg! Net soos op facebook, gaan die lewe jou ook kras en kru hanteer en misbruik as jy nooit ‘n vaste besluit kan neem nie.

Een van my vriende is ‘n veearts. Een dag is ons by mense en hulle probeer hulle hond leer om in die dag buite die huis te bly terwyl die deure oopstaan, maar in die aand mag die hond in die huis wees. Hy lag hom toe morsdood, want diere werk nie so nie. Jy is of ‘n binnedier of ‘n buitedier. Mense, met ons verhewe intellek en denke werk op dieselfde manier. Geen mens kan met onsekerhede en deurmekaar leef nie. Dit kompliseer ons lewens, en dit maak ons ongelukkig.

As dit by die Bybel en Godsdiens kom, is ek die laaste persoon wat glo aan fundamentalisme. Dit is die denke dat jy die Bybel en wat daar staan so letterlik opneem en woord vir woord, sonder enige konteks toepas. Ek het al baie draaie gemaak by verskillende hoofstroom en nie-hoofstroom kerke en gemeentes, waar mense probeer om op ‘n nuwe manier te dink oor God en Godsdiens. Soms voel dit vir my dat ‘n totale verwerping van alles ook ‘n mate van fundamentalisme is. Ek lewer nie kritiek nie, maar glo dat almal van ons tog iets glo en dit wat ons glo moet ons tog uitleef.

Wie of wat jy ookal is, êrens in die lewe moet jy standpunt en status inneem. Jy kan nie net rondfladder en op elke blommetjie in die oomblik wil gaan neerplak omdat dit jou op daardie stadium pas nie. Erens moet jy in die lewe ‘n besluit neem, en dan moet jou woorde en jou aksies daarby inpas. Om geen standpunt in te neem en in niks te glo nie, is ook ‘n leuen.

In verhoudings leef soveel mense om my in ongelukkigheid. Hulle leef saam, maar is nie bereid of lus om elke dag en elke oomblik ‘n volslae keuse en commitment te maak aan mekaar en die verhouding nie. Mense lieg vir hulleself, en mense laat toe dat hulle idees en wie hulle werklik is en wil wees deur die rookskerm van leuens oorskadu word. Mense kan en mag en moet elke dag in verhoudings ‘n keuse vir mekaar maak en commit aan mekaar sonder voorbehoud. Mense moet ophou om oor hulle verhoudings te skryf dat dit gekompliseerd is, en eerder besluite neem of een kant toe, of ander kant toe. Mense verwoes mekaar deur onsekerheid. Om hierdie rede se die Bybel dit duidelik dat die waarheid mense vry maak.

Een van die dinge van kinders grootmaak is dat kinders struktuur en konsekwentheid nodig het. Amper soos die voorbeeld van die hond, kan kinders werklik net ontwikkel as hulle weet wat rondom hulle gebeur en aangaan. Dit is nie altyd eenvoudig in ‘n wêreld van gebroke huise nie, maar tog moontlik indien hulle standvastige ouers het met standvastige idees wat hulle lewens help rig. Soms voel dit vir my as ek na mense kyk asof hulle kinders meer stabiliteit en konsekwentheid het as hulle ouers. Waar die kinders die stabiele faktor moet wees omdat hulle ouers “it is complicated” oor hulle lewens skryf. Almal van ons as grootmense het ook konsekwentheid en struktuur nodig.

Alles in die lewe is ‘n keuse, erens in die wereld moet jy besluite neem. Miskien is die dag vandag dat jy wakker geskud word uit jou “it is complicated” status en standpunt innneem vir jouself, oor jouself, oor jou verhouding, oor jou verhouding met God. Die Bybel stel dit duidelik dat jy slegs ‘n goeie en sterk huis kan bou op goeie en sterk fondamente. En daardie fondamente is jou keuses wat jy maak.

Gaan vandag en gaan leef die status wie en wat jy werklik is, en wees eerlik met die lewe en die mense om jou!

Monday, September 5, 2011

Dis nie persoonlik nie

In die boek "The Four Agreements" stel die skrywer as een van die ooreenkomste dat jy niks persoonlik moet opneem nie.

Dit is natuurlik een van die moeilikste dinge om te doen, aangesien ons soms persoonlik betrokke is in situasies soos verhoudings met mense en omstandighede. Dan vat ons dinge persoonlik op, aangesien die dinge wat gebeur en gese word van persoonlike aard is en jou en jou omstandighede beinvloed.

Ek lees die oulike verhaal oor die naweek:

Buddha was well known for his ability to respond to evil with good.  There was a man who knew about his reputation and he traveled miles and miles and miles to test Buddha. When he arrived and stood before Buddha, he verbally abused him constantly, he insulted him, he challenged him, he did everything he could to offend Buddha.

Buddha was unmoved, he simply turned to the man and said, “May I ask you a question?”

The man responded with “Well, what?”

Buddha said, “If someone offers you a gift and you decline to accept it to whom then does it belong?”

The man said, “Then it belongs to the person who offered it”

Buddha smiled, “That is correct.  So if I decline to accept your abuse does it not then still belong to you?”

The man was speechless and walked away.

Ek dink dat hierdie in besonder verduidelik hoe ons nie dinge persoonlik moet opneem nie. Jy besluit en verstaan dat ander mense se sake, denke en optrede wel in n spasie naby jou gebeur, maar dit steeds jy is wat kan besluit wat jy daarvan in jou koptassie gaan inpak.

Mense het elkeen hulle eie prosesse en maniere van doen. Party van ons se koptassies is so vol allerhande clutter wat ons saamdra, dinge wat nie ons probleme is nie.

Dit beteken vir geen oomblik dat jy nie jou gevoelens en issues moet deel met mense om jou wat vir jou lief is nie, want hierdie mense gee ook vir jou rigtingwysers wat jy kan vat of ignoreer. Onthou ook altyd dat die mense om jou, hoe lief ookal hulle vir jou is, slegs dinge kan gee in hulle koptassies. Mense is nooit objektief nie. So, wees ook versigtig wie se koptassies jy vertrou met jou lewe. Mense pak altyd uit vanuit hulle eie verwysingswereld. Hoe beter jy die koptassie ken en verstaan en vertrou, hoe meer jy die motief agter dinge verstaan, hoe meer gaan jy weet wat om te vat, by wie om te vat, en watter jy moet los.

Die stukkie van die Buddha is insiggewend, want dit beteken ook dat hoe beter jy jouself ken, hoe beter verstaan jy watter tipe filters jy moet inbou en vir wie en wat jy versigtig moet wees. Op die ou einde is elke mens se aksies, woorde en denke hulle eie proses, en dit het well afpakplek en herlaaiplek nodig, maar jy besluit en is (behoort) altyd in beheer te wees van jou eie proses.

Word die baggasiemeester van jou eie lewe, en fokus altyd eerder op jou eie balk as die splinter in ander mense. Wees versigtig vir daardie een stukkie strooi, wat jy oplaai of aflaai op ander wat hulle of jou kan breek.