Seënwens vir jou vir 2012

Nou die dag is ek en my kinders en hulle maatjies hier saam in die swembad. Sjoe, dit is vir my so ongelooflik om te sien hoe hulle grootgeword het, veral omdat ons van Parkieland se tyd af saam kom. Hulle was toe so 4 jaar oud, en nou is hulle amper oppad Hoërskool toe. So saam met hulle praat ons oor kattekwaad en wat hulle deesdae doen met hulle maats en met die onderwyser. Natuurlik is ek versigtig om vir hulle te vertel wat ons in die “oertyd” gedoen het, toe kinders nog toegelaat was om kind te wees.

Hulle por my toe aan om te vertel, en ek dink toe aan die poets (sjoe, ook laas in die oertyd hierdie woord gebruik) wat ons soms mense gebak het. Jy sien, ons het in die oggend een persoon uitgekies, en dan so deur die dag vra elkeen wat hom sien vir hom hoekom hy so bleek lyk en of hy goed voel, want dit lyk nie so nie. Gewoonlik teen tweede pouse is die persoon of huistoe, of in die siekekamer.

So sit ek gister en beplan watter boodskap ek vir my vriende wil stuur op nuwe jaar. Ek dag toe ek het mos Google, kom ek gaan lees bietjie aanhalings van bekende mense oor die nuwe jaar. Soos gewoonlik is daar miljoene aanbevelings, en so kom ek toe af op interresante artikels wat juis handel oor die dinge wat ons mense toewens.

Ek is nie heeltemal iemand wat van Fantasie-stories hou soos "Harry Potter" en "Lord of the Rings" nie. Een ding is egter waar en dit is dat, alhoewel ons as mense in ‘n logiese wêreld leef, jy net rondom jou moet kyk hoe spiritualiteit uitgebrei het. Films en boeke waarin daar oor Vloeke en Seën gepraat word. En alhoewel ons dink dat dit fantasie is, praat die Bybel baie daaroor.

Ons kan ure daaroor filosofeer of dit wat ons sê bo-natuurlike magte het, en of dit soos in die voorbeeld van die poets wat ons gebak het slegs ‘n invloed op die mens om my se psige en optrede het. Hoe dit ookal is, wat ons moet besef is dat ons nie sommer net dinge mense kan toesnou, positief of negatief, sonder dat dit ‘n invloed het nie. Ons moet dus ook versigtig wees dat ons nie sommer soos in die Middeleeue, net omdat ons dinge nie verstaan nie, dink dat dit ‘n klomp nonsens is nie. Ons aksies en woorde HET ‘n invloed op mense om ons, PUNT.

‘n Familielid het ‘n paar jaar gelede hierdie storie vir my vertel. Hulle het in die Laeveld ‘n plaas gehad wat baie suksesvol was. Een dag het hulle stry gekry met een van die werkers wat toe die plaas verlaat het. Maar vandag hy die plaas verlaat het het dinge eenvoudig begin verkeerd loop. Mis-oeste, meer slange en werkers wat siek word. So het die werkers, wat baie in die tipe dinge glo, hom aangemoedig om iets te doen, want hulle het begin bang word. So praat hy een dag met ‘n boer op die dorp, en die gee hom toe raad om ‘n Sangoma na die plaas te laat kom, nie ‘n lokale een wat die mense en die omstandighede ken nie, maar ‘n onafhanklike van ver af.

Hy het baie daarmee geworstel, want hy is ‘n Christen en ons doen mos nie sulke dinge nie, en ons glo mos nie daarin nie. Hy besluit toe om die Sangoma te laat kom. Dit is nogal ‘n duur oefening, en toe hy die geld oorhandig toe wonder hy oor sy besluit, maar binne ‘n halfuur was hy ongelooflik verbaas. Die sangoma het op die plaas rondgeloop en allerhande muti gevind wat begrawe is, en op sy manier die vloek gebreek wat op die plaas en sy mense geplaas is. Daarna het dinge weer na “normaal” teruggekeer.

Weereens, dit klink na ‘n “wolhaar-storie” vir ons logiese wesens, maar net omdat ons dit nie verstaan nie, beteken dit nie dat ons dit met die badwater moet uitgooi nie. Die storie is nie oop vir bespreking nie, maar weereens net ‘n bewys dat die moontlikheid bestaan dat ons denke, woorde en aksies dalk ook groter dinge in die lewe kan beinvloed as wat ons onsself indink. Dit is vir ons om te verstaan dat ons as mense verrykende gevolge het of kan hê op die mense om ons, dalk nie net op mense se psige alleen nie, maar dalk in kombinasie met ons psige.

Ons sien in die verhaal van Jakob en Esau hoe belangrik die mense seën in die ou testament ge-ag het. Nie net die seën van God nie, maar ook die seën van ‘n vader. Die tipe seën het ook natuurlik ook praktiese dinge ingesluit soos erflatings. Dit beteken dus ook dat ons as mense ook die seën op mense mag en moet en kan uitspreek. Ons besef dat dit belangrik is en mense se hele toekoms kan beinvloed. Pas dus jou tong op in die bewustheid van die invloed wat dit op mense se psige of op hulle toekoms kan hê.

In ‘n wêreld met soveel haat, pyn en ongeluk, het ons dalk met die ingang van 2012 ongelooflike seën nodig. So moet jy bewustelik dink aan die mense om jou met die boodskappe wat jy stuur vandag en môre. Dink bewustelik en seôre. Dink bewustelik en seën hulle om jou.

Begin by jouself, en seën jouself. Daardie stemmetjie wat so elke oomblik in jou lewe saam met jou loop, haal die pyn en lyding en kastyding uit jou stemtoon en vertel jouself dat jy goed genoeg is. Seën jouself met die wete dat jy in God se hand is en dat God by jou, in jou en deur jou teenwoordig is. Skryf vir jouself ‘n seënbede neer, want alles begin by jou. Die slegte woorde wat jy oor ander uitspreek is maar net ‘n refleksie van jou eie “vloek” op die lewe en jouself. Die “sleg” en oordeel waarmee jy oordeel oor ander wys hoe jy oor jouself oordeel. Gee jouself dus ‘n klop op die skouer en gee jouself ‘n blaaskans. Hou die seën op jouself op jou foon of in jou dagboek en dra dit met jou saam in 2012.

Pas jou oordeel en jou tong op wanneer jy met ander mense praat in 2012. Jou huweliksmaat, jou kinders, jou werknemers, jou kollegas, jou vriende en jou vyande. Seën hulle met ‘n opregte hart in die wete dat jy ‘n bydra lewer in iemand se lewe wat hulle dalk nêrens anders kan ervaar of kry nie. Dalk is dit God wat hulle op daardie oomblik oor jou pad gestuur het om vir hulle God se liefde te wys. Dalk is dit nodig vir hulle om met hulle eie pyn, jou liefde en seën te ervaar. Dalk is jy die verandering wat jy graag in die wêreld wil sien. Vloek en skree en oordeel lei nooit tot positiewe dinge in die lewe nie, dis net die sagte woord wat die grimmigheid afkeer. Dit is net in wiskunde waar 2 negatiewe ‘n positiewe maak.

Ek filosofeer en dink baie oor God. Alhoewel ek daaroor dink, is daar sekere dinge wat ek nie oor twyfel nie. Ek twyfel nie oor God se bestaan en teenwoordigheid in my lewe nie. En ek glo dat God met elkeen van ons is en bly. Daarom wil ek jou en almal om jou, die volgende toewens vir 2012 uit Numeri 6:

“Die Here seën jou
en Hy beskerm jou,
Die Here is naby jou
en Hy is genadig vir jou,
Die Here doen wat jy vra
en Hy laat dit goed gaan
met jou."

Met baie liefde, AMEN!

Nuwejaarsvoornemens!

Soos kinders aan die einde van ‘n jaar ‘n rapport kry wat hulle akademiese jaar definieer, kyk ons so in die laaste paar dae van die ou jaar na ons lewens in die jaar 2011. Ons kyk terug om te bepaal of ons hierdie jaar gedoen het wat ons wou doen. Ons kyk ook in skaamte en ongeluk terug aan daardie vakke waarin ons nie goed gevaar het nie. Ons kyk na ons mislukkings en ons prestasies. Sekere mense het vordering gemaak, ander was weer baie gelukkig en ander weer ongelukkig. Sekere mense het maar net suurstof gesteel en net bestaan.

Ons is maar eenmaal kreature van gewoontes. Veral rondom die kerstyd het families verskeie rituele. Daar is sekere kosse soos beestong en gammon wat vir generasies bedien word op kersdag so saam met ouma se kerspoeding met die muntstuk in. Ons deel die kinders se geskenke uit op oukersaand nadat ons die storie van Jesus vir hulle vertel het. Ons is net so opgewonde om hulle te sien geskenke oopmaak dat ons nie kan wag tot kersoggend nie. Dit is ons ritueel, en dit gebeur outomaties sonder dat ons enigsins meer daaroor hoef te dink of te wonder.

Per definisie is gewoontes ‘n optrede wat plaasvind op grond van invloede van buite wat ons telkens herhaal, en wat na ‘n tyd onbewustelik gebeur. Onbewustelik beteken dat jy nie meer daaroor dink of oplet dat jy dit doen nie. Asemhaling is ‘n goeie voorbeeld hiervan. Nie een van ek of jy dink meer daaroor nie, dit gebeur net. Gewoonte is iets wat vorm op grond van eksterne stimulasie, waar jy ophou om elke keer anders op te tree, en een kies wat jy dan oor en oor doen. Dan kom jy later nie meer agter dat jy dit doen nie, en word dit ‘n gewoonte.

As jy so ‘n gewoonte geskep het, is dit moeilik om te breek, al weet ons dat dit skadelik is. Soms is die gewoontes dinge wat ek oor jare aangeleer het. Net so is nuwe gewoontes moeilik om aan te leer. Dit is dalk hoekom ons so sukkel met die lewe van elke dag, omdat ons aanhou met dinge wat nie vir ons goed of lekker of reg is nie en dan begin dink: “This is as good as it gets”. Dit is wat die onbewustelike aksies aan ons doen, ons bevraagteken nie meer die uitkoms of ons gewoontes nie.

Een ding wat sinoniem is met die einde van die jaar is dat ons nuwejaars voornemens het. Almal soek ‘n beter lewe en ‘n beter rapport in 2012. Sommige mense wil ophou rook, ander wil meer oefen en gesonder leef en ander wil weer meer geld verdien. So kyk ek bietjie terug na my voornemens aan die einde van 2010. Bitter min van ons kry dit reg om by voornemens te hou, inteendeel, gewoonlik hier teen die 3e Januarie is alles weer vergete en klim ons terug in die groef van die ou patrone en gewoontes.

Om werklik iets te verander aan my lewe, moet ek my gewoontes en patrone breek en verander. Ek kan nie elke keer met ander materiaal dieselfde patroon rok maak en dink dat die styl anders gaan wees nie. Sonder hierdie bewuswording en ‘n nuwe patroon, gaan alles dieselfde bly, ook in 2012. Dan kan ek eintlik maar net my rapport fotostatteer en die datum verander na 2012.

Een van die redes hoekom ons gewoontes so moeilik breek is dat die stimilu van buite en omstandighede nie sommer gaan verander nie. Gewoontebreek is ‘n ander optrede wat gevra word op dieselfde stimilu van buite. My man, my vrou, my kinders, my werk, my liggaam, my uiterlike, en die ekonomie gaan nie verander nie. Hoe mense teenoor my optree en wat die lewe van my vra gaan dieselfde wees en bly. Soms wil ons die gewoontes in ons breek, maar ons voel ons kan dit net doen wanneer dit buite ons eers moet verander. Nuwejaarsdag moet eers kom voordat ek gaan kyk na wat ek eet, intussen kan ek maar die een blok sjokolade na die ander eet, of wag tot daar geen sjokolade in sig is nie. En dit is dalk die rede hoekom niks in jou lewe verander nie, want jy wag vir iets of iemand om dit VIR jou te doen.

Soms moet die gewoonte ook eers lewensgevaarlik genoeg wees en die druk eers oorweldigend op my wees dat ek dit belangrik genoeg ag om my gewoonte te verander. Hoe belangriker die verandering vir my is, hoe meer is ek bereid om myself in te span om dit te breek. Sodoende sal ‘n roker wat ‘n hartomlyning operasie moet ondergaan, eerder ophou rook as iemand wat nog nie siek is van die gewoonte nie.

In boeke soos “The Secret” en ander, kry ons die idee van voornemens en die “Law of Attraction”. Wat dit beteken is dat alles begin met ‘n voorneme. Sonder die voorneme as ‘n begin, gaan dinge eenvoudig nooit gebeur nie. Maar as ek nie ook aksie neem nie, gaan niks absoluut verander nie. Mense loop met soveel drome en ideale in hulle koppe wat nooit in realiteit en praktyk plaasvind nie.

Ek moet erken dat daar volgens my 2 tipes gewoontes dus is. Die een is wat ek self geskep het, soos rook, en ander wat deur oorlewering en patrone van die wêreld om my gevestig is, wat ook kultuur kan insluit. In oosterse lande is dit nie vreemd om honde te eet nie, maar hier by ons in Suid-Afrika eet ons nie graag ons troeteldiere nie. Maar ek het beheer oor beide die waarvan ek bewus is, en ook die van oorlewering.

As ek om my na mense kyk, glo ek nogal in die ingesteldheid-konsep van die lewe. Gewoontes word soms groter en erger oor tyd. Soos ‘n mens ouer word, raak dit al hoe moeiliker om my gewoontes te breek. Soms word hierdie gewoontes oorgedra na alles en almal om my. En so kan die sondes van die Vaders vir die kinders erwe bly. Ons gewoontes is soms ook soos Tyddeelpunte, dat ons dit vir ons kinders gee. So sien ons baie keer in families dat sekere gewoontes nie net in oupa was nie, maar in jou ma, in jou en in jou kinders. Families dra baie keer alkoholisme, depressie en aggressie oor van geslag tot geslag, omdat ons dit nie meer bevraagteken nie en as “normaal” sien. So gaan dit van geslag na geslag, totdat iemand hokaai roep. Miskien is jy die skakel.

Selfs in ons verhoudinge met mense het ons gewoontes aangeleer. Dit kan positiewe gewoontes wees soos om mekaar altyd te groet met ‘n druk en ‘n soen. Maar daar is ook negateiwe gewoontes soos die manier wat mens optree as daar konflik of stress is. Dit is soos om die ou koeie uit die sloot te gaan haal, of om selfsugtig te wees waar dit nie meer gaan oor die oorlewing van die verhouding in die oog nie, maar oor MY oorlewing.
Niks word opgeslos as iemand byvoorbeeld wen en die ander verloor nie. Iemand het een keer gesê dat as dit wat jy sê of doen nie ‘n positiewe bydra lewer tot die uitkoms wat jy verlang nie, moenie dit sê of doen nie.

In die definisie van gewoontes is dit belangrik dat jou optrede van onbewustelik na bewustelik moet beweeg. Dit is hoekom dit belangrik is om jou aksies elke dag te beskou, en as jy ongelukkig is met dinge om jou, moet jy dit eers bewustelik maak, voordat jy dit kan verander. As jy die mense om jou, jouself, huweliksmaat en kinders se lewens beskou, en jou gewoontes dra by tot hulle ongeluk, word bewus daarvan en verander dit. Daarom is dit ook van belang om vas te stel wat presies die gewoonte is wat gebreek moet word. Dalk gaan jy dit weer op ‘n stadium onbewustelik weer doen, word dan weer bewus daarvan, fokus weer daarop en benadruk jou voorneme om dit te verander. Kort voor lank gaan jy agterkom dat jy nou outomaties die negatiewe met die positiewe vervang het, en dan word dit onbewustelik deel van jou lewe tot voordeel van jouself en almal om jou.

Die engelse spreekwoord sê: “Misery loves company”, en in Afrikaans: “Soort soek soort”. In die “law of attraction” word dit duidelik gestel dat dit jou omstandighede direk afhanklik is van jou ingesteldheid en optrede waarvan jou gewoontes natuurlik die belangrikste is. Dit is nie 'n bo-natuurlike gebeurtenis nie, maar kan ook deur bewustelike aksies na my aangetrek word. As die uitkoms van my aksies altyd seermaak, gaan verander iets aan die begin en in jou gewoontes. Soos Einstein gesê het: “Insanity is doing something over and over again, but expecting a different result”.

Hiervan is ons almal deeglik bewus, en dit is hoekom ons nuwejaars voornemens het, omdat ons nie baie gelukkig is met ons uitkomste in ons lewens nie. Ons wil patrone breek van ongesond leef, arm wees en ongelukkig opstaan. Ek is deeglik bewus dat my rook nie goed vir my liggaam is nie, nie net omdat dit op die houer staan nie, maar omdat ek voel dat ek nie meer so goed kan ruik nie, of ‘n oggend hoesie ontwikkel. Dit is wanneer ek bewus word van die invloed op MY lewe, wat ek kan verander. Afgesien van hoeveel mense sterf aan longkanker, ek moet die bewustelik vir MY maak voor ek kan verander.

In werklikheid is nuwejaarsvoornemens die wens in ons harte om beter mense te wees en die negatiewe te breek tot voordeel van myself en die mense om my.

My voorneme is om hierdie jaar die mens te word wat ek glo God my bestem het om te wees. Ek is deeglik bewus van wat dit is wat ek moet verander, en ek gaan nie wag vir die nuwe jaar om dit te doen, of myself toets aan die einde van 2012 nie, maar elke liewe oomblik van elke dag, waarvan vandag die eerste is.

Gaan bou die lewe wat jy wil in 2012. Voorspoedige nuwe jaar!

God se plek in my lewe!

Ek kyk nou die aand die fliek “Bruce Almighty”. Jim Carrey is moeg vir sy lewe wat nie uitwerk soos hy beplan nie, en dan spreek hy God daaroor aan. God gee dan aan hom die verantwoordelikheid om met dieselfde magte die wêreld in te gaan. Eers gebruik hy dit vir sy eie gewin, en dan met meer verantwoordelikheid.

Die film se onderliggende boodskap gaan oor die eeu oue vraag of dit God is wat ons pad en toekoms vir ons uitgelê het en die rol van die menslike vrye wil. Die eerste is die idee dat God soos ‘n poppemeester ons lewens totaal beheer en alle toutjies trek sodat alles in die wêreld werk volgens die plan wat God lank reeds opgestel het. ‘n Plan waar ek geen rol te speel het of enigsins iets aan kan doen nie, net asem haal en vertrou op God.

Hierdie idee bring natuurlik die ander probleem na vore dat as God dan ‘n goeie en liefdevolle God is en alles ten goede laat meewerk, hoekom is die wêreld dan so ‘n stukkende plek. Hoekom lyk dit dan asof God mense laat val en daar soveel ongelukkige mense is? Hoekom is daar dan mense soos Bruce in die film wat op ‘n stadium so boos word omdat die pad wat vir hulle gekies is so ‘n stuk grondpad is net gevul met slaggate? As God dan so is soos ons glo, dan voel ons dat my lewe een strook hoofweg met 5 verligte bane sonder ander verkeer behoort te wees.

Dan kom die Bybel natuurlik op sy manier en verduidelik vir ons dat hierdie net ‘n tydelike woning is, en dat alles een dag beter sal wees as ons die ewige lewe kry. My vraag altyd is dat as ek die geleentheid gekry het wat Bruce gekry het, hoekom sal ‘n mens nie alles goed en mooi en perfek maak en onderhou nie? Bruce het aan die begin almal se gebede verhoor en almal het gekry wat hulle gevra het, net weer om te besef dat dit ook nie goed uitwerk nie.

God het egter, as ek die Bybel reg verstaan, vir ons vrye wil as geskenk gegee. Selfs in die skeppingsverhaal sien ons dat God aan Adam en Eva die opsie gee om te kies of hulle na die slang gaan luister en van die vrugte van die boom van goed en kwaad gaan eet. Vrye wil om hulle lewens te leef soos hulle wil, vir God te kan kies of teen God te wil kies.

Dit wil voorkom asof God nie ‘n poppemeester is nie, maar eerder die Regiseur van hierdie spel van die lewe. God kies ons as akteurs en rig ons af op die draaiboek van ons lewens, waarin elkeen van ons ons eie interpretasie van die spel kan gee. Wanneer ons op die verhoog staan, volg ons die draaiboek, en God kan nie werklik inmeng in die manier hoe ek my gesig trek nie. Dit is ek en ek alleen op die verhoog, so gemaak en so laat staan om my eie potjie te krap.

Jeff Dunham wat ‘n buikspreker is, geniet ek baie. Julle sal hom onthou as die ou wat Ahmed die dooie terroris aan die wêreld bekendgestel het. Sy spreekwoord is mos: “Shut up, I kill you”. Wat interresant is van sy konsep is dat alhoewel hy totaal in beheer is van die spraak en die beweging van sy poppe, elkeen van die karakters hulle eie persoonlikheid het. Dit is asof hulle hulle eie ding doen met hulle eie stemtoon en menswees. Dit is asof hulle volwaardige karakters is wat alleen funksioneer. ‘n Mens sien na ‘n ruk eintlik nie meer die hand wat die pop regop hou nie en ‘n mens sien gladnie Jeff se mond beweeg nie.

In hierdie geval raak die buikspreker eintlik vir ons net nog ‘n akteur op die verhoog. Hy dra slegs die vertoning en rig dit in ‘n rigting. Alhoewel hy totaal in beheer is, raak hy eintlik “weg”, en die fokus val op die ander karakters. Is dit dalk hoe God dit doen met ons? Die middelpunt van die vertoning, maar die kollig val op ons en ons persoonlikheid. Dit wil voorkom of dit amper ONS vertoning is, eerder as die buikspreker. God het al die karakters uitgedink en geskep. God het ook al die dialoog geskryf en ons praat deur HOM. Sonder Hom sal daar nie ‘n vertoning wees nie, en sonder Hom sal niks plaasvind nie. Maar deur Hom leef en praat ‘n karakter.

Die karakters in Jeff Dunham se vertoning is eintlik ook salig “onbewus” van die hand wat hulle regop hou. Hulle dink en voel asof hulle op hulle eie is. So word Peanut (een van die karakters) in die laaste vertoning bewus van die feit dat hy nie alleen funksioneer nie. Hy besef redelik komies dat Jeff se hand op ‘n redelike interresante plek in sy anatomie ingaan. Hy besef ook dat hy nie alleen kan praat nie, en dat hy net kan bestaan DEUR Jeff.

Hier so aan die einde van die jaar kyk ons almal terug op die jaar wat verby is. Hoe simpel en hoe dom dit ook is, ons kan nie anders as om vir onsself ‘n rapport op te stel nie. Ons kyk terug na al die verkeerde keuses, probleme en krisisse. Ons kyk ook te min na alles wat ons vermag het. Amper soos ‘n pa wat nie kyk na die vakke bo 80% nie, maar fokus op die een vak wat onder gemiddeld is. Hoe dit ookal is, ons kyk terug en weeg ons lewens.

As my idee van God die eerste is van die poppemeester, dan kom alle eer God toe, maar ek raak weg. Ek kyk terug en vorentoe en besef dat ek eintlik NIKS hoef te doen in die lewe nie, en ek aanvaar my lot, maar eintlik laat ek maar God se water oor God se akker loop. Ek gee oor niks om nie, is oor niks besorg nie, en ek “hang” net in die water rond totdat God weer ‘n toutjie trek. Ek het dus in die nuwe jaar absoluut geen seggenskap of opsies nie. Ek bestaan eintlik nie, maar is net ‘n pion in die hand van die poppemeester.

Ek kan dan natuurlik ook al my mislukkings van my lewe aan God toeken. Dit was nie ek nie, maar dit is God wat die pad so uitgelê het, ek kan nie help nie. Niks is dus my toedoen of my fout nie, want ek het geen keuse in die saak gehad nie. Dan twyfel ek soos Bruce Almighty in die bestaan van God en God se goedheid, aangesien ek dan dink dat alles goed en sleg van God kom. Wanneer enige-iets gebeur, speel ek GEEN rol nie, en God is totaal verantwoordelik.

As ek terugkyk weer op die jaar waar God die regiseur is en ek die akteur, loop ek weer die gevaar dat ek alleen al die krediet en debiet kry vir wat gebeur. EK het my woorde vergeet, EK het ‘n slegte aand gehad en wanneer dit ‘n goeie jaar was, dan kry EK die Oscar. Die kollig val totaal en al NET op my. Die gevaar hiervan is dat ek Egosentries begin leef, of dat ek dink dat EK fantasties is. Alles is my skuld en ek kry krediet vir alles.

Dit is nogal vir my die gevaar van die nuwe spiritualiteit wat soms vat-vat aan hierdie idee. Ek is die sentrum van die universum en alles en almal draai om my. Dinge werk nie uit nie, want my vibrasies is nie reg nie, of ek trek die dinge aan na my toe wat ek wil. Ek is dus Skepper en Onderhouer van alles en almal in die wêreld. Ek is God, en neem God se werking oor.

Bruce Almighty het ook hierdie fout gemaak. Hy het met sy almag NET homself bevoordeel. Hy het sy droom werk gekry en hy het alles in ‘n rigting gestoot dat hy en hy alleen voordeel trek. My ouma-grootjie het in dieselfde lig gepraat oor ons uiterlike. Sy het gesê: “My kind, as ons onsself gemaak het, was ons vandag nog besig daarmee”. Ons moet versigtig ook wees dat ons nie so alles aan onsself opdra nie. Jy sien, die probleem is nie net wanneer die goeie gebeur en jy die Oscar-momente het nie. Die probleem, soos met die poppespel-idee, is wanneer die pappaja die waaier slaan. Wanneer die “skuld” op iets of iemand gepak word en wanneer ek die oorsaak vir ongeluk en pyn soek, dan raak dit moeilik.

In die poppespel-idee begin ek twyfel in God se goedheid en self in Sy bestaan. In die regiseur-akteur-idee begin ek myself so kasty dat ek myself stukkend breek. Dan breek ek so dat ek so bang word om selfs net ietsie te doen in die toekoms. Ek benadeel dan ook alles en almal om my wat vir die vertoning kaartjies gekoop het deur nie eers op te daag vir die vertoning nie. Ek is so bang vir die herhaling of nuwe mislukkings dat ek nie kans sien vir 2012 se vertoning nie. So bang ek vergeet my woorde of dat mense my uitjou dat ek sommer wil weghardloop van alles en almal. So oorlaai met die verantwoordelikheid van my eie lewe dat selfs die kleinste stokkie my rug laat breek.

Met die buikspraak-idee voel ek gemakliker. Dit voel asof daar ‘n totale wisselwerking is. God beheer en onderhou my lewe met Sy hand en stem, maar ek “ontwikkel” my eie persoonlikheid. Ek kan kies of ek ‘n Ahmed (selfmoord bommer), Peanut (Loskop met ‘n kuif) of Walter (Ou grompot) wil wees in die vertoning. In die laaste vertoning het Ahmed se geraamte vasgehak aan homself en sy voete het die hele tyd van die podium afgeval. Wat lekker is van die probleem, is dat Jeff Dunham op sy voete kon dink en daar en dan die situasie kon red, nie net deur homself nie, maar ook met die hulp van die karakter en sy persoonlikheid. Dit het niks weggeneem van die vertoning nie, maar tot nog meer lag en skater.

So wil ek die jaar graag ingaan met opgewondenheid en ekstase. Waar ek nie net ‘n nommer is wat maar net op die pad loop sonder enige wil of persoonlikheid of keuse nie. Ek wil beslis ook nie die jaar alleen ingaan en alles alleen moet dra op die verhoog nie. Ek gaan my jaar in saam met God wat my dra en my toelaat om my eie karakter te vorm. ‘n God wat saam met my leef, in die wete dat as dinge reg loop, dit ek en God is wat saam in die kollig is, en wanneer dinge skeef loop, dat God daar is om die dialoog te herskryf sodat die vertoning steeds ‘n sukses kan wees.

Mag jy ‘n wonderlike jaar saam met God beleef in alles wat jy aanpak!

Die kuns van niks doen

Vanoggend staan ons op en met al die mense in die huis was die huis maar in chaos gedompel. Die bediende is op verlof, so dit is maar ons werk nou om die huis skoon te maak. Skottelgoed was, vloere skoonmaak en stofsuig. Nou sit ek hier en ervaar hoe lekker skoon alles is, tot die eerste kind weer begin verbystap met ‘n broodjie in ‘n skoon bordjie. Aai, so begin alles weer van voor af.

Een ding is seker en dit is dat ons nie kan funksioneer in chaos nie. Alhoewel almal weer gaan omkrap is dit beter dat hulle omkrap nadat ons skoongemaak het. As hulle verder omgekrap het sonder dat ons skoongemaak het kan ek net dink hoe die chaos sou vermenigvuldig het. As daar 2 borde is om gewas te word is ‘n mens se gemoed lig en pak jy dit vinnig aan. As die hele wasbak vol skottelgoed van 5 dae is, voel ‘n mens sommer depressief en sleg. Dan voel dit soos ‘n berg om geklim te word. Dan voel ‘n mens nie eers lus om ietsie lekker aanmekaar te slaan nie. En sodoende verloor ‘n mens sommer totaal jou lus vir alles as alles om jou deurmekaar is.

‘n Mens se siel wil maar eenvoudig funksioneer met ‘n mate van orde en beheer. Alhoewel ‘n mens op vakansie bietjie wil rus, kan ‘n mens ook nie rus voordat alles nie mooi skoon en op hulle plek is nie. Ons omstandighede om ons is ongelooflik belangrik vir ons siel. Net soos die wereld rondom ons skoon en mooi en georganiseerd moet wees, het ons siele en gedagtes dit ook nodig. Ek onthou dat mense jare terug die tyd en moeite gedoen het om in die oggende stil te word voor die harwar van die dag begin. Geleentheid gemaak om hulleself te orden en reg te skud en te beplan.

Ons wereld is gejaag en vol klanke en geluide rondom ons. Stilte is moeilik om te kry. Soos ek hier sit en skryf hoor ek die hardeskyf, ek hoor die ander rekenaar se waaier, ek hoor Mickey Mouse Clubhouse se liedjie op die televisie en elke nou en dan ‘n kind wat skree of ‘n BBM wat deurkom en ‘n foon wat lui. Sit nou daar waar jy is en let bietjie op hoeveel geluide jy hoor en of stilte enigsins te vinde is. Ek dink nie ons besef hoeveel klanke en geluide ons elke oomblik om ons hoor nie, en dit alles moet gefilter en uitgeblok of ingeneem word. Daar gaan altyd geraas wees, net soos wat daar altyd kinders gaan wees wat hulle speelgoed die hele vloer rondgooi en weer vuil maak.

Ek is nogal iemand wat baie sukkel om stil te word. Selfs toe ek gestudeer het was my musiek aangeskakel. Ek lees graag terwyl ek voor die televisie sit. Soms speel ek op die internet terwyl ek iets anders doen. Ek voel ek moet die hele tyd besig bly met iets. So het ons kindertjies in ons huis wat die hele tyd mors en speel. Om hulle te kry om stil te sit of te bly is maar moeilik, net soos wat die geraas om jou bitter min gaan stil word. Soos ek my kinders leer, so leer ek myself ook om soms stil te word en niks te doen nie. In die film “Eat, Pray, Love” word ‘n oulike term gebruik naamlik “The art of doing nothing”.

In hierdie vakansietyd gaan mense probeer rus. Ek sukkel daarmee om die kuns van niks doen te bemeester. Ek wil die hele tyd met iets besig wees en sukkel om af te sluit. Maar dit is nodig, al is dit net vir ‘n oomblik of twee op ‘n dag. Die kuns om absoluut stil op ‘n plek te sit, sonder ‘n telefoon in jou hand, sonder ‘n boek en sonder enigeiets wat jou aandag kan aftrek van jouself. Erens moet jy begin om die skottelgoed in jou kop te was. Erens moet ‘n mens daardie stilte kry en skoonmaak voordat die geraas en die stress en die spanning weer begin.

In die Oosterse godsdienste word die term gebruik dat daar in ‘n teekoppie wat vol is nie meer plek vir nog tee is nie. So is dit ook met ons. Op een of ander stadium word die geraas om jou soveel dat jy moet begin klanke sagter en af sit om plek te maak. Daardie gevoel dat jy net eenvoudig nie kan dink nie omdat jou kop te vol is.

Watter tegniek jy ookal toepas om dit gedoen te kry maak nie saak nie. Die tipe skottelgoedseep wat jy gebruik is nie belangrik nie. Dis nie belangrik of jy met staalwol of ‘n lappie die skottelgoed was nie. Die belangrikste is om die skottelgoed gewas te kry en orde te skep. Jy sal voel of ervaar dat die oomblik wat jy kop skoongemaak het, jy skielik weer kans sien vir nuwe dinge. Jy sal weer lus word om spesiale dinge te doen en ‘n nuwe dis op te toor.

Soms is ons so vasgevang in die draaikolk van ons gedagtes dat ons aan niks nuuts of mooi kan dink nie. So sien ek mense om my wat hulleself deur tyd so vasgedraai het in ‘n manier van dink en nooit meer anders kan dink nie. Omdat hulle nooit die skottelgoed was nie, hoop die skottelgoed op en op. Later kan hulle nie meer ander se sienswyses aanvaar nie.

My rekenaar is die laaste ruk vreeslik stadig omdat daar nie meer vreeslik baie plek is nie. Toe begin ek om die rekenaar te “defrag”. Dit orden net weer al jou data en groepeer die informasie wat belangrik is bymekaar. Die oomblik toe ek dit klaar gedoen het is daar skielik weer plek en spoed. Gebruik hierdie tyd van rus en “defrag” so ‘n bietjie jou kop en was die skottelgoed om plek te maak vir alle nuwe idees en uitdagings wat vir jou wag in die nuwe jaar.

Geniet die vakansie!

Mojo

In die film “Austin Powers” word die storie vertel van die geheime agent wat sy Mojo verloor. Sy Mojo is die brandstof wat hom spesiaal maak. Dit is sy essensie en dit wat hom definieer. Dit is dit wat hom motiveer om homself te wees. Sonder dit kan hy nie leef nie, lag niemand vir hom nie en kan hy nie werklik funksioneer nie. Sonder sy Mojo kan hy dus nie wees wie hy moet wees of doen wat hy moet doen nie. Hy gaan dus op ‘n spesiale missie en reis om hierdie Mojo van hom terug te kry, totdat hy uiteindelik weer homself is en spesiaal kan wees.

Ek, en soveel mense om my, voel baie kere in die lewe presies dieselfde. Dit voel vir jou asof iemand jou essensie, jou visie, jou drome, jou ideale, jou menswees of jou siel van jou gesteel het en êrens in ‘n plek in ‘n konfytbotteltjie gebere het. Nou voel jy asof jy geen petrol het nie. Jy is nie meer ‘n aktiewe deelnemer aan die lewe nie, maar sit langs die kant van die rivier en beskou almal wat aangaan en lag en speel in die rivier wat by jou verbyvloei. Jy sien selfs die “evil villains” wat verantwoordelik kan wees. Jy bekyk hulle en hoor en sien daardie “evil laggie”, Ha-Ha-Ha-Ha wat hulle so uit hulle maag uit kraai. Jy voel asof jy totaal magteloos is en dat jy eintlik net in ‘n bondeltjie wil opkrul en vergaan.

Vir jou is dit erg, want te midde van wat in jou kop en hart gebeur, vloei die rivier steeds. Mense speel en lag en dit voel asof hulle by jou moet kom sit en alles moet “pause”, omdat jy so voel. Jy dink in jou hart dat hulle onsensitief is vir jou gedagtes en gevoelens. Hulle hanteer jou met disrespek. Austen Powers het so van partytjie tot partytjie gegaan en ook hartseer gevoel. Hy het nie geweet hoe om op te tree nie, want hy was nie homself nie.

Iemand het een keer vir Paolo Coelho gevra wat jy moet doen wanneer jy so voel. Hy het ‘n wonderlike antwoord gehad: “Get up and show up”. Dit is seker die beste raad wat jy iemand kan gee, want net soos Austen Powers is wat jy soek, stroomaf. Daardie botteltjie van dinge wat jou aan die gang hou is vorentoe. Coelho het ook ‘n vreeslike oulike boek daaroor geskryf: “Like a flowing river”. Die lewe is maar een keer so, jy moet saam met die vloei gaan, jy kan nie terugkyk nie, want dit is die verlede. Jy moet in die rivier wees. Jy kan net wen as jy in die wedloop is.

Miskien is dit vandag jou oomblik om nie noodwendig net in te spring in die water nie, maar dalk net jou voete vir eers in die water te sit, dan tot by jou boude, dan tot by jou skouers en dan jou kop onder die water te druk. Nie alles hoef in een oomblik en onmiddelik te gebeur nie. Dit neem baie keer tyd.

Soms voel dit asof jy nie mojo het om vorentoe te gaan nie. Maar, daar is gewoonlik so ‘n bietjie in reserwe wat jy oor het. As jou geel brandstofliggie aangaan, moenie vandag daardie klein bietjie mors en by die huis sit en nie ‘n vulstasie gaan soek nie. Die wêreld is deesdae volop met plekke en situasies waar jy jou kan gaan vol maak. Gaan lees ‘n boek, gaan kuier by iemand of kyk ‘n mooi film. Toe ek ‘n student was met min geld het ek nooit my motor vol gemaak nie. Ek het daardie R20 ingegooi om te kom waar ek wil wees, van bestemming tot bestemming. As jy laag is en laag voel, moenie kwaad wees en niks doen net omdat jy nie kan “vol” maak nie. Elke groot reis in die lewe begin met ‘n enkele tree.

Ek het al die voorbeeld gebruik van maagspiere. Jy gaan nie die eerste dag, of die eerste week die totale uitslag sien en ‘n sespak kry nie, al doen jy vandag 5000 opsitte. Om jou mojo terug te kry vat ‘n eerste stappie, staan op en raak betrokke. Doen net iets. Mense sit stil en doen niks nie as hulle nie die volle brandstoftenk kan vol kry nie. Baie kere vra die plekke waar jy wil wees nie ‘n volle brandstoftenk nie, maar dalk net R20. Ons is so ingestel om dinge perfek te kry, dat ons die klein dingetjies mis.

My ma en oom Corrie het vreeslike oulike dinge gedoen. Hulle het byvoorbeeld uitgegaan en gekyk watter lekker dinge hulle vandag kan doen met R20. Jy sal verbaas wees oor die lekker en mooi wat jy kan ervaar. Hierdie jaar bly ons Desember by die huis, en net omdat ek nie by die see is nie, beteken gladnie dat ek nie kan gelukkig wees nie.

Een ding wat jy gaan ervaar is dat as jy elke dag net ‘n klein bietjie brandstof in jou motor gooi, jy kort voor lank met ‘n vol motor gaan sit as jy kort ritte doen. In babatreetjies kom ‘n mens ook in die kraal.

Ons leef in ‘n land waar ‘n mens maar altyd bang is vir mense wat jou gaan aanval. Natuurlik is daar gevare in alles. Meeste ongelukke gebeur naby jou huis, of so sê die mense. Die lewe is vol dinge wat nie lekker is nie, of jy ervaar dit nie lekker nie. Mense gaan jou teleurstel op jou reis, maar op dieselfde reis is daar ook mense wat jou gaan gelukkig maak. Net omdat daar moontlike gevare op die pad is, beteken nie dat jy by die huis moet bly nie. Jy moet in die rivier wees om te kan leef, al is daar kolkgate en gevare. Wat jy soek en jou bestemming is afstroom.
Die beste ding van alles is dat daar baie maniere is om jou Mojo terug te kry. Jy sien, soos alles dink ons dat dit van buite kom, gewoonlik omdat omstandighede rondom ons gebeur wat baie keer daartoe lei dat my mojo laag voel. Mense maak my seer, stel my teleur en is nie werklik op my ingestel nie. Jy kan maklik voel asof die lewe uit jou uitgesuig word deur mense en omstandighede. Jy kan maklik dink dat daar “evil villains” is wat jou elke dag aanval.

Superhelde het gewoonlik super kragte, maar te midde van dit het hulle ook iets wat hulle kan oorwin. Superman kon nie sy kragte gebruik as daar Kryptonite is nie. Hy het sommer in ‘n klein bondeltjie opgekrul as daardie groen klippies naby is. Ek wonder vandag wat ons kryptonite is? Wat is dit wat ons oorwin dat ons nie ons kragte kan wys nie? Dit is ook nie altyd die geval net van buite nie, maar ons sien ook dat hulle soms ‘n sielewroeging ondergaan waar hulle hulleself saboteer. Waar hulle in hulleself moet veg teen die seer binne in hulle of die verlies aan iemand naby of ‘n geveg wat verloor is. Soms twyfel hulle ook in hulleself en voel ook sonder mojo.

Maar superhelde wys daardeur vir ons dat hulle ook menslik is. Dat hulle ook te midde van alle suksesse ook soms mojo-loos voel. Dat hulle ook interne stryd het soos ek en jy. Maar, hulle veg steeds voort te midde van hulle tekortkominge. Hulle gaan haal uit daardie reserwetenk die laaste stukkie mojo wat hulle het om te oorwin. Die kragte en magte wat hulle het is nie wat hulle super maak aan die einde van die dag nie, maar dat hulle opstaan en vorentoe beur en steeds probeer.

In die kerstyd dink ons aan die wonder van Jesus se geboorte. Jesus het te midde van wie en wat Hy was ook die kryptonite van menslikheid gehad. So het Hy aan ‘n kruis gehang en gesterf. Hy het ook nie kragte gehad nie maar in Sy laaste asem het Hy hom beroep op Sy “reserwetenk”, en Sy gees oorgegee aan God. Daarin is ook ‘n voorbeeld vir ons. Ons is ook uitgelewer aan die menslikheid van die lewe, aan depressie, siekte, stryd en mense wat ons wil kruisig. As jy dus gladnie meer weet wat om te doen nie, as dit voel asof jy nie in die water kan klim of enigsins kan lewe nie. Wanneer jy dink dat daar geen hoop meer is nie en jy alles probeer het om vorentoe te beur, maar nie kan nie. As jy voel dat jy wel in die rivier is, maar dat die stroomversnellings vir jou te erg is om te hanteer of dat ander mense op jou reis jou onder die water druk en jy nie meer asem kry nie. Weet dan verseker dat daar altyd die hoop is dat God daar is vir jou. Hy gaan dalk nie jou vul met ‘n vol tenk mojo of uit die rivier red nie. Dalk gaan God wel vir jou ‘n boomstomp stuur wat jou kan regop hou totdat jy weer in kalmer water is.

Die reserwetenk in jou lewe is dus die geloof in God en dat vir God alles moontlik is. Dit is volgens my die boodskap wat Jesus gebring het, God gee soooo baie om vir my en jou dat Hy Sy seun gestuur het om, te midde van enige omstandighede, vir ons mojo te wees en te gee. Om te glo dat dit wat ons nou beleef deel van menslikheid is, en dat daar stroom-af vir my en vir jou kalmer waters is waar die dinge vir ons beter en gemakliker gaan wees. Daardie plek waar ons vrede en harmonie gaan kan ervaar. So het Jesus gekom om vir my en jou hoop te gee, en my en jou te vul met die mojo wat ons vandag nodig het om te kan leef!

Geseënde Kersfees vir almal in die hoop dat God jou vandag sal dra en jou sal vul met die nodige mojo dat jy kan regop bly en die mens kan word wat God jou bestem het om te wees, wat ookal met jou gebeur!

Kristalglase

Vanoggend staan ek voor die kas in die kombuis met die glase in om vir my ‘n glas water in te gooi. Ek sien al die tipes glase wat daar is en besluit dat ek net ‘n pilletjie wil drink, so ek het seker nie nodig om ‘n kristalglas uit te haal nie, ek kan sommer ‘n ou lelike een vat. Nee, hoekom? Hoekom het ons die mode om altyd die mooi en spesiale te bêre vir ‘n spesiale geleentheid?

Die antwoord daarop sal seker individueel wees, maar dit wys ons iets van ons ingesteldheid teenoor die lewe. Ons wag altyd vir spesiale dinge, tye en geleenthede voordat ons onsself en mense om ons laat spesiaal voel. Gisteraand kyk ek “How I met your mother” waarin Barney sy meisie op ‘n spesiale “date” vat. Hoekom kan elke dag en elke “date” nie spesiaal wees nie? Hoekom is ons altyd maar tevrede om ‘n “gewone” dag te ervaar en gediend te wees om uit die ou en die lelike glas te drink? Ek wonder maar net of dit nie die rede is dat ons soveel mismoedige mense om ons sien nie.

Dit is nou een van die lesse wat ek my kinders wil leer, en dit is om elke liewe dag die beste te verwag, uit die mooiste glase te drink en jou mooiste klere aan te trek. En die rede is dat dit jou goed en lekker en spesiaal laat voel. Wat maak dit nou saak as jy jou nuutste skoene aantrek as jy in die sandput gaan speel? Jy gaan in elkgeval uit dit uitgroei nog voordat jou skoene verwoes is. Iemand het een keer gesê dat ons baie by kinders kan leer oor hoe om die lewe te geniet. As ‘n grootmens en ‘n kind in die pad afstap en daar is ‘n poel met water, sal die grootmens om die poel stap, maar die kind sal inspring en speel.

Dit voel vir my asof ons soms die lewe te ernstig opneem. Dalk is dit omdat ons “gebruiksglase” in ons kas met ons saamdra. Ons ag onsself ook soms nie waardig of spesiaal genoeg dat dit ‘n kristalglas roep nie. So word ons lewe saai en afgemat, en kort voor lank is jy maar gediend om uit plastiekglasies te drink en later sommer so uit jou hand.

Daar is rykdom in eenvoud, sal ek met jou saamstem. Ek stem saam daarmee dat as jy uit ‘n plastiekglasie moet drink jy ook jou lewe kan geniet. Ek is ook iemand wat stop en aan die rose ruik en dankbaar is vir wat ek het.

Ek dink dat ons “gewone” lewens het, omdat ek en jy dink dat ons nie waardig is en waarde het nie. Ons dink dat ons nie verdien om uit die kristalglase te drink nie. Miskien kom dit uit ons kinderdae wat ons ouers vir ons plastiekglasies gegee het, omdat hulle bang was ons dit breek. Dit is baie prakties, maar miskien het dit ons geleer dat ons nie waardig is nie, en dat ons onsself nie kan vertrou met die spesiale dinge van die lewe nie. Vandag, en ek, is nie spesiaal genoeg vir die mooi van die lewe nie, en daarom is ek tevrede. Dan dink ek allerhande verskonings uit om die ontevredenheid van my siel weg te steek en “vrede” te maak met my lot.

Miskien is dit ook een van die redes hoekom ons nie meer droom nie, en die hele tyd vir mense om ons vertel om “realisties” te wees. Dalk sou ons almal soos Superman kon vlieg as almal ons nie die hele tyd afgebring het aarde toe nie. Dalk sou ons in ons geloof berge kon versit as ons geloof in die moontlikheid daarvan so groot soos ‘n mosterdsaadjie was. Dalk sou ons elke dag meer kon geniet as ons genoeg geglo het dat elke dag spesiaal is, en elke oomblik kristalglas-kosbaar.

Hoeveel keer het ons nie al gesien dat wanneer iemand tot sterwe kom en ons hulle besittings gaan oppak, hoeveel mooi kristalglase daar nog in hulle verpakking is, of hoe mooi lingerie daar in die kas is wat nooit gedra is nie. Gewag vir ‘n spesiale geleentheid? Die feit dat dit nog in die verpakkiing is, beteken dat die persoon nooit enige geleentheid of enige dag as spesiaal genoeg ge-ag het nie. Dit laat my dink aan die woorde van Prediker dat daar nie sin in die lewe is nie en ‘n mens alles nalaat vir iemand na jou. Dalk is die rede dat die prediker dit nooit gebruik het nie, en dit die rede is vir sy aanhoudende klaagliedere.

Dit is nie net in ons besittings waar ons opgaar vir eendag of ‘n spesiale geleentheid nie, maar ook in ons eie menswees. Ons wag vir iets om te gebeur of vir ‘n spesiale geleentheid om ons drome en eie menswees uit te leef. Ek lees baie boeke oor menslike groei, en twee konsepte kom by almal voor. Die eerste is dat jy jouself moet ken en moet spesiaal ag. Die tweede is dat jy nie moet wag om die mens te wees wat jy graag wil wees nie, maar nou en vandag moet leef.

Wat het van jouself geword en jou drome? Deel jy dit nog met jouself en leef jy jou droom? Glo jy dat jy spesiaal en uniek is en dat jy die beste verdien, of plaas jy jouself, jou drome en talente onder die maatemmer?

Gisteraand sit ons en gesels oor ons kinders en hulle toekoms. Ons sit en praat oor hulle drome en ideale. Toe wonder ek so in my innigheid of ek myself ook so spesiaal ag soos ek my kinders ag. Of ek steeds glo dat ek alles kan vermag wat ek wil, vandag? Kan ek toepas wat ek preek, en hoe moet my kinders vlerke kry en leer vlieg as hulle nie sien dat ek vlieg nie. Gaan ek vandag my “kristalglase” uithaal en voluit leef, of gaan ek myself wegbêre, en tot wanneer? Vir hoe lank gaan ek mense en situasies die oorhand gee oor my? Deel jou droom met mense, en as hulle kommentaar lewer is dit net ‘n opinie, en nie noodwendig die waarheid en finale uitkoms nie. Hoeveel van jou drome het jy opgegee om ander tevrede te stel? As jy spesiaal genoeg oor jouself voel, sal jy jou droom nie laat vertrap op grond van ander se opinies nie.

As jy gaste onthaal en jou beste Noritake en kristalwynglase uithaal, voel nie net jy en die geleentheid spesiaal nie, maar veral die mense wat jy onthaal. Hulle voel goed omdat jy HULLE belangrik genoeg ag om moeite te doen. Om mense om jou gelukkig te maak en spesiaal te laat voel in JOU lewe, gaan pak daardie spesiale jy uit en leef spesiaal elke dag. Mense gaan dan voel dat jy HULLE belangrik genoeg ag om die wonderlikste self in jou met hulle te deel.

Gaan drink vandag met oorgawe uit jou kristalglase, jy is spesiaal genoeg!

Lotto lewe

Iemand vertel nou die dag vir my 'n interresante storie. Hy sê dat hy so dan en wan 'n lotto kaartjie koop. Wanneer hy dit koop, dan begin hy droom van hoe hy die geld gaan spandeer en al die lekker dinge wat hy daarmee kan doen. Hy begin op 'n ander manier kyk na die motors wat by hom verby ry en in die winkelvensters is en ook na die huise langs die pad.

Een ding wat interresant is van sy manier van lotto koop, is dat hy tydens die trekking en 'n dag of twee nadat dit gewen is, nie kyk of dit hy is wat gewen het nie. Hy leef steeds in sy droomwêreld van spandeer en koop. In essensie vir hom is die idee in sy kop dat hy die lotto gewen het belangrik (al is hy onseker), maar daarmee saam kan hy dit nie hanteer as hy nie gewen het nie. Ek dag toe dat dit redelik vreemd is vir iemand om so te dink, maar toe besef ek dat dit is hoe ons baie kere leef.

Jy sien, van kleins af word ons lewens deur alles om ons beinvloed, en saam met dit vorm ons ook idees van wat belangrik is in die lewe vir ons, en ons droom. Ons droom van 'n ideale "lotto" wêreld waar alles gaan loop soos ek dit wil hê en waar ek gaan kom waar alles perfek is. Ek sien watter tipe huis ek wil hê, as mans droom ons oor die tipe motor wat ek graag soek. Ons droom van die ideale huweliksmaat, die 2 ½ kinders wat ons gaan kry. Ek droom oor die tipe werk wat ek gaan doen en waarmee ek myself elke dag gaan besig hou. Eers wil ek mos 'n polisieman of brandweerman of prinses word, maar later rig ek my lewe na 'n dokter, dominee of onderwyser. Ek droom oor die perfekte wêreld waar alles gaan loop presies soos ek dit bedroom. Ek glo dit en ek streef dit na deur die winkelvenster van my drome. Ek bid en ek glo en ek vertrou dat dit so gaan werk.

So leef ons nie "lotto" droom. Van die eerste oomblik van jou bestaan word jy elke oomblik met 'n lotto kaartjie uitgereik en elke oomblik van elke dag is daar 'n trekking. Ons weet ook dat, maak nie saak wat ek doen nie, dat my kanse om die lotto te wen is kleiner as my kans om deur weerlig getref te word. En elke trekking kan ek nie my kop in 'n gat druk en van die realiteit van wen of verloor ontsnap nie. Ek kan probeer, maar in werklikheid is die kanse dat ek my droomlewe gaan kry maar skraal. Die rede daartoe is dat dit nou maar een maal is hoe die lewe werk, net soos die lotto.

My vriend gaan verder en hê dat hy in 'n redelike depressie verval die oomblik nadat hy besef het dat hy nie die lotto gewen het nie, so daarom steek hy eerder sy kop in 'n gat en gaan nie die nommers na nie, want die droomwêreld in sy kop is beter as die depressie van die realiteit na die tyd. Gister lees ek dat die oorsaak van stress, ongelukkigheid en depressie juis dit is, wanneer jy in jou kop nie die som gemaak kan kry nie. Waar jou binneste nie tevrede is met die uislag van die trekking nie. Waar jy na die groot trekking vir dae rondsit en ongelukkig is omdat jy weer jou boksie met besittings moet uitpak by jou werk, by die huis en in jou stukkende ou motor en jou huis. Waar jy nie jou baas onder sy gat kon skop, of jou vrou kon vra om te pak nie, omdat jy die lotto gewen het nie. Terug te keer na die realiteit is nie maklik as jy so verweef geraak het in jou droomwereld nie.

Dan ontwikkel ons baie teorieë van die lewe en die lotto om te kan funksioneer. My een oom het so 'n joernaalboek met blokkies in wat hy 'n sisteem van die lotto en nommers bou. Dit is ongelooflik interresant, want hy speel dan net sekere nommers wat die meeste voorkom. So probeer ons elke dag sin maak van die wereld om ons op allerlei maniere, deur sielkundiges, boeke en medikasie. Ons probeer die "odds" van verloor verminder. Ons bou vir ons sisteme waarin ons so naby as moontlik kan bly aan ons drome en ideale.

Ons lees boeke en aanhalings wat ons beter laat voel oor die feit dat ons "gefaal" het. Ons dink onsself positief deur te fokus op die volgende trekking in die hoop dat dinge gaan beter gaan en dat ek dan kan wen. Ek raak betrokke by Godsdiens, en ek dink dat daar dalk 'n rede moet wees hoekom ek nie hierdie keer gewen het nie. Ek bid en glo vir die volgende trekking, en ek begin weer droom net om dalk weer teleurgesteld te wees. Maar een ding is seker, ek het nie 'n keuse nie, ek kan nie kies om ingeskryf te word vir die trekking nie, dit is outomaties.

In Daoism word daar vir ons 'n interresante konsep geskets van verwagtinge en drome. Daar word vir die priesters geleer om hulleself nie te was in warm water nie, want dan gaan hulle nooit weer tevrede wees met koue water nie, en altyd net hunker na warmer en beter water as die koue realiteit. Alhoewel dit hier drome wegmaak, glo ek dat daar 'n waarheid in steek oor die realiteit en hoe ek my lewe kan leef.

Ek raak in depressie en stress omdat my realiteit nie voldoen aan die vereistes van my drome en ideale nie. As iemand my nie hanteer soos ek hanteer wil word nie, bring dit spanning. As ek nie kan koop wat ek wil hê nie, dan bring dit spanning. Vir hoeveel jaar het ons sonder High Definition TV geleef, hoekom is dit nou die einde van my lewe as ek dit nie kan koop nie? Waar kan ek vinniger as 120 km per uur ry, so hoekom moet ek my kop breek omdat ek nie 'n Bugatti kan ry wat so vinnig soos 'n vliegtuig is nie? Hoekom dink ek dat 'n nuwe huis en nuwe klere my gelukkiger gaan maak, as ek verseker weet dat geluk van binne kom en jou hart is waar jou huis ookal is?

My pa het op 'n stadium eiendomme verkoop. Een van sy kliente het 'n kleinhoewe gesoek wat redelik eenkant is en redelik beskut is. Hy was reeds baie ryk en het reeds 'n Porsche en al die dinge wat 'n mens van kan droom besit. Na 'n ruk lees ons van hom in die koerant, want hy het begin om dwelms te vervaardig. Soms is mense maar so dat jy nie tevrede is met selfs die baie wat jy het nie, en steeds nadat jy die lotto se groot prys gewen het, nie ophou om te droom van groter en beter en mooier nie.

Met droom is daar niks fout nie, maar as dit jou realiteit word, en al is waar jy leef, dan word dit 'n probleem. As my geluk NET afhang van die vewesenlikking van my drome, sal min mense werklik gelukkig kan wees. Jy moet kan tevrede wees en kan vrede maak met jou lewe, ongeag wat jou drome en ideale sê. Jy moet jouself en mense om jou kan aanvaar vir wie en wat julle is, ongeag of dit jou droom en jou ideale lewe is. Jou lewe moet fantasties wees, te midde van wat gebeur met jou en om jou. Dinge in die lewe gaan nie altyd loop soos jy verwag nie, jy kan, maar gaan moontlik nie een keer in jou lewe die lotto wen nie, en as jy dit een keer gewen het, dalk nie weer nie.

Daar is niks fout met droom nie, daar is niks fout met die hoop op die wen van die lotto nie, en ook niks fout om na beter te streef of om maatstawwe te stel waaraan jy graag wil hê jou lewe en mense om jou moet voldoen nie, maar jy kan nie wag vir dit om te gebeur voordat jy gelukkig kan wees nie. Jy funksioneer met jou voetjies vierkantig op die grond op hierdie oomblik, en jy moet kan vrede maak met alles en almal om jou. In so baie boeke word vir ons uitgespel dat werklike geluk oor aanvaarding gaan, en ek stem daarmee saam.

As ek nie dit wat ek het en die mense en omstandighede om my kan aanvaar nie, sal dit ook van my weggeneem word. Hoe dankbaarder ek is vir wat ek het, hoe meer dinge waarvoor ek kan dankbaar wees sal in my lewe inkom. Hoe ondanbaarder ek is, en hoe meer ek my lewe kritiseer, hoe kleiner gaan dit word, en dan word selfs dit wat ek het ook van my ontneem. Dit word nie ontneem deur iets of iemand anders nie, maar deur jouself. Kyk in hierdie oomblik om jou rond, en begin bewus raak van wat jy het en hoeveel mooi en lekker daar rondom jou is. Jy eet dalk nie 'n buffet ontbyt by 'n great restaurant nie, maar die eiertjie op 'n broodjie kan net so lekker wees, maar dit is my keuse.

Die Bybel stel dit duidelik: "Wat jy saai sal jy maai", en dit is nie net van toepassing op boerdery nie, maar op elke faset van my lewe, waarvan die belangrikste my ingesteldheid en verwagtinge van die lewe is. Pessimistiese mense vind meer dinge om oor pessimisties te wees. Negatiewe mense vind meer dinge om oor negatief te wees. Baklei mense vind altyd meer mense en dinge om oor te baklei. Ongelukkige mense meer en meer dinge om oor ongelukkig te wees. Die gelykenis van die saaier wys ook vir ons dat jy versigtig moet wees wat jy in jou hart en jou verstand in die grond plant, want wat jy ookal plant groei. Net soos 'n boer het jy 'n keuse of jy met kakiebos, mielies of aartappels wil boer. Die grond en die reen en die son sal op jou land skyn, maar hulle kan nie kies wat groei nie, dit is tussen jou en die saad wat jy plant.

Dalk is vandag die dag dat jy jou "checklist" van waaraan mense en jou lewe moet voldoen in die laai los, en eerder met 'n skoon papier begin en skryf wat jy alles het om voor dankbaar te wees. Miskien is dit die dag wat jy besef hoe wonderlik God jou realiteit gemaak het en dankbaar is daarvoor, eerder as om in depressie en stress te leef omdat jy nie jou idee kan afmerk op jou "checklist" nie. Miskien is dit die dag waar jy dankbaar is vir die feit dat jy aan die "lotto" kon deelneem, en nie bekommerd is of jy wen of verloor nie, maar die spel geniet vir wat dit is.

Sent via my BlackBerry from Vodacom - let your email find you!